Το πρωί βρήκε το Boarding House γαλήνιο. Η Έλενα άνοιξε αργά τα μάτια της και έμεινε να κοιτάζει το λευκό ταβάνι για λίγα λεπτά. Γύρισε το κεφάλι της στο πλάι και είδε την κόρη της να κοιμάται ακόμα δίπλα της. Χαμογέλασε αχνά. Αυτό το μωρό ήταν το μόνο καλό που της είχε συμβεί τον τελευταίο χρόνο. Παίρνοντας μια αχρείαστη πλέον ανάσα σηκώθηκε προσεχτικά ώστε να μην ξυπνήσει το παιδί και άρχισε να ετοιμάζεται για την μέρα που θα ακολουθούσε.
Στο μεταξύ τα αδέρφια ήταν ήδη κάτω και συζητούσαν.
«Ξέρεις…» άρχισε ο Στέφαν, «δεν θα πείραζε να ήσουν πιο ευχάριστος με την Έλενα. Δεν θέλω να ξαναφύγει.»
«Και, θύμισε μου, από πότε κάνω ότι σε ευχαριστεί?» τον ρώτησε ο Ντέιμον ειρωνικά και έκανε να σηκωθεί από τον καναπέ που καθόταν με τον αδερφό του.
Ο Στέφαν τον πρόλαβε πριν καν κουνηθεί και τον άρπαξε από το μπράτσο.
«Αδερφέ..» τον προειδοποίησε αυστηρά.
«Ξόδεψες έναν χρόνο να την ψάχνεις σαν μανιακός και τώρα θέλεις να την διώξεις?»
Ο Ντέιμον τον κοίταξε ανέκφραστος και τράβηξε απότομα το χέρι του από το σφιχτό του κράτημα. Ο Στέφαν τον άφησε χωρίς να πει τίποτα.
«Δεν πίστευα ότι θα φτάναμε να με παρακαλάς να φερθώ γλυκά στην Έλενα.» είπε ο Ντέιμον γελώντας πικρά και έχοντας γυρισμένη την πλάτη του στον αδερφό του. Ο Στέφαν τον πλησίασε και έβαλε το χέρι του στον ώμο του.
«Ούτε εγώ.» του απάντησε γελώντας και εκείνος. «Αλλά διάλεξε Ντέιμον, και διάλεξε εμένα. Ξέρω ότι δεν σου αρέσει αυτό όμως πρέπει να το δεχτείς.»
«Εσύ δεν θα το δεχόσουν.» Ο Στέφαν το σκέφτηκε για λίγο πριν απαντήσει.
«Θα το δεχόμουν.» Ο Ντέιμον γύρισε και τον κοίταξε συνοφρυωμένος.
«Αν ήξερα ότι αυτό θέλει και ότι έτσι θα ήταν ευτυχισμένη θα το δεχόμουν.»
«Αμφιβάλλω.» του απάντησε ειρωνικά.
«Καλημέρα.» είπε μια φωνή πίσω τους και γυρίσανε ταυτόχρονα και οι 2. Η Έλενα στεκόταν τώρα στην σκάλα και παρακολουθούσε την συζήτηση των αδερφών. Είχε ακούσει τα πάντα αλλά δεν έκανε κανένα σχόλιο.
«Καλημέρα.» της απάντησε ο Ντέιμον μπαίνοντας στην κουζίνα.
«Καλημέρα Έλενα.» ακολούθησε ο Στέφαν παίρνοντας το χέρι της και φέρνοντας το στα χείλη του εναποθέτοντας ένα απαλό φιλί στο πάνω μέρος της παλάμης της. Του χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.
Προχωρώντας στην κουζίνα βρήκαν τον Ντέιμον να πίνει τον καφέ του στο τραπέζι της κουζίνας. Η Έλενα παίρνοντας και εκείνη μια κούπα προχώρησε και έκατσε απέναντι του στο τραπέζι με τον Στέφαν να τους συντροφεύει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Αμήχανη σιωπή έπεσε γύρω τους ώσπου η Έλενα αποφάσισε να την σπάσει.
«Μου ζητήσατε να σας φτιάξω μια λίστα με τα πράγματα που θα χρειαστεί το παιδί μου, σωστά?>» απευθύνθηκε και στους 2.
