«Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άντρας από την Κωνσταντινούπολη ήρθε στη Δαµασκό αναζητώντας χρυσάφι. Διέσχισε ερήµους, οάσεις, ατελείωτους ξηρούς λόφους, µέχρι που έφτασε σε µία πηγή. Γονάτισε µπροστά στο νερό, ζήτησε καθοδήγηση, και µπροστά του εµφανίστηκε µια νεράιδα, αγγελικά πλασµένη. Ταξίδεψαν µαζί, διέσχισαν όλη τη Συρία, µε µόνο όπλο τη συνεργασία τους. Μέχρι που κάποια στιγµή, συνέβη το ανεπανόρθωτο. Ερωτεύτηκαν».
Η περιπέτεια στη Δαµασκό δεν φαίνεται να έχει τελειώσει. Ο Αστέριος καλείται να πάρει µια σηµαντική απόφαση όσον αφορά τον πολυπόθητο θησαυρό του αυτοκράτορα. Η δαιµονική φύση αυτού του πλάσµατος, όµως, δεν είναι το µόνο του πρόβληµα. Ο Ρωµαίος στρατιώτης πρέπει να σωθεί από την κατάρα της Λίλιθ και τη µήνη του χαλίφη.
Η Δανάη Ιµπραχήµ γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι τέκνο ελληνικής και αραβικής καταγωγής και ασχολείται αρκετά χρόνια µε τη συγγραφή. Στα ταραχώδη χρόνια της εφηβείας συνέθεσε διηγήµατα, ποιήµατα και µερικά πεζογραφήµατα. Στο σχολείο ανέλαβε συστηµατικά τη δηµιουργία κειµένων που αξιοποιήθηκαν για το ευρωπαϊκό πρόγραµµα Etwinning. Οι σπουδές της στο τµήµα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της φανέρωσαν γοητευτικά µονοπάτια στα οποία περπάτησε για να ταξιδέψει στο παρελθόν. Το 2018, ένωσε τις µεγάλες της αγάπες, την ιστορία και τη συγγραφή, και συνέθεσε το πρώτο µέρος µιας τριλογίας φαντασίας µε τίτλο Ο Θησαυρός της Δαµασκού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Το καλοκαίρι του 2019, ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό φαντασίας willowisps.gr. Το 2020, δηµιούργησε µαζί µε µια οµάδα συγγραφέων το blog Ονείρων Πένες, στο οποίο δηµοσιεύονται έργα της και άρθρα περί λογοτεχνίας.
Αυτή είναι η πιο δύσκολη ερώτηση που μπορεί να κάνει κανείς σε ένα συγγραφέα, κυρίως γιατί το βιβλίο του για τον ίδιο είναι κάτι άλλο από αυτό που θα είναι για τον αναγνώστη. Για μένα λοιπόν το βιβλίο μου είναι ένα adult fiction, που συνδυάζει τη φαντασία και το ιστορικό μυθιστόρημα. Είναι μια ιστορία γεμάτη περιπέτεια, κίνδυνο, έρωτα, μαγεία και πάνω από όλα μαθήματα ζωής. Δυο διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται στη μεσαιωνική Δαμασκό και αρχίζει ένα παιχνίδι που ελέγχουν οι θεοί. Οι θνητοί, ωστόσο, δεν είναι απολύτως πιόνια τους. Πασχίζουν σε μια άγρια περίοδο να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους από τις ανώτερες δυνάμεις για μερικές στιγμές ευτυχίας. Κάποιοι βέβαια αγκαλιάζουν το υπερφυσικό κομμάτι με την ελπίδα να το δαμάσουν. Ας ελπίσουμε ότι δε θα τιμωρηθούν για την ύβρι τους.
Ήταν πολλά πράγματα που με ώθησαν να ξεκινήσω αυτή την τριλογία. Περισσότερο ήταν ο συγχρονισμός των παραγόντων, παρά τα ερεθίσματα. Σε μια εποχή που η Συρία καταρρέει, που ο κόσμος φοβάται το διαφορετικό και που εγώ ενήλικη πια αποφάσισα να μελετήσω την αραβική καταγωγή μου ήταν σχεδόν αναμενόμενο να γεννηθεί ένα οριεντάλ κείμενο. Έπεσαν και στα χέρια μου μερικά παραμύθια από τις Χίλιες και μία νύχτες, οπότε ολοκληρώθηκε η μάζωξη των υλικών. Το μόνο που έμενε ήταν να αρχίσει η δημιουργία αυτού του ανατολίτικου μεζέ.
