Συνέντευξη με την Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου, συγγραφέα του "Το Πλεκτό".
"Θα έρθει μια μέρα που θα ακούς παιδιά να σκοτώνουνε παιδιά, χωρίς κανένα λόγο. Θα ’ναι οι άνθρωποι αδιάφοροι σαν νεκροί. Θα τους διατάζουν μηχανές κι εκείνοι θα υπακούουν δίχως λέξη. Δε θα ζούμε πια, Τζώνυ, μόνο το ρεύμα θα περνάει ζωντανό μέσα απ’ τους τοίχους και θα πλέκει, θα διακλαδώνεται, θα απλώνει. Και θα μας καταπίνει όλους, έναν-έναν. Δε θα χουμε μυαλό δικό μας να σκεφτούμε.
Σαν θα πεινάμε, δε θα νοιώθουμε να φάμε. Σαν θα διψάμε, δε θα ξέρουμε να πιούμε. Ούτε σα ζώα, Τζώνυ. Ούτε να κάνουμε έρωτα, ούτε τίποτα... Το βάλανε μπροστά, το ξέρω. Εκείνο ήταν που ένοιωσα και με έπιασε η λύσσα στο κελί. Το ένοιωσα σε όλο μου το κορμί, δεν ξέρω πώς να σου το πω. Να, άμα σου ’λεγα πως ήταν σαν πόνος στη μέση, ή στα πόδια, θα καταλάβαινες. Σαν πονόδοντος, σαν πονοκέφαλος. Αλλά όχι, Τζώνυ, δεν ήταν τέτοιος πόνος. Ήταν σαν να ’χα μέσα μου έναν δαίμονα. Με μάσαγε, με κατανάλωνε. Πάλεψα για να του ξεφύγω, Τζώνυ, με πιστεύεις;"
Σαν θα πεινάμε, δε θα νοιώθουμε να φάμε. Σαν θα διψάμε, δε θα ξέρουμε να πιούμε. Ούτε σα ζώα, Τζώνυ. Ούτε να κάνουμε έρωτα, ούτε τίποτα... Το βάλανε μπροστά, το ξέρω. Εκείνο ήταν που ένοιωσα και με έπιασε η λύσσα στο κελί. Το ένοιωσα σε όλο μου το κορμί, δεν ξέρω πώς να σου το πω. Να, άμα σου ’λεγα πως ήταν σαν πόνος στη μέση, ή στα πόδια, θα καταλάβαινες. Σαν πονόδοντος, σαν πονοκέφαλος. Αλλά όχι, Τζώνυ, δεν ήταν τέτοιος πόνος. Ήταν σαν να ’χα μέσα μου έναν δαίμονα. Με μάσαγε, με κατανάλωνε. Πάλεψα για να του ξεφύγω, Τζώνυ, με πιστεύεις;"
Αυτά εκμυστηρεύεται ο Άρκτος στον γέρο-Τζώνυ, κι ο νους του αγκαλιάζει τη μικρή του Ιεριχώ, την γυναίκα που αγαπάει περισσότερο από τον εαυτό του, περισσότερο κι από τον κόσμο όλο.
Η Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου γεννήθηκε στο Περιστέρι το 1976. Το 1998 αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Ε.Κ.Π.Α., ενώ συγχρόνως παρακολουθούσε μαθήματα Διακόσμησης στο ΙΕΚ Χαϊδαρίου. Εργάστηκε ως τραγουδίστρια και κιθαρίστας σε μουσικά μεζεδοπωλεία και ιδιωτικές συνεστιάσεις. Ζει στο Ίλιον με την οικογένειά της, όπου και εργάζεται συγγράφοντας από το 2009. Το Πλεκτό είναι το πρώτο της βιβλίο που εκδίδεται.
1. Πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου. Τι
δεν θα μάθουμε για σένα από το βιογραφικό που υπάρχει στο βιβλίο.
