Παρουσίαση Βιβλίου - Δεύτερη Ευκαιρία

Εκείνος δεν ξέρει γιατί να του αξίζει
μια δεύτερη ευκαιρία.
Εκείνη δεν θέλει να τον χάσει.

Στέλιος
Πίστευε ότι ήταν αθάνατος μέχρι που ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον θάνατο… Εκείνος επιζεί, ο φίλος του όχι. Προσπαθώντας να μάθει να ζει σε έναν κόσμο χωρίς τον Κώστα, όπου σκοτεινές σκέψεις στοιχειώνουν το μυαλό του, δεν θέλει να αφήσει την αγάπη να τον καθοδηγήσει…

Άννα
Ζούσε τη ζωή της σε μια ασφαλή ρουτίνα. Ερωτευμένη με τον Στέλιο από μακριά, σπουδάζοντας «αυτό που πρέπει», με τον χορό να της προσφέρει παρηγοριά και ολοκλήρωση. Όμως, ο θάνατος έρχεται να ταράξει την ήδη εύθραυστη γαλήνη της, βάζοντας σε κίνδυνο ένα από τα πιο σημαντικά πρόσωπα της ζωής της. Από τον θάνατο του φίλου της παίρνει πολύτιμα μαθήματα. Και είναι αποφασισμένη πως ό,τι και να γίνει δεν θα αφήσει τον Στέλιο να χαθεί στον πόνο του.
 
Η δεύτερη ευκαιρία είναι το συγγραφικό ντεμπούτο της Χριστίνας Μαραγκάκη, το οποίο μπορώ να πω πως με εξέπληξε πολύ ευχάριστα. Διάβασα το βιβλίο σε μια μέρα γιατί πραγματικά είχα απορροφηθεί πολύ και συγκινήθηκα σε πολλά σημεία. 

Την ιστορία αφηγούνται ο Στέλιος και η Άννα, δύο νεαρά παιδιά των οποίων η ζωή ανατρέπεται από ένα τροχαίο δυστύχημα. Ο Στέλιος από τη μια στιγμή στην άλλη χάνει τον φίλο του και βρίσκεται και ο ίδιος να παλεύει για τη ζωή του. Και παρ' ότι επιζεί, το ψυχολογικό βάρος τον συνθλίβει. Γιατί έπρεπε ο Κώστας να πεθάνει; Γιατί ο ίδιος να ζήσει; Πώς προχωρά κανείς μετά από αυτό; Πώς ξαναμπαίνει σε αυτοκίνητο; Πώς αποδέχεται έναν τόσο ξαφνικό και άδικο θάνατο; Από την άλλη η Άννα, από χρόνια ερωτευμένη με τον Στέλιο, ταρακουνιέται από τον φόβο της απώλειας και αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η ζωή είναι πολύ μικρή, για να κρύβει όσα νιώθει ή να κάνει κάτι το οποίο δεν την ευχαριστεί. Ένα βιβλίο για τον θρήνο, την αγάπη που γεννιέται, τη συντροφικότητα και τις δεύτερες ευκαιρίες στη ζωή, που δεν πρέπει να πετιούνται. 
 
Έχοντας βιώσει παρόμοιες καταστάσεις σε νεαρή ηλικία, μπορώ να πω πως το βιβλίο άγγιξε πολλές ευαίσθητές μου χορδές. Αυτό που νομίζω απόλαυσα περισσότερο από όλα ήταν το ότι η συγγραφέας αποφάσισε να βάλει ένα τραυματικό γεγονός όχι απλώς για να υπάρχει λίγο δράμα ή σασπένς όπως πολύ συχνά γίνεται. Όλο το βιβλίο γύριζε γύρω από την απώλεια, δίνοντας στους χαρακτήρες χώρο και χρόνο να το βιώσουν, να το επεξεργαστούν, να το αποδεχτούν, να αλλάξουν από αυτό. Το ρομαντικό στοιχείο ήταν εκεί, αλλά στον βαθμό που έπρεπε και στον χρόνο που έπρεπε ώστε να είναι αληθοφανές και πειστικό. 

Συνολικά, το θεωρώ ένα αξιόλογο ντεμπούτο και περιμένω να δω τι έπεται. 

Έλενα Παπαδοπούλου