Πρωί πρωί έτρεξε ο Ρικ στο νεκροτομείο για να αναγνωρίσει το πτώμα που βρήκαν στο δάσος. Προς έκπληξή του, ανακαλύπτει πως είναι η Σιμόν. Ξεσπάει σε κλάματα ενώ άγχος αρχίζει και τον κατακλύζει για την τύχη του μικρού Ντάνι. Σύντομα καταφτάνει και η Περνέλλ με την αναστατωμένη Ζωή. Ο Ρικ προσπαθεί να σταθεί στην πληγωμένη μητέρα η οποία πέφτει στο πάτωμα και λέει ασυναρτησίες.
«Πού ήσουν εσύ όλες τις μέρες;» ρωτάει ο Ρικ την Ζωή, η οποία του λέει για την Κρίσταλ. «Δεν μπορώ να πιστέψω αυτό που συνέβη, Ζωή. Ποιος μπορεί να τη σκότωσε, μου λες;» την ρωτάει κι η Ζωή τον κοιτάει, σκεπτική. «Πολύ φοβάμαι ότι η Μέριλιν κρύβεται πίσω απ’ αυτό» του λέει. «Αποκλείεται, Ζωή, δε μπορεί να είναι τόσο αδίστακτη!» της λέει ο Ρικ μην θέλοντας να πιστέψει κάτι τέτοιο. Η Ζωή του δίνει ένα φιλί, «Πρέπει να βρούμε τον Ντάνι» του ψιθυρίζει και τότε εμφανίζεται η Κάρα.
«Ρικ! Συγνώμη, δεν ήθελα να διακόψω» λέει και η Ζωή την κοιτάει με περιέργεια. «Ποια είσαι;» την ρωτάει η Ζωή. «Η Κάρα, μια δημοσιογράφος που έπεσε θύμα των χαπιών και των Φαντασμάτων. Χαίρομαι που βγήκες επιτέλους απ’ το ψυχιατρείο» λέει ο Ρικ. «Ναι, χάρη σε σένα θυμήθηκα ποια είμαι και τι κάνω. Ήρθα να ξεσκεπάσω το κύκλωμα των Φαντασμάτων. Και μόλις έμαθα για την γυναίκα του Τομ, έχω σοκαριστεί πραγματικά!» λέει.
«Πρέπει να βρούμε τον Ντάνι, Κάρα, το μωρό τους, υποσχέθηκα να το προσέχω σαν δικό μου» λέει ο Ρικ. «Νομίζω πρέπει να είναι στο Ίδρυμα KD» υποθέτει η Κάρα κι η Ζωή αμέσως παίρνει τηλέφωνο την μητέρα της και ιδιοκτήτρια, Κρίσταλ Ντομ. «Μπορείς να κοιτάξει, σε παρακαλώ; Τι εννοείς δεν μπορείς να το κάνεις αυτό; Μαμά; Μου το κλεισε!» λέει η Ζωή σοκαρισμένη. Η Κάρα βγάζει ένα χαρτί απ’ την τσάντα της. «Σήμερα ήρθε η ανάλυση των χαπιών από έναν φίλο μου χημικό στο Άντισον. Είναι πλέον σίγουρο ότι όλοι στην πόλη παίρνουμε τα ίδια χάπια που μας κάνουν να ξεχνάμε, να είμαστε ευερέθιστοι και να λειτουργούμε σαν ρομπότ. Και έλεγξα ποιος τα παρέχει, Ρικ, και δεν θα πιστέψεις τι έμαθα» λέει η Κάρα και την κοιτούν με αγωνία.
Με το που μαθαίνουν, τρέχουν αμέσως στην ψυχιατρική κλινική. Ο Ρικ φαίνεται σοκαρισμένος και αμέσως τρέχει να πάρει την μητέρα του από κει. Όταν μπαίνουν μέσα είναι όλα τα φώτα σβηστά, οι αίθουσες άδειες και κάνει ένα απόκοσμο κρύο. «Δεν το πιστεύω, πού είναι όλοι;;» αναρωτιέται ο Ρικ και ξαφνικά κλείνουν οι πόρτες και τους κλειδώνουν μέσα. «Λίλι! Άνοιξε! Ξέρουμε το μυστικό σου! Εσύ έδινες τα χάπια αυτά σ’ όλους, και θέλω να μάθω γιατί!» φωνάζει ο Ρικ. Ακούγεται η φωνή της Λίλι απ’ τα μεγάφωνα.
