Η πόλη απλώνεται μπροστά μου
Τα φώτα με ζαλίζουν
Οι ήχοι με αποσυντονίζουν
Όταν κοιτάζω ψηλά
Ντρέπομαι.
Όταν όμως κοιτάζω κάτω...
Τι έκανα;
Λένε πως πεθαίνεις πριν ακουμπήσεις το έδαφος.
Ποιος έβαλε εδώ τα φτερά;
Είναι λευκά.
Και μαύρα!
Δεν ήρθε η ώρα σου μου είπαν
Και έζησα.
Τώρα ήρθε η στιγμή να δώσω και εγώ
τα δικά μου φτερά!
Έλενα Παπαδοπούλου