Ο Βάλινορ πήρε το ραβδί με το μπλε πετράδι και μόλις πρόφερε τη
λέξη: “Αθούλ”, ένα έντονο γαλάζιο φως γέμισε το δωμάτιο. Ο μέγας
αρχιερέας του Όραντιν χάθηκε στη σκοτεινή δίοδο κι η βιβλιοθήκη έκλεισε
πίσω του το πέρασμα.
Ο Έντγκαρ στάθηκε για λίγο πίσω απ’ την κουρτίνα, αναποφάσιστος για την επόμενη κίνησή του. Τελικά επέλεξε να αφήσει να κυλήσει λίγος χρόνος πριν τον ακολουθήσει. Δε θα ήταν ό,τι καλύτερο να τον συναντήσει καταπρόσωπο! Κι αν τον είχε καταλάβει ήδη; Η καρδιά του χτυπούσε ήδη εντονότερα, δεν είχε όμως άλλη επιλογή. Έπρεπε να δει πού πήγαινε ο μυστηριώδης άνδρας.
Πόσο μπορεί μια φλόγα να αντέξει, όταν γύρω της λυσσομανούν οι άνεμοι της βαθύτερης αβύσσου; Στον σκοτεινό κόσμο του ΝΑΡΟΣ, η αρετή κι η δικαιοσύνη κινδυνεύουν να σβήσουν. Θα μπορέσει ο Έντγκαρ Χέβενσκαρ, ιερός πολεμιστής του Φερίν, να παραμείνει αλώβητος, όταν όλα γύρω του καταρρέουν; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει η πτώση του κι όταν ίσως τελειώσει, θα θυμάται άραγε τι είναι το Φως;
«Κι όμως… Τώρα βρισκόταν εδώ, ολομόναχος, σ’αυτόν τον ελάχιστα
φωτισμένο διάδρομο. Ένιωθε πως μίκραινε, μάζευε, ώσπου έγινε και πάλι το
ανυπεράσπιστο εκείνο πεντάχρονο αγοράκι, που είχε μείνει για ατελείωτες
ώρες παγωμένο και ακίνητο μέσα στο υπόσκαφο πιθάρι. Άκουγε ήδη το
σκοτάδι να τον περιγελάει. Κι ένιωσε να τον τυλίγει στην πνιγηρή αγκάλη
του! Γύρισε κάθιδρος προς τα πίσω κι ανακουφίστηκε βλέποντας δυο
φωτεινές σχισμές. Δεν ήταν παρά τα άδεια μάτια του ανθρωπόμορφου
πυροστάτη. Είχε τόση ανάγκη από φως! Ύστερα προχώρησε αργά αργά, με πίσω
βήματα, ακουμπώντας πάντα με το δεξί του χέρι τον τοίχο. Τι θα τον
περίμενε άραγε μόλις θα έστριβε στην πρώτη γωνία;» Στο δεύτερο μέρος της
τριλογίας, ο αναγεννημένος πάλαντιν Έντγκαρ Χέβενσκαρ αναζητά τη θέση
του σε έναν κόσμο που αλλάζει δραματικά. Μαζί με την πανέμορφη Έλεανορ,
τον βετεράνο πολεμιστή Γκόντορακ και τον αινιγματικό μάγο Κόλερμον, θα
βρεθούν στο επίκεντρο ιστορικών εξελίξεων. Ο μυστηριώδης άνδρας που θα
αποτελέσει το πέμπτο μέλος της ομάδας τους έρχεται να ανατρέψει όλες τις
ισορροπίες. Οι πράξεις τους θα καθορίσουν το μέλλον ενός ολόκληρου
βασιλείου…
«Έχοντας μόλις ξυπνήσει
από ύπνο βαθύ, ο κόμης Ράθμορ έφτασε στην κεντρική σάλα. Μόλις είδε τον
βρεγμένο Έντγκαρ να κάθεται στη θέση του –στη δική του θέση– πήγε να
βάλει τις φωνές, όταν όμως παρατήρησε το κεραυνοβόλο βλέμμα του,
κατάλαβε πως μάλλον αυτός θα έπρεπε να απολογηθεί».
Στο τρίτο μέρος της τριλογίας το βασίλειο της Σελίρια μοιάζει να γυρίζει σελίδα. Μετά την επιτυχία της Επανάστασης, στους δίδυμους θρόνους κάθονται ο Ρον ντε Παϊάρ κι η Έλεανορ Άντερμουν. Το νέο καθεστώς φαίνεται να πατάει γερά στα πόδια του… είναι όμως έτσι; Ο πάλαντιν του Φεριν, Έντγκαρ Χέβενσκαρ, βασιλικός φρουρός πλέον, βασανίζεται από τρομερές αμφιβολίες κι υποψίες, που πρόκειται να επαληθευτούν με τον χειρότερο τρόπο. Όταν ο εσωτερικός εχθρός και το σχέδιό του αποκαλυφθούν, τίποτα μα τίποτα δε θα μείνει το ίδιο. Ούτε καν αυτός.