«Λυπάμαι, Ρικ, αλλά αυτή ήταν η δουλειά μου όπως μου ανατέθηκε στο KD όπου μεγάλωσα. Αντίο» κλείνει το μεγάφωνο. Οι τρεις τους προσπαθούν να ανοίξουν τις πόρτες χωρίς αποτέλεσμα. Ξαφνικά μετά από λίγη ώρα, ανοίγουν και εμφανίζεται η Μέριλιν με τον Μάρτιν.
«Γρήγορα, ελάτε!» φωνάζουν και οι πέντε τους βγαίνουν απ’ την κλινική. «Μέριλιν, τι συμβαίνει πια; Πώς μας βρήκες;» ρωτάει ο Ρικ. «Πρέπει να φύγουμε απ’ την πόλη, Ρικ. Το Παιχνίδι τελειώνει σήμερα και θα έρθουν να μας πάρουν!» λέει η Μέριλιν, κλαίγοντας. «Γιατί είσαι με τον Μάρτιν, είναι ένα Φάντασμα!» λέει η Ζωή και ο Μάρτιν τους εξηγεί ότι απλά κατασκόπευε τα Φαντάσματα. «Η δουλειά μου στο KD ήταν να σας κατασκοπεύω και να λέω στον αρχηγό τι κάνετε. Όταν όμως ερωτεύτηκα την Μέρεντιθ μ’ έκανε να αλλάξω και προσπάθησα να τα γυρίσω ανάποδα. Η Μέριλιν είναι σαν αδερφή μου, και γι’ αυτό την προστάτεψα. Πρέπει να με πιστέψετε ότι…δεν ήθελα πραγματικά να σκοτώσω κανέναν».
«Ποιον σκότωσες, Μάρτιν;» ρωτάει η Κάρα, τρομαγμένη. «Την Σιμόν…είχε χάσει τα λογικά της και θα σκότωνε την Μέριλιν. Ο Ντάνι βρίσκεται πλέον στο KD όπως ήθελε αρχικά η Κρίσταλ. Όλα τα μωρά της πόλης πρέπει να πηγαίνουν στο KD με την πρόφαση ότι έχουν ψυχωτικές ασθένειες. Εκεί πέρα…τα μεγαλώνουν με χάπια και ειδική εκπαίδευση ώστε να γίνουν Φαντάσματα. Όλο το Ντάνβιλ αποτελείται από Φαντάσματα» λέει ο Μάρτιν κι όλοι μένουν.
Η Μέριλιν κοιτάει τον Ρικ, δακρυσμένη. «Ακόμα και εσύ, Ρικ, δεν είσαι ο αληθινός γιος της Λαρίσα και του Ντον. Ήσουν στο KD και σε υιοθέτησαν αφότου δώσανε το μωρό της Λαρίσα και του Ματτ. Όλοι μεγάλωσαν εκεί, ακόμα κι η μητέρα σου κι ο πατέρας σου, και η Μέρεντιθ, κι ο πατέρας μας, Ζωή. Όλοι μα όλοι περάσανε από εκεί και μας δίνουν χάπια για να μην θυμόμαστε» λέει η Μέριλιν κι η Ζωή ξεσπάει σε κλάματα.
«Εγώ; Είμαι αλήθεια κόρη του μπαμπά και της Κρίσταλ;» ρωτάει η Ζωή όσο ο Ρικ την χαϊδεύει, γεμάτος δάκρυα. «Όχι, θεωρητικά απλά όλοι ανήκουμε στην Κρίσταλ και την εταιρεία της. Αυτή κανονίζει το ποιοι θα είμαστε στην πόλη, είτε γιατροί, είτε κατάσκοποι, είτε οικογενειάρχες, ή ντετέκτιβ. Είμαστε τα πιόνια της όπως και του δημάρχου με τον στόχο να έχουν μια ειρηνική πόλη βασισμένη όμως στην εμπιστοσύνη και την εκδίκηση» λέει η Μέριλιν.
Προχωράνε στο δρόμο προς το λιμάνι για να πάνε στο Ίδρυμα KD για να πάρουν πλοίο και ξαφνικά σταματάει μπροστά τους ένα βανάκι και ο οδηγός-Φάντασμα πετάει μια αμπούλα και οι πέντε τους σωριάζονται στο έδαφος.
