Το απόγευμα της εκείνης της μέρας, η βασίλισσα Δελανείρα βρισκόταν καθοδόν προς το επιστημονικό ινστιτούτο στα πλαίσια της εβδομαδιαίας ενημέρωσής της σχετικά με την πορεία του σχεδίου «Εξόρμηση». Όλα τα μέλη της ομάδας εργασίας βρίσκονταν στην αίθουσα συμβουλίου και την περίμεναν υπομονετικά.
Η ποικιλία ήταν το κυρίαρχο στοιχείο. Υπήρχαν άντρες και γυναίκες, νέοι που θα βοηθούσαν καταλυτικά με τις νέες και επαναστατικές ιδέες τους, αλλά και άτομα κάποιας ηλικίας, ο καθένας με μεγάλη ευχέρεια και εμπειρία στο πεδίο του. Ένα σύνολο αρμονικά δεμένο, κάτω από το άγρυπνο μάτι του παλατιού.
Ο θάλαμος βούιζε από τις συζητήσεις που έδιναν και έπαιρναν ανάμεσα στα μέλη. Ξαφνικά όλες οι κουβέντες σταμάτησαν και επικράτησε σιωπή. Μόνο η ηχώ από τα άκαμπτα και κραταιά βήματά της ηχούσε προειδοποιητικά στα αυτιά τους. Στην αρχή ακούγονταν απομακρυσμένα, αλλά όσο περνούσαν τα λεπτά, ο ήχος γινόταν πιο καθαρός. Κάποια στιγμή, σταμάτησαν να ακούγονται και αυτά, επιτρέποντας έτσι στη σιωπή να κυριαρχήσει ξανά. Μόνο για λίγο όμως.
Οι μεγάλες πόρτες της αίθουσας άνοιξαν διάπλατα αποκαλύπτοντας τη φιγούρα της μεγαλειότητάς της: αποφασιστική, καλοδιατηρημένη -τόσο στο πρόσωπο όσο και στο σώμα- γυναίκα ντυμένη με μια ολόσωμη φορεσιά χρυσού χρώματος. Στη μέση φορούσε μια μαύρη ζώνη. Δε φορούσε μανδύα, παρόλο που το ενδυματολογικό πρωτόκολλο το απαιτούσε, καθώς προσέδιδε μια ηγετική και μεγαλοπρεπή χροιά στο παρουσιαστικό της. Αυτό το ρόλο τον έπαιζαν κατά κάποιο τρόπο τα πυκνά κόκκινα μαλλιά της, τα οποία έφταναν μέχρι το τέλος της ωμοπλάτης της.
Αφού έριξε μια ανιχνευτική ματιά, η φωνή της, απαλλαγμένη από κάθε υποψία συναισθήματος, ακούστηκε, προφέροντας μια φράση. Ήταν μια απαίτηση. Ψυχρή μεν αλλά πάντα σε ήπιους και ευγενικούς τόνους.
«Λοιπόν, κύριοι, δώστε μου μια πλήρη αναφορά της προόδου σας».
Η αγέρωχη φιγούρα κάθισε στο κάθισμα. Μόνο τότε κάθισαν και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στις δικές τους καρέκλες. Ο μόνος που είχε παραμείνει όρθιος ήταν ο δρ. Γκάλιγκαν, ο κεντρικός διευθυντής και συντονιστής του σχεδίου.
«Πριν από αυτό, τιμώμενη μεγαλειότατη, θα επιθυμούσα να σας εκφράσω-»
«Θα σας ήμουν εξαιρετικά ευγνώμων, αν παραμερίζατε τις επισημότητες και τα γλυκόλογα κατά μέρος» διέκοψε απότομα εκείνη.
Ο δρ. Γκάλιγκαν σάστισε για λίγο. Γρήγορα όμως πήρε και πάλι τον λόγο.
«Μα- μάλιστα. Λοιπόν, αξιότιμη μεγαλειότατη, αξιότιμα μέλη» τραύλισε σαν μικρό παιδί. Πολύ σύντομα όμως επανάκτησε το προφορικό του ανάστημα.
«Βρίσκομαι, λοιπόν, στην ευχάριστη θέση για να σας ανακοινώσω ότι η κατασκευή του πρωτοτύπου σκάφους, από αρχιτεκτονικής τουλάχιστον άποψης, έχει φτάσει στο τέλος της. Μιλάμε για μια κατασκευή βάρους οκτακόσιων χιλιάδων τόνων και ύψους περίπου εφτακόσια μετρά. 85 λειτουργικά καταστρώματα, 120 χώροι για το προσωπικό, ένας τεχνητός κήπος έκτασης 50 μέτρων που θα προσφέρει φυσική τροφή, καθώς και βιομηχανικά τμήματα πάσης φύσεως» είπε και έβαλε μια άνω τελεία για να μπορέσει έτσι να πάρει μια αναπνοή.
