Με αποκάλεσαν «ημερολόγιο», «απομνημονεύματα», «γραπτό» και διάφορα άλλα ευφάνταστα.Τελικά, ονομάστηκα «βιβλίο».
Αν με ρωτάς, δεν είμαι παρά μια ιστορία.
Μια ιστορία αυθόρμητη, αληθινή, αγνή
κι ακατάστατη – σαν έρωτας.
Μια εξομολόγηση.
Μια αφιέρωση.
Αν σου περνάει από το μυαλό πως κάτι σαν εμένα έψαχνες, μη με αφήσεις τώρα που με βρήκες.
Αν θέλεις να με γνωρίσεις, διάβαζε τρυφερά τις λέξεις μου. Δίνε τους χρόνο να σου αποκαλυφθούν. Αν με διαλέξεις, άσε με να σου μιλήσω σαν να συστηνόμαστε, μα -κάπως παράδοξα- να μοιάζει σαν να γνωριζόμαστε ήδη.
Κι εγώ, με τη σειρά μου, ξέρεις… «αν ξέρω, ας πούμε,
ότι έρχεσαι στις 4 το απόγευμα, από τις 3 θα αρχίζω να είμαι ευτυχισμένη».
Να θυμάσαι… Για σένα έγινα.
Η νέα και ο νέος της ιστορίας μας έχουν όλα τα απαραίτητα για έναν ιδανικό έρωτα. Και ζουν τον ιδανικό έρωτα. Όμως ένα λάθος φτάνει για να καταστρέψει αυτό που είχαν. Η σχέση συνεχίζεται υπό άλλες συνθήκες, με τον εγωισμό και την περηφάνια της να έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. Εκείνη στο ίδιο σημείο, εκείνος οπουδήποτε. Και η ιστορία δεν έχει τέλος.
Η συγγραφέας χρησιμοποιεί όμορφα τη γλώσσα της γενιάς της: λίγο ποιητική, αρκετά λογοτεχνική, αλλά και ιντερνετική. Και νομίζω ότι αυτό «μιλάει» πραγματικά στους ανθρώπους της ηλικίας της.
Τι είναι το βιβλίο; Δοκίμιο περί έρωτος; Μυθιστόρημα; Ένα ρομαντικό ημερολόγιο;
Θα έλεγα λίγο απ' όλα. Κυρίως όμως είναι ένα γλυκό βιβλίο. Μου άρεσε.
Καλομοίρα Αναστασίου