Η πτώση της Εύας - Μνήμη (Κεφάλαιο 3)

Άζραελ

Όλοι οι Άγγελοι εκπεσόντες. Την ημέρα της Πτώσης, οι πύλες του παραδείσου έκλεισαν πίσω μας. Η γη μάς περιέθαλψε, σαν σωστή φυλακή. Εκεί, μας δόθηκαν τρεις επιλογές: φως, σκοτάδι, δεσμώτης. Ο καθένας επέλεξε το δικό του μονοπάτι. Μπορούν ακόμη να αλλάξουν οι πορείες μας, όπως και σε κάθε έμβιο ον. Μα δεν έχει παρατηρηθεί συχνά τα δύο άκρα να μεταβάλλονται.

Οι ολότελα αγνοί ή διεστραμμένοι Άγγελοι τείνουν να παραμένουν αδιάφθοροι στο πέρας του χρόνου. Οι δεσμώτες, από την άλλη, ικετεύουν το μέσα τους να πάρει μια απόφαση και να φτάσει σε αυτή την τόσο λυτρωτική ισορροπία των άκρων.

Άλλοι προτιμούν να γίνουν σκοτάδια· πελώριες σκιές, ανέγγιχτες από το φως Του, τους κανόνες Του και τη λύτρωσή Του. Εκείνοι μαστιγώνουν τα φτερά και ο τίτλος «Αποστάτες» γλιστρά στον άνεμο. Οι ιστορίες τούς προσδίδουν τον τίτλο «Δαίμονες». Τα ολόμαυρα μάτια τους λαμποκοπούν κάτω από το φεγγαρόφωτο· μα οι άνθρωποι δεν βλέπουν τη δαιμονική τους όψη, παρά μόνο η σελήνη.

Άλλοι πάλι, οι «Μάρτυρες», μεταμορφώνονται σε άσβεστο φως, αγκαλιάζουν την αγγελική τους ουσία και κολλάνε τα κομμάτια από τα σπασμένα τους φωτοστέφανα. Η μοναδική τους αποστολή: η σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο Θεός τούς επιτρέπει να κρίνουν μόνοι –πόσο τυχεροί!–, χωρίς νόμους και τιμωρίες. Είναι ελεύθεροι· μα πες μου, αλήθεια, πόσοι θα μπορούσαν να σβήσουν μέχρι και την τελευταία σπιθαμή του εγωισμού τους; Είναι άραγε αρετή, για εκείνον που αδυνατεί να διακρίνει τον εαυτό του, να επιλέγει σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια;

Κι έπειτα είμαστε εμείς. Μια μεραρχία διχασμένη σε τέσσερεις Ταξιαρχίες. Κάθε τεταρτημόριο της γης αντιστοιχεί και σε έναν ταξίαρχο Αρχάγγελο.

Ο Ισημερινός και ο Μεσημβρινός του Γκρίνουιτς αποτελούν τις νοητές τομές που χωρίζουν τις εκτάσεις. Το σύστημα είχε πλαστεί από εμάς από αρχαιοτάτων χρόνων, αλλά κατάφερε να μεταδοθεί και στους θνητούς μόλις το 1884, έπειτα από δικές μας υπόγειες επιρροές. Οι αρχικές ονομασίες των αόρατων διαχωριστικών ήταν «Πολική ευθεία» και «Γεωτομή». Τις είχαμε οριοθετήσει έπειτα από αρκετές μελέτες του περιβλήματος της γης, πετώντας αδιάκοπα για μήνες κάθε φορά.

Ο Γαβριήλ, ο Μιχαήλ, ο Ραφαήλ και ο Ουριήλ ταξιδεύουν κατά μήκος της επιφάνειας της Γης, όπου διαφεντεύουν. Είναι υπεύθυνοι για κάθε Άγγελο διχασμένο ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι. Όποιος από εμάς αμφιταλαντεύεται –γύρω στα έξι από τα δέκα αγγελικά εκατομμύρια– υποτάσσεται στις διαταγές του Αρχαγγελικού Συντάγματος. Είμαστε ό,τι ήμασταν πριν από την υποχρεωτική μας πτώση. Πιόνια. «Προμηθέες Δεσμώτες». Αλυσοδεμένοι παλεύουμε ενάντια στα θελήματα ενός απόντος Πατέρα και τελικά υποκύπτουμε. Μια φορά στα εκατό χρόνια, ένα πιόνι αντιδρά και ορίζει δικό του χορό στους νόμους του κόσμου. Αυτό το πιόνι σύντομα συνθλίβεται.

Αυτή είναι η μοίρα εκείνων που αδυνατούν να φέρουν την αυγή ή να βαδίσουν στην αιώνια άβυσσο.

Αυτή είναι η μοίρα των Αγγέλων «Στρατιωτών».

Αυτή είναι η μοίρα μας.

Ξύλινα στρατιωτάκια του Πατέρα, με κινήσεις επώδυνες και προκαθορισμένες.

 Ράνια Ταλαδιανού