«Ναρήινα, από ένα σπάνιο λουλούδι
του μέρους που γεννήθηκα» είχε πει.
«Πρέπει να είναι όμορφο λουλούδι»
είχε πιάσει τον εαυτό του να της λέει.
«Και δηλητηριώδες» είχε
συμπληρώσει εκείνη, αλλά είχε προλάβει να τη δει να χαμογελάει, πριν το πρόσωπό
της γίνει ξανά αυστηρό και είχε νιώσει μια ικανοποίηση.
Τι
μου συμβαίνει; σκέφτηκε.
Δεν είναι ούτε η στιγμή, ούτε είμαι σε
φάση να χάσω το μυαλό μου για μια γυναίκα. Όμως μια φωνούλα μέσα του
συμπλήρωσε: Μια όμορφη γυναίκα με υπέροχα
χρυσά μάτια. Έδιωξε αυτές τις σκέψεις καθώς έφτασαν στην αποθήκη.
«Καπετάνιε!» τον υποδέχθηκε ο
υπεύθυνος φόρτου. Είχε φέρει μαζί του δυο αποθηκάριους και τον μεταφορέα τους.
Ο υπεύθυνος φόρτου είδε τη Ναρήινα, που χωρίς κουβέντα ξεκλείδωνε την
αποθηκευτική μονάδα και τον κοίταξε ερωτηματικά. Του έκανε ένα καθησυχαστικό
νόημα. Φόρτωσαν δύο μεγαλούτσικα κιβώτια στον μεταφορέα και ξεκίνησαν. Η
Ναρήινα ήταν φανερά αγχωμένη.
«Όσο μπορείτε απαλά» είπε. «Είναι
εύθραυστα». Την κοίταξε στα μάτια και κατάλαβε.
Έπρεπε να είναι ψύχραιμοι και να
φέρονται φυσιολογικά. Ένα από τα εκατοντάδες πληρώματα που φόρτωναν το σκάφος
τους, τίποτα περίεργο. Εκτός από δυο
κιβώτια που τα συνοδεύουν πέντε άτομα τραβώντας τα βλέμματα όλων, ήρθε πάλι
μια δυσάρεστη σκέψη στο μυαλό του, αλλά την έδιωξε.
Ευτυχώς έφτασαν στο σκάφος χωρίς
προβλήματα. Η Ναρήινα ζήτησε να έχει μια καμπίνα στη διάθεσή της και να πάνε τα
κιβώτια εκεί. Έδωσε τις εντολές και την πήρε στη γέφυρα. Όλοι τον κοίταζαν
ερωτηματικά. Ξερόβηξε και προσπάθησε να ακουστεί ψύχραιμος.
«Από εδώ η Ναρήινα, θα ταξιδέψει
μαζί μας μέχρι την Κίρα».
«Για την ακρίβεια, καπετάνιε, θα
είμαι η γιατρός του σκάφους σας. Λογικά πρέπει πριν λίγο να λάβατε τις
λεπτομέρειες από την εταιρεία» τον διέκοψε. Ο καπετάνιος κοίταξε την υπάλληλο
που χειριζόταν τα γραφειοκρατικά και αυτή ένευσε καταφατικά. Παντού έβλεπε
αμήχανα βλέμματα. Η υπεύθυνη επικοινωνιών δεν άντεξε.
«Καπετάνιε, τι γίνεται εδώ; Όλοι
ξέρουμε πως σε σκάφος της κλάσης μας δεν προβλέπεται καν ιατρικός θάλαμος πόσο
μάλλον γιατρός. Νομίζω δικαιούμαστε να ξέρουμε πού πάμε να μπλέξουμε!»
Είχε έρθει η στιγμή που φοβόταν.
