Τριπλή Παρουσίαση Βιβλίου - Ο Θησαυρός της Δαμασκού

Βρισκόμαστε στο έτος 674 μ.Χ. Τα πλοία του χαλίφη Μωαβία Α' έχουν περικυκλώσει την Κωνσταντινούπολη και απειλούν να την πολιορκήσουν. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Δ' χρειάζεται χρήματα για να εξασφαλίσει την επιτυχημένη άμυνα της πόλης, γι' αυτό και δίνει μια σημαντική αποστολή στον έμπιστό του, στρατιώτη Αστέριο. Εκείνος κι ο εκ γενετής μουγκός του ξάδερφος, ταξιδεύουν στην αραβοκρατούμενη, πλέον, Δαμασκό, για να επιστρέψουν στον αυτοκράτορά τους ένας θησαυρό. Σύμμαχός τους στη δύσκολη αυτή αποστολή γίνεται η κόρη του χαλίφη, Ααζίν, μια νεαρή κοπέλα με υψηλές γνώσεις και ικανότητες. Η αποστολή τους θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη μόλις μπουν στον δρόμο τους φαντάσματα του παρελθόντος. Οι ανίδεοι Ρωμαίοι θα μάθουν με αιματηρό τρόπο την πραγματική ιστορία της δυναστείας των Ομεϋαδών και θα κληθούν να προστατέψουν τη σουλτάνα Ααζίν από θανάσιμους εχθρούς. 

Όλοι τους, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, θα χρειαστεί να διασχίσουν δύσβατα μονοπάτια για να επιβιώσουν από κάθε δοκιμασία που μπαίνει στο διάβα τους. Σύντροφοί τους αξίες κι ιδανικά, αλλά και μια θεϊκή βοήθεια. Στο τέλος θα καταφέρει ο καθένας τους να βρει τον δικό του θησαυρό.

"Ο πατέρας σου πιστεύει σε λάθος Θεό". "Το λες συνέχεια αυτό για τον Αλλάχ. Γιατί είναι λάθος;" "Γιατί δεν είναι ο Θεός". "Κι αν είναι; Κι αν πιστεύουμε στον ίδιο Θεό, αλλά τον αποκαλούμε με διαφορετικό όνομα;"

 

 «Μια φορά κι έναν καιρό, ένας άντρας από την Κωνσταντινούπολη ήρθε στη Δαµασκό αναζητώντας χρυσάφι. Διέσχισε ερήµους, οάσεις, ατελείωτους ξηρούς λόφους, µέχρι που έφτασε σε µία πηγή. Γονάτισε µπροστά στο νερό, ζήτησε καθοδήγηση, και µπροστά του εµφανίστηκε µια νεράιδα, αγγελικά πλασµένη. Ταξίδεψαν µαζί, διέσχισαν όλη τη Συρία, µε µόνο όπλο τη συνεργασία τους. Μέχρι που κάποια στιγµή, συνέβη το ανεπανόρθωτο. Ερωτεύτηκαν».

Η περιπέτεια στη Δαµασκό δεν φαίνεται να έχει τελειώσει. Ο Αστέριος καλείται να πάρει µια σηµαντική απόφαση όσον αφορά τον πολυπόθητο θησαυρό του αυτοκράτορα. Η δαιµονική φύση αυτού του πλάσµατος, όµως, δεν είναι το µόνο του πρόβληµα. Ο Ρωµαίος στρατιώτης πρέπει να σωθεί από την κατάρα της Λίλιθ και τη µήνη του χαλίφη.

 

 

«Η µοίρα, λοιπόν, είναι ανώτερη όλων µας».

«Και κανείς δεν µπορεί να αγνοήσει το κάλεσµά της»

Ένας στρατιώτης που δεν πίστευε στη µαγεία. Μία σουλτάνα που δεν πίστευε στον έρωτα. Ένας ταπεινός υπήκοος που δεν πίστευε σε κάτι καλύτερο. Τρεις πληγωµένες ψυχές, οι δρόµοι των οποίων ενώθηκαν για έναν ιερό σκοπό. Μία περιπέτεια που τελειωµό δεν έχει. Πάλεψαν µε θεούς και δαίµονες, ονειρεύτηκαν στην έρηµο, µα το τέλος του ταξιδιού δεν είναι στο χέρι τους. Πρέπει να βασιστούν στην εύνοια της µοίρας. Ποιος όµως θα καταφέρει να την αποκτήσει; Τρεις αδύναµοι θνητοί; Ένας χαλίφης έτοιµος να ξεκινήσει έναν αιµατηρό πόλεµο; Ξεχασµένοι θεοί που διψούν για εκδίκηση;