«Την έφτιαξες?» την ρώτησε ο Στέφαν.
«Ναι.» απάντησε η Έλενα απαλά και έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί από την τσέπη της αλλά δίστασε να την αφήσει στο τραπέζι. Τα αγόρια το κατάλαβαν αμέσως και περίμεναν μέχρι να μιλήσει.
«Δεν θέλω να σας φορτώσω ωστόσο. Μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα από το σπίτι...»
«Όχι!» ,της είπε απότομα ο Ντέιμον. Η Έλενα τον κοίταξε περίεργα, το ίδιο και ο Στέφαν. Ο Ντέιμον όμως χαμογέλασε πλατιά,
«Εξάλλου αυτή δεν είναι μια νέα αρχή για εσένα? Άρα.... όλα καινούργια σωστά?»
Η Έλενα δεν το πίστευε. Αναρωτιόταν τι μπορεί να ετοίμαζε.
«Και..» συνέχισε ο Ντέιμον ενώ έκοβε βόλτες στην κουζίνα, «δεν νομίζω ότι τα έπιπλα που είχες για την κόρη σου στο παλιό σου σπίτι θα είναι ισάξια της.»
Η Έλενα ένιωσε τον θυμό να αρχίζει να την κυριεύει. Υπονοούσε ότι δεν ήταν αρκετά αυτά που πρόσφερε στο παιδί της?
«Άσε που δεν ξέρω άμα θα ταιριάζουν και με την υπόλοιπη αισθητική του σπιτιού. Και μιας που όλα εδώ μέσα τα έχω αναλάβει εγώ, θα αναλάβω και αυτό.»
Την πλησίασε και άρπαξε το χαρτί από το χέρι της λίγο πριν κάνουν την εμφάνιση οι φλέβες κάτω από τα μάτια της Έλενας.
«Έλενα...» της είπε η καθησυχαστική φωνή του Στέφαν και γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος του νιώθοντας τον θυμό της να υποχωρεί. «Δεν θα τον αφήσω ανεξέλεγκτο.» Εκείνη απλά έγνεψε καταφατικά και γύρισε στον Ντέιμον.
«Πρόσεχε.» του είπε ανάμεσα από τα δόντια της και κοιτώντας τον στα μάτια με βλέμμα που πέταγε σπίθες. Εκείνος της χαμογέλασε λες και δεχόταν κάποια πρόκληση ανταποδίδοντας το βλέμμα της.
«Ντέιμον, πάμε?» τον ρώτησε ο Στέφαν, αποσπώντας την προσοχή του.
«Είμαι πίσω σου αδερφέ.» του απάντησε χωρίς να πάρει τα μάτια του από της Έλενας.
«Τα λέμε αργότερα, Έλενα» της είπε ο Στέφαν και προχώρησε προς την εξώπορτα με τον Ντέιμον να τον ακολουθεί. Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της η Έλενα ένιωσε το αίμα να επιστρέφει στο σώμα της. Η ικανότητα του Ντέιμον να την τρελαίνει δεν είχε ούτε κατά διάνοια χαθεί. Μόνο που τώρα ότι και αν αισθανόταν ήταν κατά πολύ οξυμένο. Είχε αποφασίσει όμως να μην αφήσει τίποτα να την ενοχλήσει και ήδη είχε αποτύχει παταγωδώς. Από τις σκέψεις τις την έβγαλε ένα απαλό μουρμουρητό που ερχόταν από πάνω. Μάλλον το μωρό της είχε ξυπνήσει σκέφτηκε και άρχισε να κατευθύνεται προς το δωμάτιο της. Αυτό όμως που αντίκρισε όταν άνοιξε την πόρτα επανέφερε όλο τον θυμό από πριν πίσω και τώρα τα δόντια της ήταν πλήρως εκτεθειμένα.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
«Μείνε μακριά της!» φώναξε η 'Έλενα στην θηλυκή βρικόλακα που κρατούσε την κόρη της αγκαλιά, ενώ ετοιμαζόταν να της επιτεθεί.
