ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ
Ένιωσε το σώμα του να τραντάζεται και την ανάσα του να κόβεται. Ο Μιχαήλ σηκώθηκε απότομα επάνω, τη στιγμή που όλα τα τάγματα των Αγγέλων συνεδρίαζαν, έχοντας ως βασικό τους θέμα, την κλοπή του κλειδιού της Ένατης Πύλης. Ιδρωμένος και ταραγμένος, άνοιξε την διάφανη πόρτα της τεράστιας αίθουσας και βγήκε έξω ασθμαίνοντας. Εισέπνευσε με λαιμαργία τον αέρα γύρω του, σαν να φοβόταν πως θα του κοβόταν η αναπνοή από στιγμή σε στιγμή. Μπροστά του ο ήλιος έδυε, αλλά το μαγικό θέαμα, τον άφηνε παγερά αδιάφορο αυτή τη στιγμή.
«Αδερφέ, τι έκανες; Τι αμαρτία έκανες; Ποιος θα σε γλυτώσει τώρα από τα Τάρταρα, δίδυμέ μου; Η δύναμη του Πατέρα θα σε αποτελειώσει και η Κόλαση που κοχλάζει, θα βρει τον τρόπο να βγει προς τα έξω. Γιατί το έκανες; Τόσα πολλά λοιπόν σημαίνει ο έρωτας; Τόσα, που να αξίζει κάποιος να θυσιάσει τη ζωή του για χάρη του;» σκέφτηκε ο Μιχαήλ και σκούπισε αργά ένα δάκρυ που κύλησε αβίαστα στο πρόσωπό του.
«Μιχαήλ» άκουσε άξαφνα μία βαριά και αυστηρή, αντρική φωνή να τον καλεί και γυρνώντας αργά το πρόσωπό του, αντίκρυσε τον Γαβριήλ να στέκει αγέρωχος, με τις λευκές φτερούγες του να τυλίγουν το σώμα του. «Τι συνέβη εκεί μέσα Μιχαήλ; Γιατί έφυγες τόσο ταραγμένος;» τον ρώτησε.
«Αδερφέ, σου είχα κάποτε υποσχεθεί, πως για να διαφυλαχθεί η καλή σχέση μεταξύ των εναπομεινάντων Αρχαγγέλων, θα πρέπει να βασιλεύει η ειλικρίνεια» ξεκίνησε ο Μιχαήλ.
«Άψογη εισαγωγή, παρά το γεγονός πως όφειλες να τονίσεις, πως η ειλικρίνεια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μας, συνέχισε» τον διέκοψε ο Γαβριήλ.
«Αδερφέ, ο Εωσφ..» πήγε να πει ο Μιχαήλ, αλλά ένα νεύμα του Γαβριήλ τον διέκοψε.
«Το μετάνιωσα! Μην ολοκληρώσεις καν την πρότασή σου. Ακόμη και η προφορά αυτού του ονόματος, αποτελεί κολασμένη πράξη» του απάντησε ο Γαβριήλ.
«Έχει μπλέξει αδερφέ. Βρίσκεται στο κλουβί των Ταρτάρων, εξαιτίας του αμαρτήματος της λαγνείας» προσπάθησε να πεταχτεί ξανά ο Μιχαήλ.
«Γραμμένο τον έχω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου. Να, εξαιτίας του ξεπήδησε και από μέσα μου, ο χείμαρρος των βωμολοχιών!» ανταπάντησε ο Γαβριήλ και τοποθέτησε τα χέρια του, στους ώμους του αδερφού του «Ξέρω και ας μην το ομολογείς ανοιχτά και καλά κάνεις δηλαδή, καθώς διόλου σε τιμά, πως του έχεις αδυναμία εξαιτίας του μικρού κομματιού ενέργειας που μοιράζεστε. Ωστόσο, έχουμε πολύ πιο σημαντικά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε, καθώς όπως ενημερώθηκα από τις Δυνάμεις, αναχαιτίζουν σε καθημερινή βάση τις επιθέσεις από την Κόλαση»
«Σου έχω και κάτι ακόμη πιο δυσάρεστο» του ανακοίνωσε ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ συνοφρυώθηκε. «Πως ο Ασμοδαίος, έχοντας το κλειδί της Ένατης Πύλης και με το κατάλληλο τελετουργικό, τουτέστιν με την κλοπή της δύναμης του Εωσφόρου, η Πύλη θα ανοίξει και ποιος τους σώζει τους θνητούς και κατ’ επέκταση και εμάς μετά»
«Θα αυξήσουμε τις δυνάμεις μας Μιχαήλ, μα μην μου ζητάς να μπλεχτώ με τον Εωσφόρο, καθώς μία τέτοια εμπλοκή θα αποβεί ολέθρια για όλους» τελείωσε ο Αρχάγγελος και τινάζοντας πίσω τα φτερά του με χάρη, αποσύρθηκε εκ νέου στην αίθουσα του συμβουλίου.
Τη στιγμή που ο Μιχαήλ ετοιμαζόταν να τον ακολουθήσει, άκουσε μέσα στο μυαλό του την παράκληση της προστατευόμενής του. Κλείνοντας το χέρι του σε γροθιά και ακουμπώντας το στο στήθος του, υιοθέτησε την μορφή της άυλης μάζας φωτός και κατευθύνθηκε στον προορισμό του.
