ΜΠΟΝΙ ΤΙΜΠΕΡΛΕΪΚ
«Φυσικά και θα το κάνω».
Ορκίζομαι πως αν μπορούσαν να γουρλώσουν περισσότερα
τα μάτια του Τάι Χάλιγουελ αυτή τη στιγμή, θα είχαν ανοίξει τόσο όσο χρειάζεται
για να πέσουν από το πρόσωπό του.
«Ήμουν σίγουρος, μωρό μου» σχολιάζει ο Κα Τέρνερ και
πολύ επιδεικτικά με τραβά στην αγκαλιά του και με φιλά στο στόμα. Υποθέτω πως
αν είμαστε ‘μαζί’ αυτό είναι οκ μεταξύ μας, σωστά; Τότε γιατί νιώθω τόσο μα
τόσο άβολα όταν ο Κα με αγγίζει, παρουσία του Τάι;
«Μπόνι, ξανασκέψου το» μου ζητάει παρακλητικά ο
Καθοδηγητής μου, προσπαθώντας σκληρά να αγνοήσει το γεγονός πως το χέρι του Κα
έχει θρονιαστεί διεκδικητικά γύρω από τη γυμνή μου μέση. Σήμερα επέλεξα να
φορέσω ένα κόκκινο μπλουζάκι στολισμένο με μια στάμπα από το αποτύπωμα γάτας
στο μπροστινό μέρος, το οποίο είναι τόσο κοντό που αφήνει σε κοινή θέα και
παντελώς ακάλυπτους τους κοιλιακούς και την μέση μου. Από κάτω επέλεξα ένα
φαρδύ, χαμηλόμεσο τζιν και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια για να είμαι άνετα
σχετικά, μιας και δεν έχω κοιμηθεί καθόλου όλο το βράδυ και το πρόγραμμα σήμερα
έχει και προπόνηση με την ομάδα.
«Δεν έχω να σκεφτώ κάτι παραπάνω» του απαντώ έχοντας
ήδη πάρει την απόφασή μου. «Πρέπει να δράσουμε. Τώρα. Η Μαρί κερδίζει συνεχώς έδαφος. Δεν έχουμε άλλη επιλογή».
Η
αλήθεια είναι πως αν ο Τάι δεν είχε χάσει την Πέτρα του Νερού δεν θα τολμούσα
ούτε να φανταστώ ότι δέχομαι ένα τόσο παράτολμο σχέδιο και μάλιστα ένα σχέδιο
που μου δίνει το ρόλο του δολώματος. Αλλά με τα νέα δεδομένα στον ορίζοντα, πραγματικά
δεν έχω άλλη επιλογή. Δεν θα αφήσω αυτή τη σατανική μέγαιρα να σκοτώσει καμία
άλλη Μάγισσα των Στοιχείων. Είναι το ελάχιστο που μπορώ να κάνω στην μνήμη της
Γιολάντα Ρίβερς.
«Μπόνι σε παρακαλώ!» επιμένει ο Τάι και τώρα η
απελπισία είναι έκδηλη στο πρόσωπό του.
«Μα τόσο πολύ φοβάσαι ότι θα τα θαλασσώσω;» τον ρωτώ
εκνευρισμένη.
«Όχι! Τόσο πολύ φοβάμαι ότι θα τα θαλασσώσω ΕΓΩ!»
μου αποκαλύπτει και τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζουν οριστικά στο μυαλό μου.
Χάνοντας την Πέτρα του Νερού, ο Τάι Χάλιγουελ έχασε
και το τελευταίο ψίγμα αυτοπεποίθησης που είχε μέσα του και πλέον πιστεύει ότι
δεν μπορεί να κάνει τίποτα σωστά. Δεν μπόρεσε να προστατεύσει την Πέτρα του
Νερού, δεν μπορεί ακόμα να ‘νιώσει’ την προστατευόμενή του- δεν έχει λύσει ούτε
το ξόρκι αποκάλυψης ακόμα, δεν κατάφερε να σώσει την Γιολάντα Ρίβερς από τη
Μαρί και ακόμα δεν έχει βρει τρόπο να βοηθήσει τον καλύτερο του φίλο, ο οποίος
έχει μπλεχτεί στα δίχτυα της χωρίς να ξέρουμε ακριβώς το γιατί. Στράικ
αποτυχιών το τελευταίο διάστημα και δεν έχει και άδικο που τελικά βυθίστηκε στο
άγχος, τις τύχεις και την απελπισία. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα. Είναι από όλες
τις πλευρές απόλυτα λογικό να φτάσει σε αυτό το σημείο.