«Ω, αγαπητή μου Έλενα, προς τι η επίθεση?» την ρώτησε η Κάθριν χωρίς να κουνιέται εκατοστό από την θέση της.
«Πλάκα μου κάνεις?» σύριξε μέσα από τα δόντια της η Έλενα. «Άσε την κάτω τώρα. Είναι η κόρη μου και δεν έχεις καμιά δουλειά μαζί της.»
«Αλήθεια? την ρώτησε με αθώο ύφος η Κάθριν και μια αγγελική φωνή. «Αυτός είναι ο μόνος λόγος?»
«Φυσικά. Τώρα δώσε μου την!» Η Έλενα έτεινε τα χέρια της προς το μέρος της Κάθριν.
Η Κάθριν απλά γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος της Έλενας και της χαμογέλασε.
«Νομίζω ότι λες ψέματα γλυκιά μου.» της είπε γλυκά με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της.
Η Έλενα δεν σκέφτηκε. Επιτέθηκε γρήγορα στην Κάθριν με τα δόντια της εκτεθειμένα και στοχεύοντας τον λαιμό της. Η Κάθριν όμως και ως πιο έμπειρη αλλά και πιο γρήγορη απέφυγε το χτύπημα της Έλενας με έναν ελιγμό χωρίς να αφήσει το παιδί από τα χέρια της και βρέθηκε στην άλλη πλευρά του δωματίου.
«Ηρέμησε γλυκιά μου.» της είπε χαμηλόφωνα βάζοντας το παιδί πίσω στο κρεβάτι με αργές κινήσεις. «Δεν με θες για εχθρό σου εξάλλου σωστά? Να ξέρεις ότι άμα μου δώσεις την αφορμή θα προδώσω το μικρό σκοτεινό σου μυστικό.»
Η Έλενα ένιωσε το θυμό να δίνει την θέση του στον φόβο. Προτίμησε όμως να παραμείνει στην ίδια θέση και να παίξει την αθώα.
«Δεν έχω κανένα σκοτεινό μυστικό.» είπε με τον πιο πειστικό της τόνο προσπαθώντας να πείσει την Κάθριν αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να την κάνει να ξεσπάσει σε δυνατά γέλια.
«Ω, έλα τώρα Έλενα. Και οι δυο ξέρουμε ότι αυτό είναι μεγάλο ψέμα.» της είπε η Κάθριν όταν έπαψε να γελάει και την κοίταξε.
«Και οι 2 ξέρουμε ότι κρύβεις την αλήθεια από τα αδέρφια.» συνέχισε πλησιάζοντας την. Η Έλενα όμως δεν κουνήθηκε.
«Μπλοφάρεις.» της είπε με σιγουριά. «Δεν ξέρεις τίποτα.»
«Φυσικά και όχι.» την ειρωνεύτηκε η Κάθριν. «Μιας και δεν ξέρω δεν έχεις πρόβλημα να τους πω την αλήθεια.» Ήταν τώρα ακριβώς δίπλα της και συνέχισε ψιθυρίζοντάς της κοντά στο αυτί της «Ξέρεις, για τον πατέρα του μωρού σου.» Η Έλενα πάγωσε και γύρισε να την κοιτάξει. «Είμαι σίγουρη ότι θα περάσω φανταστικά βλέποντας σε να προσπαθείς να τους εξηγήσεις και να με αντικρούσεις. Θα είναι τόσο διασκεδαστικά!»
«Δεν θα το κάνεις.» είπε η Έλενα καταπίνοντας με δυσκολία τον κόμπο στο λαιμό της.
«Και γιατί όχι?» την ρώτησε η Κάθριν καθώς συνέχιζε να προχωράει προς την έξοδο.
<Τα αδέρφια θα σε μισήσουν.> της είπε με σιγουριά.
«Ήδη το κάνουν» της απάντησε η Κάθριν αδιάφορα φτάνοντας στη σκάλα.
«Ο Κλάους θα σε σκοτώσει.» της φώναξε η Έλενα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να την σταματήσει. Η Κάθριν γύρισε και την κοίταξε καχύποπτα.