Ιφιγένεια Μπακογιάννη
Ένιωσε το σώμα του να τραντάζεται και την ανάσα του να κόβεται. Ο Μιχαήλ σηκώθηκε απότομα επάνω, τη στιγμή που όλα τα τάγματα των Αγγέλων συνεδρίαζαν, έχοντας ως βασικό τους θέμα, την κλοπή του κλειδιού της Ένατης Πύλης. Ιδρωμένος και ταραγμένος, άνοιξε την διάφανη πόρτα της τεράστιας αίθουσας και βγήκε έξω ασθμαίνοντας. Εισέπνευσε με λαιμαργία τον αέρα γύρω του, σαν να φοβόταν πως θα του κοβόταν η αναπνοή από στιγμή σε στιγμή. Μπροστά του ο ήλιος έδυε, αλλά το μαγικό θέαμα, τον άφηνε παγερά αδιάφορο αυτή τη στιγμή.
«Αδερφέ, τι έκανες; Τι αμαρτία έκανες; Ποιος θα σε γλυτώσει τώρα από τα Τάρταρα, δίδυμέ μου; Η δύναμη του Πατέρα θα σε αποτελειώσει και η Κόλαση που κοχλάζει, θα βρει τον τρόπο να βγει προς τα έξω. Γιατί το έκανες; Τόσα πολλά λοιπόν σημαίνει ο έρωτας; Τόσα, που να αξίζει κάποιος να θυσιάσει τη ζωή του για χάρη του;» σκέφτηκε ο Μιχαήλ και σκούπισε αργά ένα δάκρυ που κύλησε αβίαστα στο πρόσωπό του.
«Μιχαήλ» άκουσε άξαφνα μία βαριά και αυστηρή, αντρική φωνή να τον καλεί και γυρνώντας αργά το πρόσωπό του, αντίκρυσε τον Γαβριήλ να στέκει αγέρωχος, με τις λευκές φτερούγες του να τυλίγουν το σώμα του. «Τι συνέβη εκεί μέσα Μιχαήλ; Γιατί έφυγες τόσο ταραγμένος;» τον ρώτησε.
«Αδερφέ, σου είχα κάποτε υποσχεθεί, πως για να διαφυλαχθεί η καλή σχέση μεταξύ των εναπομεινάντων Αρχαγγέλων, θα πρέπει να βασιλεύει η ειλικρίνεια» ξεκίνησε ο Μιχαήλ.
«Άψογη εισαγωγή, παρά το γεγονός πως όφειλες να τονίσεις, πως η ειλικρίνεια αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μας, συνέχισε» τον διέκοψε ο Γαβριήλ.
«Αδερφέ, ο Εωσφ..» πήγε να πει ο Μιχαήλ, αλλά ένα νεύμα του Γαβριήλ τον διέκοψε.
«Το μετάνιωσα! Μην ολοκληρώσεις καν την πρότασή σου. Ακόμη και η προφορά αυτού του ονόματος, αποτελεί κολασμένη πράξη» του απάντησε ο Γαβριήλ.
«Έχει μπλέξει αδερφέ. Βρίσκεται στο κλουβί των Ταρτάρων, εξαιτίας του αμαρτήματος της λαγνείας» προσπάθησε να πεταχτεί ξανά ο Μιχαήλ.
«Γραμμένο τον έχω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου. Να, εξαιτίας του ξεπήδησε και από μέσα μου, ο χείμαρρος των βωμολοχιών!» ανταπάντησε ο Γαβριήλ και τοποθέτησε τα χέρια του, στους ώμους του αδερφού του «Ξέρω και ας μην το ομολογείς ανοιχτά και καλά κάνεις δηλαδή, καθώς διόλου σε τιμά, πως του έχεις αδυναμία εξαιτίας του μικρού κομματιού ενέργειας που μοιράζεστε. Ωστόσο, έχουμε πολύ πιο σημαντικά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε, καθώς όπως ενημερώθηκα από τις Δυνάμεις, αναχαιτίζουν σε καθημερινή βάση τις επιθέσεις από την Κόλαση»
«Σου έχω και κάτι ακόμη πιο δυσάρεστο» του ανακοίνωσε ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ συνοφρυώθηκε. «Πως ο Ασμοδαίος, έχοντας το κλειδί της Ένατης Πύλης και με το κατάλληλο τελετουργικό, τουτέστιν με την κλοπή της δύναμης του Εωσφόρου, η Πύλη θα ανοίξει και ποιος τους σώζει τους θνητούς και κατ’ επέκταση και εμάς μετά»
«Θα αυξήσουμε τις δυνάμεις μας Μιχαήλ, μα μην μου ζητάς να μπλεχτώ με τον Εωσφόρο, καθώς μία τέτοια εμπλοκή θα αποβεί ολέθρια για όλους» τελείωσε ο Αρχάγγελος και τινάζοντας πίσω τα φτερά του με χάρη, αποσύρθηκε εκ νέου στην αίθουσα του συμβουλίου.
Τη στιγμή που ο Μιχαήλ ετοιμαζόταν να τον ακολουθήσει, άκουσε μέσα στο μυαλό του την παράκληση της προστατευόμενής του. Κλείνοντας το χέρι του σε γροθιά και ακουμπώντας το στο στήθος του, υιοθέτησε την μορφή της άυλης μάζας φωτός και κατευθύνθηκε στον προορισμό του.
Ιφιγένεια Μπακογιάννη