Ποίηση Πέτρος Βελούδας - Φεγγάρι Τσέπης

Στο βροχερό απόδειπνο
μέσα στα δακρυσμένα σου μάτια
επιπλέουν οι νοσταλγικές
στιγμές των ανομολόγητων
παρορμήσεων….
Δεν κρατώ τον καθρέφτη
της ψυχής σου
και δεν ξέρω αν μέσα της
είσαι γέννημα θύελλας 

ή καταιγίδας
ή ψάχνεις
για απάνεμο λιμάνι…
Σε παρακαλώ
βρέχει μέσα στην καρδιάς
σου τη συννεφιά
και εσύ δεν κρατάς ομπρέλα.
μα καταφεύγεις
κάτω από τη σκεπή μιας μοναξιάς
Γιατί την προσκάλεσες;
Και την κερνάς νέκταρ
μιας δειλής οινοποσίας;
Κάθε που βλέπεις
να μικραίνει το φεγγάρι
ολόγιομο
για δες!
Το φεγγάρι τρυπώνει
στον πυθμένα της σκέψης σου!
Μέσα στην τσέπη σου
κοιμάται... Μην το ξυπνάς!
Πριν σε αποχαιρετήσω
σου ετοίμασα
μια έκπληξη
Στα μαλλιά σου
ανεμίζει
το ανέγγιχτο δώρο μου…
Κοίτα!
Όμως στην τσάντα
που σου δώρισα
κάτι λησμόνησα
Ναι, το θυμήθηκα
Στην τσάντα σου
ξέχασα το... χαμόγελό σου!

ΠΕΤΡΟΣ Κ ΒΕΛΟΥΔΑΣ