Σε αυτήν τη μοναδική ιστορία, σαμάνοι, μαγεία, ταξίδι στον χρόνο, δράκοι, και μυθικά πλάσματα συναντούν τις μυθολογίες Ελλάδας, Κορέας και Κίνας. Μυστικά, ίντριγκες και μάχες για την απελευθέρωση πλέκονται σε ένα δίχτυ καταιγιστικών ανατροπών και σοκαριστικών αποκαλύψεων. Στο επίκεντρο είναι ένα χαμένο βιβλίο ιστορίας και η αναζήτηση της αληθινής αγάπης, δείχνοντας ότι μέσα από τα εμπόδια μπορεί να γεννηθεί η πιο αγνή μορφή αγάπης.
Αγαπά τη συγγραφή και το διάβασμα από παιδί και έχει γράψει ήδη μια τριλογία («Το Ρόδο της Κορέας», «Η Πέρλα της Κορέας» και «Ο Άγγελος της Νότιας Κορέας») που τοποθετείται στο 1820 κάνοντάς τα αυτοέκδοση σε αμερικανικό site. Η επιτυχία των βιβλίων της έδωσε ώθηση να γράψει ξανά, απευθυνόμενη αυτήν τη φορά σε ελληνικό εκδοτικό οίκο, ώστε να προσεγγίσουν το βιβλίο της περισσότεροι Έλληνες αναγνώστες. Έχει γράψει συνολικά 8 μυθιστορήματα και σύντομα θα κυκλοφορήσει το ένατο. Η αγάπη της για τη Νότια Κορέα χρονολογείται από το 2010 και μελετώντας την εντυπωσιάζεται διαρκώς με τις ομοιότητες που κρύβουν οι δυο αυτοί λαοί.
1. Πες μας δυο λόγια για το βιβλίο σου.
Συνοπτικά, η ιστορία μου περιστρέφεται γύρω από δύο κορίτσια που μεγάλωσαν στο ίδιο ορφανοτροφείο με την τρίτη φίλη της παρέας. Η Ελληνίδα Σοφία και η Ασιάτισσα Χάνα, η οποία ψάχνει τις ρίζες της, είναι οι κεντρικές ηρωίδες της ιστορίας, οι οποίες επιστρέφουν ένα βράδυ στην Chinatown της Θεσσαλονίκης κι εμφανίζεται ένας μυστηριώδης άντρας με παραδοσιακή ασιατική φορεσιά. Ο μανδύας που βρήκαν τα κορίτσια και φορά η Σοφία, μοιάζει να παίρνει ζωή ξαφνικά. Έτσι, εκείνη τη στιγμή μεταφέρονται και οι δύο σε ένα άγνωστο μέρος. Σύντομα, μαθαίνουν ότι είναι στην υποδουλωμένη Κορέα του 60 π.Χ. που ετοιμάζεται να επαναστατήσει και ότι η Χάνα γεννήθηκε εκεί, αλλά η οικογένειά της έχει πεθάνει. Τα ερωτήματα είναι πολλά, αλλά μαζί με αυτά έρχεται ο έρωτας, η φαντασία, η μυθολογία, το πάντρεμα των χωρών, οι ίντριγκες, τα μυστικά και η δοκιμασία των σχέσεων.
2. Ποια είναι η κυριότερη πηγή έμπνευσής σου και τι σε έκανε να ξεκινήσεις τη συγκεκριμένη ιστορία;
Ήταν μια σκέψη που είχα εδώ και πολλά χρόνια στο μυαλό
μου και τελικά υλοποίησα τώρα. Όλο αυτό ξεκίνησε όταν έμαθα ότι η Κορέα δεν έχει
πραγματικά ιστορικά στοιχεία που να δείχνουν τις ρίζες της ως λαό. Υπάρχουν σκόρπιες
πληροφορίες από τη Νεολιθική εποχή και όχι μόνο, αλλά τίποτα που να δείχνει από
πού ξεκίνησαν. Μάλιστα, οι Κορεάτες διδάσκονται στα σχολεία ότι το πρώτο κορεατικό
βασίλειο είναι το Gojoseon, το οποίο θεωρείται από τους ιστορικούς ως μυθικό, αν
και έχει αναφερθεί και σε κάποια ιστορικά κινεζικά βιβλία ως μια απλή αναφορά. Πέρα
από αυτό, οι Κορεάτες λένε ότι ο πρώτος βασιλιάς τους ήταν ο Dangun, εγγονός του
θεού του ουρανού, ο οποίος ίδρυσε το βασίλειο Gojoseon και γεννήθηκε από έναν ουράνιο
πρίγκιπα και μια αρκούδα που έγινε γυναίκα. Όλα αυτά, με έκαναν να φτιάξω τη δική
μου ιστορία για το πώς φαντάζομαι ότι μπορεί να έζησαν οι Κορεάτες την εποχή πριν
τη γέννηση του Χριστού, που δεν έχουν κάποια ιστορικά τεκμηριωμένη πληροφορία και
ιδού το αποτέλεσμα.
