Ποίηση Πέτρου Βελουδα - Αν ποτέ δεν ξημερώσει

Μη μιλάς όταν χτυπάει το τηλέφωνο
ενοχλητικά
Μην ταΐζεις τον νου σου
με φθηνές αναμνήσεις
σε ακίνητα πορτρέτα…
Χάσε και μια ευκαιρία
η ομορφιά με τη δυστυχία
ματαιοπονούν να βρουν διέξοδα στον
πλατωνικό τους έρωτα.
Μην εμποδίζεις τα παιδιά
που παίζουν και τρέχουν
στη μεγάλη πλατεία
Τι θα καταλάβεις αν πάλι
επιμείνεις στις δικές σου εμμονές;
Θα χάσεις τον ήλιο
Θα αναπολείς μελαγχολικά
τις παλίρροιες του θυμού σου;
Με ποιον πάλι καυγάδισε
Μα τι ρωτάω;
Ξέρω, το ξέρω με την αχώνευτη… σιωπή σου!


(βραβευμένο ποίημα σε διεθνή διαγωνισμό ποίησης και μεταφρασμένο σε Αγγλικά και Ισπανικά)