Ο πλανήτης Δέλτα Πρωτεύοντας ήταν μια αχανής έκταση. Ήταν δύσκολη, έως ακατόρθωτη, η διοίκηση μιας τέτοιας έκτασης εξ’ ολοκλήρου από ένα και μόνο άτομο. Για αυτό το λόγο, το πολιτικό σύστημα που κυριαρχούσε άκουγε στο όνομα υποστηρικτική βασιλεία.
Τα δυο ημισφαίρια του πλανήτη είχαν διαιρεθεί σε δεκαπέντε επικράτειες, από τι οποίες κάθε μια διοικούταν από έναν κυβερνήτη που εκλεγόταν από τους κατοίκους. Κάθε κυβερνήτης ήταν υπεύθυνος για την ομαλή διευθέτηση των εξωτερικών και των εσωτερικών της ζητημάτων. Όλοι οι κυβερνήτες έδιναν λόγο στους υπουργούς που θέσπιζαν τον εσώτερο κυβερνητικό κύκλο ή στη βασίλισσα και στον βασιλιά, οι οποίοι τους έδιναν την άδεια για να πραγματοποιήσουν την όποια απόφασή τους.
Σχεδιο εξορμηση: στα αστέρια και ακόμα πιο μακριά.
Το σχέδιο «Εξόρμηση» ήταν η πρώτη από μια σειρά προγραμματισμένων επανδρωμένων αποστολών εξερεύνησης του εξώτερου διαστήματος. Ήταν το κύκνειο άσμα του βασιλιά Λέσους. Η επίσημη έναρξη του σχεδίου είχε λάβει χώρα σε μια ιστορική συνέντευξη τύπου που είχε δώσει πριν από κάμποσα χρόνια, στην αυλή του παλατιού. Με το άκουσμα εκείνων των λέξεων είχε κλείσει τη συνέντευξη: «Στα αστέρια και ακόμα πιο μακριά!»
Για αυτόν τον σκοπό είχε δρομολογηθεί η κατασκευή μιας σειράς ειδικών σκαφών εξοπλισμένα με ό,τι χρειάζεται ένα πλήρωμα για να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις ενός διαστρικού ταξιδιού. Η κατασκευή του βασικού σκελετού του πρώτου σκάφους είχε φτάσει σχεδόν στα στάδια της ολοκλήρωσής της. Έμενε μόνο η ανάπτυξη και μετέπειτα η εγκατάσταση του βασικού λειτουργικού εξοπλισμού.
Οι μεγαλύτερες προκλήσεις των ομάδων κατασκευής αφορούσαν αφενός την ανάπτυξη μιας πηγής ισχύος αρκετά ικανής, ώστε να τροφοδοτήσει το εν λόγω σκάφος, το αστρόπλοιο, εν ελλείψει καλύτερης ορολογίας, που θα επιχειρούσε την εφόρμηση στον άγνωστο αυτό κόσμο. Η άλλη πρόκληση για την πραγματοποίηση του σκοπού ήταν η επίτευξη της παράκαμψης του αχανούς διαστρικού κενού που μεσολαβούσε ανάμεσα στον επιθυμητό προορισμό και το σημείο εκκίνησης˙ αυτό ήταν στα πρόθυρα της εφαρμογής.
Το αποτέλεσμα των ερευνών τους σε αυτό τον τομέα ήταν ο κινητήρας ενδοδιαστήματος. Αυτή η συσκευή μπορούσε θεωρητικά να διαστρεβλώσει την υφή του χώρου, έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ενδοδιαστατική σήραγγα που θα επέτρεπε τη διεύλεση του σκάφους από το σημείο εκκίνησης και θα τελείωνε στο σημείο άφιξης παρακάμπτοντας έτσι την ενδιάμεση απόσταση, όσο αχανής και αν ήταν.
Συμφωνά με τα ερευνητικά πονήματα του δόκτορος Άργκους Λετέραν, μεγάλη φυσιογνωμία στον τομέα της φυσικής, ο χώρος διαιρείται σε τρία επίπεδα: το κανονικό διάστημα στο οποίο ζούμε όλοι, όπου η ταχύτητα των μορίων κινείται σε φυσιολογικά πλαίσια. Το δεύτερο επίπεδο, το υπερδιάστημα, το βασίλειο της ταχύτητας του φωτός. Κάπου ενδιάμεσα σε αυτά τα επίπεδα είναι το ενδοδιάστημα. Πάνω σε αυτές τις θεωρίες αναπτύχθηκε η ιδέα και η κατασκευή του κινητήρα.
Επιπρόσθετα, δύο ακόμα προωθητικά συστήματα εγκαταστάθηκαν: ένα σύστημα συμβατικής πυραυλοκίνητης προώθησης καθώς και ένας κινητήρας προώθησης ιόντων. Αυτά θα λειτουργούσαν επικουρικά. Το ένα θα έπαιρνε τη θέση του άλλου χάρη στο σύστημα προωθητικής μεταλλαγής, ένα πρόγραμμα προσωρινής δομικής και ανατομικής αναδιάρθρωσης των εσωτερικών τροφοδοτικών και λειτουργικών κυκλωμάτων, καθώς και των εσωτερικών χώρων, έτσι ώστε το προωθητικό σύστημα να δίνει τη σειρά του στο κινητήρα ιόντων και εναλλάξ. Ο κινητήρας ενδοδιαστήματος ήταν μια ξεχωριστή οντότητα, η οποία όμως στερούταν την κεντρική τροφοδοτική του πηγή ισχύος. Αυτός θα ενεργοποιούταν με το που θα αποκτούσε την «τροφή» του, μόνο σε ειδικές περιπτώσεις και αραιά.
Δυστυχώς όμως, η μοίρα, κατά την προσφιλή της συνήθεια, έγραψε τα δικά της κεφάλαια και μέσα σε αυτά η παρουσία του βασιλιά Λέσους ήταν περιττή. Η ζωή του έμελλε να κοπεί εξαιτίας της ασθένειας.
Μετά τον τραγικό θάνατό του, το βάρος της πραγματοποίησης του σχεδίου «Εξόρμηση» πλάκωσε τους ώμους της συζύγου του, βασίλισσας Δελανείρας.
Μηνάς Τσαμπάνης