Διηγήματα Φαντασίας από τα όρια της ύπαρξης και της ζωής (Διήγημα 11ο) - "Χρονομηχανική"

«Δεν το πιστεύω ότι με έπεισες να το κάνω αυτό!» είπε ο Γιούρι στον Μίτια, καθώς γύριζε κάποιον ρυθμιστή στο δωμάτιο ελέγχου του Μεγάλου Επιταχυντή Σωματιδίων της Σιβηρίας.

«Δε σε έπεισα εγώ. Η αγάπη σου για την επιστήμη σε έπεισε!» απάντησε γελώντας ο Μίτια, χειρονομώντας έντονα στον αέρα και προβάλλοντας στο κενό τρισδιάστατα γραφήματα και διαγράμματα μέσω του υπολογιστή τού εργαστηρίου.

«Αρκεί να υπάρχει επιστήμη και αύριο!» σχολίασε ο Γιούρι.

«Επιστήμη θα υπάρχει. Εμείς δεν ξέρω, αν θα υπάρχουμε!» ξαναείπε γελώντας ο Μίτια.

«Αυτό θα έπρεπε να το γνωρίζεις εσύ που είσαι χρονομηχανικός» του έκοψε το γέλιο στη μέση ο Γιούρι.

«Εδώ είναι το σημείο σύγκλισης των επιστημών μας! Χρονομηχανικός εγώ, Κβαντοδιαστατικός εσύ, και σήμερα είναι η μοναδική ευκαιρία να δούμε πώς εφαρμόζονται στην πράξη οι θεωρίες των επιστημών μας! Ή μήπως δεν ήθελες να το γνωρίζεις;» τον ρώτησε «ισιώνοντας» μια καμπύλη στο τρισδιάστατο γράφημα.

«Ναι, αλλά όχι έτσι, σαν φυγάδες! Θα προτιμούσα να το κάναμε επίσημα και νόμιμα. Έστω και αν σε λίγο πάψουμε να υπάρχουμε» είπε σοβαρός ο Γιούρι.

«Αυτό θα ήταν το καλύτερο, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να μας δοθεί η άδεια για κάτι τέτοιο. Γι' αυτό, μπροστά στην πρόοδο τής επιστήμης, δεν έχει αξία ούτε ο νόμος, ούτε η ίδια μας η ύπαρξη. Αν και το νομικό θέμα το έχουμε λύσει. Σε λίγες ώρες θα πετάμε για Αγγλία, αν υπάρχουμε, πριν καταλάβουν τη φύση τού πειράματος. Αν υπάρχουν βέβαια και αυτοί! Οι Άγγλοι θα μας καλοδεχθούν στα εργαστήριά τους και δε θα μας εκδώσουν στη Ρωσία. Αυτή η προαιώνια διαμάχη των χωρών μας μάς βολεύει. Ποια χώρα δε θα ήθελε στην υπηρεσία της δύο επιστήμονες που επιβεβαίωσαν τη θεωρία των παράλληλων κόσμων πειραματικά; Επειδή, αν πάψουμε να υπάρχουμε, δεν τίθεται θέμα φυγής ή καταδίκης μας. Αν όμως ζούμε και αύριο, θα έχουμε αποδείξει ότι η θεωρία των παράλληλων κόσμων είναι η σωστή και όχι της άμεσης εξαφάνισης» απάντησε ενθουσιασμένος ο Μίτια.

«Αν όμως είναι σωστή η θεωρία της άμεσης εξαφάνισης, ο κόσμος όπως τον ξέρουμε θα πάψει να υπάρχει. Στη θέση μας θα υπάρχουν άλλοι άνθρωποι και τα δισεκατομμύρια των σημερινών ανθρώπων δε θα γεννηθούν ποτέ! Και κανένας δε θα μάθει τα αποτελέσματα του πειράματός μας. Θα έχουμε θυσιασθεί για το τίποτα και για το τίποτα θα έχουν χαθεί και τα σημερινά δισεκατομμύρια!» επέμεινε γκρινιάρικα ο Γιούρι.

«Ναι, αλλά ακόμα κι έτσι, οι άνθρωποι που θα μάς αντικαταστήσουν στον πλανήτη, θα έχουν μια καλύτερη ιστορία από τη δική μας. Με την επέμβασή μας στο 1860, θα ακυρώσουμε την επιδημία πανώλης του 1880, τον μακροχρόνιο Μεγάλο Πόλεμο των αρχών του 20ού αιώνα, τους Αποικιοκρατικούς πολέμους της Αφρικής και ένα σωρό ακόμα δεινά, που όλα σχεδόν προκλήθηκαν από τον Γουλιέλμο! Με τον Γουλιέλμο αγέννητο, το 2098 μ.Χ. θα είναι ένα έτος πολύ διαφορετικό από το σημερινό, με πολύ λιγότερα προβλήματα για την ανθρωπότητα. Και ναι! Για μια τέτοια προοπτική αξίζει να πάψω να υπάρχω, έστω και αν δεν το μάθω ποτέ!» επιχειρηματολόγησε ο Μίτια κοιτάζοντάς τον στα μάτια, προσπαθώντας να τον ψυχολογήσει, μήπως την τελευταία στιγμή μετανιώσει.

