Από την άλλη υπήρχε ένα αγόρι, άπειρο, εσωστρεφές, μελαγχολικό αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξο, που είχε ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Προσπάθησε να πλησιάσει την κοπέλα πολλές φορές, αλλά τα τείχη της ήταν πολύ ισχυρά.
Η κοπέλα φοβόταν την απειρία του· ήθελε έναν άντρα έμπειρο με τη λογική ότι θα ήξερε τι ήθελε από τη ζωή.
Το αγόρι από την άλλη επέμενε ότι δε θα το μετάνιωνε και ότι τον αδικούσε.
Εκείνη, λοιπόν, σκεπτική με πολύ κόπο αποφάσισε να πει το πολυπόθητο «ναι», να κατεβάσει τις άμυνές της, να το ζήσει παρόλες τις ανασφάλειές της.
Ο πρώτος χρόνος ήταν δύσκολος οι δαίμονές της δεν την άφηναν να αφεθεί και να χαρεί τη σχέση.
Με πολλή προσπάθεια τα κατάφερε, και έτσι περνούσαν τα χρόνια κι ένιωθε να αφήνεται, να ελπίζει, να ζει...
Είχε ονομάσει χαϊδευτικά το αγόρι της ο «φάρος μου».
Σήμαινε για εκείνη η σταθερά της, το στήριγμά της, ο βράχος της»Έκαναν όνειρα.
Το πρώτο ήταν να συζήσουν.
Ήταν ήδη 3 χρόνια μαζί.
Τα κατάφεραν!
Ξεκίνησαν οι διαδικασίες, έβαψαν το σπίτι το διακόσμησαν.
Άνοιξε ένας κύκλος με την κοινή τους πορεία.
Η συμβίωση ήταν μαγική.
Η κοπέλα ξεκίνησε να πειραματίζεται στην κουζίνα· δεν είχε πολύ ασχοληθεί αλλά ήθελε να τον εντυπωσιάζει ξέροντας ότι η μητέρα του είχε πείρα στην κουζίνα και πάντα είχε μάθει στο καλό φαγητό. Το έκανε με αγάπη και μεράκι.
Όλα κυλούσαν όμορφα.
Η μόνη ανασφάλεια που υπήρχε στο μυαλό της κοπέλας ήταν να μην ξυπνήσουν οι παρορμήσεις και το αγόρι θελήσει να δοκιμάσει εμπειρίες με άλλες γυναίκες, αλλά ήταν σίγουρη ότι η αγάπη τους είναι δυνατή και θα άντεχε· υπήρχε και σύνδεση πνευματική μεταξύ τους.
Πέρασαν οι μέρες και δεν άργησαν να έρθουν τα πρώτα σύννεφα.
Ξαφνικά ο φάρος της απομακρύνεται· δεν είναι ο ίδιος. Είναι κουρασμένος σκεπτικός και δεν έχει όρεξη για έρωτα.
Το κορίτσι τον πιστεύει.
Όμως μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και χειρότερο· της αποκαλύπτει ότι δεν τον ελκύει πια και της κόβει κάθε γέφυρα επικοινωνίας και προσπάθειας επανασύνδεσης.
Η κοπέλα παγώνει.
Προσπαθεί να είναι ψύχραιμη.
Ανακοινώνει λύσεις για να υπάρξει σύνδεση.
Αλλά ο φάρος ανένδοτος.
Κανένα συναίσθημα.
Δεν έχει νόημα ξεστομίζει...
Η κοπέλα προσπαθεί να συγκρατήσει τα δάκρυά της .
Σκέφτεται από μέσα της κοντεύουμε τα πέντε χρόνια και δεν έχει νόημα;
Δεν το εκφράζει· δεν την αφήνει ο εγωισμός της.
Του απαντά θυμωμένα να μείνουν λίγο χώρια, να πάρει κάποια πράγματα, να σκεφτεί τι θέλει και τι νιώθει και θα μιλήσουνε ξανά.
Όταν γυρίζει η κοπέλα από τη δουλειά αντιλαμβάνεται ότι έχει πάρει ό,τι είναι δικό του και έχει αφήσει μόνο κάτι εργαλεία.
Εκείνη σπαράζει, δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει.
Η μέρα εκείνη ήταν δύσκολη, κενή.
Την επόμενη μέρα ήρθε να πάρει και τα υπόλοιπα...