Για να είμαι ειλικρινής στο βιογραφικό μου δεν υπάρχουν και πολλά να μάθει κανείς για μένα. Οι σπουδές μου και η επαγγελματική μου πορεία λένε ελάχιστα για την Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου σαν άτομο. Τα ελαττώματά μου, τα πάθη μου, τα νεύρα μου, οι φόβοι και οι αδυναμίες μου δεν αναφέρονται βέβαια στο βιογραφικό μου. Όπως δεν αναφέρονται και οι αγωνίες, οι ελπίδες, τα όνειρα, οι μάχες που έχω δώσει και δίνω καθημερινά. Γενικά είμαι άνθρωπος των άκρων. Πολύ από όλα, ακόμα και πράγματα αντικρουόμενα μεταξύ τους. Αληθινός γόρδιος δεσμός!
2. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να ασχοληθείς με τη λογοτεχνία και πως ήταν το ταξίδι της συγγραφή για σένα;
Η αιτία είναι ότι πάντα το είχα μέσα μου. Από παιδί η φαντασία μου ήταν αχαλίνωτη και με ικανοποιούσε ιδιαίτερα η καταγραφή των «ονειροβασιών» μου σε λέξεις. Ωστόσο αν δεν είχα βρεθεί σε κάποιες συγκεκριμένες περιστάσεις, όπου για δυο χρόνια έζησα αναγκαστικά μακριά από την οικογένειά μου, δε νομίζω πως θα άρχιζα να γράφω συστηματικά. Άρα αφορμή ήταν η μοναξιά και η ανάγκη μου να επικοινωνήσω με τα ίδια μου τα συναισθήματα. Όσο για το ταξίδι, μόλις επιβιβάστηκα, είναι ακόμα πολύ νωρίς για να δω τη γενική εικόνα και να την περιγράψω. Αναμένω υπομονετικά τους επόμενους σταθμούς.
3. Τι σε ενέπνευσε να γράψεις το συγκεκριμένο μυθιστόρημα;
Το Πλεκτό, όπως και τα περισσότερα άλλα έργα μου, ξεκινούν αρχικά από κάποιο πολύ έντονο όνειρο, μια σκηνή, μια ιδέα που γεννιέται στο υποσυνείδητο και εκφράζεται τόσο πιεστικά που είμαι αναγκασμένη ακόμα και στη μέση της νύχτας να σηκωθώ να την καταγράψω. Αυτό είναι που αποκαλώ "ονειροβασία". Μερικές φορές νοιώθω σαν γραμματέας που τρέχει να προλάβει να γράψει αυτά που της υπαγορεύει το αφεντικό. Συνήθως έτσι ξεκινάω να γράφω και για μένα αυτό είναι η έμπνευση. Μετά παίρνει βέβαια τα ινία και η συνειδητή σκέψη κι αρχίζει το ζύμωμα και το ξετύλιγμα της κάθε ιστορίας.
4. Τι είναι αυτό που θα ήθελες να περάσεις στο αναγνωστικό κοινό μέσα από το βιβλίο σου;
Απολύτως τίποτα. Τα βιβλία γράφονται για να ψυχαγωγήσουν τους αναγνώστες. Από εκεί και πέρα ο καθένας λαμβάνει όποιο μήνυμα θέλει να λάβει. Το έχει ήδη μέσα του όμως, δεν του το περνάει ο συγγραφέας. Απλά αναγνωρίζει μέρη του εαυτού του σε κάθε ιστορία.
