Στο πλήρως ανακαινισμένο νεοκλασικό του, ο Τζίμης περνούσε ένα ήρεμο απόγευμα δίπλα από την πισίνα διαβάζοντας. Το μόνο που έσπαγε τη σιωπή –όπως και τα νεύρα του– ήταν τα τραγούδια της Μιρέλας. Η νεαρή τραγουδίστρια έβαζε τις τελευταίες πινελιές στο μακιγιάζ της έναν όροφο ψηλότερα και το κέφι της τον τρέλαινε.
Είχε περάσει σχεδόν ένας μήνας από εκείνη τη νύχτα που το παράξενο ζευγάρι είχε έρθει στο μαγαζί του. Η Μιρέλα είχε ήδη ξετρελαθεί με την καινούρια της φίλη. Είχε πάει να τη βρει, όπως είχαν συμφωνήσει εκείνο το βράδυ στο μαγαζί όταν γνωρίστηκαν. Ήθελε να παραγγείλει δύο τρεις τουαλέτες για τις εμφανίσεις της και την παρουσίαση του πρώτου της CD. Μέσα της ήξερε ότι αυτό ήταν απλώς η αφορμή. Σχεδιαστές υπήρχαν πολλοί· θα μπορούσε να πάει σε οποιονδήποτε. Η Γιάννα Δεληπέτρου, όμως, είχε επάνω της κάτι που τη μαγνήτιζε. Ήθελε να την ξαναδεί και η παραγγελία ήταν πολύ καλό άλλοθι.
«Τζίμη; Φεύγω, μωρό μου, πηγαίνω στη Γιάννα. Θέλεις να σου φέρω τίποτα όταν γυρίσω;» τον ρώτησε δίνοντάς του ένα πεταχτό φιλί στο στόμα.
«Όχι. Μόνο μην αργήσεις, ε; Το βράδυ πρέπει να ‘σαι ξεκούραστη. Και φρόνιμα!» της απάντησε απειλητικά.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή είχε παραξενευτεί με αυτήν την καινούρια φιλία της Μιρέλας. Είχε ανησυχήσει μήπως η αλλαγή –προς το καλό– που έβλεπε στη διάθεσή της οφείλονταν σε κάποιον εραστή που είχε βρει μέσω εκείνης. Οι αναφορές όμως του Μιχάλη –που είχε στείλει να την παρακολουθεί– ήταν καθησυχαστικές. Η Μιρέλα πήγαινε όντως στο σπίτι της Δεληπέτρου. Έμαθε επίσης ότι σε εκείνο το σπίτι έμεναν μόνο εκείνη και οι δύο υπηρέτριές της. Κανένας άντρας, τουλάχιστον όχι μόνιμα. Δεν είχε, λοιπόν, κανέναν λόγο ανησυχίας. Εκτός αυτού, σκέφτηκε ότι η γνωριμία της Μιρέλας με μια πλούσια κυρία της αριστοκρατίας ίσως του φαινόταν χρήσιμη κάποτε.
Επέτρεψε, λοιπόν, στη Μιρέλα να πηγαίνει όποτε ήθελε με μόνο όρο να δεχτεί τη –διακριτική, βέβαια– παρακολούθηση του Μιχάλη. Για να είναι εκατό τοις εκατό σίγουρος ότι ο Μιχάλης έκανε σωστά τη δουλειά του και ότι δεν ήταν εκείνος εραστής της και τον κορόιδευαν από κοινού, είχε προσλάβει ανεξάρτητο ιδιωτικό ντετέκτιβ να παρακολουθήσει και τους δύο! Μόνο τότε είχε καταφέρει να καθησυχάσει κάπως τις ανασφάλειές του.«Μιχάλη, πίσω της. Κανονικά, ξέρεις εσύ! Δε θα φύγεις αν δε βγει. Και να γυρίσει κατευθείαν εδώ!» μουρμούρισε ο Τζίμης χαμηλόφωνα αλλά επιτακτικά.
«Εντάξει, Τζίμη, μείνε ήσυχος» του απάντησε ο μπράβος, καθώς κοίταζε τη Μιρέλα που έβγαινε εκείνη τη στιγμή από την αυλόπορτα, για να μπει στο αυτοκίνητό της.
