Summer Solstice (Επίλογος)

Όπως το είχε διαισθανθεί ο Γκασπάρντ το προβλήματα δεν τελείωσαν με την εκθρόνιση του Φρεντέρικο. Πολλοί ήταν αυτοί, που τον κατηγορήσαν, για τον θάνατο τόσο των αδερφών του όσο και του πατέρα του παρά τους μάρτυρες και τις διαβεβαιώσεις της βασίλισσας. Ο βασιλιάς Κρίστομπαλ πέθανε δύο βράδια αργότερα από την ενεργοποίηση της Κρήνης και κανένας δεν έμαθε την αιτία θανάτου του. Μόνο εμείς γνωρίζουμε για την αυτοκτονία του. Η Κρήνη κρύφτηκε σε ένας μέρος, όπου γνωρίζουν μόνο ο Μπράιντεν, ο Φόστερ, ο Σιρκάν, η βασίλισσα, ο Γκασπάρντ και εγώ, εφόσον όλες οι προσπάθειές μας για να την καταστρέψουμε, έπεσαν στο κενό.

Ο γάμος μας έλαβε μέρος αργά τον Μάιο, όταν πλησίαζε το θερινό ηλιοστάσιο. Ήταν η καλύτερη μέρα της ζωής μου και την οποία ποτέ δε θα ξεχάσω. Μακάρι, οι γονείς μου να βρίσκονταν μαζί μου. Η στέψη μας έγινε αργότερα και έπειτα ακολούθησε η υπογραφή μιας νέας Συνθήκης Ειρήνης ανάμεσα στα Κράτη. Δεν εμπιστεύονται πλέον το Στάρενιθ και παρά τις προσπάθειες του Γκασπάρντ να επανορθώσει, σίγουρα θα πάρει κάποιο καιρό, ώσπου τα πράγματα να επανέλθουν. Ο πρίγκιπας Φρεντέρικο προκάλεσε πολύ κακό. Τόσο στον λαό του όσο και στους ανθρώπους των υπόλοιπων κρατών.

Ο Φόστερ αναβαθμίστηκε σε Διοικητή της Φρουράς και ο Σιρκάν απέκτησε μια καλή θέση στο Πολεμικό Ναυτικό, αλλά ο Μπράιντεν αρνήθηκε, να γίνει υπηρέτης του Γκασπάρντ, έτσι αποφάσισε, να αναλάβει τα καθήκοντά του ως γιος του περιφερειάρχη της Μπουργκότζια και να τον διαδεχτεί, όταν έρθει η ώρα. Αν και νομίζω, πως το κάνει, για να συνεχίσει, να πηγαίνει κόντρα στον Γκασπάρντ. Παρόλα αυτά νομίζω, πως η μικρή ομάδα που φτιάξαμε, θα κρατήσει παρά τις διαφορές των μελών του.

Χαμογελώντας χαζεύω τον ήλιο, να δύει μακριά στον ορίζοντα και να γίνεται ένα με την γαλήνια θάλασσα. Ο Γκασπάρντ έρχεται προς το μέρος μου και με παίρνει στην αγκαλιά του στριφογυρίζοντάς με στον αέρα, ενώ τα συναισθήματά μου ανθίζουν ολοένα και περισσότερο για εκείνον. Δεν περίμενα, ότι θα τον αγαπήσω, όμως είναι κομμάτι της ζωή μου και αυτό δεν πρόκειται, να το αλλάξω για κανέναν θησαυρό ολόκληρου του κόσμου. Τα δάχτυλά μας μπλέκονται μεταξύ τους και σιωπηλοί διασχίζουμε ξυπόλυτοι την χρυσαφένια παραλία. Μια νέα περίοδος ειρήνης και ηρεμίας ξεκινάει και εμείς θα είμαστε εκεί, για να διασφαλίσουμε, πως τίποτα δε θα την διαλύσει.


Ηλιάνα Κλεφτάκη