«Τι σχέση έχει ο Κλάους?» την ρώτησε σοβαρά. Η Έλενα κατάλαβε τότε ότι είχε προδοθεί μόνη της και ότι η Κάθριν μπλόφαρε τόση ώρα. Και ήξερε ότι δεν θα αργούσε να συνδέσει τα στοιχεία που της είχε δώσει. Εξάλλου πάντα ήταν ένα βήμα πιο μπροστά από όλους. Και είχε δίκιο. Είδε το πρόσωπο της Κάθριν να αλλάζει από την έκπληξη καθώς επιτέλους καταλάβαινε.
«Ωωωω! Είναι όντως ένας από τα αδέρφια ο πατέρας της.» είπε η Κάθριν φέρνοντας το χέρι στο στόμα της. «Είναι το παιδί της προφητείας έτσι?» την ρώτησε με αγωνία.
«Που ξέρεις εσύ για την προφητεία?» Ηλίθια ερώτηση, σκέφτηκε η Έλενα. Η Κάθριν ήξερε τα πάντα.
«Πλάκα κάνεις? Όλοι οι βρικόλακες ξέρουν για την προφητεία.» Η Κάθριν σταμάτησε λίγο μπαίνοντας πάλι στο δωμάτιο της Έλενας και το σκέφτηκε για λίγο. «Εκτός ίσως από τον Στέφαν και τον Ντέιμον. Κανείς δεν τους το είπε ποτέ και είμαι σίγουρη ότι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν για τους θρύλους.» Πλησίασε το παιδί που ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι και το κοίταξε. «Όταν ο κύκλος του φωτός και του σκότους αντιστραφεί, όταν η νύχτα πάρει τα ηνία και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού είναι ορατή, ο καρπός μιας απαγορευμένης ένωσης θα γεννηθεί.» άρχισε να απαγγέλει την αρχή της προφητείας δίχως να παίρνει τα μάτια της από το μωρό.
«Δεν το πιστεύω ότι εγώ δημιούργησα τον πατέρα του και ότι η σωσίας μου είναι η μητέρα του!» Η Κάθριν πραγματικά φαινόταν να το απολαμβάνει το όλο θέμα. Η Έλενα πάλι βρισκόταν στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού.
«Δεν πρέπει να το μάθουν, Κάθριν. Όχι έτσι τουλάχιστον.» της είπε η Έλενα αυστηρά. Όχι ότι θα έπιανε αν η Κάθριν δεν το επιθυμούσε να μην μιλήσει αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και η Έλενα ήλπιζε ότι η Κάθριν θα την βοηθούσε. Πολύ αισιόδοξο, σκέφτηκε η Έλενα. «Σύμφωνοι.» της είπε η Κάθριν διακόπτοντας τις σκέψεις της Έλενας και αφήνοντάς την με το στόμα ανοιχτό. «Δεν θα μιλήσω.» συνέχισε η Κάθριν φέρνοντας το δάχτυλό της στο στόμα κάνοντας την κίνηση του κλειδώματος. «Εξάλλου δεν θα ήθελα να με θεωρεί εχθρό. Αλλά θα μου πεις τα πάντα.» της είπε κοιτώντας την στα μάτια.
Η Έλενα κατάλαβε ότι δεν έχει επιλογή. Ή θα τα έλεγε όλα στην Κάθριν ή θα διακινδύνευε να τα πει όλα στον Ντέιμον και τον Στέφαν .Και αυτό δεν θα γινόταν ώσπου να ήταν έτοιμη.
«Άμα με βοηθήσεις. Αυτό το αίτημα έκανε την Κάθριν να συνοφρυωθεί.
«Σε τί?» την ρώτησε επιφυλακτικά
«Όταν έρθει η ώρα να το μάθουν θέλω να είσαι με το μέρος μας. Άμα ένας από τους δυο τρελαθεί θέλω να με βοηθήσεις να τον σταματήσουμε από το να την βλάψει.»
«Τον θείο ή τον πατέρα φοβάσαι?» την ρώτησε με ειρωνεία.
Η Έλενα το σκέφτηκε λίγο.
Και τους δυο.> της απάντησε με σιγουριά.
«Οκ. Τα πάντα όμως Έλενα.» της αποκρίθηκε η Κάθριν αμέσως.