Η Ζωή ξυπνάει κλειδωμένη σ’ ένα σκοτεινό δωματιάκι. Απ’ το μικρό παραθυράκι, βλέπει θάλασσα και καταλαβαίνει πως είναι στο Ίδρυμα, στους τελευταίους ορόφους. «Ζωή; Ξύπνησες;» ακούει την φωνή της Κάρα απ’ το δίπλα δωματιάκι. «Κάρα; Ξέρεις τι συνέβη;» ρωτάει η Ζωή, τρομαγμένη.
«Σας υπνώτισαν και σας σύρανε ως εδώ» ακούνε την φωνή του Λαρς απ’ τον διάδρομο. «Λαρς; Άφησε μας, σε παρακαλώ!» λέει η Κάρα κι αυτός αργεί ν’ απαντήσει. «Θα έρθει η ώρα και γι’ αυτό. Όλα θα κριθούν απ’ την απόφαση του Ρικ» λέει αυτός.
Ο Ρικ ξυπνάει σε μια καρέκλα, μπροστά από μια τεράστια κονσόλα, γεμάτη κουμπιά, μοχλούς και οθόνες, μια εκ των οποίων είναι τεράστια, στην μέση, σκοτεινή. Δίπλα του βρίσκεται ένα Φάντασμα, που κρατάει ένα μαχαίρι. «Πού είμαι; Γιατί με φέρατε εδώ;» ρωτάει. Το Φάντασμα δείχνει την μεγάλη οθόνη και έπειτα πατάει ένα κουμπί κι ανάβει. Δείχνει την μητέρα του, Λαρίσα, στο στούντιο δεμένη σε μια ηλεκτρική καρέκλα.
«Μαμά;; Αφήστε την ελεύθερη, έχετε εμένα!» φωνάζει ο Ρικ. «Καλωσήρθες, Ρικ, στο Παιχνίδι Εμπιστοσύνης. Μόνο λίγοι θα επιβιώσουν, εσύ θα αποφασίσεις» ακούγεται μια αντρική φωνή στα μεγάφωνα. «Ποιος μιλάει; Δεν κάνω τίποτα αν δεν εμφανιστείς!» λέει ο Ρικ, εξαγριωμένος. Δίπλα στην Λαρίσα εμφανίζεται μια σκιά. Σιγά σιγά το πρόσωπο αρχίζει και φαίνεται. Ο Ρικ γουρλώνει τα μάτια του. «Θείε Ματτ;;» λέει. «Γεια σου, Ρικ. Ναι, εγώ ξεκίνησα το Παιχνίδι…πολλά χρόνια πριν. Όταν έκανα παράνομη σχέση με την μητέρα σου, έκανε το παιδί μου και αποφάσισε μόνη της για χάρη του πατέρα σου να το εξαφανίσει σαν ένα λάθος του συστήματος. Όταν το έμαθα εγώ αποφάσισα να έρθω στο Ίδρυμα να γνωρίσω το παιδί μου και η θεία σου πείραξε το ελικόπτερο και έπεσα στην θάλασσα. Για μέρες προσπαθούσα να βρω στεριά μέχρι που επιτέλους έφτασα στο νησί εδώ και η Κρίσταλ με φιλοξένησε. Ήμουν εξοργισμένος με τα πάντα, ήθελα εκδίκηση! Έτσι αφού γνώρισα την αδερφή σου, άρχισα το Παιχνίδι. Με την περιουσία μου, αναβάθμισα το Ίδρυμα και προσέλαβα κάποια παιδιά για να είναι τα Φαντάσματα που θα θέσουν το σχέδιο σε λειτουργία. Αρχικά προσέλαβα την Λίλι να είναι αυτή που θα χωρίσει τους γονείς σου για να αποξενώσω την μητέρα σου. Ύστερα προσέλαβα τον Μάρτιν να είναι τα μάτια και τα αυτιά μου και μετά την Μέριλιν να σε κάνει να την ερωτευτείς και μετά να την απαγάγουν και να...παίξω με το μυαλό σου» του λέει του Ρικ, ο οποίος έχει σαστίσει με τις καινούριες πληροφορίες.