Ο Μιχάλης αναστέναξε μέσα του. Η εξωτική Λολίτα φορούσε μόνο ένα πουκάμισο δεμένο κόμπο πάνω στο στομάχι της και από κάτω ένα κοντό σορτσάκι, τόσο εφαρμοστό, ώστε διέγραφε απροκάλυπτα τους πεταχτούς λόφους των γλουτών της. Αυτό ολοκλήρωνε απλά και προκλητικά το ντύσιμό της. Οι περιορισμένες αμυχές –που ήταν ορατές στην περιφέρειά της– ήταν οι μόνες που φανέρωναν τη βίαιη κακοποίηση που είχε υποστεί κατ’ επανάληψη. Το νεανικό της σώμα τις έσβηνε γρήγορα. Αυτό το σώμα τρέλαινε τον Μιχάλη κάθε φορά που την έβλεπε! Η οκτάποντη παντοφλέ γόβα στα πόδια της ανάγκαζε τους γοφούς της να λικνίζονται ρυθμικά σε κάθε βήμα της. Και φυσικά συμπλήρωνε τέλεια την εικόνα της Λολίτας που φαντασιωνόταν εκείνος.
Άραγε το αφεντικό του είχε προσέξει ότι η Μιρέλα δε φορούσε καν εσώρουχο; Αλλά τι σημασία είχε; Ο Μιχάλης δε θα του το επεσήμαινε ποτέ. Τον ήξερε τον Τζίμη· θα γινόταν έξαλλος. Ίσως και να τη χτυπούσε πάλι και αυτό δεν το ήθελε με τίποτα. Δίνοντας, λοιπόν, κουράγιο στον εαυτό του σηκώθηκε από την καρέκλα του, πήρε τα τσιγάρα και τον αναπτήρα του και χάθηκε πίσω από τον μαντρότοιχο προς το αυτοκίνητό του.
Μισή ώρα αργότερα, στην έπαυλη της Γιάννας, μια χαμογελαστή Μιρέλα χτυπούσε το κουδούνι της εξώπορτας και περίμενε με ανυπομονησία να της ανοίξουν. Ήταν χαρούμενη –όπως κάθε φορά που πήγαινε εκεί– και αισθανόταν τη μέθη της γλυκιάς προσμονής να πλημμυρίζει όλο της το σώμα. Τον τελευταίο μήνα όλα είχαν αλλάξει στη ζωή της. Η γνωριμία της με το παράξενο ζευγάρι εκείνη τη νύχτα ήταν καταλυτική. Εκεί, μες στο τεράστιο σπίτι της Γιάννας, όλα φαίνονταν διαφορετικά. Λαμπερά και όμορφα.
Στην πρώτη συνάντηση για την παραγγελία των φορεμάτων που θα της έφτιαχνε, η Γιάννα την είχε ανεβάσει σε ένα χαμηλό βάθρο και είχε πάρει η ίδια τις διαστάσεις της. Δε θα ξεχνούσε ποτέ την αναστάτωση που ένιωσε όταν η Γιάννα ήρθε μπροστά της με τη μεζούρα. Στην προσπάθειά της να την αγκαλιάσει για να περάσει τη μεζούρα πίσω στην πλάτης της, το κεφάλι της σχεδιάστριας ήρθε στο ύψος του λαιμού της και εκείνη σε κάθε ανάσα της μύριζε το άρωμά της. Το υπέροχο γαλλικό άρωμα σε συνδυασμό με τις φυσικές φερορμόνες, που ανέδυε το δέρμα της Γιάννας, έφτιαχναν ένα μεθυστικό κοκτέιλ ερωτισμού. Εκείνη την πρώτη φορά, είχε αισθανθεί ερωτική έλξη για την όμορφη σχεδιάστρια. Μια έλξη που είχε προσπαθήσει χρόνια να εξαφανίσει στα πιο κρυφά συρτάρια της ψυχής της. Την έλξη για το ίδιο φύλο. Και ήταν τόσο φανερή. Κορόιδευε τον εαυτό της! Όσο δύσκολο ήταν να καταφέρει να καταπνίξει εκείνο το συναίσθημα, τόσο εύκολο ήταν αυτό να πιεστικότερο.
Ασυναίσθητα είχε κλείσει τα μάτια της και απολάμβανε την όμορφη αίσθηση. Μια αίσθηση που την ταξίδευε πίσω σε εκείνο το απαγορευμένο καλοκαίρι της εφηβείας της. Το ηδονικό τρεμούλιασμα που αισθάνθηκε ανάμεσα στα πόδια της την επανέφερε απότομα στην πραγματικότητα. Η Γιάννα είχε κατέβει στα πόδια της. Το κεφάλι της ήταν στο ύψος της λεκάνης και από ψηλά η Μιρέλα έβλεπε το στήθος της Γιάννας ελεύθερο από δεσμά. Μικρό και στητό, έπαιζε κρυφτό με το πουκάμισο που φορούσε η σχεδιάστρια σχεδόν ξεκούμπωτο. Είχε καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια, για να συγκρατήσει την επιθυμία της. Ήθελε να αρπάξει από το μαλλί την ξανθιά σειρήνα –που είχε γονατίσει τώρα πια μπροστά της– και να τρίψει βίαια το πρόστυχο πρόσωπό της επάνω στο ερεθισμένο υγρό της κέντρο, όπως φαντασιωνόταν από ώρα χωρίς να μπορεί να κινηθεί.