Η Έλενα, παρόλο που δεν ήταν σίγουρη για την βοήθεια της Κάθριν κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
«Εντάξει.» της είπε. «Άκου…»
Nadia
Στο μεταξύ τα αδέρφια ήταν ήδη κάτω και συζητούσαν.
«Ξέρεις…» άρχισε ο Στέφαν, «δεν θα πείραζε να ήσουν πιο ευχάριστος με την Έλενα. Δεν θέλω να ξαναφύγει.»
«Και, θύμισε μου, από πότε κάνω ότι σε ευχαριστεί?» τον ρώτησε ο Ντέιμον ειρωνικά και έκανε να σηκωθεί από τον καναπέ που καθόταν με τον αδερφό του.
Ο Στέφαν τον πρόλαβε πριν καν κουνηθεί και τον άρπαξε από το μπράτσο.
«Αδερφέ..» τον προειδοποίησε αυστηρά.
«Ξόδεψες έναν χρόνο να την ψάχνεις σαν μανιακός και τώρα θέλεις να την διώξεις?»
Ο Ντέιμον τον κοίταξε ανέκφραστος και τράβηξε απότομα το χέρι του από το σφιχτό του κράτημα. Ο Στέφαν τον άφησε χωρίς να πει τίποτα.
«Δεν πίστευα ότι θα φτάναμε να με παρακαλάς να φερθώ γλυκά στην Έλενα.» είπε ο Ντέιμον γελώντας πικρά και έχοντας γυρισμένη την πλάτη του στον αδερφό του. Ο Στέφαν τον πλησίασε και έβαλε το χέρι του στον ώμο του.
«Ούτε εγώ.» του απάντησε γελώντας και εκείνος. «Αλλά διάλεξε Ντέιμον, και διάλεξε εμένα. Ξέρω ότι δεν σου αρέσει αυτό όμως πρέπει να το δεχτείς.»
«Εσύ δεν θα το δεχόσουν.» Ο Στέφαν το σκέφτηκε για λίγο πριν απαντήσει.
«Θα το δεχόμουν.» Ο Ντέιμον γύρισε και τον κοίταξε συνοφρυωμένος.
«Αν ήξερα ότι αυτό θέλει και ότι έτσι θα ήταν ευτυχισμένη θα το δεχόμουν.»
«Αμφιβάλλω.» του απάντησε ειρωνικά.
«Καλημέρα.» είπε μια φωνή πίσω τους και γυρίσανε ταυτόχρονα και οι 2. Η Έλενα στεκόταν τώρα στην σκάλα και παρακολουθούσε την συζήτηση των αδερφών. Είχε ακούσει τα πάντα αλλά δεν έκανε κανένα σχόλιο.
«Καλημέρα.» της απάντησε ο Ντέιμον μπαίνοντας στην κουζίνα.
«Καλημέρα Έλενα.» ακολούθησε ο Στέφαν παίρνοντας το χέρι της και φέρνοντας το στα χείλη του εναποθέτοντας ένα απαλό φιλί στο πάνω μέρος της παλάμης της. Του χάρισε ένα γλυκό χαμόγελο.
Προχωρώντας στην κουζίνα βρήκαν τον Ντέιμον να πίνει τον καφέ του στο τραπέζι της κουζίνας. Η Έλενα παίρνοντας και εκείνη μια κούπα προχώρησε και έκατσε απέναντι του στο τραπέζι με τον Στέφαν να τους συντροφεύει λίγα δευτερόλεπτα αργότερα. Αμήχανη σιωπή έπεσε γύρω τους ώσπου η Έλενα αποφάσισε να την σπάσει.
«Μου ζητήσατε να σας φτιάξω μια λίστα με τα πράγματα που θα χρειαστεί το παιδί μου, σωστά?>» απευθύνθηκε και στους 2.
«Την έφτιαξες?» την ρώτησε ο Στέφαν.
«Ναι.» απάντησε η Έλενα απαλά και έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί από την τσέπη της αλλά δίστασε να την αφήσει στο τραπέζι. Τα αγόρια το κατάλαβαν αμέσως και περίμεναν μέχρι να μιλήσει.
