Συνέντευξη με τον Νίκο Αγαθαγγελίδη

«Νομίζω πως τα άψυχα μάτια της κοιτούν εμένα. Θέλουν να ουρλιάξουν. Πώς αισθάνθηκες όταν είδες τον Θάνατο να πλησιάζει, μικρή μου;»

Το Βέλβετ Ρόου έχει μείνει στην ιστορία ως «η πόλη των χιλίων χαμόγελων». Ωστόσο, πίσω από τα ψεύτικα χαμόγελα ελλοχεύουν σκοτεινά μυστικά. Όταν ο εγκληματολόγος Άλαν Ράσελ αναλαμβάνει την υπόθεση δυο δολοφονημένων κοριτσιών, γνωρίζει ότι η ζωή του θα αλλάξει για πάντα. Τούτη η ιστορία θα είναι η τελευταία του δοκιμασία και ο μοναδικός δρόμος προς την προσωπική του εξιλέωση. Σε έναν αγώνα ενάντια στον χρόνο, αλλά και σε όσα στοιχειώνουν το παρελθόν του, ο Άλαν θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα κακό που καλπάζει ξέφρενο. Ο δολοφόνος βρίσκεται κάπου εκεί έξω... και δε θα αργήσει να χτυπήσει ξανά…

Συμφέροντα και ολέθρια πάθη, ψέματα και δίψα για εξουσία συνυφαίνουν έναν κόσμο όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται: τον κόσμο των Ημιζωών. 


Ο Νίκος Αγαθαγγελίδης γεννήθηκε το 1995 στη Βέροια. Αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης με κατεύθυνση στον κλάδο της Φιλοσοφίας. Κατά την διάρκεια των σπουδών του, ολοκλήρωσε τις πρώτες λογοτεχνικές του απόπειρες. Εργάστηκε ως φιλόλογος, αλλά η ανάγκη για μια ζωή κοντά στη φύση τον έκανε να επιστρέψει στη Βέροια, όπου κατοικεί μέχρι σήμερα. «Είμαι μελισσοκόμος και νιώθω τυχερός που το επάγγελμά που επέλεξα ξεκουράζει την ψυχή μου. Με ηρεμεί· με βοηθάει να αφουγκράζομαι καλύτερα τον Νίκο μέσα μου». Μελετητής της Φιλοσοφίας και της Ιστορίας, αλλά -πρωτίστως- της ανθρώπινης ψυχής, ο Νίκος Αγαθαγγελίδης αποτυπώνει μέσω της γραφής του την πραγματικότητα ως έχει, απογυμνωμένη από το απατηλό της φαίνεσθαι. Προσωπική του επιδίωξη και φιλοδοξία είναι να φέρει τους ανθρώπους κοντά στη λογοτεχνία, να τους κάνει συνοδοιπόρους σε τούτο το μαγικό ταξίδι. «Ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ, είναι ένα ταξίδι που αξίζει να το μοιραστείς, άλλωστε».

Ο Α’ τόμος των «Ημιζωών» περιλήφθηκε στην κατηγορία των best seller του εκδοτικού οίκου «Υδροπλάνο» λίγες μόλις μέρες μετά των κυκλοφορία του.





1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου. 
 
Οι «Ημιζωές» είναι αστυνομικό μυθιστόρημα και ταυτόχρονα… πολλά περισσότερα. Ανοίγοντας το βιβλίο, διεισδύουμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχούν ψέματα, ολέθρια πάθη και δίψα για εξουσία. Πρόκειται για μια ιστορία στην οποία η κοινωνία δείχνει την άσχημη πλευρά της, εκείνη που δοκιμάζει να κατασπαράξει τον ίδιο της τον εαυτό. Κοινωνική ανισότητα, φαινόμενα κακοποίησης, ρατσισμός και ψυχική υγεία είναι μερικά από τα ζητήματα που ο/η αναγνώστης/στρια θα συναντήσει στις σελίδες των «Ημιζωών». Οι ανθρώπινες σχέσεις, όπως και οι ανθρώπινες αξίες θα δοκιμαστούν. Τι κρύβεται πίσω από τις πράξεις των ηρώων; Πόσο ελεύθεροι είναι στις επιλογές που κάνουν; Υπάρχει σωτηρία για όλους ή κάποιες ψυχές είναι a priori καταδικασμένες; Τα πάντα ισορροπούν πάνω σε ένα λεπτό νήμα. Και αυτό το νήμα πρόκειται να σπάσει πολύ σύντομα…

2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία; 
 
Το ζήτημα της έμπνευσης είναι αρκετά περίπλοκο και ο καθένας έχει μια δική του άποψη για το τι είναι εντέλει έμπνευση. Εγώ δεν κάθομαι να το πολυσκεφτώ, για να πω την αλήθεια. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα περιμένουν να νιώσουν «αγγιγμένοι από τη Μούσα» για να γράψουν. Συνήθως γράφοντας έρχεται η έμπνευση από μόνη της (ή ό,τι είναι αυτή η πνευματική δύναμη/παρόρμηση/ανάγκη που ωθεί κάποιον να γράψει, τέλος πάντων). Η συγκεκριμένη ιστορία διαμορφώθηκε μέσα στα χρόνια και μαζί της διαμορφώθηκα και εγώ. Για μένα, το «τι με έκανε να ξεκινήσω» δεν έχει τόσο σημασία όσο το «τι με κρατάει και συνεχίζω». Όλα ξεκίνησαν τον Νοέμβριο του 2015, οπότε μετρώ έξι χρόνια παρέα με τους ήρωες των «Ημιζωών». Το μόνο σίγουρο είναι ότι αντέχουμε στον χρόνο (γελάκι). Είναι το «παρεάκι» μου, κατά κάποιον τρόπο.