«Η εξωτερική επιφάνεια του κύτους έχει ενισχυθεί με μια ειδική επένδυση τριταλίου. Αυτή η ενίσχυση θα προσφέρει στο στόλο μας μια προστασία σε περίπτωση που βρεθεί σε κάποια επικίνδυνη ζώνη, ένα πεδίο αστεροειδών λόγου χάρη».
«Ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Και τι γίνεται με το ζήτημα της προώθησης;»
«Βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο και σε αυτό το πεδίο. Ο βασικός λειτουργικός σχεδιασμός κρίνεται ικανοποιητικός. Τα τρία προωθητικά συστήματα δε φαίνεται να αλληλοεπιδρούν αρνητικά το ένα με το άλλο από λειτουργική ή αρχιτεκτονική άποψη, χάρη στο νέο σύστημα προωθητικής μεταλλαγής που μελετάμε. Έχει προκύψει όμως ένα σοβαρό ζήτημα με τη τροφοδοσία».
«Δηλαδή;»
«Η απαίτηση σε ισχύ σε ότι αφορά τον κινητήρα ενδοδιαστήματος είναι πολύ μεγάλη, μεγαλειότατή μου. Επιπλέον πρέπει να είναι και συνεχής, αν θέλουμε να έχουμε πλήρη κάλυψη. Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι, ότι μιλάμε για διαστρέβλωση της υφής του χώρου. Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αρκετά απαιτητικό. Και ας μην αναφερθώ στην ενεργειακή ζήτηση που απαιτεί η αποεδάφιση και ο μετέπειτα διαχωρισμός από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη».
«Ναι, έχω μια μικρή ιδέα» αναστέναξε απογοητευμένη.
«Είμαστε σε συζητήσεις. Έχουμε κάποιες ιδέες στο μυαλό μας» συμπλήρωσε ο δρ. Γκάλιγκαν σε μια προσπάθεια εμψύχωσης.
Η προσπάθεια φάνηκε να πιάνει τόπο, καθώς ένα συγκρατημένο χαμόγελο αντικατέστησε τον μορφασμό απογοήτευσης.
Η υπόλοιπη συζήτηση συνεχίστηκε θίγοντας και τα υπόλοιπα θέματα. Αυτά τα θέματα αφορούσαν την τροφή, τα μέλη του πληρώματος, όπως επίσης και τη δημιουργία ενός προγράμματος εκπαίδευσης και δοκιμής όλων όσων θα δείξουν ενδιαφέρον, για να ενταχθούν με οποιαδήποτε ειδικότητα στο σχέδιο «Εξόρμηση». Σε αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα δοκιμάζονταν οι αντοχές των μελών σε απαιτητικές συνθήκες, όπως η αποεδάφιση ενός σκάφους.
Μηνάς Τσαμπάνης
Η ποικιλία ήταν το κυρίαρχο στοιχείο. Υπήρχαν άντρες και γυναίκες, νέοι που θα βοηθούσαν καταλυτικά με τις νέες και επαναστατικές ιδέες τους, αλλά και άτομα κάποιας ηλικίας, ο καθένας με μεγάλη ευχέρεια και εμπειρία στο πεδίο του. Ένα σύνολο αρμονικά δεμένο, κάτω από το άγρυπνο μάτι του παλατιού.
Ο θάλαμος βούιζε από τις συζητήσεις που έδιναν και έπαιρναν ανάμεσα στα μέλη. Ξαφνικά όλες οι κουβέντες σταμάτησαν και επικράτησε σιωπή. Μόνο η ηχώ από τα άκαμπτα και κραταιά βήματά της ηχούσε προειδοποιητικά στα αυτιά τους. Στην αρχή ακούγονταν απομακρυσμένα, αλλά όσο περνούσαν τα λεπτά, ο ήχος γινόταν πιο καθαρός. Κάποια στιγμή, σταμάτησαν να ακούγονται και αυτά, επιτρέποντας έτσι στη σιωπή να κυριαρχήσει ξανά. Μόνο για λίγο όμως.
Οι μεγάλες πόρτες της αίθουσας άνοιξαν διάπλατα αποκαλύπτοντας τη φιγούρα της μεγαλειότητάς της: αποφασιστική, καλοδιατηρημένη -τόσο στο πρόσωπο όσο και στο σώμα- γυναίκα ντυμένη με μια ολόσωμη φορεσιά χρυσού χρώματος. Στη μέση φορούσε μια μαύρη ζώνη. Δε φορούσε μανδύα, παρόλο που το ενδυματολογικό πρωτόκολλο το απαιτούσε, καθώς προσέδιδε μια ηγετική και μεγαλοπρεπή χροιά στο παρουσιαστικό της. Αυτό το ρόλο τον έπαιζαν κατά κάποιο τρόπο τα πυκνά κόκκινα μαλλιά της, τα οποία έφταναν μέχρι το τέλος της ωμοπλάτης της.
Αφού έριξε μια ανιχνευτική ματιά, η φωνή της, απαλλαγμένη από κάθε υποψία συναισθήματος, ακούστηκε, προφέροντας μια φράση. Ήταν μια απαίτηση. Ψυχρή μεν αλλά πάντα σε ήπιους και ευγενικούς τόνους.