«Δεν θέλω να σας φορτώσω ωστόσο. Μπορούμε να πάρουμε τα πράγματα από το σπίτι...»
«Όχι!» ,της είπε απότομα ο Ντέιμον. Η Έλενα τον κοίταξε περίεργα, το ίδιο και ο Στέφαν. Ο Ντέιμον όμως χαμογέλασε πλατιά,
«Εξάλλου αυτή δεν είναι μια νέα αρχή για εσένα? Άρα.... όλα καινούργια σωστά?»
Η Έλενα δεν το πίστευε. Αναρωτιόταν τι μπορεί να ετοίμαζε.
«Και..» συνέχισε ο Ντέιμον ενώ έκοβε βόλτες στην κουζίνα, «δεν νομίζω ότι τα έπιπλα που είχες για την κόρη σου στο παλιό σου σπίτι θα είναι ισάξια της.»
Η Έλενα ένιωσε τον θυμό να αρχίζει να την κυριεύει. Υπονοούσε ότι δεν ήταν αρκετά αυτά που πρόσφερε στο παιδί της?
«Άσε που δεν ξέρω άμα θα ταιριάζουν και με την υπόλοιπη αισθητική του σπιτιού. Και μιας που όλα εδώ μέσα τα έχω αναλάβει εγώ, θα αναλάβω και αυτό.»
Την πλησίασε και άρπαξε το χαρτί από το χέρι της λίγο πριν κάνουν την εμφάνιση οι φλέβες κάτω από τα μάτια της Έλενας.
«Έλενα...» της είπε η καθησυχαστική φωνή του Στέφαν και γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος του νιώθοντας τον θυμό της να υποχωρεί. «Δεν θα τον αφήσω ανεξέλεγκτο.» Εκείνη απλά έγνεψε καταφατικά και γύρισε στον Ντέιμον.
«Πρόσεχε.» του είπε ανάμεσα από τα δόντια της και κοιτώντας τον στα μάτια με βλέμμα που πέταγε σπίθες. Εκείνος της χαμογέλασε λες και δεχόταν κάποια πρόκληση ανταποδίδοντας το βλέμμα της.
«Ντέιμον, πάμε?» τον ρώτησε ο Στέφαν, αποσπώντας την προσοχή του.
«Είμαι πίσω σου αδερφέ.» του απάντησε χωρίς να πάρει τα μάτια του από της Έλενας.
«Τα λέμε αργότερα, Έλενα» της είπε ο Στέφαν και προχώρησε προς την εξώπορτα με τον Ντέιμον να τον ακολουθεί. Όταν η πόρτα έκλεισε πίσω της η Έλενα ένιωσε το αίμα να επιστρέφει στο σώμα της. Η ικανότητα του Ντέιμον να την τρελαίνει δεν είχε ούτε κατά διάνοια χαθεί. Μόνο που τώρα ότι και αν αισθανόταν ήταν κατά πολύ οξυμένο. Είχε αποφασίσει όμως να μην αφήσει τίποτα να την ενοχλήσει και ήδη είχε αποτύχει παταγωδώς. Από τις σκέψεις τις την έβγαλε ένα απαλό μουρμουρητό που ερχόταν από πάνω. Μάλλον το μωρό της είχε ξυπνήσει σκέφτηκε και άρχισε να κατευθύνεται προς το δωμάτιο της. Αυτό όμως που αντίκρισε όταν άνοιξε την πόρτα επανέφερε όλο τον θυμό από πριν πίσω και τώρα τα δόντια της ήταν πλήρως εκτεθειμένα.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
«Μείνε μακριά της!» φώναξε η 'Έλενα στην θηλυκή βρικόλακα που κρατούσε την κόρη της αγκαλιά, ενώ ετοιμαζόταν να της επιτεθεί.
«Ω, αγαπητή μου Έλενα, προς τι η επίθεση?» την ρώτησε η Κάθριν χωρίς να κουνιέται εκατοστό από την θέση της.
«Πλάκα μου κάνεις?» σύριξε μέσα από τα δόντια της η Έλενα. «Άσε την κάτω τώρα. Είναι η κόρη μου και δεν έχεις καμιά δουλειά μαζί της.»
