Παρουσίαση Βιβλίου - Κλεψύδρα Εκδίκησης

Το παρελθόν του τον κυνηγάει ασταμάτητα. Οι σκέψεις του είναι θολωμένες. Η ανεξιχνίαστη δολοφονία του παιδικού του φίλου τον στοιχειώνει για ακόμα μια φορά. Η Ειρήνη, ψυχολόγος και φίλη του, πιστεύει ότι οι συνεδρίες τους τον έχουν βοηθήσει. Είναι όμως έτσι; Μια άγρια δολοφονία, που αφήνει πίσω της σαν στοιχείο έναν αριθμό, αναγκάζει τον Τούφα να βάλει στην άκρη τα προσωπικά του θέματα και να αναλάβει την υπόθεση με τη βοήθεια του υπαστυνόμου Γεωργίου. Τα εγκλήματα θα διαδεχτούν το ένα το άλλο, και οι αριθμοί θα βρίσκονται πάντα εκεί. Ο δολοφόνος είναι ένα βήμα μπροστά. Ο Τούφας προσπαθεί να φτάσει στον ένοχο, την ώρα που η Αθήνα βυθίζεται στον τρόμο. Το παρελθόν συνεχίζει να τον καταδιώκει, ενώ προσπαθεί να συγκεντρωθεί στην υπόθεση. Μήπως όμως η σύγκρουση με το παρελθόν του είναι τελικά αναπόφευκτη; Η εκδίκηση μοιάζει να είναι γλυκιά, μπορεί όμως να φέρει τη λύτρωση;

Ο Τούφας πρέπει να πολεμήσει τους δαίμονές του, για να μπορεί να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον. Ο δολοφόνος όμως δεν έχει πει την τελευταία του λέξη…

 

Πριν ξεκινήσω τη συγκεκριμένη κριτική, νομίζω πως είναι χρήσιμο να αναφερθεί πως η Κλεψύδρα Εκδίκησης είναι το δεύτερο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα το οποίο έχει πρωταγωνιστή τον Θωμά Τούφα, έναν παράτολμο αστυνομικό ερευνητή. Παρότι οι δύο υποθέσεις δε συνδέονται (και ενώ δε μου δημιούργησε πρόβλημα στην κατανόηση το γεγονός ότι δεν έχω διαβάσει το πρώτο βιβλίο), θεωρώ πως ίσως πρέπει να διαβαστούν και τα δύο, ώστε ο αναγνώστης να ακολουθεί τα εγκλήματα αλλά και την εξέλιξη του ίδιου του κεντρικού χαρακτήρα.

Πάμε τώρα στο ζουμί.

Το τηλέφωνο χτυπάει για να ειδοποιήσει τον Τούφα για ένα νέο έγκλημα. Ο φόνος ειδεχθής και σοκαριστικός. Το δωμάτιο του ξενοδοχείου που βρίσκεται το πτώμα καθαρό. Το μόνο στοιχείο είναι το μάτι του θύματος, που κοιτάζει έναν αριθμό στο μπάνιο, που φαίνεται πως ο δράστης έχει αφήσει πίσω του. Ο αριθμός φαίνεται τυχαίος, μα όσο τα εγκλήματα αυξάνονται, το ίδιο κάνουν και οι αριθμοί. Ο Τούφας κινείται στα τυφλά, με σχεδόν ανύπαρκτα στοιχεία πέρα από μαρτυρίες και καταθέσεις των ατόμων στο κοντινό περιβάλλον των θυμάτων, που δεν έχουν σχεδόν τίποτα να του προσφέρουν. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν ο Τούφας ανακαλύπτει πως ο δολοφόνος επικοινωνεί προσωπικά μαζί του, αφήνοντάς του "ψίχουλα" να ακολουθήσει. Ο χρόνος τρέχει, η πίεση αυξάνεται και ο Τούφας καλείται να αφήσει στην άκρη τα τραύματά του για να λύσει το μυστήριο.

Η κλεψύδρα εκδίκησης ήταν ένα γρήγορο μυθιστόρημα, που κινούταν ανάμεσα στο θρίλερ, το αστυνομικό και το κοινωνικό. Η γλώσσα ήταν άμεση με καθημερινό και προσιτό λεξιλόγιο που δεν κούραζε τον αναγνώστη. Το τέλος θα σας αφήσει μετέωρους και θα σας κάνει να περιμένετε το επόμενο. 


Έλενα Παπαδοπούλου