«Μάλιστα, και τρέλανες την μητέρα μου, εμένα και όλους τριγύρω μου και τώρα…; Τι;» τον ρωτάει ο Ρικ. «Τώρα το Παιχνίδι τελειώνει. Και πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη. Η Ζωή, η Κάρα, η Μέριλιν και ο Μάρτιν βρίσκονται σε τέσσερα δωμάτια τα οποία σε δευτερόλεπτα μπορούν να αποβάλλουν δηλητηριώδη αέρια. Πρώτα πρέπει να επιλέξεις ποιος απ’ τους δυο θα ζήσει…ο Μάρτιν ή η Μέριλιν;» τον ρωτάει και δείχνει την Μέριλιν και τον Μάρτιν στις οθόνες.
«Είσαι ένας άρρωστος άνθρωπος! Εγώ δεν πρόκειται να σκοτώσω κανέναν! Δεν είμαι σαν κι εσένα» του λέει ο Ρικ. «Αν δεν αποφασίσεις μέσα στο επόμενο λεπτό, θα πεθάνουν και οι δυο, Ρικ. Μπορεί να μην είσαι τέτοιος άνθρωπος αλλά το σύστημα που μεγάλωσες έτσι είναι, θες δεν θες. Πρέπει να καθαρίζουμε τους ψεύτες και τους προδότες για να αποκαταστήσουμε την ειρήνη στο Ντάνβιλ. Λοιπόν;» τον ρωτάει όσο το χρονόμετρο τρέχει. Απομένουν δευτερόλεπτα για να πεθάνουν και λίγο πριν τελειώσει, ο Ρικ, με δάκρυα στα μάτια φωνάζει «Μέριλιν! Η Μέριλιν θα ζήσει!» και σε δευτερόλεπτα το δωμάτιο του Μάρτιν γεμίζει με αέρια και πεθαίνει από ασφυξία μπροστά στα μάτια του. «Δεν το πιστεύω…» λέει ο Ρικ. «Είστε όλοι τέρατα!» φωνάζει.
«Η αδερφή μου τι…τι δουλειά κάνει στο Ντάνβιλ; Ποια είναι;» ρωτάει ο Ρικ αφού συνέρχεται απ’ το σοκ. «Θέλω να την γνωρίσω» συνεχίζει ο Ρικ κι ο Ματτ χαμογελάει. «Γιατί δεν την ρωτάς ο ίδιος; Δίπλα σου είναι» του λέει κι ο Ρικ γυρνάει και κοιτάει το Φάντασμα. «Ποια είσαι;» ρωτάει και το Φάντασμα βγάζει την μάσκα και είναι η Χλόη. «Χλόη;; Δεν το πιστεύω! Όλα αυτά τα χρόνια…!!!» της λέει. «Ήμουν δίπλα στην μητέρα σου για να βεβαιώσω ότι θα παίρνει τα χάπια. Και για να βλέπω από κοντά το πόσο υποφέρει! Διάλεξε εσένα αντί για μένα, με παράτησε σαν ένα λάθος της βραδιάς και πήρε εσένα και σε μεγάλωσε στην τέλεια οικογένεια με ό,τι ζητήσεις. Σου φαίνεται δίκαιο αυτό, Ρικ;» του λέει αυτή, εξαγριωμένη. Ο Ρικ έχει χάσει τα λόγια του.
«Επόμενο στάδιο, Ρικ. Δεδομένου ότι η δεσποινίς Κάρα Λετούρ αποφάσισε να πάρει ενεργό μέρος στο Παιχνίδι παρά τις προσπάθειες να της επιδείξουμε τους κινδύνους, έχεις τώρα να αποφασίσεις μεταξύ τριών. Δηλαδή, Ζωή, Κάρα και Λαρίσα. Έχεις ένα λεπτό από τώρα!» του λέει ο Ματτ. Ο Ρικ ξεσπάει σε κλάματα, δεν μπορεί να αναπνεύσει. Ο ιδρώτας τρέχει στο μέτωπο κρύος.
Εντωμεταξύ ένα ελικόπτερο προσγειώνεται και βγαίνει η Μέρεντιθ κρατώντας την λευκή βαλιτσούλα που είχε αγοράσει απ’ τον Λαρς παλιότερα. «Ήρθε η ώρα» ψιθυρίζει, αποφασισμένη, προχωρώντας προς την πόρτα.