Αλλά όχι δεν τον λυπάμαι. Δεν του αξίζει να τον
λυπηθώ.
«Δεν με νοιάζει τι φοβάσαι εσύ!» του λέω τελικά και
νιώθω ήδη τον θυμό μέσα μου να με κάνει να βράζω. Τα μάγουλά μου καίνε και όπως
πάντα φαντάζομαι θα είναι ήδη κατακόκκινα! «Εγώ θα κάνω αυτό που πιστεύω ότι
είναι σωστό. Και το σωστό για μένα είναι να σταματήσω τη Μαρί».
«Μπόνι, εγώ...»
«Εσύ τίποτα, ρε χλεχλέ» τον κόβει ο Κα με το γνωστό
επιθετικό του ύφος. «Άκουσες πολύ καλά τι είπε το κορίτσι μου» συμπληρώνει και δεν μπορώ να μην παρατηρήσω το
αυτάρεσκο γελάκι στο πρόσωπό του, το οποίο ομολογουμένως με ενοχλεί πολύ.
Ο Τάι μένει για λίγο σιωπηλός και ακίνητος να με
κοιτά με τα θλιμμένα, κουταβίσια μάτια του, έχοντας σταυρώσει τα χέρια μπροστά
στο στήθος. Αφήνει έναν βαθύ αναστεναγμό
να βγει από τα πνευμόνια του και τελικά παραδίδει τα όπλα.
«Πολύ καλά, Μπόνι» μου λέει και αφήνει τα χέρια του
να πέσουν στα πλαϊνά των μηρών του, ηττημένος από το πείσμα μου αλλά και την
ίδια την ηττοπάθειά του.
«Ωραία» του απαντώ ψυχρά. «Μένει να ενημερώσουμε
τους άλλους».
Είναι ήδη τρεις μετά μεσημβρίας και τα μαθήματα
έχουν τελειώσει για σήμερα. Οι διδακτικές ώρες κύλησαν σχετικά γρήγορα και
τίποτα συνταρακτικό ή σκανδαλώδες δε συνέβη στο σχολείο μας. Ευτυχώς δηλαδή,
γιατί δε θα άντεχα να αντιμετωπίσω άλλη μια κρίση του Ματ Ντι Κάρλο εναντίον
οποιουδήποτε αθώου συμμαθητή μας. Η Μίμη, η φιλενάδα μου, πέρασε όλα τα
διαλλείματα μας στο πλάι του ευέξαπτου πλέον αγοριού της, ενώ στις ώρες των
μαθημάτων που έχουμε κοινά, ήταν ιδιαιτέρως σιωπηλή, γεγονός ιδιαίτερα
ανησυχητικό. Υποθέτω βέβαια ότι κατά ένα μέρος ευθύνονται και οι τύψεις της για
την κατάληξη του΄Ιζι Κάρτερ, ο οποίος όπως πληροφορηθήκαμε σήμερα θα επιστρέψει
στα μαθητικά του καθήκοντα την άλλη εβδομάδα.
Ο Τάι και ο Κα, οι οποίοι πρόλαβαν μόνο τις τρεις
τελευταίες ώρες των μαθημάτων με όλα αυτά που τους συνέβησαν, περίμεναν να
χτυπήσει το κουδούνι για το τελευταίο διάλλειμα πριν τις προπονήσεις των ομάδων
για να κάνουμε αυτή τη σύντομη συζήτηση για την επιτυχημένη έφοδο των
Ντισιντίμονς στο σπίτι τους αλλά και για το αν θα θέσουμε σε εφαρμογή το
παράτολμο σχέδιο του Κα. Ομολογώ πως η ιδιαίτερης σημασίας αναμειξή μου σε αυτό
με αγχώνει λίγο, αλλά δυστυχώς είναι το μόνο σχέδιο που έχουμε στο τραπέζι για
να περάσουμε επιτέλους στην επίθεση.
Πίσω από τα αποδυτήρια, μαζευόμαστε εγώ, ο Κα και ο
Τάι, τα υπόλοιπα αδέρφια Χάλιγουελ, η Μίμη, ο Ματ με τον μικρότερο αδερφό του,
Τι-Κέι, ο Ταϊσίν με την αδερφή μου και η Ρέη Άφλεκ, η κοπέλα του Κρις, την
οποία έφερε στο τσακ μπαμ με τηλεμεταφορά ο Τάι από το σχολείο της, καθώς η
συμμετοχή της στο σχέδιο του Κα είναι μιας, κάποιας σημασίας.
«Ακούστε με προσεκτικά γιατί θα τα πω μόνο μια φορά»
προετοιμάζει το ακροατήριο του το αγόρι
μου.
Foni Nats