Ήταν λιγομίλητος, δεν την κοιτούσε, θα έλεγε κανείς ότι βιάζεται να μαζέψει ό,τι είναι δικό του.
Η κοπέλα καθισμένη στον καναπέ βράζει μέσα της, φουντώνει, φλέγεται και ξεχύνεται μια έκρηξη.
Ρωτάει...
Τόσο πολύ βιάζεσαι να φύγεις;
Σου είπα να σκεφτείς τι νιώθεις κι εσύ μου άδειασες το σπίτι;
Τόση είναι η αγάπη σου;
Με τη πρώτη δυσκολία μας παρατάς;
Κι εκεί έρχεται η αποκάλυψη.
Ο φάρος λυγίζει.
Της αποκαλύπτει ότι την αγαπάει αλλά την πρόδωσε ότι ντρέπεται γι’ αυτό που έκανε. Ότι δεν μπορεί πλέον να την κοιτάξει στα μάτια και ότι δεν μπορεί να συγχωρήσει τον εαυτό του .
Τα διέλυσα όλα, φώναζε...
Εκείνη τρέχει κοντά του, τον αγκαλιάζει, κλαίει μαζί του.
Αντιλαμβάνεται ότι οι φόβοι της επαληθευτήκαν.
Του λέει να βρει τη δύναμη να συγχωρέσει τον εαυτό του και ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη.
Του λέει να πάρουν τον χρόνο τους λίγο ακόμα...
Μέσα της όμως ελπίζει ότι δε χάθηκε...
Ελπίζει ότι ο φάρος δε θα σβήσει...
Εκείνη τη νύχτα σκεφτόταν έψαξε άρθρα πώς θα το χειριστεί.
Ζήτησε και βοήθεια από ειδικό· ήθελε να τα κάνει όλα σωστά!
Πέρασαν οι μέρες και ήρθε η στιγμή θα έλεγε κανείς της επανασύνδεσης.
Τον είδε.
Μπήκε στο σπίτι.
Ούτε ένα βλέμμα δεν της έριξε...
Εκείνη τη νύχτα άστραψε πολύ!
Οι απαντήσεις ήταν πιο μαύρες και από τον θάνατο!
Αυτά που συνειδητοποίησε η κοπέλα ήταν ότι ο φάρος της δεν μπορεί να ξεχωρίσει συναισθήματα.
Έχει μπερδέψει τον ενθουσιασμό με τον έρωτα.
Πιστεύει ότι ο έρωτας είναι πιο πάνω από την αγάπη. Και όπως είναι λογικό όταν είσαι με κάποιον κοντά στα πέντε χρόνια, ο έρωτας δυστυχώς δεν είναι ο ίδιος· εξελίσσεται σε αγάπη.
Κάποιοι την αγάπη την υποτιμούν· νομίζουν ότι ο άλλος είναι δεδομένος ξεκινάς και βαριέσαι τη ρουτίνα και νιώθεις ότι σου τελείωσε. Όμως δεν είναι έτσι. Η αγάπη είναι δυνατότερη· δηλώνεις ολοκληρωτική αφοσίωση για τον άνθρωπό σου. Κι αν εσύ αποζητάς έρωτα και σου λείπει, εγώ πιστεύω ότι μπορείς να το ζήσεις ξανά. Αν έχεις ερωτευθεί έναν άνθρωπο μια φορά, εγώ προσωπικά πιστεύω ότι μπορείς να τον ερωτευτείς και δεύτερη.
Παρ’ όλα αυτά, η κοπέλα προσπάθησε να σώσει τον φάρο της, αλλά ο φάρος ήθελε άλλη ζωή.
Χώρισαν…
Η κοπέλα έμεινε πίσω.... Σε ένα σπίτι άδειο που σε κάθε γωνιά σκέφτεται εκείνο το ξανθό αγόρι με τα πράσινα μάτια...
Κοιμόταν στη μεριά του και μύριζε τη μυρωδιά του· της έλειπε.
Έκλαιγε, δεν έτρωγε
Έμεινε μισή...
Σκεφτόταν ξανά και ξανά γιατί;
Καλύτερα να πέθαινα έλεγε...
Με τη σκέψη ότι δε θα νιώθει και δε θα πονάει...
Μέχρι τώρα υποφέρει και βασανίζεται...
Στα μάτια της μόνο θλίψη βλέπεις...
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο φάρος έσβησε...
Μακάρι να μην έσβηνε ποτέ…
Άννα Βιέρρου