3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις; 
 
Την ίδια συμβουλή που δίνω και τώρα: να γράφεις αυτό ακριβώς που νιώθεις και να το αποτυπώνεις με τον τρόπο που σε εκφράζει. Μην φοβάσαι να κάνεις κομμάτια την ψυχή σου και να την βάλεις στο χαρτί. Αυτό, για μένα, είναι το ομορφότερο πράγμα, γιατί έτσι γνωρίζομαι λίγο καλύτερα με τον εαυτό μου.

4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις; 
 
Διαβάζω όλα τα είδη. Κυριολεκτικά. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα ήταν ένας τόμος από τις «Ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς» του Σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ. Πριν από αυτό, διάβασα τις «Μέρες της Βιρμανίας» του Τζορτζ Όργουελ και την «Διάφανη Ψυχή» της Αναστασίας Κορινθίου. Κοινωνικά, αστυνομικά, θρίλερ, δράματα, αισθηματικά, ιστορικά… και τόσα άλλα είδη, όλα έχουν να προσφέρουν έναν λογοτεχνικό θησαυρό στον αναγνώστη. Αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι ο τρόπος με τον οποίο ο/η συγγραφέας πλέκει μια ιστορία, παρά η θεματολογία αυτή καθαυτή. Όσον αφορά τι προτιμώ να γράφω, η απάντηση είναι απλή: αυτό που με εκφράζει τη δεδομένη χρονική περίοδο. Οι «Ημιζωές» είναι ένα μυθιστόρημα μυστηρίου, αλλά οπωσδήποτε δεν περιορίζονται στα στενά όρια της αστυνομικής λογοτεχνίας. Όπως και σαν αναγνώστης, έτσι και σαν συγγραφέας προτιμώ να μην μπαίνω σε καλούπια. Ο κόσμος της λογοτεχνίας είναι άπειρος. Δε μου αρέσει να (αυτό)περιορίζομαι σε ένα μόνο κομμάτι αυτού του υπέροχου κόσμου.

5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής; 
 
Ενδιαφέρουσα ερώτηση, αν και είναι παγίδα. Νομίζω ότι μια ιστορία πρέπει να έχει και τα τρία συστατικά στοιχεία (και πολλά περισσότερα, βέβαια) για να είναι πετυχημένη. Όλα είναι αλληλένδετα και όλα προσφέρουν κάτι πολύτιμο. Αλλιώς δε θα υπήρχαν, δε συμφωνείτε;

6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις; 
 
Μου άρεσε να γράφω από τότε που… έμαθα να γράφω. Μέχρι και το λύκειο, βέβαια, δεν είχα καταφέρει να ολοκληρώσω παρά λίγες λογοτεχνικές δοκιμές. Στο Πανεπιστήμιο είχα αρκετά μαθήματα λογοτεχνίας και σίγουρα αυτό με βοήθησε να πάω ένα βήμα παρακάτω. Ολοκλήρωσα το πρώτο μου διήγημα στο πρώτο έτος της Σχολής. Όλα ήταν ευκολότερα από εκεί και πέρα.

7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά; 
 
Η ικανότητα γραφής έχει να κάνει με τα τη διάθεση του/της συγγραφέα να πειραματιστεί μέχρι να βρει τη συγγραφική «φωνή» του/της. Νομίζω πως το δυσκολότερο και πιο απαιτητικό κατόρθωμα είναι αυτό. Η φαντασία είναι απαραίτητη σε μια ιστορία, αλλά μπορεί να έχει πολλές εκδοχές. Για μένα, δε χρειάζεται ένα βιβλία να έχει δράκους και μαγικά ξόρκια για να το θεωρήσω ευφάνταστο. Όσον αφορά τη σκληρή δουλειά… ε, αυτή δεν τη γλυτώνει κανένας (είτε έμπειρος είτε άπειρος συγγραφέας). Η ικανότητα γραφής έρχεται με τη σκληρή δουλειά και η σκληρή δουλειά τροφοδοτείται από τη φαντασία που είναι μια έκφανση του εσωτερικού ψυχισμού μας. Όλα είναι κρίκοι μιας αδιάσπαστης αλυσίδας. Αν ήταν να ξεχωρίσω κάτι, βέβαια, θα ήταν η ικανότητα γραφής, γιατί περικλείει κατά κάποιον τρόπο τα άλλα δυο.

8. Γιατί γράφεις; 
 
Δεν υπάρχει γιατί. Αν δεν το έκανα, δε θα ήμουν ο εαυτός μου.

9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
 
Θα πω το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» της Harper Lee. Τρυφερή ιστορία με ισχυρό αντιρατσιστικό πνεύμα. Θα το έβαζα στη λίστα των must read κάθε αναγνώστη ή/και συγγραφέα.

10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον; 
 
Τον Β’ τόμο των «Ημιζωών», φυσικά. Και μετά από αυτό… πολλά περισσότερα (no spoilers).

11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου; 
 
Στο προφίλ μου στο facebook «Νίκος Αγαθαγγελίδης» και στο instagram «Nikosagathangelidis». Θα είναι χαρά μου να λάβω μηνύματα με τις απόψεις, ενστάσεις, απορίες και οτιδήποτε άλλο σχετικά με τα βιβλία. Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την όμορφη κουβέντα μας! Ευχαριστώ όλους τους αναγνώστες που με στήριξαν και με στηρίζουν μέχρι σήμερα. Είστε αγάπη. 
 
Keep calm and read books!