Η στιγμή που έπρεπε να σταματήσει να είναι σύντροφος και φίλος με το πλήρωμά
του. Να ξεχωρίσει τον εαυτό του από την ομάδα και να ασκήσει εξουσία, έτσι
τυφλά, χωρίς επιχειρήματα και δικαιολογίες. Ήξερε ότι είχε φτάσει σε ένα
κομβικό σημείο. Μετά από αυτό τίποτα δε θα ήταν το ίδιο, η σχέση του με το
πλήρωμά του θα άλλαζε ριζικά. Το μισούσε αυτό, αργά ή γρήγορα θα αναγκαζόταν να
αλλάξει σκάφος. Ή να δεχτεί εκείνη τη δουλειά. Βλαστήμησε μέσα του. Αλλά δεν
είχε πολυτέλεια να το σκεφτεί πολύ. Η ένταση στη γέφυρα ήταν εμφανής.
Προσπάθησε να μην ακουστεί πολύ αυστηρός.
«Δε χρειάζεται να σας εξηγήσω
κάτι. Η εταιρεία όρισε τη Ναρήινα γιατρό του σκάφους και μου έχει δώσει κάποιες
εντολές. Εσείς υπακούτε τις εντολές μου και η ευθύνη είναι δικιά μου. Υπάρχει
κάποια παρανόηση;» Το βλέμμα του διέτρεξε όλη τη γέφυρα. Δυσαρεστημένα πρόσωπα
παντού. Η υπεύθυνη επικοινωνιών είχε κοκκινίσει από θυμό, το βλέμμα της πέταγε
φωτιές. Την κοίταξε στα μάτια. Έβλεπε μέσα τους αγανάκτηση, θυμό, απογοήτευση.
Αργά και με δυσκολία άνοιξε το στόμα του. «Όλα εντάξει;» Του απάντησε με φωνή
που έτρεμε.
«Μάλιστα, πλοίαρχε. Όπως
διατάξετε».
Πρόλαβε να διαβάσει την
περιφρόνηση στο βλέμμα της, πριν του γυρίσει την πλάτη. Δεν είχε νόημα να το
σκέφτεται πια.
«Ενημερώστε τους ότι είμαστε έτοιμοι
για επιθεώρηση. Θέλω να φύγουμε από εδώ το γρηγορότερο» είπε ξερά και έφυγε
χωρίς να κοιτάξει πίσω του.
Η επιθεώρηση αποδείχθηκε μια
διαδικασία για γερά νεύρα. Είχε ξαναπεράσει επιθεωρήσεις, αλλά ποτέ τόσο
αυστηρή σε καιρό ειρήνης. Δεν επέτρεψαν σε άλλον πέραν από αυτόν και τον
υπεύθυνο φόρτου να είναι στον έλεγχο του αμπαριού. Έψαξαν εξονυχιστικά με
φορητούς ανιχνευτές, δε δίστασαν να ανοίξουν και μερικά κιβώτια. Κάθε πιθανή
κρυψώνα και άνοιγμα εξετάσθηκε και μετά σφραγίστηκαν τα πάντα. Γύρισαν στη
γέφυρα όπου είχαν συγκεντρώσει όλο το πλήρωμα και εξέταζαν τους φακέλους τους.
Μόλις μπήκαν, κατάλαβε ότι άρχισαν τα δύσκολα. Έφεραν μπροστά τους τη
διοικητική υπάλληλο και τη Ναρήινα.
«Σύμφωνα με τα αρχεία του
σκάφους, αυτή εδώ μόλις εντάχθηκε στο πλήρωμα και είναι δηλωμένη ως γιατρός»
είπε ο φρουρός στον επικεφαλή αξιωματικό. Αυτός γύρισε προς το μέρος του.
«Γιατρός σε τέτοιο σκάφος;
Περίεργο, δε συμφωνείτε;»
Προσπάθησε να ακουστεί αδιάφορος.
«Όχι, δε θα είναι μόνιμα στο
σκάφος μας. Απλά ταξιδεύει μαζί μας μέχρι τον επόμενο σταθμό, θα πάει σε άλλο
σκάφος από εκεί. Γλυτώνει κάποια έξοδα η εταιρεία έτσι, βλέπετε».
«Μάλιστα...» είπε αργά ο
αξιωματικός.
«Υπάρχει κάποιο πρόβλημα με τα
αρχεία της; Η εταιρεία...» ξεκίνησε να λέει, αλλά ο αξιωματικός τον έκοψε απότομα.
