Οι καιροί είναι ζοφεροί και τρεις έφηβοι φίλοι νιώθουν παγιδευμένοι στην
τελματωμένη ζωή του χωριού τους, που μαστίζεται από μια μυστήρια και
θανατηφόρα αρρώστια. Οι ζωές τους θα αλλάξουν ριζικά, όμως, όταν μια
μάγισσα επισκεφτεί το χωριό. Οι τρεις φίλοι, μαγεμένοι από τις
ικανότητες της, αποφασίζουν να την ακολουθήσουν στον άγνωστο έξω κόσμο,
μακριά από όσα ήξεραν, σε μια γη γεμάτη θαύματα. Μια γη όπου κυριαρχεί η
μαγεία, η περιπέτεια και ο κίνδυνος, όμοιος με τον όποιον δεν έχουν
ξαναδεί. Ελάτε μαζί τους στο ταξίδι τους αυτό. Καλώς ήρθατε στη Γη των
Αμόλυντων!
Ο καιρός περνάει. Η αποστολή τους γίνεται πιο πιεστική από ποτέ καθώς ανακαλύπτουν τον εαυτό τους και τις δυνάμεις τους. Στον δρόμο που έχουν διαλέξει οι ισορροπίες είναι λεπτές. Στο δεύτερο μέρος της Γης των Αμόλυντων, το ταξίδι στη χερσόνησο Ίστεν συνεχίζεται. Τα αρχαία κειμήλια καλούν τον Κάυλ, τη Λίβυ και τον Ντάρον σε κινδύνους που αντιμετωπίζουν για πρώτη φορά, καθώς μια σκιά ετοιμάζεται να καλύψει τα πάντα…
Ο Βαγγέλης Ιωσηφίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Μεγάλωσε σε ένα χωριό της Δράμας, τους Σιταγρούς, και έχει αποφοιτήσει από τη σχολή Ελληνικής Φιλολογίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός στον ιδιωτικό τομέα, ενώ παράλληλα ασχολείται με το σκάκι ως αθλητής και προπονητής. Ενδιαφέροντά του είναι τα ταξίδια, η λογοτεχνία και η στιχουργική και του αρέσει να ανακαλύπτει νέους κόσμους μέσα από βιβλία και ταινίες. Αντλεί έμπνευση από φυσικά τοπία, απ’ την τέχνη και από την –διαδικτυακή συνήθως− έρευνα σε ανεξήγητες υποθέσεις μυστηρίου. Διατηρεί ιστολόγιο στο διαδίκτυο, όπου αρθρογραφεί τακτικά (www.skylosofies.blogspot.com).
Ερωτηματολόγιο Συνεντεύξεων Moonlight Tales
1. Να σου κάνουν σπόιλερ για το τέλος κάθε βιβλίου όταν ξεκινάς να το διαβάζεις ή να μην μαθαίνεις ποτέ πλήρως τι συνέβη;
Ουφ! Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, ρε παιδί μου! Μισώ τα σπόιλερς (όταν δεν τα έχω αναζητήσει ο ίδιος, κάτι που σπανιότατα συμβαίνει) αλλά και να μη μάθω ποτέ; Είμαι φύσει περίεργος άνθρωπος, οπότε καλύτετα τα σπόιλερς, λέω με βαριά καρδιά.
2. Θα προτιμούσες να ξεχάσεις την πλοκή του βιβλίου που γράφεις ή τους χαρακτήρες;
Μάλλον την πλοκή. Αν και η ιδέα της πλοκής είναι συναρπαστικό πράγμα, χωρίς τους χαρακτήρες τι θα κάναμε; Σε τι κόσμο θα φέρναμε τα παιδιά μας; Σαν να λέμε ότι συμβαίνουν πράγματα γύρω μας αλλά δεν έχει ανθρώπους. Ε όχι. Ε όχι!
3. Ο δολοφόνος να είναι πάντα ο μπάτλερ ή ένας χαρακτήρας που εμφανίστηκε στο τελευταίο κεφάλαιο;
Μιλάς σε άνθρωπο που έχει παίξει με αυτό το κλισέ στο πρώτο του βιβλίο! Να σου πω όμως το μυστικό; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Κυριολεκτικά το λέω. Το καλύτερο είναι να εμφανίζεις τον δολοφόνο στη μέση του βιβλίου, σε ανύποπτο χρόνο. Δεν το μάθατε από εμένα.
4. Να είναι όλα τα ονόματα χαρακτήρων κοινότυπα ή εξαιρετικά ιδιαίτερα;
Κοινότοπα. Έχω αλλεργία στα ιδιαίτερα ονόματα. Τη λένε Ελπίδα γιατί μέχρι το τέλος δεν τα παρατ... ΟΧΙ! Τη λένε Ελπίδα γιατί έτσι έτυχε. Είτε την ονομάσεις Ελένη είτε Αφροξυλάνθη είτε Λαίδη Νεφάριελ η Χαλαζογέννητη της Δυναστείας των Πτεροεσσών Νιφάδων, είναι ένα και το αυτό. Από τις πράξεις μας κρινόμαστε, τα ονόματα ξεχνάμε (να γίνει λαϊκό άσμα, παρακαλώ).
