και θα δεις τελικά
ότι... δεν βρίσκεται εκεί.
Ο ύπνος της λογικής γεννά τέρατα κι εσύ εδώ
Η ομορφιά είναι εύθραυστη και εφήμερη. Ο χρόνος την τρώει. Την στιγμή
που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, ο ένας αντίκρυ στον άλλον δεν
εμπιστεύονται ούτε Θεό ούτε νου. Ως δύο μονά σκέλη ενός ζεύγους ψάχνουνε
κάποιον με τον οποίο θα χορέψουν, θα παίξουν, θα τσακωθούν, κάποιον
μπροστά στον οποίο θα υποκριθούν, κάποιον που θα αγαπήσουν, κάποιον που
μέσα από αυτόν θα αναδημιουργηθούν. Γιατί εν τέλει, δεν ερωτευόμαστε
πραγματικά αυτόν που έχουμε αντίκρυ μας αλλά αυτό που νομίζουμε ότι
είναι μέσα στην φαντασία μας.To The black Sanitarium: Sickroom 162 και το Pierce the skin with feelings είναι δύο ποιητικές συλλογές στα αγγλικά. Και, ναι, ξέρω ότι δε συνηθίζουμε να παρουσιάζουμε βιβλία στα αγγλικά, εδώ κάναμε μια εξαίρεση για έναν πολύ απλό λόγο: οι συγκεκριμένες συλλογές είναι γραμμένες από Έλληνα συγγραφέα. Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως, με βασικές γνώσεις αγγλικών, μπορεί κανείς να διαβάσει τη συλλογή.
Όπως
έχω ξαναπεί, αν δεν το ξέρετε, μάλλον δε με διαβάζετε συχνά (sad face),
είναι πολύ δύσκολο να παρουσιάσει κανείς ποιητικές συλλογές, αφού δεν
υπάρχει αντικειμενική πλοκή. Επίσης, παρ' ότι αυτό ισχύει για όλα τα
βιβλία, η ποίηση είναι κάτι που βιώνεται πολύ υποκειμενικά. Οι ίδιοι
στίχοι θα έχουν να μου πουν άλλα πράγματα με κάθε ανάγνωση.
Αντιλαμβάνεστε λοιπόν τι θα έχουν να πουν σε διαφορετικούς αναγνώστες.
Θα μιλήσω αρχικά για το The black Sanitarium: Sickroom 16, που είναι η πιο πρόσφατη. Πρόκειται για μια πολύ όμορφη έκδοση, με ιδιαίτερη γραμματοσειρά, ολοσέλιδη εικονογράφηση και πολύ ωραίες πινελιές τρόμου. Τα ποιήματα, άλλες φορές μικρά και άλλες μεγαλύτερα, αφηγούνται θα λέγαμε μια ενιαία ιστορία, κάτι που προσωπικά αγαπώ ιδιαίτερα στην ποίηση.
"Τoday my home is just a person
my universe is just a room".
"On death and dying
when God and devil will be in battle for his soul
he shall be the one with the Key"
"I' m sailing in a sea of lethargy,
In my mind letters join numbers
and I'm drowning into this voiceless liquid void".
"You see black and I'm all dressed in white,
there's no room for two".
Το pierce the skin with feelings είναι και αυτό μια σύντομη συλλογή που αποτελείται από 36 σύντομα ποιήματα, γραμμένα με έναν ιδιαίτερο τρόπο, αφού κυριαρχούν οι παύλες και ο κοφτός λόγος, αντί της ομοιοκαταληξίας ή των στροφών, χαρακτηριστικά της μοντέρνας ποίησης.
Η συλλογή είναι συναισθηματικά φορτισμένη. Αποπνέει τον αέρα ενός έρωτα που τελείωσε και άφησε πίσω του γλυκά και πικρά συναισθήματα. Παραθέτω ενδεικτικά μερικά κομμάτια που μου άρεσαν ιδιαίτερα.
"That feeling of vital pain
when you see a person that you love
being in love with someone else."
"The only moment that I laugh is when I look at our photograph.
But then I remember that this scenery belongs to the past
as the photograph is veiled with dust."
"Like a dream never lasts,
Like an omen that passing fast,
- Like a vision veiled in dust,
- I look behind and you are the past."
"If
there was a book
And scripted was your lifetime
Would you dare to look
Your poem and your
final rhyme?
Lover can't be friend."
"Waiting to see you like there is no tomorrow."
Έλενα Παπαδοπούλου