«Και πάλι όμως, μπορεί μεν να αποτρέψουμε τη γέννηση τού Γουλιέλμου, όμως δεν ξέρουμε τι άλλο θα μπορούσε να προκύψει στη θέση του!» επέμεινε ο Γιούρι.

«Ό,τι κι αν προκύψει, θα είναι λιγότερο κακό. Όταν έχουμε δεδομένα τα κακά που προκάλεσε ο άνθρωπος αυτός στον κόσμο, απλώς τα αποτρέπουμε. Δεν καθόμαστε να θεωριολογούμε με άγνωστες χαοτικές παραμέτρους. Αποτρέποντας τον Γαλογερμανικό πόλεμο τού Γουλιέλμου, γλιτώνουμε από όλα αυτά τα σίγουρα δεινά της ανθρωπότητας, που καταγράφηκαν στην ιστορία. Και αν κάποια στιγμή προκύψουν άλλα, ας τα ρυθμίσουν οι χρονομηχανικοί εκείνου του κόσμου που θα αναδυθεί από την επέμβασή μας. Ένας κόσμος που θα ρυθμίζεται από τη χρονομηχανική, θα είναι ένας κόσμος ευτυχίας, έστω και αν δε γνωρίζει ποιος και γιατί τον γλίτωσε από τα προβλήματα! Ούτε από ποια προβλήματα! Αν και προσωπικά πιστεύω ότι και αύριο θα ζούμε, γι' αυτό έφτιαξα και τις βαλίτσες. Επειδή πιστεύω ότι δε θα εξαφανισθούμε. Απλώς θα αποδείξουμε τη θεωρία των πολλαπλών κόσμων σε βάρος της θεωρίας τής άμεσης εξαφάνισης!» συνέχισε να επιχειρηματολογεί ο Μίτια.

«Ίσως, αν ζούσε λίγα χρόνια ακόμα ο Σαν Τσε, να είχε βρει κάποια ένδειξη και γι' αυτό. Και μόνο ο θάνατός του στον Μεγάλο Πόλεμο του 20ού αιώνα, είναι επαρκής λόγος να αλλάξουμε την ιστορία. Αν και φοβάμαι ότι έτσι δε θα γεννηθεί ποτέ και η Μεγάλη Ολοκληρωμένη θεωρία των Βαρυτικών Πεδίων δε θα διατυπωθεί από κανέναν! Και τότε αυτό το πείραμα δε θα μπορεί να το εκτελέσει κανένας επιστήμονας» είπε σοβαρός ο Γιούρι.

«Οι προϋποθέσεις για τη θεωρία υπήρχαν. Κάποιος θα ταίριαζε το παζλ και χωρίς αυτόν. Σε έναν κόσμο χωρίς τον Μεγάλο Πόλεμο, η επιστήμη της Φυσικής θα πετούσε κυριολεκτικά! Ο κόσμος που ετοιμάζουμε θα είναι πολύ πιο μπροστά από τον δικό μας, χωρίς τα βάρη των προβλημάτων του 20ού αιώνα που θα διορθώσουμε! Σ' εκείνον τον κόσμο, διορθώσεις σαν αυτή τη δική μας, θα είναι καθημερινή ρουτίνα, ακόμα και για μικρά γεγονότα, για μια ευτυχισμένη ανθρωπότητα» απάντησε με ενθουσιασμό ο Μίτια.

Συζητώντας έτσι για αρκετή ώρα ρύθμιζαν παράλληλα τον υπολογιστή και σύντομα όλα ήταν έτοιμα για το πείραμα που θα άλλαζε την ιστορία.

Ήταν βράδυ, και ήταν οι μόνοι που είχαν απομείνει στον Επιταχυντή, με δικαιολογία κάποιους ελέγχους ρουτίνας. Μέχρι να αντιληφθούν οι άλλοι επιστήμονες ότι ο Επιταχυντής ενεργοποιήθηκε, μέχρι να πάνε ως εκεί, και μέχρι να καταλάβουν τη φύση τού πειράματος, ο Γιούρι και ο Μίτια θα πετούσαν για Αγγλία.

«Όλα έτοιμα! Έφθασε η μεγάλη στιγμή!» είπε ο Γιούρι, και αγκάλιασε τον Μίτια.

Ο Μίτια ανταπέδωσε την αγκαλιά χωρίς να σχολιάσει, σίγουρος για τις σκέψεις τού φίλου του. Καταλάβαινε ότι αυτή ίσως ήταν η τελευταία τους συνάντηση, ότι ίσως σε λίγα λεπτά θα είχε σβησθεί κάθε ίχνος της ύπαρξής τους από την ιστορία. Και όχι μόνο αυτών, αλλά και όλων των συγχρόνων τους.

Παίρνοντας βαθιά ανάσα, πάτησαν τον διακόπτη ενεργοποίησης και ο Επιταχυντής ενεργοποιήθηκε. Δύο τεράστιες ποσότητες ενέργειας κατευθύνθηκαν στο σημείο σύγκρουσης πεδίων και από τον πανίσχυρο παλμό ενέργειας ο χωροχρόνος καμπυλώθηκε σε βρόγχο βάθους αιώνων.

