Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 11)

Στο κεντρικό μαγαζί υπήρχαν πολλά αποτυπώματα και δεν μπορούσαμε εύκολα να βρούμε άκρη. Ένας συνάδελφος που κοιτούσε την κάμερα ασφαλείας του καταστήματος ήρθε να μας ενημερώσει. «Επιβεβαίωσα ότι ο κύριος Πορσέν και ο Κεν αποχώρησαν από την μπροστινή πόρτα στις δώδεκα το βράδυ. Δυστυχώς δεν υπάρχουν κάμερες στο πίσω μέρος που γίνονται τα ψησίματα και οι τούρτες. Όμως, φαίνεται ο κύριος Ρόμπινσον να ανοίγει το μαγαζί και να εισέρχεται με μια μαύρη βαλίτσα, από αυτές που βάζουν χρήματα».

Κατευθυνθήκαμε στο σημείο που έγινε η δολοφονία. Είδαμε τον ιατροδικαστή να εξετάζει με πολύ προσοχή τη σωρό. Αρχίσαμε την σχολαστική έρευνα στο σημείο. Πήραμε αποτυπώματα από κάθε επιφάνεια. Τύλιξα με προσοχή το ποτήρι που υπήρχε στο πάγκο για να βρούμε αποτυπώματα και γενετικό υλικό. Ψάξαμε ντουλάπια και συρτάρια. Μετά πήραμε αποτυπώματα από το μηχάνημα που βγάζει παγωμένο αέρα. Δεν βρέθηκε πουθενά αυτή η βαλίτσα, αλλά και κανείς δεν την είχε αναφέρει. Ίσως την είχε κρύψει... Πλέον ήμουν αρκετά μπερδεμένη. Το σίγουρο ήταν ότι έλειπαν χρήματα, δεν γνωρίζαμε ούτε το ακριβές ποσό ούτε που βρισκόταν η βαλίτσα με το περιεχόμενό της αυτήν τη στιγμή.

Αφού τελειώσαμε τη συλλογή των στοιχείων, μιλήσαμε με τον ιατροδικαστή. «Νομίζω είναι ώρα να τον πάμε για πιο αναλυτική εξέταση. Πιστεύω πως του χορηγήθηκε υπνωτικό, ίσως στο ποτό που έπινε, και μετά ο δράστης τον πάγωσε μέχρι θανάτου». «Βγάλατε αρκετές φωτογραφίες, συνάδελφε;» ρώτησε ο Τόμας. «Ναι, είμαστε έτοιμοι να αποχωρήσουμε. Έχουμε ότι χρειαζόμαστε για να βρούμε τον δράστη» απάντησε ο ιατροδικαστής και αφού δεν υπήρχε κάτι άλλο να κάνουμε στο σημείο του εγκλήματος, άρχισαν να μετακινούν το πτώμα.

Αφού τελειώσαμε με το εργαστήριο του ζαχαροπλαστείου, αποχωρήσαμε εκφράζοντας τα συλλυπητήριά μας. Ο Κεν είπε ένα τυπικό “ευχαριστούμε” και ψέλλισε «Τα λέμε στο τηλέφωνο». Έγνεψα καταφατικά και κατευθύνθηκα στο περιπολικό για να γυρίσω με τον Τόμας στο αστυνομικό τμήμα. «Καλά, βρε Πέιτζ, εμείς πήγαμε για τη δολοφονία και εσύ φλέρταρες;» είπε εκνευρισμένος «Συγγνώμη, έχεις δίκιο, αλλά ο έρωτας δεν ξέρεις που θα σε βρει. Εξάλλου η ζωή συνεχίζεται» αναφώνησα, αλλά αισθάνθηκα άσχημα. «Καλά, ρε παιδί μου, εντάξει, η ζωή συνεχίζεται, αλλά ο νεκρός ήταν κάποια βήματα μακριά μας. Δεν είναι κάπως περίεργο; Για να μην αναφέρω ότι φλέρταρες με άτομο που πιθανά εμπλέκεται στη δολοφονία του Τζορτζ Ρόμπινσον». «Αισθάνομαι άσχημα, ναι, και περίεργα αλλά δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω του, μα και εκείνος έδειξε πολύ ενδιαφέρον. Πρότεινε κιόλας να βρεθούμε». Το χαμόγελό μου πλέον δεν το συγκρατούσα, ο Τόμας όμως με προσγείωσε. «Πρόσεχε. Μπορεί να σε κοροϊδέψει. Να είσαι επιφυλλακτική πολύ μαζί του». Αμέσως σκοτείνιασα. «Δεν χαίρεσαι για εμένα;». «Δεν είπα πως δεν χαίρομαι, αλλά κάτι δεν μ’ αρέσει σε αυτόν τον τύπο. Εσένα το ένστικτό σου τι σου λέει;» «Να προσέχω πολύ μαζί του» απάντησα και κατέβασα το βλέμμα μου. Μέσα μου ένιωθα πως ίσως έχει δίκιο...