«Αλήθεια? την ρώτησε με αθώο ύφος η Κάθριν και μια αγγελική φωνή. «Αυτός είναι ο μόνος λόγος?»
«Φυσικά. Τώρα δώσε μου την!» Η Έλενα έτεινε τα χέρια της προς το μέρος της Κάθριν.
Η Κάθριν απλά γύρισε το κεφάλι της προς το μέρος της Έλενας και της χαμογέλασε.
«Νομίζω ότι λες ψέματα γλυκιά μου.» της είπε γλυκά με ένα τεράστιο χαμόγελο στα χείλη της.
Η Έλενα δεν σκέφτηκε. Επιτέθηκε γρήγορα στην Κάθριν με τα δόντια της εκτεθειμένα και στοχεύοντας τον λαιμό της. Η Κάθριν όμως και ως πιο έμπειρη αλλά και πιο γρήγορη απέφυγε το χτύπημα της Έλενας με έναν ελιγμό χωρίς να αφήσει το παιδί από τα χέρια της και βρέθηκε στην άλλη πλευρά του δωματίου.
«Ηρέμησε γλυκιά μου.» της είπε χαμηλόφωνα βάζοντας το παιδί πίσω στο κρεβάτι με αργές κινήσεις. «Δεν με θες για εχθρό σου εξάλλου σωστά? Να ξέρεις ότι άμα μου δώσεις την αφορμή θα προδώσω το μικρό σκοτεινό σου μυστικό.»
Η Έλενα ένιωσε το θυμό να δίνει την θέση του στον φόβο. Προτίμησε όμως να παραμείνει στην ίδια θέση και να παίξει την αθώα.
«Δεν έχω κανένα σκοτεινό μυστικό.» είπε με τον πιο πειστικό της τόνο προσπαθώντας να πείσει την Κάθριν αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να την κάνει να ξεσπάσει σε δυνατά γέλια.
«Ω, έλα τώρα Έλενα. Και οι δυο ξέρουμε ότι αυτό είναι μεγάλο ψέμα.» της είπε η Κάθριν όταν έπαψε να γελάει και την κοίταξε.
«Και οι 2 ξέρουμε ότι κρύβεις την αλήθεια από τα αδέρφια.» συνέχισε πλησιάζοντας την. Η Έλενα όμως δεν κουνήθηκε.
«Μπλοφάρεις.» της είπε με σιγουριά. «Δεν ξέρεις τίποτα.»
«Φυσικά και όχι.» την ειρωνεύτηκε η Κάθριν. «Μιας και δεν ξέρω δεν έχεις πρόβλημα να τους πω την αλήθεια.» Ήταν τώρα ακριβώς δίπλα της και συνέχισε ψιθυρίζοντάς της κοντά στο αυτί της «Ξέρεις, για τον πατέρα του μωρού σου.» Η Έλενα πάγωσε και γύρισε να την κοιτάξει. «Είμαι σίγουρη ότι θα περάσω φανταστικά βλέποντας σε να προσπαθείς να τους εξηγήσεις και να με αντικρούσεις. Θα είναι τόσο διασκεδαστικά!»
«Δεν θα το κάνεις.» είπε η Έλενα καταπίνοντας με δυσκολία τον κόμπο στο λαιμό της.
«Και γιατί όχι?» την ρώτησε η Κάθριν καθώς συνέχιζε να προχωράει προς την έξοδο.
<Τα αδέρφια θα σε μισήσουν.> της είπε με σιγουριά.
«Ήδη το κάνουν» της απάντησε η Κάθριν αδιάφορα φτάνοντας στη σκάλα.
«Ο Κλάους θα σε σκοτώσει.» της φώναξε η Έλενα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να την σταματήσει. Η Κάθριν γύρισε και την κοίταξε καχύποπτα.
«Τι σχέση έχει ο Κλάους?» την ρώτησε σοβαρά. Η Έλενα κατάλαβε τότε ότι είχε προδοθεί μόνη της και ότι η Κάθριν μπλόφαρε τόση ώρα. Και ήξερε ότι δεν θα αργούσε να συνδέσει τα στοιχεία που της είχε δώσει. Εξάλλου πάντα ήταν ένα βήμα πιο μπροστά από όλους. Και είχε δίκιο. Είδε το πρόσωπο της Κάθριν να αλλάζει από την έκπληξη καθώς επιτέλους καταλάβαινε.
