Στην απόρρητη βάση ξεκίνησαν να εκπαιδεύονται οι κλώνοι των στρατιωτών. Οι ανώτεροί τους ήταν κι εκείνοι κλώνοι. Ο σημαντικότερος ήταν ο κλώνος του συνταγματάρχη Pirs Weinger. Ήταν ο ανώτερος βαθμός στο στρατόπεδο που είχαν κάνει κλώνο. Εκείνος σε συνεργασία με τον κλώνο του αντισυνταγματάρχη Adam Borzeig φρόντιζαν να κρατάνε τους υπόλοιπους σε εγρήγορση.
Οι επιστήμονες φρόντιζαν να διαρρέουν ψεύτικες πληροφορίες ότι ένας μεγάλος πόλεμος ερχόταν κι έτσι έπρεπε να είναι έτοιμοι. Έφερναν συνεχώς καινούριο εξοπλισμό, όπως όπλα, σφαίρες, ρούχα, βόμβες κι άλλα πυρομαχικά για να γεμίσουν τις αποθήκες των δυο στρατιωτικών βάσεων. Οι στρατιώτες καθημερινά μάθαιναν πώς να χρησιμοποιούν τα καινούρια πυρομαχικά, που ήταν εξελιγμένα τεχνολογικά, ώστε να πετυχαίνουν καλύτερα τον στόχο τους. Στο γραφείο υπήρχε κρυμμένο κι ένα μυστικό όπλο, που κανένας εκτός από τους επιστήμονες και τους γιατρούς δε γνώριζε πως υπήρχε. Αυτό το κρατούσαν για έκτακτη ανάγκη, όπως ένας πόλεμος. Αυτό το όπλο μπορούσε να κερδίσει και τους ισχυρότερους. Με αυτό το όπλο ήταν σίγουροι πως θα κέρδιζαν κάθε αντίπαλο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.
Ο κάθε κλώνος ήταν ξεχωριστός, καθώς τον είχαν φτιάξει με διαφορετικές μείξεις στοιχείων. Τους είχαν δώσει ονόματα-κωδικούς για να ξεχωρίζουν τι προσμίξεις στοιχείων είχαν γίνει στον κάθε κλώνο. Έχοντας τελειώσει με τους κλώνους των ανώτερων, τώρα έκαναν τους κλώνους των υπόλοιπων στρατιωτών. Ανάμεσά τους ήταν και μια κοπέλα στρατιώτης, η Christie Desler.
Η Christie ήταν πολύ σκληρή, μια πραγματική μαχήτρια. Έκανε περισσότερη παρέα με άλλους τρεις στρατιώτες: τον James Stockwell, τον Henry Benson και τον Paul Milewski. Τους είχε καλέσει η κυβέρνηση να πάνε στη βάση του Όρεγκον, όπως και τους υπόλοιπους, από διάφορες πολιτείες της Αμερικής. Αυτό γινόταν, γιατί έψαχναν από κάθε πολιτεία τους καλύτερους και τους έφερναν στη βάση του Όρεγκον, ώστε να φτιάξουν τους κλώνους. Η Christie, ο James, ο Henry κι ο Paul ήταν από το ίδιο στρατόπεδο του Γουινσκόνσιν. Γνωρίζονταν πολύ καλά και είχαν γίνει μια ομάδα. Οι κλώνοι τους έκαναν κι αυτοί παρέα, μιας κι είχαν την μνήμη των στρατιωτών από όπου δημιουργήθηκαν.
Μετά από τις εξετάσεις που τους έκαναν υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τόσους μήνες στον στρατό του Γουινσκόνσιν και δεν έκαναν τόσες εξετάσεις. Τώρα σε τι θα χρησίμευαν; Μάλιστα πρώτος άρχισε να αναρωτιέται ο Paul, καθώς ο πατέρας του, ο Samuel, ήταν λοχίας του στρατού στο Τέξας. Ο Paul τηλεφώνησε στον πατέρα του και του είπε για τις εξετάσεις που τους έκαναν. Ακόμη κι εκείνος απόρησε. Ποτέ τόσα χρόνια δεν είχε χρειαστεί να περάσει από τόσους γιατρούς, ακόμη κι ως λοχίας.
«Να προσέχεις, γιε μου και να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Κάτι ετοιμάζουν εκεί» του είπε ο Samuel κι έκλεισε το τηλέφωνο.
Αυτό έβαλε σε σκέψεις τόσο τον Paul, όσο και τους φίλους του.
«Κάτι ετοιμάζουν; Έτσι σου είπε;» αναρωτήθηκε ο Henry.
«Ναι, έτσι μου είπε. Πρέπει να ανακαλύψουμε τι είναι χωρίς να πούμε τίποτα σε κανέναν, μα κανέναν άλλον. Δεν ξέρουμε ποιος είναι στο κόλπο» είπε ο Paul.
