Ματωμένη Λονδρέζικη Βροχή (Κεφάλαιο 22)

Το επόμενο πρωί κιόλας υπήρχε στο γραφείο του Τόμας φάκελος με αντίγραφα. Η Μάριον τον περίμενε και τον ενημέρωσε για όλα τα στοιχεία. Εγώ τους παρατηρούσα από την είσοδο του τμήματος. Κατευθύνθηκα προς τα εκεί.

«Παιδιά, αν υπάρξει κάτι νεότερο να με ενημερώσετε διακριτικά» είπα χαμηλόφωνα.

«Εννοείται, Πέιτζ, μην ανησυχείς. Θα ψάξω όλο το ιστορικό του Κεν. Θα πάω να τον στριμώξω, να δω αν θα μας πει κάτι παραπάνω για τον Λε Μπλάνκ, αλλά και για τον Ρόμπινσον. Θα ξαναμιλήσω με το αφεντικό του. Θα προσπαθήσω να μιλήσω με την ξαδέρφη του και με οποιοδήποτε άλλον τον γνωρίζει. Όσα περισσότερα μάθω για εκείνον, τόσο πιο εύκολο θα είναι να βρω τρόπο να τον κάνω να μιλήσει» δήλωσε αποφασιστικά ο Τόμας.

«Κάνε ό,τι χρειαστεί. Πλέον αποφάσισα να αφήσω τον εαυτό μου να απομακρύνει τη σκέψη του Κεν, να ξεκολλήσω και να προχωρήσω. Με πονάει αρκετά, αλλά το οφείλω στον εαυτό μου να το κάνω και αισθάνομαι καλύτερα τώρα που απομακρύνθηκα από αυτόν τον άνθρωπο» ανταποκρίθηκα. Λίγη ώρα αργότερα χτύπησε ο συναγερμός.

«Ένα έφηβο κορίτσι εξαφανίστηκε. Τελευταία εθεάθη στην οδό Λάρκχαλ Ράιζ του Κλάπχαμ, έξω από σημείο επαναφόρτισης ηλεκτρικών αμαξιών. Πάμε γρήγορα» φώναξε ο αρχηγός Αμέσως έτρεξα με τον Λάρυ στο αστυνομικό όχημα και φύγαμε για το Κλάπχαμ. Όταν φτάσαμε έξω απο το σημείο επαναφόρτισης ηλεκτρικών αμαξιών οι γονείς μας πλησίασαν τρομοκρατημένοι.

«Σας παρακαλώ, βρείτε την κόρη μας. Πάρτε και φωτογραφία της. Τζούλια Γκάρντι λέγεται. Εγώ είμαι ο πατέρας της, ο Γουάιτ. Ορίστε και το τηλέφωνο και η οδός μας» δήλωσε ενώ μου έδωσε ένα χαρτί με τα στοιχεία του.

«Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να την βρούμε» απάντησα και έδωσα εντολή να κλείσουμε περιμετρικά το μέρος. Στη γύρω περιοχή υπήρχαν πολλά σπίτια αλλά και μικρά στενά.

«Πρέπει να αρχίσουμε να ρωτάμε σε όλα τα κτήρια. Ψάχνουμε για πιθανούς μάρτυρες. Χωριστείτε και ξεκινάμε τις ερωτήσεις» διέταξε ο αρχηγός.

«Κάποιοι την είδαν να κατευθύνεται προς την οδό Μπράυμπουρν» ενημέρωσε ένας από τους συναδέλφους μου.

«Συνεχίζουμε και ψάχνουμε εκεί, αλλά και στη γύρω περιοχή». Δέκα λεπτά αργότερα βρήκαμε πως μια κάμερα από κατάστημα με ηλεκτρονικές συσκευές είχε καταγράψει ένα μαύρο φορτηγό Μερσέντες Μπενζ Άκτρος να σταματάει λίγο πιο εκεί. Δεν υπήρχαν πινακίδες. Δύο δράστες με κουκούλες βγήκαν και άρπαξαν την Τζούλια που περνούσε λίγα μέτρα παρακάτω. Συνεχίσαμε να ψάχνουμε σε στενά, αλλά και σε κατάστημα με κάμερες. Είχε πλέον φτάσει μεσημέρι, μα ακόμα η Τζούλια ήταν άφαντη.

«Μια ηλικιωμένη κυρία αναγνώρισε το μαύρο φορτηγό Μερσέντες και λέει ότι το είδε να περνάει στην οδό Όφερτον» ανέφερε ο Λάρυ.

«Να πάνε οι μισοί αμέσως εκεί. Θα ψάξουμε παντού» πρόσταξε ο αρχηγός και αμέσως φύγαμε κάποιοι από τους αστυνομικούς για τον δρόμο που εθεάθη το αυτοκίνητο τελευταία. Στον δρόμο υπήρχαν πολλά γκαράζ αυτοκινήτων και πιο πέρα ένα πάρκο

«Αναγκαστικά θα χωριστούμε» ανέφερε ο Λάρυ. Έπρεπε να καλύψουμε την τεράστια έκταση των πάρκιγκ και επιπλέον να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά.

21 Μάϊου 2019:

Ένα εικοσιτετράωρο αργότερα είχαμε καλύψει κάθε πιθανό δρόμο και στενό κοιτώντας σε όλα τα σπίτια και τα μαγαζιά έχοντας ενισχύσεις από το τμήμα. Το κορίτσι παρέμενε εξαφανισμένο και κανένας άλλος μάρτυρας δεν υπήρχε.

«Θα επικεντρωθούμε στο σημείο που είδαν τελευταία το όχημα» διέταξε ο αρχηγός. Στην τηλεόραση έδειχνε παντού τη φωτογραφία της, αλλά και πλάνα με το μαύρο φορτηγό με την ελπίδα ενός ακόμη αυτόπτη μάρτυρα.

«Έχω αρχίσει να αισθάνομαι πως δεν θα την βρούμε σύντομα αλλά ακόμη χειρότερα πως δε θα την βρούμε ζωντανή. Οι απαγωγείς μπορεί να τη ρίξουν στην πορνεία και τα ναρκωτικά, αλλά μπορεί και να κάνουν εμπόριο οργάνων. Δε γνωρίζουμε ακόμη με τι ανθρώπους ή μάλλον κτήνη έχουμε να κάνουμε» μοιράστηκα τους φόβους μου με τον Λάρυ.

Ελέγχαμε και πέρα από την οδό Λάρκχαλ Ράιζ που εθεάθη τελευταία. Ως το βράδυ είχαμε «χτενίσει» την περιοχή. Ήμασταν όλοι εξουθενωμένοι και μια νέα περιπολία από το αστυνομικό τμήμα του Μπάλχαμ μας αντικατέστησε. Εκείνο το βράδυ ήταν το πρώτο που δε σκέφτηκα ούτε μια στιγμή τον Κεν μετά τη γνωριμία μας. Άφηνα αυτόν τον άνθρωπο οριστικά στο παρελθόν. Ξάπλωσα στα ζεστά παπλώματα και άφησα τον απαλό ήχο της βροχής να με νανουρίσει γλυκά.

Δέσποινα Τ.