Ξεκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω μέσα. Στο σπίτι επικρατεί ησυχία. Είναι μια κατάσταση που σπανίζει και θέλω να το εκμεταλλευτώ. Πετάω τις σακούλες στο τραπέζι και κατευθύνομαι στο δωμάτιό μου. Κοντοστέκομαι μόλις βλέπω την πόρτα του δωματίου ανοιχτή. Τα αδέρφια μου δεν έχουν επιστρέψει από το σχολείο και η μητέρα μου δεν θα έμπαινε ποτέ μέσα στο δωμάτιο μας. Τουλάχιστον όχι, εφόσον της το απαγόρευσα.
Σπρώχνω την ήδη μισάνοιχτη πόρτα και μπαίνω μέσα για να αντικρίσω της μητέρα μου, με ένα σωρό από βρώμικα ρούχα στην αγκαλιά. Με κοιτάζει με τα καστανά –προς το κόκκινο- μάτια της και εγώ της ανταποδίδω το κοίταγμα.
«Τι κάνεις εδώ; Σου έχω πει ένα εκατομμύριο φορές ότι δεν θέλω να μπαίνεις στο δωμάτιο μου» λέω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος, συγκρατώντας παρόλα αυτά την έκφραση του προσώπου μου απαθής.
«Το δωμάτιο το μοιράζεσαι και με τα αδέρφια σου. Έπρεπε να μπω για να μαζέψω τα βρώμικα ρούχα και πραγματικά χαίρομαι που το έκανα, γιατί εδώ μέσα επικρατεί ένα χάος!».
Την παρατηρώ με ένα βλέμμα δυσανασχέτησης. «Οκ, τώρα μπορείς να φύγεις; Θέλω να μείνω μόνος».
Αναστενάζει και λέει: «Λυπάμαι, Ναθάνιελ, αλλά πρέπει να πας στο σαλόνι. Σήμερα έχουμε επισκέπτες και μάλιστα μόνιμους».
«Τι θα πει αυτό; Επισκέπτες; Από πότε καλείς εσύ κόσμο στο σπίτι;» ρωτάω και της ρίχνω ένα βλέμμα γεμάτο απορία, εκφράζοντας επακριβώς αυτό που αισθάνομαι. Ποτέ πριν δεν είχαμε επισκέπτες. Ούτε καν οι συγγενείς μας δεν μας επισκέπτονται. Και τι στο καλό εννοεί με το “μόνιμους”;
«Οι Θεοί Ηγέτες…μας ανέθεσαν κάτι πολύ σημαντικό» λέει.
«Οι Θεοί Ηγέτες…σε εμάς; Ω, έλα τώρα, αυτοί δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή μας».
«Μιλάω σοβαρά, Ναθάνιελ. Από σήμερα η ζωή μας θα αλλάξει» λέει και τα μάτια της αστράφτουν από ικανοποίηση.
«Στα αλήθεια βρε μάνα, τι είναι αυτά που λες;».
«Λέω, ότι από σήμερα θα ζούμε στην ίδια στέγη με μια κοπέλα» η φωνή της δείχνει ολοφάνερο ενθουσιασμό. Σμίγω τα φρύδια και την κοιτάζω εξεταστικά, παροτρύνοντάς την συνάμα να συνεχίσει.
«Θα φιλοξενήσουμε την κόρη των Θεώ Ηγετών του Νερού!» λέει και το πρόσωπό της φωτίζεται από ένα πελώριο χαμόγελο. Εγώ απ’ την άλλη έχω απομείνει να την κοιτάζω χάσκοντας. Πως μπορεί να χαίρεται με κάτι τόσο απαίσιο; Θα φιλοξενήσουμε μια γυναίκα από αντίπαλο στοιχείο και μάλιστα από το στοιχείο του Νερού;
«Αυτό θα μας οδηγήσει στην καταστροφή! Σοβαρά τώρα, πως μπόρεσες να δεχτείς κάτι τέτοιο; Ένα κορίτσι από το στοιχείο του Νερού στο σπίτι μας; Είναι αντίπαλοι! Τους μισούμε! Πως θα ζήσουμε με έναν από αυτούς; Ο κόσμος θα μας ξεγράψει!».
«Ο κόσμος μας έχει ξεγράψει ήδη, Ναθάνιελ! Ξέρεις πολύ καλά ότι κανείς δεν θέλει να έχει σχέση μαζί μας! Αλλά αν αυτό είναι που σε απασχολεί, μην ανησυχείς γιατί η κοπέλα θα συστηθεί ως συγγενής μας».
«Και τι θα γίνει με τις δυνάμεις της; Μάνα, είμαστε μέλη της Φωτιάς, το Νερό είναι ο χειρότερος εχθρός μας. Επιπλέον, δεν έχεις ακούσει τι λένε για εκείνη; Είναι επικίνδυνη» λέω με μάτια διάπλατα ανοιγμένα. Δεν θα αφήσω μια άγνωστη να εισβάλει στο σπίτι μου.
«Η συζήτηση λήγει εδώ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε την εντολή των Θεών Ηγετών μας. Τώρα βοήθησέ με να βάλουμε εδώ ένα τέταρτο κρεβάτι».
Ξεφυσάω ηττημένος. Τέλεια, τώρα θα πρέπει να κοιμάμαι και στο ίδιο δωμάτιο με μια αντίπαλο. Πηγαίνω στο σαλόνι και ψάχνω για μια εφημερίδα και συγκεκριμένα για εκείνη που αναφερόταν στην κόρη των Θεώ Ηγετών του Νερού. Αφού έχω κάνει άνω κάτω το συρτάρι, βρίσκω το άρθρο. Ο τίτλος γράφει “Έμιλυ”. Έμιλυ. Αυτό είναι το όνομα της κοπέλας που θα αλλάξει τη ζωή μας.