5. Πρωταγωνιστής που είναι υπερβολικά χαρούμενος ή μονόχνοτος;
Υπερβολικά χαρούμενος! Τους μονόχνοτους μακριά. Ξέρεις γιατί; Διότι είναι λες και όλοι τους χρωστάνε. Μόνο που, σε αντίθεση με τη ζωή, στα βιβλία όντως οι άλλοι χαρακτήρες τους χρωστάνε: αιώνια πίστη, αφοσίωση, αγιάτρευτους έρωτες και δε συμμαζεύεται. Όχι. Να δίνετε στους χαρακτήρες σας μια ζεστή σοκολάτα, να τους παίρνετε αγκαλιά και να κάνετε ένα ζεστό μπάνιο πριν γράψετε.
6. Παρατραβηγμένη ή κοινότυπη πλοκή;
Χουμ, χουμ... Παρατραβηγμένη! Καλύτερα να διαβάσω κάτι περισσότερο, παρά κάτι λιγότερο. Σε τελική ανάλυση, θέλω να μάθω τα όρια της φαντασίας του δημιουργού. Θα σου πω ένα μυστικό τώρα: όλες οι κοινότοπες πλοκές δημιουργήθηκαν σε οικογενειακά τραπέζια, όπου κάποιος ξεχασμένος θείος είπε: «Έχω μια ιστορία να γράφεις δέκα βιβλία! Άκου να σου πω!». Έκανε κεφαλοκλείδωμα στον επίδοξο συγγραφέα, του ψιθύρισε με το κρασωμένο του χνότο την υποτίθεται φοβερή ιστορία και τον έπαιρνε τηλέφωνο κάθε Κυριακή στις 8 το πρωί να τον ρωτήσει αν τελικά την έγραψε. Όχι, δε στηρίζουμε! Δεν προωθούμε τέτοιες ιστορίες καμωμένες με φρίκη.
7. Να γράφεις από εδώ και πέρα μόνο σε χαρτί ή πληκτρολογώντας με ένα μόνο δάχτυλο;
Μα τι εννοείς; Ήδη πληκτρολογώ με ένα δάχτυλο! Α όχι, μόλις συνειδητοποίησα ότι χρησιμοποιώ ένα από κάθε χέρι. Και τώρα δεν μπορώ να το ξε-δω! Ουφ, ποιος γράφει σε χαρτί πια; Δε λέω, είναι ρομαντικό αλλά άντε να διορθώσεις μετά ένα όνομα. Αφού πάλι στο Word θα γυρίσουμε, είμαστε τα γιουσουφάκια του. Τι να το κρύβουμε;
8. Σειρά βιβλίων με συμμετρία και άσχημα εξώφυλλα ή το αντίθετο;
Καλύτερα να έχει πανέμορφα εξώφυλλα και όχι συμμετρία. Και το λέω εγώ που λατρεύω τη συμμετρία. Διότι με ένα υπέροχο εξώφυλλο, ένα βιβλίο πουλάει μόνο του και εμπνέει τον αναγνώστη. Απλά κάνεις πως δε βλέπεις πόσο αταίριαστη είναι η οικογένεια.
9. Να λείπει μία σελίδα από σημαντικό σημείο ή να λείπουν πέντε σελίδες από την αρχή;
Να λείπουν πέντε σελίδες απ’ την αρχή. Εντάξει, δε θα μάθουμε πόσο υπέροχη, πανέμορφη και παρεξηγημένη είναι η τύπισσα και πόσο πανέξυπνος, καταφερτζής και γαμίκουλας είναι ο τυπάς. Θα μας το θυμίζουν όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες στη συνέχεια, δε χάσαμε και τίποτα.
10. Να χάσεις τα πρώτα πέντε κεφάλαια του βιβλίου ή όλες τις διορθώσεις;
Τις διορθώσεις. Ή μάλλον... όχι. Όχι τις διορθώσεις! Καλύτερα τα πέντε πρώτα κεφάλαια. Θα τα ξαναγράψεις και μάλιστα καλύτερα από πριν. Πίστεψέ με, σου το λέω εγώ που δε μου έχει τύχει ποτέ και δε θέλω να μου τύχει.
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σου οι αναγνώστες;
Να μου στείλουν στο Facebook/Instagram (Vaggelis Iosifidis), να μπούνε στην ιστοσελίδα μου και να κάνουν εγγραφή στο Youtube στα κανάλια Vaggelis Iosifidis και Συγγραφικό Στέκι. Αν χρειάζεται να επιλέξουν, ας κάνουν Subscribe στο Youtube και θα κερδίσουν υπέροχα δώρα!