«Συμφωνώ. Να το ψάξουμε όσο πιο σύντομα γίνεται» είπε ο James αποφασιστικά.
Δέσποινα Τ. & Μάριος Κ.
Οι επιστήμονες φρόντιζαν να διαρρέουν ψεύτικες πληροφορίες ότι ένας μεγάλος πόλεμος ερχόταν κι έτσι έπρεπε να είναι έτοιμοι. Έφερναν συνεχώς καινούριο εξοπλισμό, όπως όπλα, σφαίρες, ρούχα, βόμβες κι άλλα πυρομαχικά για να γεμίσουν τις αποθήκες των δυο στρατιωτικών βάσεων. Οι στρατιώτες καθημερινά μάθαιναν πώς να χρησιμοποιούν τα καινούρια πυρομαχικά, που ήταν εξελιγμένα τεχνολογικά, ώστε να πετυχαίνουν καλύτερα τον στόχο τους. Στο γραφείο υπήρχε κρυμμένο κι ένα μυστικό όπλο, που κανένας εκτός από τους επιστήμονες και τους γιατρούς δε γνώριζε πως υπήρχε. Αυτό το κρατούσαν για έκτακτη ανάγκη, όπως ένας πόλεμος. Αυτό το όπλο μπορούσε να κερδίσει και τους ισχυρότερους. Με αυτό το όπλο ήταν σίγουροι πως θα κέρδιζαν κάθε αντίπαλο ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν.
Ο κάθε κλώνος ήταν ξεχωριστός, καθώς τον είχαν φτιάξει με διαφορετικές μείξεις στοιχείων. Τους είχαν δώσει ονόματα-κωδικούς για να ξεχωρίζουν τι προσμίξεις στοιχείων είχαν γίνει στον κάθε κλώνο. Έχοντας τελειώσει με τους κλώνους των ανώτερων, τώρα έκαναν τους κλώνους των υπόλοιπων στρατιωτών. Ανάμεσά τους ήταν και μια κοπέλα στρατιώτης, η Christie Desler.
Η Christie ήταν πολύ σκληρή, μια πραγματική μαχήτρια. Έκανε περισσότερη παρέα με άλλους τρεις στρατιώτες: τον James Stockwell, τον Henry Benson και τον Paul Milewski. Τους είχε καλέσει η κυβέρνηση να πάνε στη βάση του Όρεγκον, όπως και τους υπόλοιπους, από διάφορες πολιτείες της Αμερικής. Αυτό γινόταν, γιατί έψαχναν από κάθε πολιτεία τους καλύτερους και τους έφερναν στη βάση του Όρεγκον, ώστε να φτιάξουν τους κλώνους. Η Christie, ο James, ο Henry κι ο Paul ήταν από το ίδιο στρατόπεδο του Γουινσκόνσιν. Γνωρίζονταν πολύ καλά και είχαν γίνει μια ομάδα. Οι κλώνοι τους έκαναν κι αυτοί παρέα, μιας κι είχαν την μνήμη των στρατιωτών από όπου δημιουργήθηκαν.
Μετά από τις εξετάσεις που τους έκαναν υποψιάστηκαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τόσους μήνες στον στρατό του Γουινσκόνσιν και δεν έκαναν τόσες εξετάσεις. Τώρα σε τι θα χρησίμευαν; Μάλιστα πρώτος άρχισε να αναρωτιέται ο Paul, καθώς ο πατέρας του, ο Samuel, ήταν λοχίας του στρατού στο Τέξας. Ο Paul τηλεφώνησε στον πατέρα του και του είπε για τις εξετάσεις που τους έκαναν. Ακόμη κι εκείνος απόρησε. Ποτέ τόσα χρόνια δεν είχε χρειαστεί να περάσει από τόσους γιατρούς, ακόμη κι ως λοχίας.
«Να προσέχεις, γιε μου και να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα. Κάτι ετοιμάζουν εκεί» του είπε ο Samuel κι έκλεισε το τηλέφωνο.
Αυτό έβαλε σε σκέψεις τόσο τον Paul, όσο και τους φίλους του.
«Κάτι ετοιμάζουν; Έτσι σου είπε;» αναρωτήθηκε ο Henry.
«Ναι, έτσι μου είπε. Πρέπει να ανακαλύψουμε τι είναι χωρίς να πούμε τίποτα σε κανέναν, μα κανέναν άλλον. Δεν ξέρουμε ποιος είναι στο κόλπο» είπε ο Paul.
«Συμφωνώ. Να το ψάξουμε όσο πιο σύντομα γίνεται» είπε ο James αποφασιστικά.
Δέσποινα Τ. & Μάριος Κ.