5. Ποιο σημείο, πιστεύεις, σε δυσκόλεψε περισσότερο στην συγγραφή του συγκεκριμένου έργου;
Βασικά το διήγημα προοριζόταν να βγει λίγες σελίδες, όταν όμως ολοκλήρωσα αυτές τις σελίδες η επιθυμία να συνεχίσω ήταν καταναγκαστική. Η μετάβαση από το αρχικό τέλος της ιστορίας- δηλαδή το τέλος του δεύτερου κεφαλαίου- στην ανατρεπτική της συνέχεια, είχε μια κάποια δυσκολία. Επίσης, το να κρατήσω κάποια στοιχεία της ιστορίας κρυφά, δημιουργώντας μια μυστηριακή – στα όρια του κατανοητού- ατμόσφαιρα, ήταν αρκετά δύσκολο. Υπήρχε πάντα ο κίνδυνος το «μυστικό» να καταντήσει «ακατανόητο». Πιστεύω κατάφερα να κρατήσω καλά την ισορροπία.
6. Από πού εμπνεύστηκες τους χαρακτήρες της ιστορίας σου; Είναι όλοι δικά σου επινοήματα ή κάποιοι είναι εμπνευσμένοι από άτομα της καθημερινότητάς σου;
Οι χαρακτήρες ως ολότητες και ως οντότητες, υλικές και πνευματικές είναι εντελώς φανταστικοί. Ωστόσο, ένα κάποιο κομματάκι εδώ κι εκεί, μια ατάκα, ένα ύφος, μια κίνηση, μια ανάμνηση, μια εξομολόγηση, είναι απολύτως αληθινά και υπαρκτά στην τράπεζα μνήμης μου.
7. Ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν έγραψες την τελευταία λέξη στο βιβλίο σου;
Η πρώτη σκέψη μου νομίζω ήταν πως θα έπρεπε να γράψω άλλα δύο, τρία βιβλία ακόμα για να ολοκληρώσω τελικά την ιστορία!
8. Αν επέλεγες να ήσουν ένας ήρωας της ιστορίας σου, ποιος θα ήταν αυτός;
Ένας ήρωας που δεν έχει εμφανιστεί ακόμα…
9. Μερικοί συγγραφείς υποστηρίζουν πως γνωρίζουν εξαρχής το τέλος του βιβλίου τους, ενώ κάποιοι άλλοι ότι η ιστορία τους οδηγεί στο τέλος που θέλει εκείνη να δώσει. Ποια από τις δύο εκδοχές ίσχυσε για σένα;
Η ιστορία πάντα προϋπάρχει, όπως το άγαλμα μέσα στο κομμάτι το μάρμαρο. Αυτό δε σημαίνει πως ξέρεις από την αρχή τη μορφή που θα αναδυθεί. Ο συγγραφέας χτυπάει το σκαρπέλο και αναμένει την ανταπόκριση του μαρμάρου. Συνέργεια, θα έλεγα. Οδηγείς και οδηγείσαι, δημιουργείς και δημιουργείσαι. Διδάσκεις και διδάσκεσαι.
10. Πολλοί στην Ελλάδα απορρίπτουν τη φανταστική λογοτεχνία. Ποια είναι η δική σου θέση απέναντί τους;
Δεν ισχύει αυτό πιστεύω. Η ελληνική παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά μας, οι θρησκείες και οι τελετουργίες μας είναι όλα συνυφασμένα με το φανταστικό. Ο κόσμος αγαπάει το φανταστικό, το χρησιμοποιεί στην καθημερινότητά του. Τα παραμύθια της γιαγιάς είναι φανταστική λογοτεχνία. Δεν θέλω να ψάξω να βρω υπεύθυνους για την αποξένωση των Ελλήνων από την κατεξοχήν φανταστική τους παράδοση, αλλά είμαι σίγουρη πως η ανάμνηση τελικά θα επικρατήσει.
11. Θα ήθελες να ασχοληθείς και με ένα άλλο είδος λογοτεχνίας, πέρα από το φανταστικό ή με ένα άλλο είδος γραφής (ποίηση, σενάριο κ.ο.κ).