«Αρκετά! Πάμε να δούμε τους
χώρους διαβίωσης. Ας ξεκινήσουμε από τον χώρο της γιατρού σας, αν δεν έχετε
αντίρρηση» του είπε με νόημα. «Φέρτε τη μαζί μας» είπε στους φρουρούς.
Η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα
καθώς μπήκαν στην καμπίνα. Το βλέμμα των φρουρών πήγε αμέσως στα κιβώτια.
«Τι έχουν μέσα;» ρώτησε τη
Ναρήινα ο αξιωματικός.
«Ιατρικό εξοπλισμό» απάντησε
εκείνη ψυχρά.
«Περιπολάρχα, οι ανιχνευτές δε
διαβάζουν μέσα, τα κιβώτια έχουν ειδική επένδυση φαίνεται» είπαν οι φρουροί που
χειρίζονταν τον ανιχνευτή. Αυτός γύρισε και κοίταξε τη Ναρήινα ερωτηματικά.
«Ευαίσθητος εξοπλισμός, θέλει
ειδικές θήκες» είπε εκείνη.
«Ανοίξτε τα» της είπε.
«Δε γίνεται, πρέπει να παραδοθούν
σφραγισμένα. Αν ανοιχτούν σε λάθος συνθήκες, το περιεχόμενο θα καταστραφεί!»
διαμαρτυρήθηκε η Ναρήινα.
«Αν είναι έτσι, θα κάνετε αίτηση
αποζημίωσης, αν όχι...» είπε απειλητικά ο αξιωματικός.
Ο πλοίαρχος πήγε να παρέμβει αλλά
δεν πρόλαβε, καθώς ένας από τους φρουρούς διέκοψε τη συζήτηση.
«Περιπολάρχα, επείγον μήνυμα! Σας
το περνάω αμέσως!»
«Ναι, σε έλεγχο... Είμαστε κοντά...
Είναι σίγουρο; Μάλιστα!» Γύρισε απότομα στους φρουρούς. «Φεύγουμε αμέσως, τον
βρήκαν, θέλουν άμεσα ενισχύσεις. Ενημέρωσε όλους ότι αποβιβαζόμαστε άμεσα!
Εσείς, ελεύθεροι να φύγετε!» τους είπε και έφυγαν τρέχοντας.
Έριξε μόνο μια βιαστική ματιά στη
Ναρήινα και κατάλαβε. Έτρεξε στη γέφυρα. Το πλήρωμα δεν είχε προλάβει να
συνέλθει από την ξαφνική αναχώρηση της φρουράς.
«Όλοι στις θέσεις σας! Γρήγορα!»
φώναξε.
«Έχουμε έγκριση αναχώρησης;»
«Μόλις ήρθε!» απάντησε η υπεύθυνη
επικοινωνιών. Στράφηκε στον πιλότο.
«Πάρε μας από εδώ όσο πιο γρήγορα
γίνεται!» Με ικανοποίηση είδε πως παρά τις διαφωνίες τους, το πλήρωμά του ήταν
αποτελεσματικό όσο ποτέ. Το σκάφος αποκολλήθηκε από τον σταθμό κι άρχισε σιγά
σιγά τους ελιγμούς. Από στιγμή σε στιγμή περίμενε ότι θα ερχόταν εντολή να
σταματήσουν. Ο ελάχιστος χρόνος μέχρι να βγουν από την περίμετρο του σταθμού
τού φάνηκε ατέλειωτος. Επιτέλους βγήκαν στο ανοιχτό διάστημα. «Μπρος ολοταχώς!
Θέλω τη μέγιστη ταχύτητα, μέχρι να βγούμε από το Εγγύς Διάστημα της Ραδόνια!
Μην απαντήσετε σε κανένα μήνυμα, πριν με ενημερώσετε! Μόλις φτάσουμε στο όριο
της Ραδόνια, ειδοποιήστε με!» έδωσε τις εντολές κι έφυγε από τη γέφυρα.