Από κείνη τη στιγµή, ξεκινά ένα ταξίδι στον κόσµο της µαγείας. Στόχος τους είναι να εµποδίσουν τις Τρίδυµες από την υλοποίηση των ιδιοτελών τους σχεδίων. Θα συναντήσουν µυθικά πλάσµατα που θα σταθούν εµπόδιό τους, µαταιόδοξους ανθρώπους που δεν διστάζουν πουθενά και µαγικά κειµήλια που θα τους βοηθήσουν στη µάχη τους ενάντια στο σκότος. Γνωρίζουν όµως εξαρχής πως, ακόµα κι αν επιτύχουν σ’ όσα τους αναθέσουν, ο χρόνος θα είναι αµείλικτος µαζί τους.
Η πρώτη αποστολή αποτελεί το πρώτο βιβλίο της σειράς Το τίµηµα είναι ο χρόνος, που θα σας ταξιδέψει σ’ έναν σύγχρονο κόσµο µαγείας, όπου οι µάγοι µάχονται µε ξόρκια φωτιάς, νερού, γης και αέρα, υποταγµένα στο φως και το σκότος.
Το Τίμημα είναι ο Χρόνος είναι ένα βιβλίο του οποίου η βασική πλοκή ανήκει στην κατηγορία low fantasy, καθώς διαδραματίζεται στον δικό μας κόσμο, ο οποίος όμως είναι λίγο διαφορετικός: υπάρχουν μάγοι και μάγισσες που χειρίζονται τα στοιχεία της φύσης. Ταυτόχρονα όμως οι υπο-πλοκές οριακά ανήκουν στο αστυνομικό είδος. Κοινωνικά ζητήματα θίγονται επίσης στο βιβλίο συνθέτοντας ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα.
Στην αρχή του βιβλίου υπάρχει μια αναδρομή στην ιστορία της δημιουργίας των μαγισσών. Παρότι δεν είναι ο αγαπημένος μου τρόπος να μαθαίνω λεπτομέρειες για την κοσμοπλασία και το υπόβαθρο ενός κόσμου, μπορώ να πω ότι είχε ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ξεκίνησα την ανάγνωση με μια ξεκάθαρη εικόνα του κόσμου.
Η ιστορία ξεκινά όταν δύο μάγοι λαμβάνουν το ίδιο γράμμα και ξεκινούν μια αποστολή μαγείας με απώτερο σκοπό να συγκεντρώσουν κάποια μαγικά αντικείμενα, με τα οποία θα μπορέσουν να παλέψουν με τις τρίδυμες, τις ανώτερες σκοτεινές μάγισσες. Η βασική πλοκή είναι κάτι που έχουμε ξαναδεί, εδώ όμως έρχεται το πάντρεμα με τα άλλα είδη, να φέρει κάτι φρέσκο. Αναζητώντας τρόπους να αντιμετωπίσουν τον Χοντ, οι δύο μάγοι ταξιδεύουν σε διάφορα μέρη, γνωρίζουν νέους χαρακτήρες και αναζητούν αντικείμενα γεμάτα μαγεία. Όσο προχωρούν, προσπαθούν να βοηθούν όσους συναντούν, ακόμα και αν αυτό τους καθυστερεί κάπως στον δρόμο (εδώ έρχονται και οι μίνι αστυνομικές σχεδόν ιστορίες).
Συνολικά, πρόκειται λοιπόν για ένα βιβλίο που κινείται στα όρια των ειδών. Νιώθω ότι το φάντασι στοιχείο ήταν πιο πολύ η δικαιολογία, για να ειπωθούν και να δεθούν όλες οι άλλες ιστορίες. Η δράση πλούσια όπως και οι σκηνές μάχης. Αξίζει να αναφερθεί πως στο τέλος, η δράση είναι ασταμάτητη (αποτελεί και το αγαπημένο μου κομμάτι του βιβλίου).
Κάποιες φορές τα θέματα υπεραναλύονταν και έτσι το βιβλίο έγινε κάπως πιο βαρύ (είναι αρκετά μεγάλο). Οι διάλογοι και οι χαρακτήρες ήθελαν περισσότερη δουλειά, όμως νιώθω ότι θα υπάρχει περισσότερη εξέλιξη σε επόμενα βιβλία και θα δούμε πιο ξεκάθαρα την προσωπικότητα του καθενός.
Έλενα Παπαδοπούλου