Όλα τα πιόνια έχουν πάρει τη θέση τους στη σκακιέρα. Ο µεγάλος παίχτης είναι έτοιµος να ξεκινήσει την παρτίδα. Άραγε ποιος θα είναι ο νικητής;

 

 

Παρουσίαση Πρώτου Βιβλίου 

Από την πρώτη στιγμή που είδα αυτό το εξώφυλλο και διάβασα την περίληψη, ήθελα να αγοράσω το βιβλίο! Μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα να συνδυάζονται δύο πολιτισμοί και θρησκείες σε μια διαφορετική εποχή και σε ένα νέο setting, που προσωπικά δεν είχα ξαναδιαβάσει. Και όντως η Δανάη κατάφερε να με βάλει στο κλίμα με τις υπέροχες περιγραφές των τόπων, των συνηθειών και γενικότερα του τρόπου ζωής και της κουλτούρας των ανθρώπων. Η θρησκεία ήταν ένα από τα κεντρικά θέματα του βιβλίου, το οποίο είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς τη χρονολογία που διαδραματίζονται τα γεγονότα. Αν και δεν το περίμενα, μου άρεσε πολύ να διαβάζω για αυτές, ίσως λόγω του σεβασμού με τον οποίο τις χειρίστηκε η συγγραφέας. Παρότι δεν είμαι φαν της ιστορικής μυθοπλασίας, δε βαρέθηκα καθόλου. Ίσα ίσα που μου άρεσε να διαβάζω τα ιστορικά κομμάτια, τα οποία ήταν δοσμένα με τέτοιο τρόπο ώστε να ακολουθείς τον χαρακτήρα, όχι να νιώθεις πως κάνεις μάθημα. Οι δόσεις μαγείας συνδυάστηκαν πειστικά με τον ρεαλισμό και μεταφέρθηκα και εγώ για λίγο στη Δαμασκό.

Οι χαρακτήρες μού άρεσαν επίσης πάρα πολύ, με όλα τους τα ελαττώματα, που τους έκαναν πιο ανθρώπινους και ρεαλιστικούς (πόση υπομονή να κάνει η καημένη η Ααζίν;) Ήδη από τον πρόλογο προμηνύεται πως η ιστορία αγάπης ανάμεσα σε Αστέριο και Ααζίν θα είναι επικών διαστάσεων. Το λαβ στόρι, λοιπόν, αν και το περιμένουμε από νωρίς, εξελίσσεται αργά, που του δίνει ακόμη περισσότερη αξία.

Το τέλος δε θα σας το μαρτυρήσω (spoil-free και τα σχετικά -που να σημειώσω ότι πολύ με δυσκολεύει) αλλά θα σας πω μια λέξη: cliffhanger. Συμπέρασμα, δε γίνεται να διαβάσεις να μη διαβάσεις το δεύτερο. 

 Παρουσίαση Δεύτερου Βιβλίου  

Και τώρα ξεκινούν τα δύσκολα. Σας έχω πει ότι μισώ που δεν μπορώ να σποϊλάρω τα πάντα; (πιθανότατα πολλές φορές)

Το δεύτερο μέρος της τριλογίας ‘’Ο θησαυρός της Δαμασκού’’ μας μεταφέρει ξανά στο έτος 674 μ.Χ. στη Δαμασκό. Έχοντας αποκτήσει τον πολυπόθητο θησαυρό (δε σας λέω τι είναι), ο Αστέριος, η Ααζίν και ο Σπανός πρέπει πλέον να κάνουν το ταξίδι πίσω στο λιμάνι. Τα προβλήματα για να φτάσουν εκεί ήταν πολλά, αναμενόμενο, λοιπόν, να είναι εξίσου πολλά (αν όχι περισσότερα) για να γυρίσουν πίσω. Η κατάρα της Λίλιθ ακολουθεί τον Αστέριο, ενώ η απειλή του χαλίφη, που έχει μάθει την αλήθεια, είναι απανταχού παρούσα στο μυαλό των ταξιδιωτών που δοκιμάζονται σωματικά και ψυχικά.