Λίγο πριν το χρονόμετρο τελειώσει, ανοίγουν οι πόρτες των δωματίων κι η Ζωή με την Κάρα ελευθερώνονται. «Τι συμβαίνει;;» φωνάζει η Χλόη, προσπαθώντας να δει τις κάμερες του Ιδρύματος. Η κάμερα του διαδρόμου είναι χαλασμένη και δεν μπορεί να δει.
«Λοιπόν, στο τσακ γλιτώσατε» λέει ο Λαρς. «Τι εννοείς, Λαρς;» ρωτάει η Κάρα. «Ο Ρικ έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα σε σας τις δυο και την μητέρα του. Οι πιθανότητες επιβίωσής σας ήταν μηδαμινές. Λοιπόν, κορίτσια, πρέπει να ελευθερώσετε τον Ρικ από το δωμάτιο ελέγχου και μετά να μπείτε στο ελικόπτερο διαφυγής στην ταράτσα» τους λέει και τους δίνει από ένα μαχαίρι. «Μου κάνεις πλάκα; Εγώ δεν μπορώ να σκοτώσω άνθρωπο!» λέει η Ζωή. «Μπορείτε απλά να τους τραυματίσετε. Δεν έχετε πολύ χρόνο. Η Μέρεντιθ έχει βάλει εκρηκτικά παντού και σε λιγότερο από 5 λεπτά το κτίριο θα γίνει στάχτη» τους λέει. «Πας καλά; Πρέπει να σώσω τον Ντάνι!» λέει η Ζωή κι ο Λαρς της λέει σε ποιον όροφο είναι. «Καλή τύχη» τους λέει κι ο ίδιος πάει να ελευθερώσει την Μέριλιν.
«Απ’ ό,τι φαίνεται κάτι δεν πήγε καλά. Βλέπεις η εμπιστοσύνη μπορεί πολύ εύκολα να τραυματιστεί, Ρικ» λέει ο Μάττ. «Αλλά εφόσον η μητέρα σου είναι εδώ, θα πρέπει να την σκοτώσω». «Όχι, σε παρακαλώ, Ματτ!» του φωνάζει ο Ρικ αλλά ο Ματτ ενεργοποιεί σιγά σιγά την καρέκλα κι η Λαρίσα αρχίζει και ηλεκτρίζεται.
Ξαφνικά εμφανίζεται ένα Φάντασμα και με ένα μαχαίρι καρφώνει τον Ματτ στην καρδιά. Ο Ρικ και η Χλόη κοιτάνε σοκαρισμένοι. Ο Ματτ πέφτει στο πάτωμα. «Νόμιζες ότι μετά από όλα αυτά θα σ’ άφηνα έτσι; Δεν σε σκότωσα την πρώτη φορά, αλλά τώρα…θα σιγουρευτώ, μαλάκα!» φωνάζει το Φάντασμα και βγάζει την μάσκα που δείχνει την Μέρεντιθ. «Αντίο…» του λέει και προσπαθεί να ελευθερώσει την Λαρίσα.
«Απ’ ό,τι φαίνεται, Χλόη, τα σχέδια χάλασαν. Εμείς έχουμε δεσμό αγάπης, εσείς έχετε δεσμό μίσους. Γι’ αυτό πάντα θα κερδίζουμε» της λέει και της επιτίθεται και της πετάει το μαχαίρι. Η Χλόη, νευριασμένη, πάει να αρπάξει το μαχαίρι αλλά ο Ρικ την σπρώχνει στον τοίχο και την χτυπάει δυνατά. Αυτή του δίνει μπουνιά και τον πετάει πάνω στις οθόνες οι οποίες πέφτουν πάνω τους και σπάνε όλες σε κομμάτια.
Εντωμεταξύ, η Ζωή φτάνει στο δωμάτιο με τα μωρά και αρπάζει τον Ντάνι. Τριγύρω της βρίσκονται κι άλλα μωρά. «Δεν μπορώ να τα αφήσω εδώ!» λέει και πάει στα μεγάφωνα και καλεί όλες τις νοσοκόμες και τους παιδαγωγούς εκεί. Αμέσως αρχίζουν και μαζεύονται. «Το κτίριο θα καταρρεύσει σε λίγα λεπτά, πρέπει όλοι σας να πάρετε τα παιδιά και να αδειάσετε το Ίδρυμα! Τώρα!!!» τους φωνάζει και δίνει και τον Ντάνι και ευτυχώς όλοι βγαίνουν. Ακούει την φωνή της Κρίσταλ από πίσω της.