«Λοιπόν, κύριοι, δώστε μου μια πλήρη αναφορά της προόδου σας».
Η αγέρωχη φιγούρα κάθισε στο κάθισμα. Μόνο τότε κάθισαν και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι στις δικές τους καρέκλες. Ο μόνος που είχε παραμείνει όρθιος ήταν ο δρ. Γκάλιγκαν, ο κεντρικός διευθυντής και συντονιστής του σχεδίου.
«Πριν από αυτό, τιμώμενη μεγαλειότατη, θα επιθυμούσα να σας εκφράσω-»
«Θα σας ήμουν εξαιρετικά ευγνώμων, αν παραμερίζατε τις επισημότητες και τα γλυκόλογα κατά μέρος» διέκοψε απότομα εκείνη.
Ο δρ. Γκάλιγκαν σάστισε για λίγο. Γρήγορα όμως πήρε και πάλι τον λόγο.
«Μα- μάλιστα. Λοιπόν, αξιότιμη μεγαλειότατη, αξιότιμα μέλη» τραύλισε σαν μικρό παιδί. Πολύ σύντομα όμως επανάκτησε το προφορικό του ανάστημα.
«Βρίσκομαι, λοιπόν, στην ευχάριστη θέση για να σας ανακοινώσω ότι η κατασκευή του πρωτοτύπου σκάφους, από αρχιτεκτονικής τουλάχιστον άποψης, έχει φτάσει στο τέλος της. Μιλάμε για μια κατασκευή βάρους οκτακόσιων χιλιάδων τόνων και ύψους περίπου εφτακόσια μετρά. 85 λειτουργικά καταστρώματα, 120 χώροι για το προσωπικό, ένας τεχνητός κήπος έκτασης 50 μέτρων που θα προσφέρει φυσική τροφή, καθώς και βιομηχανικά τμήματα πάσης φύσεως» είπε και έβαλε μια άνω τελεία για να μπορέσει έτσι να πάρει μια αναπνοή.
«Η εξωτερική επιφάνεια του κύτους έχει ενισχυθεί με μια ειδική επένδυση τριταλίου. Αυτή η ενίσχυση θα προσφέρει στο στόλο μας μια προστασία σε περίπτωση που βρεθεί σε κάποια επικίνδυνη ζώνη, ένα πεδίο αστεροειδών λόγου χάρη».
«Ακούγεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Και τι γίνεται με το ζήτημα της προώθησης;»
«Βρισκόμαστε σε πολύ καλό δρόμο και σε αυτό το πεδίο. Ο βασικός λειτουργικός σχεδιασμός κρίνεται ικανοποιητικός. Τα τρία προωθητικά συστήματα δε φαίνεται να αλληλοεπιδρούν αρνητικά το ένα με το άλλο από λειτουργική ή αρχιτεκτονική άποψη, χάρη στο νέο σύστημα προωθητικής μεταλλαγής που μελετάμε. Έχει προκύψει όμως ένα σοβαρό ζήτημα με τη τροφοδοσία».
«Δηλαδή;»
«Η απαίτηση σε ισχύ σε ότι αφορά τον κινητήρα ενδοδιαστήματος είναι πολύ μεγάλη, μεγαλειότατή μου. Επιπλέον πρέπει να είναι και συνεχής, αν θέλουμε να έχουμε πλήρη κάλυψη. Καταλαβαίνετε, φαντάζομαι, ότι μιλάμε για διαστρέβλωση της υφής του χώρου. Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι αρκετά απαιτητικό. Και ας μην αναφερθώ στην ενεργειακή ζήτηση που απαιτεί η αποεδάφιση και ο μετέπειτα διαχωρισμός από το βαρυτικό πεδίο του πλανήτη».
«Ναι, έχω μια μικρή ιδέα» αναστέναξε απογοητευμένη.
«Είμαστε σε συζητήσεις. Έχουμε κάποιες ιδέες στο μυαλό μας» συμπλήρωσε ο δρ. Γκάλιγκαν σε μια προσπάθεια εμψύχωσης.
Η προσπάθεια φάνηκε να πιάνει τόπο, καθώς ένα συγκρατημένο χαμόγελο αντικατέστησε τον μορφασμό απογοήτευσης.
Η υπόλοιπη συζήτηση συνεχίστηκε θίγοντας και τα υπόλοιπα θέματα. Αυτά τα θέματα αφορούσαν την τροφή, τα μέλη του πληρώματος, όπως επίσης και τη δημιουργία ενός προγράμματος εκπαίδευσης και δοκιμής όλων όσων θα δείξουν ενδιαφέρον, για να ενταχθούν με οποιαδήποτε ειδικότητα στο σχέδιο «Εξόρμηση». Σε αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα θα δοκιμάζονταν οι αντοχές των μελών σε απαιτητικές συνθήκες, όπως η αποεδάφιση ενός σκάφους.
Μηνάς Τσαμπάνης