Από τα κεντρικά θέματα του βιβλίου ήταν και πάλι το πάντρεμα των δύο κόσμων, της ανατολής και της δύσης, και των δύο θρησκειών, του Χριστιανισμού και του Μουσουλμανισμού. Ο Αστέριος, που ήταν και ο πιο δύσκολος χαρακτήρας, τουλάχιστον στο να αποδεχτεί το διαφορετικό, φαίνεται να ανοίγει σιγά σιγά τα μάτια και τα αυτιά του. Μυείται στην κουλτούρα και τον τρόπο σκέψης των Ομεϋαδών και μαθαίνει περισσότερα για έναν λαό που είχε μάθει να μισεί.

Στο δεύτερο βιβλίο όμως παρατήρησα πως στο προσκήνιο ήρθε περισσότερο η φαντασία και ο ρομαντισμός. Αφενός είδαμε περισσότερα πλάσματα, τα οποία, θα έλεγα, αποπνέουν έναν αέρα παραμυθιού, γεγονός που ενίσχυσε το κομμάτι της φαντασίας, πάντα συνδεδεμένο με το στοιχείο της θρησκείας. Αφετέρου, είδαμε τη σχέση του Αστέριου και της Ααζίν να εξελίσσεται μαζί με τους ίδιους τους ήρωες. Ο Αστέριος γίνεται περισσότερο συναισθηματικός, προστατευτικός και ανοιχτός, ενώ η Ααζίν αφήνεται στα σκιρτήματα του έρωτα. Θα πω επίσης (καταραμένα σπόιλ) ότι κάτι που περιμέναμε πάρα πολύ επιτέλους έγινε! Όσοι έχουν διαβάσει το πρώτο, θα καταλάβουν τι εννοώ.

Το τέλος… άλλο ένα cliffhanger.

Συνολικά, το δεύτερο μέρος της τριλογίας είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα φαντασίας με πλούσιες περιγραφές, εξέλιξη χαρακτήρων, περιπέτεια, ρομαντισμό και τέλος που δε σε αφήνει να ηρεμήσεις μέχρι να διαβάσεις το 3.

 Παρουσίαση Τρίτου Βιβλίου 

Και έφτασε η ώρα να ολοκληρωθεί ένα μεγάλο ταξίδι στην Ανατολή με το "Κάλεσμα της Μοίρας" και πραγματικά τα συναισθήματα είναι γλυκόπικρα, καθώς μετά από τόσες σελίδες και περιπέτειες νιώθω πως έχω δεθεί με τους χαρακτήρες και αναγκάζομαι τώρα να τους αποχωριστώ. 

Δε θα πω τίποτα για τα βασικά σημεία της πλοκής σε αυτό το σημείο, καθώς ό,τι και να πω θα είναι ένα υπερτεράστιο σπόιλ και μετά θα με κυνηγάτε (αφήστε που σχεδόν όλοι ξέρετε πλέον πού μένω). 

Θα μιλήσω λοιπόν για την αναγνωστική μου εμπειρία. Θα ξεκινήσω λέγοντας πως το τρίτο βιβλίο είναι το αγαπημένο μου από όλη την τριλογία. Είναι λίγο μικρότερο από τα άλλα δύο και εστιάζει περισσότερα στα σημαντικά στοιχεία. Δεν ένιωσα να κάνει κάπου κοιλιά και πραγματικά ανυπομονούσα να σχολάσω, για να διαβάσω λίγο ακόμα. Οι χαρακτήρες έχοντας πλέον βιώσει πολλές δυσκολίες έχουν αποκτήσει δική τους υπόσταση και φωνή. Είναι ρεαλιστικοί, με ελαττώματα και προτερήματα, μυστικά και αδυναμίες.  Η εξέλιξη της γραφής είναι εμφανής από βιβλίο σε βιβλίο.

Συνολικά, όλη η τριλογία είναι ένα πάντρεμα θρησκειών και πολιτισμών, μια ιστορίας φαντασίας και αγάπης, με θεούς, δαίμονες, τέρατα και τζίνι. Είναι ένα ταξίδι γεμάτο άρωμα Ανατολής και ένα πολύ αξιόλογο δείγμα εγχώριου φάντασι.

Έλενα Παπαδοπούλου