Όταν πλέον φτάσαμε στο τμήμα βάλθηκα να ψάξω στοιχεία για τον Ρόμπινσον. Κατάφερα με την βοήθεια του κύριου Πορσέν να μάθω τον τόπο κατοικίας του. Τώρα ήθελα να δω αν μπορώ να βρω περισσότερα για την οικογένειά του.

Ο αρχηγός με ζήτησε στο γραφείο του για να με ενημερώσει. «Δόθηκε άρση του τηλεφωνικού απόρρητου μετά από δική μου εντολή. Αυτά είναι τα στοιχεία που μου έδωσαν. Ψάξε κάθε αριθμό». «Μα, κύριε, ξέρουμε πως είχε έρθει σε αντιπαράθεση με μια συνάδελφό του». «Δεν έχει σημασία. Μέχρι αποδείξεως του εναντίου όλοι είναι αθώοι, αλλά ταυτόχρονα όλοι είναι ύποπτοι». «Μάλιστα» χτύπησα προσοχή και έφυγα για το γραφείο μου.

Κατάφερα να βρω τη μητέρα του αλλά και κάποιους φίλους του και τους κάλεσα για κατάθεση στο τμήμα. Ανάμεσα στις κλήσεις υπήρχαν τηλεφωνήματα από καρτοτηλέφωνα αλλά και από αριθμούς μιας χρήσης. Κάποια στιγμή είδα ένα κινητό να επαναλαμβάνεται και έψαξα να δω σε ποιον ανήκει. Το τηλέφωνο το απάντησε μια γυναικεία φωνή. «Παρακαλώ». «Καλησπέρα σας, σας καλώ απο το αστυνομικό τμήμα του Κλάπχαμ. Το τηλέφωνο αυτό γίνεται γιατί βρέθηκε κλήση σας στο τηλέφωνο του Τζορτζ Ρόμπινσον, ο οποίος βρέθηκε δολοφονημένος. Θέλω να μου πείτε το όνομά σας πρώτα». «Με λένε Πατρίτσια Γιόνχανσον. Δολοφονήθηκε ο Τζορτζ; Καλά πότε έγινε αυτό;» ρώτησε εμφανώς ξαφνιασμένη. «Χτες το βράδυ. Κυρία Γιόνχανσον, θα πρέπει να έρθετε στο τμήμα να καταθέσετε το συντομότερο». «Μα δεν το έκανα εγώ, δεν...». «Κοιτάξτε, εμείς οφείλουμε να μιλήσουμε με όλους όσους επικοινώνησε τα τελευταία εικοσιτετράωρα και όλοι είναι ύποπτοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου. Αλλά αν όντως είστε αθώα, όπως λέτε, τότε δεν θα έχετε πρόβλημα να καταθέσετε» αποκρίθηκα σίγουρη για την ενοχή της.

Δέσποινα Τ.