«Πολύ καλή δουλειά, Ζωή. Αλλά είσαι τόσο αδύναμη, όπως πάντα δε μπορείς να παίξεις στο Παιχνίδι σωστά. Πρώτα το αλκοόλ, μετά ο Ρικ, είσαι ένα μεγάλο λάθος και παρά τις πολλές προσπάθειές μου να σε εξοντώσω, πάντα σ’ έσωζε κάτι» της λέει και αγγίζει την πληγή κάτω απ’ το μάτι της. «Ο σκορπιός;» την ρωτάει η Ζωή. «Ναι, στο Halloween. Πολύ έξυπνη κίνηση αλλά στοίχισε τη ζωή του Τομ. Όταν θυμώνω, βλέπεις, έτσι κάνω εγώ. Και τώρα είμαι πολύ θυμωμένη, Ζωή» της λέει, αποφασισμένη και της ορμάει. Αρχίζουν και χτυπιούνται. Η Ζωή τρέχει στους διαδρόμους και πάει στο ασανσέρ να προλάβει να πάει στην ταράτσα. Η Κρίσταλ την προλαβαίνει και την τραβάει απ’ το μαλλί αλλά η Ζωή γυρνάει και της δίνει μια μπουνιά και την σπρώχνει πίσω. Μπαίνει στο ασανσέρ.
Ο Λαρς με την Μέριλιν βρίσκουν την Κάρα έξω απ’ το δωμάτιο ελέγχου. Η Λίλι στην στολή του Φαντάσματος τους λέει να φύγουν. «Τι δεν καταλαβαίνεις, Λίλι; Το κτίριο θα καταρρεύσει!» της λέει ο Λαρς. «Τότε φύγετε!» τους λέει, αδιάφορη. «Λίλι, τον Ρικ θα τον πάρουμε μαζί αλλιώς…ξέρεις ότι μπορώ να σε κάνω στην άκρη» της λέει ο Λαρς κι η Λίλι χωρίς να πει τίποτα άλλο εξαφανίζεται. Ο Λαρς προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα κι όταν πλέον καταφέρνει και την γκρεμίζει, βλέπουν την Χλόη έτοιμη να σκοτώσει τον Ρικ.
«Χλόη! Δεν έχει νόημα πλέον, μην το κάνεις!» της λέει ο Λαρς. «Βέβαια, ο Λαρς. Σε πλήρωσε η Μέρεντιθ για να πάρεις το μέρος τους. Εγώ όμως δεν ξεπουλιέμαι! Θα σκοτώσω την οικογένεια αυτή πάση θυσία!» λέει η Χλόη και πάει να επιτεθεί στον Ρικ αλλά τότε ο Λαρς ορμάει και πέφτει πάνω της. Ο Ρικ τρέχει έξω. «Κάρα, πού είναι η Ζωή;» την ρωτάει. «Πήγε να βρει τον Ντάνι!» του λέει κι αυτός αρχίζει να τρέχει. «Ρικ, πρέπει να φύγουμε, το κτίριο θα εκραγή σε 1 λεπτό!!!» του λέει και τότε η πρώτη μικρή έκρηξη γίνεται στην μέση του κτιρίου και το ταρακούνημα τρομάζει την Κάρα αλλά ο Ρικ δεν σταματάει να τρέχει.
Φτάνει στο ασανσέρ και βγαίνει η Ζωή από κει. «Ρικ!!!» του φωνάζει και τον αγκαλιάζει με δάκρυα στα μάτια. «Δεν έχουμε χρόνο, πάμε στην ταράτσα» του λέει η Ζωή και μαζί τρέχουν να βρουν την έξοδο για την ταράτσα. Οι εκρήξεις οι μικρές συνεχίζονται και τα πατώματα αρχίζουν να καταρρέουν. Το ασανσέρ καλείται ξανά.
Όλοι λοιπόν τρέχουν στην ταράτσα. Στο ελικόπτερο, βρίσκεται η Μέρεντιθ με την Λαρίσα. «Αν δεν προλάβουμε, Λαρίσα, θα πεθάνουμε όλοι» της λέει η Μέρεντιθ. «Δεν με ενδιαφέρει, Μέρεντιθ, εγώ δε φεύγω χωρίς τον Ρικ!» της λέει ενώ η Μέρεντιθ κοιτάει απ’ το παράθυρο, με δάκρυα στα μάτια. «Λυπάμαι για τον Μάρτιν» της λέει. «Έπρεπε να ‘ρθω νωρίτερα…» ψιθυρίζει η Μέρεντιθ, πληγωμένη.