Αγαπημένα moonlightάκια, ήρθε η ώρα για την πρώτη μας τριπλή παρουσίαση και είμαι τοοοοόσο ενθουσιασμένη! Σήμερα θα σας παρουσιάσω την τριλογία Έντγκαρ Χέβενσκαρ του Σπύρου Παπαλέξη από τις εκδόσεις Παράξενος Ελκυστής.
Να ξεκινήσω λέγοντας πως περίμενα κάτι σε μεσαιωνικό φάντασι, ιππότες της στρογγυλής τραπέζης, Αγγλία 10ο αιώνα ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων, κυρίως λόγω του ονόματος Έντγκαρ. Αλλά δε θα μπορούσα να είχα πέσει πιο έξω. Και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ.
Η ιστορία διαδραματίζεται στον φανταστικό και σκοτεινό κόσμο του Ναρός και συγκεκριμένα στο μεγαλύτερο βασίλειο, τη Σελίρια (ναι, τα ονόματα θα σας ζορίσουν λίγο, αλλά όπως έχω χιλιοπεί, γλωσσάρι, παιδιά μου). Στον κόσμο του Ναρός, οι πόλεμοι και οι ίντριγκες είναι, ας πούμε, συχνό φαινόμενο. Το σύστημα διακυβέρνησης είναι τέτοιο που οι ταραχές δεν μπορούν να λείπουν.
Το πρώτο βιβλίο επικεντρώνεται κυρίως στην κοσμοπλασία και όχι τόσο στην πλοκή, το οποίο με κούρασε λίγο, λόγω του όγκου πληροφοριών -τις χρειάστηκα βέβαια στη συνέχεια, οπότε δώστε προσοχή, κόσμε. Ο συγγραφέας εκτός από γλωσσάρι έχει συμπεριλάβει χάρτη, χρονολόγιο καθώς και παράρτημα με θεογονία και πάνθεον -είναι να μην τον αγαπήσεις μετά;
Πάμε τώρα στο ζουμί. Πρωταγωνιστής είναι ο Έντγκαρ Χέβενσκαρ, του οποίου η ζωή άλλαξε άρδην σε ένα βράδυ, όταν ληστές εισέβαλλαν στο σπίτι της οικογένειάς του. Ο μικρός Έντγκαρ μένει ορφανός και μεγαλώνει με τον θείο του, αρχιερέα του Θεού Φερίν, στον ναό του τελευταίου. Ο Έντγκαρ λαμβάνει εκπαίδευση στη μάχη και στα γράμματα. Το πετραδάκι που ξεκίνησε την κατολίσθηση (πώς τα λέω έτσι) ήταν η αποστολή που του ανέθεσε ο θείος του: να βρει τον Ίλγκαρ τον Σοφό και να του παραδώσει ένα γράμμα. Δε θα πω περισσότερα, αλλά όπως καταλαβαίνετε, τίποτα δεν πήγε όπως είχε προγραμματιστεί.
Το ταξίδι του Έντγκαρ και οι περιπέτειες που θα αντιμετωπίσει μαζί με την πανέμορφη Ελέανορ -αλλά και μόνος του- θα κλονίσουν την απλοποιημένη, άσπρο-μαύρο κοσμοαντίληψή του. Ο αθώος Έντγκαρ θα πρέπει να μάθει πως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται. Προδοσία, κίνδυνοι, ψέματα, πονηριά τον περιμένουν στο κυριολεκτικό αλλά και μεταφορικό ταξίδι του προς την ωριμότητα και την εξέλιξη. Για μένα, η εξέλιξη του Έντγκαρ είναι από τα πιο κεντρικά θέματα της τριλογίας.
Ας περάσουμε τώρα στο δεύτερο βιβλίο (εδώ αρχίζουν τα δύσκολα -εγώ και τα σπόιλ έχουμε μια σχέση αγάπης-μίσους). Το τέλος του πρώτου μέρους κλονίζει τις πεποιθήσεις του Έντγκαρ και τον οδηγεί σε λανθασμένες επιλογές. Δύο χρόνια μετά τον βρίσκουμε μισθοφόρο στη μέση ενός επεκτατικού πολέμου κατά του απόρθητου Ώλεν. Ο Έντγκαρ πρέπει να βρει τον χαμένο του εαυτό, αλλά και τις αξίες που είχε απαρνηθεί για να γυρίσει στον δρόμο του Φερίν.