Δεν υπάρχει διαχωριστικό σημείο ανάμεσα στα είδη γραπτής έκφρασης. Είναι σαν να διαχωρίζουμε τα βιβλία σε σχολικά και εξωσχολικά, ή κάτι ανάλογο. Όταν γράφεις, γράφεις. Μπορεί να σου βγει οτιδήποτε. Ήδη έχω συμμετάσχει με δυο ποιήματα σε μια ανθολογία ποίησης που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Συμπαντικές διαδρομές, με τίτλο «Το βιβλίο των Σκιών». Έχω γράψει πολλά διηγήματα που δεν ανήκουν στο χώρο του φανταστικού και ευελπιστώ να εκδοθούν κάποια στιγμή. Όλα είναι πιθανά!
12. Ποιες ώρες της ημέρας, θα έλεγες, ότι σε εμπνέουν περισσότερο να γράφεις;
Με εμπνέουν περισσότερο οι ώρες που είμαι μόνη μου και υπάρχει ησυχία στο σπίτι. Αυτό συνήθως σημαίνει μεταμεσονύκτια, αν και δεν είναι απόλυτο. Πάντως από την έως τώρα εμπειρία μου μάλλον είμαι νυχτοπούλι.
13. Έχεις άλλα μυθιστορήματα στα σκαριά; Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Ήδη ετοιμάζεται να εκδοθεί μέσα στο χειμώνα το δεύτερο μυθιστόρημά μου με τίτλο «Μύθοι μ’ ήθη, παραμύθι», πάλι από τις εκδόσεις "Συμπαντικές Διαδρομές". Πρόκειται για μια προκλητική και ανίερη ερωτική ιστορία στα χνάρια του Μαρκησίου Ντε Σαντ, με πειρατές, τσιγγάνους, βλάσφημες μοναχές και έναν εκπληκτικό αντιήρωα που είναι τόσο ωμά κακός και διεφθαρμένος που καταλήγει ερωτεύσιμος. Έχω ήδη έτοιμες στα συρτάρια μου δυο –τρεις νουβέλες , πολλά διηγήματα και αρκετά ποιήματα. Κι είναι και μερικά που τα ονειρεύομαι και δεν έχουν πάρει ακόμα τη γραπτή τους μορφή.
14. Πώς βλέπεις τον εαυτό σου σε πέντε χρόνια;
Δεν μπορώ να δω τόσο μακριά. Ελπίζω να είμαι όρθια στα πόδια μου, να έχω την υγεία μου και να εξακολουθώ να γράφω. Επίσης, ελπίζω να δω τον γιο μου να ακολουθεί τα βήματά μου, μιας και από μικρή ηλικία έχει δείξει ταλέντο στη συγγραφή. Τουλάχιστον έτσι θα έχω να στέλνω κάποιον στις παρουσιάσεις που δυσκολεύομαι να πάω εγώ. ( τι εγωισμός θεέ μου! Χαχαχα)
15. Μετά τη λογοτεχνία ποια είναι η επόμενη αγαπημένη σου τέχνη;
Εκτός από τον κινηματογράφο, το θέατρο και τη φωτογραφία, τις έχω βεβηλώσει όλες τις άλλες. Μουσική, ζωγραφική, γλυπτική, λογοτεχνία, ποίηση, αρχιτεκτονική. Όλες εξίσου αγαπημένες μου. Ίσως να έχω περισσότερη αδυναμία στη μουσική γιατί την έχω ζήσει περισσότερο κι έχει υπάρξει βιοποριστικό μέσο κάποια στιγμή στη ζωή μου.
16. Περίγραψε με πέντε λέξεις τον εαυτό σου.
Αντιφατική. Φωνακλού. Καλοπροαίρετη. Αυθόρμητη. Αιθεροβάμων.
17. Πες μας ένα αστείο περιστατικό που σου συνέβη κατά τη διάρκεια της συγγραφής ή της έκδοσης.