3. Αν μπορούσες, τι συμβουλή θα έδινες στον εαυτό σου όταν ξεκίνησες να γράφεις;
Από τις κορεατικές σειρές που βλέπω, διδάχτηκα το εξής. Ότι όσες φορές και να γυρίσεις πίσω στον χρόνο και να προσπαθήσεις ν’ αλλάξεις τα λάθη σου, στο τέλος το αποτέλεσμα θα είναι ίδιο, αλλά θα φτάσεις από διαφορετικό δρόμο εκεί. Αυτό το δείχνουν στο 90% των σειρών τους. Επομένως, δε θα του έδινα καμία συμβουλή. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει. Εξάλλου, μαθαίνει ο άνθρωπος κι από τις λάθος επιλογές.
4. Τι λογοτεχνικό είδος σού αρέσει να διαβάζεις και ποιο προτιμάς όταν γράφεις;
Διαβάζω όλα τα είδη, αρκεί η ιστορία να είναι καλή. Ως συγγραφέας γράφω κυρίως ρομαντικές ιστορίες, αλλά μου αρέσει να τις πλέκω και με άλλα είδη. Εκτός από την κωμωδία, μου αρέσει και λίγο η δράση και τα βιβλία εποχής. Το τελευταίο εγχείρημά μου με τη φαντασία, με δίδαξε ότι και η φαντασία είναι ένα είδος που μου αρέσει.
5. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο σημαντικό σε μια ιστορία; Ο πρωταγωνιστής, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες ή ο ανταγωνιστής;
Αυτό εξαρτάται από την ιστορία που θες να γράψεις. Για μένα το σημαντικότερο είναι η ιστορία και οι ανατροπές. Μετά, το σωστό είναι να διαλέξεις και τα τρία, γιατί αποτελούν τρία βασικά συστατικά μιας καλής ιστορίας. Αν λείπει κάποιο από αυτό, μπορεί η ιστορία να μην τραβήξει.
6. Σε ποια ηλικία ξεκίνησες να γράφεις;
Δε θυμάμαι την ηλικία μου, αλλά ήμουν παιδί (πήγαινα στο Δημοτικό) κι έγραφα κυρίως μικρές ιστορίες με 6-10 σελίδες. Ύστερα, έφτασα να γράφω μεγαλύτερες και τελικά, να έχω γράψει 15 ιστορίες που δεν έχουν κυκλοφορήσει ποτέ, αλλά τις έχω κρατήσει στο αρχείο μου.
7. Επίλεξε ένα: τι είναι πιο κρίσιμο για την επίτευξη ενός καλού βιβλίου; Η ικανότητα γραφής, η φαντασία ή η σκληρή δουλειά;
Δυστυχώς, η απάντησή μου θα είναι παρόμοια με την προηγούμενη. Και τα τρία είναι βασικά στοιχεία. Αν έχεις φαντασία και δεν ξέρεις να γράφεις, απλά δε θα πάει στην καρδιά του αναγνώστη. Αν ξέρεις να γράφεις, αλλά δεν έχεις φαντασία, το πιθανότερο είναι ότι θα γράψεις μια απλή ιστορία που δε θα έχει ενδιαφέρον ή θα πέσει κάποια αντιγραφή από άλλα βιβλία και τέλος, αν δε δουλέψεις σκληρά και δεν κάνεις έρευνα, θα φανεί το αποτέλεσμα πρόχειρο και σίγουρα θα κάνεις λάθη. Τέλος, είναι σημαντικό να δοθεί το βιβλίο στον εκδοτικό οίκο, αφού γίνει η επιμέλεια από τον συγγραφέα τουλάχιστον τρεις φορές. Αλλιώς, θεωρώ ότι δε δούλεψαν σκληρά πάνω στον δικό τους κόπο.