Απ’ την πόρτα, βγαίνουν ο Λαρς με τους άλλους και πάνε να μπουν στο ελικόπτερο αλλά η Χλόη προλαβαίνει κι αρπάζει τον Ρικ και τον μαχαιρώνει. Ο Λαρς πάει να τους σώσει αλλά το έδαφος καταρρέει κάτω απ’ τα πόδια του αλλά κρατιέται τελευταία στιγμή. Η Κάρα προσπαθεί να τον σώσει. Η Ζωή τρέχει να σώσει τον Ρικ πριν τον αποτελειώσει η Χλόη. «Άστον ήσυχη, ηλίθια!!!» του φωνάζει. Η Λαρίσα ουρλιάζει αλλά η Μέρεντιθ την σταματάει απ’ το να βγει απ’ το ελικόπτερο.
Η Χλόη πάει κι επιτίθεται στην Ζωή, η οποία κλωτσάει το χέρι της και της πέφτει το μαχαίρι. Η Ζωή την σπρώχνει αλλά η Χλόη την χτυπάει στο κεφάλι. Το κτίριο αρχίζει και καταρρέει και το ελικόπτερο παίρνει μπρος. «Γρήγορα!!!» φωνάζει η Μέρεντιθ. Η Κάρα κρατάει γερά τον Λαρς, ο οποίος την κοιτάει με δάκρυα στα μάτια. «Άφησε με, Κάρα, δεν έχει νόημα. Πρέπει να σώσεις τον εαυτό σου» της λέει. «Όχι, Λαρς, δε μπορώ να σ’ αφήσω!» του λέει αλλά εκείνος τραβάει το χέρι του και πέφτει. Μια ακόμα έκρηξη γίνεται μπροστά της κι η Κάρα κάνει στην άκρη την τελευταία στιγμή. Αμέσως τρέχει και τραβάει τον Ρικ που αιμορραγεί στο έδαφος με όλη της δύναμη. Τότε εμφανίζεται κι η Μέριλιν.
Το κτίριο γέρνει καθώς γκρεμίζεται, κι η Χλόη γλιστράει και πάει να πέσει αλλά την κρατάει η Μέριλιν. «Μέριλιν, αγάπη μου, σε παρακαλώ, μην μ’ αφήσεις να πέσω!» της φωνάζει η Χλόη με δάκρυα στα μάτια. «Όχι, Χλόη, δεν θα σ’ αφήσω. Θα είσαι για πάντα ο έρωτάς μου…» της λέει και προσπαθεί να την τραβήξει αλλά ξαφνικά γίνεται μια έκρηξη δίπλα της και πέφτουν κι οι δυο στο κενό. Η Ζωή κοιτάει από κάτω, σοκαρισμένη, το πλήθος που κοιτάνε σαστισμένοι και φωνάζουν κατατρομαγμένοι. Η ματιά της Ζωής παρατηρεί στην άκρη του πλήθους την Κρίσταλ, θυμωμένη. Τελευταία στιγμή, πριν την μεγάλη έκπληξη, όλοι καταφέρνουν να μπουν στο ελικόπτερο και απογειώνονται βλέποντας το Ίδρυμα να γίνεται στάχτη.
«Τα καταφέραμε;» ρωτάει ο Ρικ με όση δύναμη απέμεινε όσο η Ζωή τυλίγει την πληγή του με γάζα. Αυτή γεμάτη δάκρυα γνέφει. «Ναι, όλα τελειώσανε. Ο Ντάνι είναι σε ασφαλή χέρια» του λέει. «Η Μέριλιν;» την ρωτάει κι αυτή κουνάει το κεφάλι, απογοητευμένη. «Η Κάρα;» ρωτάει κι η Κάρα του λέει ότι είναι όλα καλά. «Όλα θα πάνε καλά, Ρικ, το παιχνίδι τέλειωσε…» του λέει η Ζωή και τον ηρεμεί μ’ ένα τρυφερό φιλί στα χείλη.
ΣταύροςkS