«Έγινε!» είπαν με μία φωνή και στράφηκαν να φύγουν τρέχοντας προς το όχημα που θα τους οδηγούσε το συντομότερο στο αεροδρόμιο.

...

Πίσω στο Παρίσι του 1860, μια έντονη λάμψη σαν αστραπή φώτισε τον νυχτερινό ουρανό, καθώς ψηλά στα σύννεφα ο κβαντικός αφρός ενεργοποιήθηκε από ένα πανίσχυρο πεδίο πέντε διαστάσεων και πολλοί κάτοικοι του Παρισιού στράφηκαν να δουν το ξαφνικό φαινόμενο. Πεζοί κοίταξαν τον ουρανό και αμαξάδες συγκράτησαν τα άλογά τους για να παρατηρήσουν το παράξενο φως, μέχρι που έσβησε.

Αυτή η καθυστέρηση δευτερολέπτων, ήταν αρκετή γι' αυτούς να αλλάξει την πορεία των γεγονότων της καθημερινότητάς τους. Αυτοί θα συναντούσαν διαφορετικούς ανθρώπους στον δρόμο τους, απ' ό,τι αν δεν είχαν σταματήσει για λίγο. Θα συζητούσαν με άλλους για το παράξενο φως που είδαν, αντί για κάποια άλλη συζήτηση και θα έκαναν τις καθημερινές τους εργασίες σε λίγο διαφορετικό χρόνο, και με λίγο -ή πολύ- διαφορετικό τρόπο, απ' ό,τι αν δεν είχαν δει τη λάμψη.

Όσοι απ' αυτούς θα αποκτούσαν παιδιά, θα το έκαναν σε διαφορετικό χρόνο και θα γονιμοποιούνταν διαφορετικά ωάρια με διαφορετικά σπερματοζωάρια, από εκείνα που θα γονιμοποιούνταν σε έναν κόσμο χωρίς την ουράνια λάμψη. Και κάθε μέρα, οι διαφορετικές τους ενέργειες θα επηρέαζαν τις ενέργειες όλο και περισσοτέρων, ώσπου σε διάστημα λίγων ετών, κανείς άνθρωπος στον πλανήτη δε θα γεννούσε τα ίδια παιδιά, εκτός ίσως από κάποια απομονωμένα χωριά στον Αμαζόνιο ή στην Ινδονησία.

Είκοσι χρόνια αργότερα, η επιδημία Πανώλης πράγματι αποφεύχθηκε, καθώς το τυχαίο γεγονός που την πυροδότησε δε συνέβη ποτέ! Και στη θέση του Γουλιέλμου, οι γονείς του γέννησαν μια φιλήσυχη κοπέλα, που έζησε τη σύντομη ζωή της αφοσιωμένη στη μεγάλη της οικογένεια.

Με διαφορετική ηγεσία στη Γαλλία, ο Γαλλογερμανικός πόλεμος δε συνέβη, ούτε οι μεγάλοι Αποικιοκρατικοί πόλεμοι της Αφρικής. Όμως...

...Το 1918 μια τυχαία μετάλλαξη δημιούργησε την Ισπανική γρίπη, που προσέβαλε το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού, αφήνοντας πίσω της πάνω από είκοσι εκατομμύρια νεκρούς. Και το 1914, ένας μεγάλος πανευρωπαϊκός πόλεμος ξέσπασε, όταν ο διάδοχος της Αυστρίας Φερδινάνδος, από μια τυχαία απόφασή του, συνάντησε τους δολοφόνους του σε μία καφετέρια στο Σαράγεβο. Το αποτέλεσμα τού πολέμου ήταν επίσης είκοσι εκατομμύρια νεκροί.

Και μπορεί ο Γουλιέλμος να μη γεννήθηκε ποτέ, όμως το 1889 γεννήθηκε στην Αυστρο-Ουγγαρία κάποιος Αδόλφος, που έμελλε να αιματοκυλήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα, στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο του 20ού αιώνα, που από το 1939 ως το 1945 που τελείωσε, σκότωσε πενήντα εκατομμύρια ανθρώπους.

Και κάποιος Αλβέρτος γεννήθηκε το 1879 στη Γερμανία, που στις αρχές του 20ού αιώνα συντάραξε ευχάριστα την επιστήμη, με τη θεωρία του «της Γενικής Σχετικότητας». Αλλά ο Σαν Τσε δε γεννήθηκε ποτέ· και η Μεγάλη Ολοκληρωμένη θεωρία των Βαρυτικών Πεδίων παρέμεινε άγνωστη για την ανθρωπότητα.

Και πια κανείς σ' αυτό τον κόσμο δε θυμόταν εκείνη τη λάμψη πάνω από το Παρίσι του 1860, ούτε τον Γιούρι ήξερε κανείς, ούτε τον Μίτια. Κι ούτε ποτέ κανένας σκέφθηκε τον τρόπο που μπορούσε να αλλάξει τη δυστυχία μιας παράλογης ανθρωπότητας.




Χρόνης Πάροικος