Εκτός από τις μάχες και τις έξυπνες στιγμές στρατηγικής πολέμου, απόλαυσα ιδιαίτερα και την αναδρομή στην αποτυχημένη επανάσταση των σκλάβων, η οποία θα παίξει και αυτή τον ρόλο της στη συνέχεια. Στην πραγματικότητα -κι αυτό είναι κάτι που θα καταλάβετε στην τελευταία σελίδα της τριλογίας- τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα συνδέονται και κάθε πληροφορία αποτελεί ένα κομμάτι του παζλ.
Το δεύτερο βιβλίο ακολουθεί αρκετούς χαρακτήρες και τις ιστορίες τους αλλά μπορούμε να πούμε ότι ως επί το πλείστον επικεντρώνεται σε μια ακόμη αποστολή του Έντγκαρ: να βρει και να σώσει τον θείο του που έπεσε θύμα απαγωγής από τον τρελό και αιμοδιψή βασιλιά. Το λες και αποστολή αυτοκτονίας, αλλά αυτή τη φορά έχει ισχυρούς συμμάχους, την Ελέανορ, έναν ισχυρό μάγο και έναν βετεράνο πολεμιστή. Δε θα αποκαλύψω τίποτα άλλο.
Οι περιγραφές ήταν όμορφες, με προσεγμένο λεξιλόγιο και διαφοροποίηση, ώστε ο αναγνώστης να λαμβάνει μια πληρέστερη εικόνα του κόσμου. Η εξέλιξη του Έντγκαρ ήταν ένα από τα στοιχεία που μου κράτησαν το ενδιαφέρον. Σελίδα τη σελίδα ο Έντγκαρ γινόταν όλο και πιο πολυδιάστατος και πολύπλοκος. Επίσης, η φωνή του αφηγητή που παρενέβαινε στην ιστορία ανά διαστήματα, αν και στην αρχή με ξένισε, στη συνέχεια άρχισε να με ιντριγκάρει.
Υπήρχε δράση, αδρεναλίνη, μάχες και γρήγορη εξέλιξη, που κρατούσαν το ενδιαφέρον. Το αγαπημένο μου κομμάτι ήταν οι αναφορές στους Θεούς, αόρατους και μη, που όσο προχωράει η ιστορία μπλέκονται όλο και πιο πολύ στις υποθέσεις των θνητών. Και με αυτή την πρόταση έδωσα στον εαυτό μου εξαιρετικό πάτημα για να περάσω στο τρίτο βιβλίο.
Το τρίτο και τελευταίο μέρος θα έλεγα πως είναι το πιο ενδιαφέρον βιβλίο. Μαζί με τον Έντγκαρ εξελίσσεται και η γραφή του συγγραφέα προς το καλύτερο. Κάθε επόμενο βιβλίο πρέπει να είναι καλύτερο από το προηγούμενο δε λένε;
Πάμε στο ζουμί τώρα. Το πρώτο μέρος του βιβλίου θα μπορούσε να αποτελεί ξεχωριστό έργο. Ομολογουμένως, με μπέρδεψε διότι δεν έβρισκα τη σύνδεση (υπάρχει, φυσικά, αλλά αργεί να αποκαλυφθεί). Η μοναδικότητα του πολιτισμού και η ενασχόληση με τον χρόνο (κάτι που λατρεύω) με έκαναν να κολλήσω από την αρχή.
Το επόμενο μέρος ασχολείται με τα θέματα της διακυβέρνησης μετά την επανάσταση στο δεύτερο βιβλίο. Ο Έντγκαρ έχει νέα θέση, η οποία όμως τον αναγκάζει να ταξιδεύει και να θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο συνεχώς, ιδιαίτερα όσο περισσότερα στοιχεία ανακαλύπτει. Δεν μπορώ να πω πολλά, αλλά υπάρχει μια τεράστια συνωμοσία και ο Έντγκαρ έχει πιάσει την αρχή του νήματος και προσπαθεί να το ξετυλίξει, ακόμη και αν αυτό τον σκοτώσει. Μυστήριο και περιπέτεια συνδυάζονται αρμονικά.
Το τέλος με άφησε άφωνη!
Συνοψίζοντας, θα έλεγα πως παρότι η τριλογία είχε κάποια τεχνικά θέματα, υπάρχει εξέλιξη. Ο συγγραφέας με μεράκι και σκληρή δουλειά κατόρθωσε στο τέλος να ενώσει κάθε φαινομενικά άσχετη πληροφορία και να πλέξει ένα πολύπλοκο ιστό. Το τέλος δε θα σας απογοητεύσει.
Έλενα Παπαδοπούλου