Ο παντοπώλης αντιλήφθηκε την κίνηση του Έλντι και τον πλησίασε.
«Ενδιαφέρεσαι να συμμετέχεις;» τον ρώτησε κοφτά, καθαρίζοντας το τάσι της ζυγαριάς.
Ο παντοπώλης τον κοίταξε από την κορυφή ως τα νύχια. Δεν θυμόταν να είχε ξαναδεί τη φάτσα του ποτέ στο μαγαζί του, ούτε όμως και στο χωριό.
«...Νομίζω πως ναι..» του απάντησε διστακτικά, ο Έλντι.
«Δεν αρκεί να νομίζεις, φίλε ξένε! Στη δοκιμασία αυτή μπορεί να τραυματιστείς άσχημα…»”, γέλασε ο μπακάλης, κάνοντας τον να νιώσει αμήχανα.
Η ανακοίνωση έγραφε για έναν αγώνα τοξοβολίας που γινόταν κάθε χρόνο εκείνες της μέρες. Φυσικά, ο Έλντι κατάλαβε πως ο μπακάλης τον ειρωνευόταν. Έπρεπε να ήσουν τρομακτικά αδέξιος για να τραυματιστείς σε ένα τέτοιο διαγωνισμό. Εμφανώς δυσαρεστημένος, έριξε την ανακοίνωση πάνω στη ζυγαριά και κοίταξε εμφατικά τον αφιλόξενο παντοπώλη, διακόπτοντας το γέλιο του.
«Πού υπογράφω;» ρώτησε αποφασιστικά.
Ο παντοπώλης του έδωσε ένα άλλο χαρτί και μια πένα βουτηγμένη σε κάρβουνο.
Αφού υπέγραψε, βγήκε πρόθυμα από το μαγαζί, παίρνοντας μαζί του ένα ζουμερό πορτοκάλι. Το κρύο ήταν τσουχτερό και ένα φρούτο ήταν ότι έπρεπε για να κρατήσει τη θερμοκρασία του σώματός του ζεστή. Έριχνε χιόνι. Πολύ χιόνι. Ο Έλντι περπατούσε βυθίζοντας τα πόδια του μέχρι το γόνατο.
Ο αγώνας τοξοβολίας ήταν προγραμματισμένος για εκείνο το απόγευμα. Διάφορα πράγματα περνούσαν εκείνη τη στιγμή από το μυαλό του. Όπως το αν θα μπορούσε να διαγωνιστεί όπως θα ήθελε με τόσο κρύο και χιόνι ή αν υπήρχε περίπτωση ακόμη να αναβληθεί ο αγώνας, για άλλη μέρα.
Τελικά, άφησε τις στιγμιαίες του ανησυχίες στην άκρη και αποφάσισε να ασχοληθεί με το πορτοκάλι του…
Κυριάκος Μαυροειδέας