Δέσποινα Χρ.
Σπρώχνω την ήδη μισάνοιχτη πόρτα και μπαίνω μέσα για να αντικρίσω της μητέρα μου, με ένα σωρό από βρώμικα ρούχα στην αγκαλιά. Με κοιτάζει με τα καστανά –προς το κόκκινο- μάτια της και εγώ της ανταποδίδω το κοίταγμα.
«Τι κάνεις εδώ; Σου έχω πει ένα εκατομμύριο φορές ότι δεν θέλω να μπαίνεις στο δωμάτιο μου» λέω και σταυρώνω τα χέρια στο στήθος, συγκρατώντας παρόλα αυτά την έκφραση του προσώπου μου απαθής.
«Το δωμάτιο το μοιράζεσαι και με τα αδέρφια σου. Έπρεπε να μπω για να μαζέψω τα βρώμικα ρούχα και πραγματικά χαίρομαι που το έκανα, γιατί εδώ μέσα επικρατεί ένα χάος!».
Την παρατηρώ με ένα βλέμμα δυσανασχέτησης. «Οκ, τώρα μπορείς να φύγεις; Θέλω να μείνω μόνος».
Αναστενάζει και λέει: «Λυπάμαι, Ναθάνιελ, αλλά πρέπει να πας στο σαλόνι. Σήμερα έχουμε επισκέπτες και μάλιστα μόνιμους».
«Τι θα πει αυτό; Επισκέπτες; Από πότε καλείς εσύ κόσμο στο σπίτι;» ρωτάω και της ρίχνω ένα βλέμμα γεμάτο απορία, εκφράζοντας επακριβώς αυτό που αισθάνομαι. Ποτέ πριν δεν είχαμε επισκέπτες. Ούτε καν οι συγγενείς μας δεν μας επισκέπτονται. Και τι στο καλό εννοεί με το “μόνιμους”;
«Οι Θεοί Ηγέτες…μας ανέθεσαν κάτι πολύ σημαντικό» λέει.
«Οι Θεοί Ηγέτες…σε εμάς; Ω, έλα τώρα, αυτοί δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή μας».
«Μιλάω σοβαρά, Ναθάνιελ. Από σήμερα η ζωή μας θα αλλάξει» λέει και τα μάτια της αστράφτουν από ικανοποίηση.
«Στα αλήθεια βρε μάνα, τι είναι αυτά που λες;».
«Λέω, ότι από σήμερα θα ζούμε στην ίδια στέγη με μια κοπέλα» η φωνή της δείχνει ολοφάνερο ενθουσιασμό. Σμίγω τα φρύδια και την κοιτάζω εξεταστικά, παροτρύνοντάς την συνάμα να συνεχίσει.
«Θα φιλοξενήσουμε την κόρη των Θεώ Ηγετών του Νερού!» λέει και το πρόσωπό της φωτίζεται από ένα πελώριο χαμόγελο. Εγώ απ’ την άλλη έχω απομείνει να την κοιτάζω χάσκοντας. Πως μπορεί να χαίρεται με κάτι τόσο απαίσιο; Θα φιλοξενήσουμε μια γυναίκα από αντίπαλο στοιχείο και μάλιστα από το στοιχείο του Νερού;
«Αυτό θα μας οδηγήσει στην καταστροφή! Σοβαρά τώρα, πως μπόρεσες να δεχτείς κάτι τέτοιο; Ένα κορίτσι από το στοιχείο του Νερού στο σπίτι μας; Είναι αντίπαλοι! Τους μισούμε! Πως θα ζήσουμε με έναν από αυτούς; Ο κόσμος θα μας ξεγράψει!».
«Ο κόσμος μας έχει ξεγράψει ήδη, Ναθάνιελ! Ξέρεις πολύ καλά ότι κανείς δεν θέλει να έχει σχέση μαζί μας! Αλλά αν αυτό είναι που σε απασχολεί, μην ανησυχείς γιατί η κοπέλα θα συστηθεί ως συγγενής μας».
«Και τι θα γίνει με τις δυνάμεις της; Μάνα, είμαστε μέλη της Φωτιάς, το Νερό είναι ο χειρότερος εχθρός μας. Επιπλέον, δεν έχεις ακούσει τι λένε για εκείνη; Είναι επικίνδυνη» λέω με μάτια διάπλατα ανοιγμένα. Δεν θα αφήσω μια άγνωστη να εισβάλει στο σπίτι μου.
«Η συζήτηση λήγει εδώ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε την εντολή των Θεών Ηγετών μας. Τώρα βοήθησέ με να βάλουμε εδώ ένα τέταρτο κρεβάτι».
Ξεφυσάω ηττημένος. Τέλεια, τώρα θα πρέπει να κοιμάμαι και στο ίδιο δωμάτιο με μια αντίπαλο. Πηγαίνω στο σαλόνι και ψάχνω για μια εφημερίδα και συγκεκριμένα για εκείνη που αναφερόταν στην κόρη των Θεώ Ηγετών του Νερού. Αφού έχω κάνει άνω κάτω το συρτάρι, βρίσκω το άρθρο. Ο τίτλος γράφει “Έμιλυ”. Έμιλυ. Αυτό είναι το όνομα της κοπέλας που θα αλλάξει τη ζωή μας.
Δέσποινα Χρ.