Το νυχτερινό τρένο μπορεί
κάλλιστα να συγκριθεί με μια υπερφυσική εμπειρία, η οποία σε παρασύρει σε ένα
ταξίδι αμφισβήτησης των δικών σου σκέψεων, κινήτρων, πράξεων. Το βιβλίο ξεκινά
με τη νεαρή Αγγελική Μαρτίνου να ξυπνά σε έναν έρημο σταθμό τρένων, δίχως να
έχει καμία ανάμνηση του τι της είχε συμβεί αλλά και καμία γνώση για την
ταυτότητά της. Πολύ σύντομα ένα ουρλιαχτό λύκων την αναγκάζει να επιβιβαστεί
στο ένα και μοναδικό τρένο που έχει έρθει στην πλατφόρμα, το οποίο μοιάζει να
την προσκαλεί.
Θα συναντήσει κι άλλα
άτομα που επιβαίνουν ήδη στο τρένο, ενώ αυτό σταματά και περισυλλέγει κι
άλλους. Όλοι βρίσκονται στην ίδια σύγχυση με εκείνη, και μαζί προσπαθούν να
λύσουν το μυστήριο. Φυσικά δε λείπουν οι διαμάχες και οι κόντρες, ενώ όλοι μοιάζουν
να κρύβουν μυστικά.
Η συνέχεια της ιστορίας
–δε θα αποκαλύψουμε πολλά για να αποφύγουμε τα σπόιλερς– μάς βάζει σε διλήμματα
και σκέψεις για το πώς θα αντιδρούσαμε σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Αναρωτιόμαστε μαζί με τον βασικό χαρακτήρα της ιστορίας για το τι έχει συμβεί
στο παρελθόν όλων, πώς βρέθηκαν εκεί, πού πάνε, γιατί συμβαίνουν όλα και ποιος
κρύβεται πίσω από όλο αυτό;
Οι χαρακτήρες της
ιστορίας είναι μοναδικοί, η φωνή τους ξεχωρίζει μέσα από τη γραφή της συγγραφέα
και πολύ γρήγορα τους συμπαθείς ή αντιπαθείς (ναι, κάποιοι δεν αντέχονται και η
παλάμη μου θα ήθελε πολύ να βρεθεί στο μάγουλό τους), ενώ αναμένεις με αγωνία
να ανακαλύψεις τις προσωπικές τους ιστορίες.
Η γραφή της συγγραφέα
είναι πάρα πολύ καλή –δεν περιμέναμε κάτι λιγότερο από την αγαπημένη Κατερίνα–,
ενώ όλη η ιστορία ξεδιπλώνεται με τον ρυθμό που της πρέπει. Δεν μπορώ να πω πως
υπήρξε κάτι που δε μου άρεσε, ενώ θεωρώ πως έχει δοθεί σε μία
έκταση που αναδεικνύει όλη την υπόθεση και την αξία του έργου.
Αν το προτείνω; Βεβαίως! Αγαπάμε Κατερίνα Θεοδώρου και θεωρούμε τη συμβολή της απαραίτητη στην ελληνική λογοτεχνία, του φανταστικού και όχι μόνο.
Αγγελίνα Παπαδημητρίου