8. Γιατί γράφεις;
Για να ψυχαγωγήσω τον κόσμο, να τον βοηθήσω ν’ αγαπήσει το διάβασμα και να του μεταδόσω όλα όσα ξέρω και να δώσω μηνύματα. Αγαπώ να γράφω και χαίρομαι όταν ο αναγνώστης αγαπά να διαβάζει τις ιστορίες μου.
9. Πρότεινε ένα βιβλίο που θεωρείς ότι πρέπει να διαβάσει κάθε συγγραφέας και ένα κάθε αναγνώστης.
Είναι πολλά τα βιβλία που πρέπει να διαβάσει ο κάθε άνθρωπος, αλλά διαφέρουν ανάλογα με την ηλικία και την προσωπικότητα του καθένα. Είτε είναι συγγραφέας, είτε αναγνώστης, πιστεύω ότι όλοι πρέπει να διαβάσουν τα ελληνικά βιβλία, “Το Καπλάνι της Βιτρίνας” της Άλκης Ζέη, “Τα Μυστικά του Βάλτου” της Πηνελόπης Δέλτα, το “Ζητείται Μικρός” της Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου κι από νεότερους, τα βιβλία του Πάνου Δημάκη. Αν αγαπά κάποιος την αστυνομική λογοτεχνία, πρέπει να ξεκινήσει με την αστυνομική σειρά που παρουσιάζει τον λογοτεχνικό ήρωα Κουρτ Βαλάντερ από τον πρώτο δάσκαλο της σκανδιναβικής λογοτεχνίας, Henning Mankell. Τα βιβλία του Ιουλίου Βέρν ήταν υπέροχα για τους έφηβους, αλλά και “Οι Άθλιοι” του Ουγκώ συγκινούν όσες φορές και να το διαβάσεις. Από την κορεατική λογοτεχνία, ξεχώρισα το βιβλίο “Η Κότα Που Ονειρευόταν να Πετάξει” της Hwang Sun Mi. Θυμάμαι ότι βρήκα την ιστορία πρωτότυπη και με συγκίνησε βαθιά, κάτι που δεν περίμενα. Μετά, ένα βιβλίο που πρέπει να διαβαστεί είναι το βιβλίο “Το Αγόρι Που Δεν Ήξερε τι θα Πει Φόβος” της Sohn Won Pyung και το βιβλίο “Το Νεφελώδες Όνειρο των Εννέα” του Kim Man Jung. Τα βιβλία του James Norbury είναι επίσης εξαιρετικά για μικρούς και μεγάλους με πολλά μηνύματα. Τα κλασικά μυθιστορήματα “Ανεμορδαμένα Ύψη, “Τζέιν Έιρ” και “Υπερηφάνεια και Προκατάληψη” είναι επίσης εξαιρετικά. Ένα παιδί είναι καλό να ξεκινήσει με βιβλία της Enid Blyton, του Paul Jacques Bonzon, Alfred Hitchcock και R.L. Stine. Είναι σταθερές αξίες για να μπει το βιβλίο στην καρδιά του παιδιού.
10. Τι πρέπει να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Τον επόμενο μήνα θα είναι έτοιμη η νέα χριστουγεννιάτικη ιστορία μου, η οποία θα βγει από το lulu.com. Φυσικά, είναι ολοκληρωμένη και η διλογία μου, η οποία θα έρθει με τη νέα χρονιά κι έχω γράψει μια ρομαντική, κωμική, δραματική ιστορία.
11. Πώς μπορούν να επικοινωνήσουν οι αναγνώστες μαζί σου;
Οι αναγνώστες μπορούν να με βρουν σε Facebook και Instagram.
Λιγότερο ενεργή είμαι στο TikTok και σχεδόν αόρατη στο Twitter με το ID όνομα: FelicityD.
BONUS: Συγγραφικά Διλήμματα
1. Να σου κάνουν σπόιλερ για το τέλος κάθε βιβλίου όταν ξεκινάς να το διαβάζεις ή να μην μαθαίνεις ποτέ πλήρως τι συνέβη;
Μισώ τα spoiler.
2. Θα προτιμούσες να ξεχάσεις την πλοκή του βιβλίου που γράφεις ή τους χαρακτήρες;
Ιιιιι. Τίποτα από τα δύο. Είναι σημαντική η πλοκή, αλλά και οι χαρακτήρες. Φαντάσου να θες να γράψεις κάτι, να το ξεχάσεις και να είναι κάπως ασύνδετη η πλοκή. Ή να ξεχάσεις έναν χαρακτήρα και να μην τον βάλεις στη συνέχεια του βιβλίου κι ο αναγνώστης να τον ψάχνει. Επομένως, δεν προτιμώ κανένα από τα δύο.
