Οι τρεις βουνίσιοι κατέφθασαν στο δυτικότερο χωριό των Μούλτιμε, το Βακάρου, όπου είχε ειδωθεί για τελευταίο φορά το Μάλβερκ. Η Λαίδη Νυάννα, που τους είχε υποδείξει το μέρος, τους είχε συστήσει να μιλήσουν με το δασοφύλακα του χωριού. Ύστερα από κάποιες αναπόφευκτες αναγνωριστικές περιπλανήσεις, κατάφεραν τελικά να τον εντοπίσουν έξω από ένα νεκροταφείο του παλαιού καιρού, λίγο έξω από το Βακάρου.
«Δε γνωρίζω για ποιο πράγμα μου μιλάτε…» τους απάντησε ο Ρένζερ, ο δασοφύλακας.
«Θα μας πεις είτε με το καλό ή με το άγριο!» τον απείλησε ο Κόστα, σηκώνοντας τον τόνο της φωνής του.
«Μα δεν έχουμε να πούμε κάτι…» είπε λιγότερο ευγενικά ο δασοφύλακας.
Ο Κόστα τράβηξε από το θηκάρι της ζώνης του ένα μεγάλο μαχαίρι και το έστρεψε στον Ρένζερ. Η Καίηλεν προσπάθησε να καθησυχάσει άλλη μια φορά τα πνεύματα.
«Κύριε Ρένζερ…» τον πλησίασε ήρεμα και ευγενικά «…η Κυρά των Λύκων και αρχόντισσα των Βουνών πριν την Ανατολή, Λαίδη Νυάννα, μας διαβεβαίωσε πως θα μας βοηθήσεις…»
«Ωπ! Ωπ! Ας μην μπλέκουμε τη Λαίδη Νυάννα, σας παρακαλώ…, όχι, όχι! Σας παρακαλώ!» αποκρίθηκε ο δασοφύλακας.
«Μα, αυτή μας έστειλε σε σένα…» του είπε η Καίηλεν και ο Έλντι την διέκοψε
«Μας είπε πως, ακόμη κι αν δεν έχεις δει τίποτα, θα μας δώσεις κάποιο χρήσιμο στοιχείο για την περίπτωση…» του εξήγησε ο Μπόου, αλλά μάταια.
Ο Κόστα που είχε αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία του, έβαλε το μαχαίρι στην καρωτίδα του Ρένζερ.
«Κύριε Κόστα!» διαμαρτυρήθηκε η Καίηλεν, μα δεν της έδωσε σημασία.
«Λέγε τι ξέρεις και μη μας τρως το χρόνο!» είπε απότομα ο Κόστα.
Ο δασοφύλακας τρομαγμένος πλέον απάντησε τραυλίζοντας:
«…Δεν ξέρω ποια θα είναι η γνώμη της Κυράς των Λύκων, μα το Μάτι δε βρίσκεται πια υπό την κατοχή μας…»
«Τι εννοείς;…» απόρησε ο Έλντι «…είναι έξω από τα Μούλτιμε;»
«Όχι. Είναι σε αυτά εδώ τα μέρη. Απλά δεν το έχουμε..» εξήγησε ο Ρένζερ «…Το έχουν αρπάξει οι νυχτοβάτες!»
«Αυτό σημαίνει πως το «Μάτι του Λύκου» βρίσκεται σε εκείνο το παλιό μοναστήρι;» τον ρώτησε η Καίηλεν. Ο δασοφύλακας κούνησε θετικά το κεφάλι.
«Είναι πολύ πιθανόν…»
«Μα καλά πώς;» συνέχισε η Καίηλεν, αλλά την διέκοψε ο Κόστα που τράβηξε πίσω το μαχαίρι.
«Στα πόδια μας, πάλι αυτά τα ποντίκια! Μας έκλεψαν το πολυτιμότερο πετράδι των βουνών…» βρυχήθηκε. «…μα θα το πάρουμε πίσω, κι όχι έτσι απλά… τώρα είναι η ευκαιρία να τους διώξουμε μια για πάντα από τα ιερά τούτα μέρη… Θα βαδίσουμε στο χιόνι ως εκδικητές. Θα μπούμε στο μοναστήρι και θα πάρουμε πίσω ότι μας ανήκει…»
«Δεν επιθυμώ λιγότερο από σένα, Κόστα, την εκδίκηση…» πρόσθεσε ο Έλντι «…αλλά ας μην προβούμε σε βιαστικές και απερίσκεπτες αποφάσεις…»
«Απερίσκεπτη απόφαση ήταν αυτή που πήραν οι σκουληκιασμένοι, να κλέψουν το Μάλβερκ…» απάντησε αυστηρά ο Κόστα. «…Εμείς θα πάμε να το πάρουμε πίσω, αλλά δε γίνεται να πάμε και μόνοι μας!»
Η Καίηλεν δε μίλησε και ο Κόστα κατάλαβε πως είχε τη συναίνεση της και συνέχισε
«Ρένζερ, πάρε τον Έλντι Μπόου μαζί σου! Θέλω να ειδοποιήσεις όλους τους συγχωριανούς σου, να βγουν στα όπλα! Ό,τι όπλα έχει ο καθένας. Και τους βουνίσιους από τα γύρω χωριά! Όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο! Ας είναι τώρα η ώρα που θα κατέβουν όλα τα Μούλτιμε για εκδίκηση! Στο όνομα του Δούκα Ούλβιρ, του Κύρη των Λύκων και της Αλντέια, του πρώτου και τελευταίου ελεύθερου χωριού!»
Οι δυο βουνίσιοι κούνησαν το κεφάλι συναινώντας και αμέσως ξεκίνησαν για τα γύρω χωριά. Αφού έφυγαν, ο Κόστα γύρισε προς την Καίηλεν και της είπε με τα μάτια του να γυαλίζουν
«Καίηλεν Αντμάιντ, θα επιστρέψεις στο Κέντρου να ενημερώσεις τη Λαίδη Νυάννα πως θα επιτεθούμε στο μοναστήρι… Και δεν θα το κάνουμε μόνοι μας!»
Κυριάκος Μαυροειδέας