Μυρίζεις το άρωμα, αλλά όχι τη μυρωδιά τους.
Ακούς τις φωνές τους και δεν τους πιστεύεις.
Νιώθεις το άγγιγμά τους και το αποτινάζεις.
Πας στο σπίτι τους, αλλά δεν πατάς μέσα.
Τους φέρνεις στο μυαλό σου δίχως να τους μιλάς.
Τότε, ποιος πραγματικά θρηνεί;
Αυτός που έχει άγνοια και κλαίει, ή εκείνος που υποφέρει χωρίς να φαίνεται;