3. Ο δολοφόνος να είναι πάντα ο μπάτλερ ή ένας χαρακτήρας που εμφανίστηκε στο τελευταίο κεφάλαιο;
Αυτό εξαρτάται από την ιστορία. Εννοείται πως δεν επικροτώ να βάζει κάποιος έναν παρόμοιο χαρακτήρα να κάνει τον δολοφόνο, γιατί θα κάνει spoiler στον εαυτό του από μόνος του. Τέλος, το ίδιο ακριβώς θα συμβεί αν συνηθίζει να τον εμφανίζει στο τέλος, γιατί όλοι οι αναγνώστες θα ξέρουν ότι δεν εμφανίστηκε ακόμη ο δολοφόνος. Γενικά, προτιμώ ο συγγραφέας να διαφοροποιείται, ώστε να κρατά τον αναγνώστη σ’ εγρήγορση.
4. Να είναι όλα τα ονόματα χαρακτήρων κοινότυπα ή εξαιρετικά ιδιαίτερα;
Δεν είμαι υπέρ της υπερβολής. Θεωρώ ακραίο να έχουν όλοι οι χαρακτήρες ιδιαίτερα ονόματα. Για τα κοινότυπα δε μ’ ενοχλεί. Είναι όμως ωραίο να υπάρχει ένα ιδιαίτερο όνομα σε κάποιον από τους πρωταγωνιστές.
5. Πρωταγωνιστής που είναι υπερβολικά χαρούμενος ή μονόχνοτος;
Αν ταιριάζει με την πλοκή της ιστορίας, δε με χαλάει κανένας χαρακτήρας.
6. Παρατραβηγμένη ή κοινότυπη πλοκή;
Ποτέ δε μου άρεσε η κοινότυπη πλοκή. Βέβαια, ούτε η παρατραβηγμένη μου αρέσει, αλλά αν πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στα δύο, θα διάλεγα μια ιστορία με παρατραβηγμένη πλοκή. Καλύτερα να τραβάω τις κοτσίδες μου, παρά να κοιμηθώ από τη βαρεμάρα.
7. Να γράφεις από εδώ και πέρα μόνο σε χαρτί ή πληκτρολογώντας με ένα μόνο δάχτυλο;
Γιατί μ’ ένα δάχτυλο; Εγώ δακτυλογραφώ με τυφλό σύστημα, οπότε το ένα δάχτυλο είναι κάπως. Αυτό το κάνω μόνο όταν τρώω κάτι παράλληλα κι έχω το ένα χέρι μου απασχολημένο. Αν είναι υποχρεωτικά να πληκτρολογώ μ’ ένα δάχτυλο, θα διαλέξω να γράφω σε χαρτί, αφού το κάνω ήδη αρκετά.
8. Σειρά βιβλίων με συμμετρία και άσχημα εξώφυλλα ή το αντίθετο;
Το πρώτο.
9. Να λείπει μία σελίδα από σημαντικό σημείο ή να λείπουν πέντε σελίδες από την αρχή;
Γιατί κάνετε τρομακτικές ερωτήσεις; Δεν μπορώ να διαλέξω τίποτα από τα δύο, γιατί μου φαίνονται άσχημα. Αν δεν υπάρχουν οι πρώτες σελίδες, ο αναγνώστης δε θα μπορέσει να ενσωματωθεί με την ιστορία, ενώ αν λείπουν σελίδες από ένα σημαντικό σημείο είναι σαν να κάνει χαρακίρι ο συγγραφέας και ο εκδοτικός οίκος.
10. Να χάσεις τα πρώτα πέντε κεφάλαια του βιβλίου ή όλες τις διορθώσεις;
Α πα πα πα! Να, άλλη μια τρομακτική ερώτηση. Μου θύμισες μια στιγμή που καταστράφηκε το αρχείο της ιστορίας μου που ήταν ολοκληρωμένη και δεν μπορούσα να το επεξεργαστώ. Ούτε να το ανοίξω. Ένιωσα το κεφάλι μου να μουδιάζει. Έτσι, βρήκα ένα παλιότερο αρχείο που δεν είχε τις διορθώσεις και το ξεκίνησα πάλι από την αρχή. Εν ολίγοις, κανένα από τα δύο.