Θα πω κάτι κλισέ. Θα μου έλεγα να μην τα παρατάω και να μην απογοητεύομαι. Μέχρι και σήμερα συναντώ τις ίδιες δυσκολίες, αλλά βλέποντας ότι δεν είμαι μόνη μου, μπορώ να τις αντιμετωπίσω. Μακάρι λοιπόν να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω για να καθησυχάσω αυτό το ονειροπόλο κοριτσάκι, λέγοντας του ότι αν μη τι άλλο δεν παλεύει μόνη της. Νομίζω αυτό θέλουμε να γνωρίζουμε όλοι κατά βάθος, ότι έχουμε συνοδοιπόρους και συναγωνιστές.
Φαντασία. Απλά και ταπεινά. Φαντασία σε κάθε έκφανση και υποκατηγορία. Πειραματίζομαι και στα αναγνώσματα μου και τα γραπτά μου. Με δυσκολεύει βέβαια αρκετά η επιστημονική φαντασία, αλλά δε γίνεται να μας αρέσουν όλα το ίδιο.
Αυτό είναι κάτι που υποστηρίζω και ως συγγραφέας και ως αναγνώστρια. Αυτό που δημιουργεί μια ιστορία, την ένταση, τη δράση, το σασπένς είναι πάντα ο αντίπαλος, ο villain. Χωρίς αυτόν κανείς δεν είναι ήρωας και όλα θα κυλούσαν πολύ πιο ήρεμα. Μάλιστα, ένας καλογραμμένος villain με βάθος και περιεχόμενο, μας κάνει πολλές φορές να τον υποστηρίζουμε και να ξεφεύγουμε από τα τετριμμένα. Αυτός είναι η πραγματική πρόκληση και ας είμαστε ειλικρινείς, σε αυτόν τα οφείλουμε όλα. Shoutout to you, villains.
Ξεκίνησα αρκετά νωρίς. Ένας δάσκαλος μου στο δημοτικό μας έβαζε να γράφουμε μικρές ιστοριούλες και τότε ανακάλυψα τη μαγεία της απόδρασης, με τρόπους βέβαια που εγώ η ίδια επέλεγα. Εγώ έφτιαχνα τους κανόνες και σαν γνήσιο control freak αυτό με εξίταρε. Οπότε εκ τότε βρίσκω τρόπους να ξεφεύγω από την πραγματικότητα με τους δικούς μου όρους και τη βοήθεια του χαρτιού.
Θεωρώ ότι το ένα φέρνει το άλλο. Επιπλέον, ό,τι κάνει για μένα ένα επιτυχημένο βιβλίο για κάποιους άλλους μπορεί να φανεί δευτερεύον. Παρόλα αυτά, εκείνο που εγώ πάντα ξεχωρίζω είναι ο τρόπος γραφής. Ο άνθρωπος γράφει από τη μακρά προϊστορία, οπότε δύσκολα μπορεί να προκύψει κάτι εντελώς πρωτότυπο και σε μια εποχή που δημιουργούνται μόδες, ώστε ένα βιβλίο να πουλήσει σίγουρα, εξαφανίζεται και το προσωπικό στοιχείο. Εκεί όμως μπαίνει το ύφος. Για μένα η ικανότητα ενός ανθρώπου να ενώνει τις λέξεις εύστοχα είναι το άλφα και το ωμέγα σε ένα βιβλίο. Στο κάτω κάτω μιλάμε για την τέχνη του λόγου.
Δε θα επιβίωνα στη φυλακή. Αστειεύομαι. Όπως είπα και παραπάνω, με βοηθάει να αποδράσω από την πραγματικότητα. Είναι η θεραπεία μου και ο τρόπος μου να επικοινωνώ. Δυσκολεύομαι να εκφράζω προφορικά τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου σαν hardcore εσωστρεφής άνθρωπος. Η συγγραφή λοιπόν μου δίνει την ευκαιρία να πω όσα δε θα κατάφερνα υπό άλλες συνθήκες.
Εκτός από απανωτές κρίσεις όταν μπουκώνει η βιβλιοθήκη και πρέπει να γίνει unhaul, σίγουρα βιβλία γεμάτα φαντασία. Υπάρχουν πολλές ιστορίες που στριφογυρίζουν στο μυαλό μου κι όταν ολοκληρωθεί η τριλογία, θα πάρουν σειρά. Ανήκουν σε διάφορες υποκατηγορίες του fantasy, από το erotica, στο high fantasy, το παραφυσικό και το αστικό.
Μπορείτε να με βρείτε στο Instagram (danai.ibrahim), στο YouTube (Danai Ibrahim), στο TikTok (danaiibrahim) και στο Goodreads (Δανάη Ιμπραχήμ) για να ψαχουλέψω την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη σας και να αυξήσω σε απαγορευτικό βαθμό το tbr μου.