«Ωωωω! Είναι όντως ένας από τα αδέρφια ο πατέρας της.» είπε η Κάθριν φέρνοντας το χέρι στο στόμα της. «Είναι το παιδί της προφητείας έτσι?» την ρώτησε με αγωνία.
«Που ξέρεις εσύ για την προφητεία?» Ηλίθια ερώτηση, σκέφτηκε η Έλενα. Η Κάθριν ήξερε τα πάντα.
«Πλάκα κάνεις? Όλοι οι βρικόλακες ξέρουν για την προφητεία.» Η Κάθριν σταμάτησε λίγο μπαίνοντας πάλι στο δωμάτιο της Έλενας και το σκέφτηκε για λίγο. «Εκτός ίσως από τον Στέφαν και τον Ντέιμον. Κανείς δεν τους το είπε ποτέ και είμαι σίγουρη ότι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ να μάθουν για τους θρύλους.» Πλησίασε το παιδί που ήταν ξαπλωμένο στο κρεβάτι και το κοίταξε. «Όταν ο κύκλος του φωτός και του σκότους αντιστραφεί, όταν η νύχτα πάρει τα ηνία και η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού είναι ορατή, ο καρπός μιας απαγορευμένης ένωσης θα γεννηθεί.» άρχισε να απαγγέλει την αρχή της προφητείας δίχως να παίρνει τα μάτια της από το μωρό.
«Δεν το πιστεύω ότι εγώ δημιούργησα τον πατέρα του και ότι η σωσίας μου είναι η μητέρα του!» Η Κάθριν πραγματικά φαινόταν να το απολαμβάνει το όλο θέμα. Η Έλενα πάλι βρισκόταν στα πρόθυρα του νευρικού κλονισμού.
«Δεν πρέπει να το μάθουν, Κάθριν. Όχι έτσι τουλάχιστον.» της είπε η Έλενα αυστηρά. Όχι ότι θα έπιανε αν η Κάθριν δεν το επιθυμούσε να μην μιλήσει αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και η Έλενα ήλπιζε ότι η Κάθριν θα την βοηθούσε. Πολύ αισιόδοξο, σκέφτηκε η Έλενα. «Σύμφωνοι.» της είπε η Κάθριν διακόπτοντας τις σκέψεις της Έλενας και αφήνοντάς την με το στόμα ανοιχτό. «Δεν θα μιλήσω.» συνέχισε η Κάθριν φέρνοντας το δάχτυλό της στο στόμα κάνοντας την κίνηση του κλειδώματος. «Εξάλλου δεν θα ήθελα να με θεωρεί εχθρό. Αλλά θα μου πεις τα πάντα.» της είπε κοιτώντας την στα μάτια.
Η Έλενα κατάλαβε ότι δεν έχει επιλογή. Ή θα τα έλεγε όλα στην Κάθριν ή θα διακινδύνευε να τα πει όλα στον Ντέιμον και τον Στέφαν .Και αυτό δεν θα γινόταν ώσπου να ήταν έτοιμη.
«Άμα με βοηθήσεις. Αυτό το αίτημα έκανε την Κάθριν να συνοφρυωθεί.
«Σε τί?» την ρώτησε επιφυλακτικά
«Όταν έρθει η ώρα να το μάθουν θέλω να είσαι με το μέρος μας. Άμα ένας από τους δυο τρελαθεί θέλω να με βοηθήσεις να τον σταματήσουμε από το να την βλάψει.»
«Τον θείο ή τον πατέρα φοβάσαι?» την ρώτησε με ειρωνεία.
Η Έλενα το σκέφτηκε λίγο.
Και τους δυο.> της απάντησε με σιγουριά.
«Οκ. Τα πάντα όμως Έλενα.» της αποκρίθηκε η Κάθριν αμέσως.
Η Έλενα, παρόλο που δεν ήταν σίγουρη για την βοήθεια της Κάθριν κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
«Εντάξει.» της είπε. «Άκου…»
Nadia