Αν δείτε το χειρόγραφο θα γελάσετε σίγουρα. Συνήθως γράφω στον υπολογιστή, αλλά το «Πλεκτό» ήταν γέννημα καλοκαιρινών διακοπών. Αφού λοιπόν δεν είχα μαζί μου λάπτοπ ή υπολογιστή κι επειδή βρισκόμουν σε ένα σχετικά απομακρυσμένο και αραιοκατοικημένο μέρος, χρησιμοποίησα ό,τι μα ό,τι είχα στη διάθεσή μου. Το αποτέλεσμα είναι ένα συνονθύλευμα τετραδίων, χαρτιών Α4, σκισμένων σελίδων από σημειωματάρια και ένα σωρό άλλα. Κι όλα αυτά στολισμένα με όλων των λογιών τα χρώματα, αφού το ένα στυλό μετά το άλλο παρέδιδαν το πνεύμα τους στα άκαρδα δάχτυλά μου. Ούτε οι ξυλομπογιές του παιδιού δεν γλίτωσαν. Μπλε, πράσινες, κόκκινες, κίτρινες καρικατούρες και πολύχρωμες μουντζούρες παντού.
18. Τι συμβουλές θα έδινες σε κάποιον που ετοιμάζεται να εκδώσει το βιβλίο του και σε κάποιον που τώρα ξεκινά να ασχολείται με τη συγγραφή;
Μεράκι πάνω από όλα. Αγάπη γι αυτό που κάνουν. Και τόλμη. Να τολμούν να αφεθούν, να παραδοθούν στο δημιούργημά τους. Να αφήνουν την φαντασία τους ελεύθερη κι όπου τους πάει. Το έχω ξαναπεί άλλωστε, όταν η φαντασία φτάνει πολύ μακριά στο τέλος συναντά την αλήθεια. Επίσης λίγη ταπεινότητα δε βλάπτει. Είναι όμορφο να πετάς, αλλά δεν χρειάζεται η γη άλλους Ίκαρους.
19. Σε ένα βιβλίο, γίνεται ταυτόχρονα καλή και κακή κριτική από τους αναγνώστες. Πως αντιδράς και στις δυο αυτές περιπτώσεις;Από τη στιγμή που αποφασίζει κανείς να εκδόσει ένα βιβλίο του πρέπει να τα περιμένει όλα. Εγώ ευτυχώς είχα πολύ καλή ανταπόκριση από τους αναγνώστες, κι ας ήταν «το Πλεκτό» το πρώτο μου βιβλίο. Χαίρομαι σίγουρα με τις καλές κριτικές, αλλά και οι κακές δε θα με ενοχλούσαν. Η καλοπροαίρετη κριτική είναι πάντα καλή, είτε θετική είτε αρνητική.
20. Αν κάποιος ενδιαφέρεται, που μπορεί να βρει το βιβλίο σου;
Αθήνα: Πρωτοπορία - Γραβιάς 3-5, Πλατεία Κάνιγγος
Θεσσαλονίκη:Πρωτοπορία–Λ.Νίκης3
Πάτρα: Πρωτοπορία - Γεροκωστοπούλου 31-33, Πλατεία Γεωργίου
Λάρισα: Παιδεία - Μεγ. Αλεξάνδρου 6
Σε περίπτωση που δεν το βρει κάποιος στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του, μπορεί να ζητήσει να του το παραγγείλουν στο τηλέφωνο των εκδόσεων, 2410- 236110. Επίσης μπορεί να το παραγγείλει κάποιος κατευθείαν από τον υπολογιστή από το ηλεκτρονικό βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές, είτε από το εικονίδιο αγοράς στη σελίδα του βιβλίου :
Ευχαριστώ πολύ το Moonlight Tales για την ευκαιρία που μου έδωσε να εκφράσω τις σκέψεις μου. Καλές μας διαδρομές!
Εμείς ευχαριστούμε την Τριανταφυλλιά Ηλιοπούλου για τις διαφωτιστικότατες απαντήσεις και την καταπληκτική συνεργασία. Ελπίζουμε να βρήκατε την συνέντευξη το ίδιο ενδιαφέρουσα με μας. Μέχρι την επόμενη, keep reading Moonlight Tales...