Φυσικά, όλα αυτά δεν μπορούσαν να ξεφύγουν από την προσοχή της Γιάννας. Χωρίς να της πει τίποτα, άρχισε να τη ρωτάει φαινομενικά άσχετα συνηθισμένα πράγματα για τη ζωή, την εφηβεία της και ό,τι άλλο συζητούν δύο γυναίκες μεταξύ τους. Η Μιρέλα αισθάνθηκε αμέσως άνετα. Άνοιξε την ψυχή της μέσα σε τρεις συναντήσεις ανάμεσα σε καφέ, πρόβες υφασμάτων και δοκιμές πατρόν και της τα είπε όλα! Για την εφηβεία της και τα όνειρά της, για τον Τζίμη, τις παρανομίες που υποπτευόταν ότι έκανε και την κακομεταχείρισή της. Όλα! Μια εξομολόγηση ολόκληρης της ζωής της!
Η Γιάννα ενδιαφέρθηκε αμέσως για τη μικρή καινούρια φίλη της. Μέχρι τώρα εκείνη και οι φίλες της είχαν μεταξύ τους συνευρέσεις από ανάγκη. Για να αισθανθούν τον απόλυτο οργασμό –που δεν μπορούσαν να τους δώσουν οι σύντροφοί τους– είχαν καταφύγει στα δάχτυλα και τη γλώσσα της Γιάννας.
Όλες, όταν μπήκε στη ζωή τους ο Γιώργος, προτιμούσαν τον έρωτα μαζί του. Και έτσι είχαν περιορίσει το σεξ μεταξύ τους μόνο στις περιπτώσεις που χρειάζονταν ερωτική ποικιλία ή για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων στο σεξ.
Η Γιάννα βρέθηκε μπροστά σε δίλλημα.
Η Μιρέλα ήταν κατά πάσα πιθανότητα ακριβώς το αντίθετο από τις συνηθισμένες φίλες της. Ήταν μια εν δυνάμει γκέι γυναίκα, που μπορούσε να κάνει έρωτα και με άντρες λόγω συνθηκών ή ανάγκης. Ή ίσως είχε το περαστικό πάθος ενός κοριτσιού, που απλώς γνώρισε τον οργασμό στην εφηβεία από άτομο του ίδιου φύλου και της έμεινε απωθημένο!
Όπως και να είχε, η σεξουαλική ταυτότητα της Μιρέλας έπρεπε να αποσαφηνιστεί, ώστε να μπορέσει να γίνει ευτυχισμένη στη ζωή της. Το δυσκολότερο θέμα ήταν να βρεθεί –ταυτόχρονα με την ανεύρεση της σεξουαλικής της κλίσης– τρόπος να φύγει από τον Τζίμη. Από αυτά που της είχε πει η Μιρέλα για τον Τζίμη, καταλάβαινε απόλυτα ότι με την τυχόν απόφασή της να τη βοηθήσει έμπαινε σε επικίνδυνα μονοπάτια. Η Γιάννα όμως δεν μπορούσε πια να κάνει αλλιώς. Ποτέ δε θα επέτρεπε εν γνώσει της να συνεχιστεί η κακομεταχείριση μιας γυναίκας. Με οποιονδήποτε τρόπο έπρεπε να τη βοηθήσει και στα δύο θέματα.
Ξεκίνησε, λοιπόν, από το πιο εύκολο και ταυτόχρονα ακίνδυνο. Της εξήγησε όσα ακριβώς χρειαζόταν να μάθει για τους Ξεχωριστούς. Σε τι αναφερόταν ο όρος, στους σκοπούς τους και στις αρχές τους. Της τόνισε τον θεωρητικό και τον πρακτικό τρόπο εκπαίδευσης και τις διαφορές τους. Και τέλος τη ρώτησε αν ήθελε να συμμετάσχει σε κάτι τέτοιο.
Η Μιρέλα φυσικά συμφώνησε αμέσως. Η προοπτική του να διδαχτεί καινούρια πράγματα –θεωρητικά και πρακτικά– γύρω από το σεξ και να ψάξει τα όρια της σεξουαλικότητάς της ήταν πολύ ελκυστική. Επιτέλους θα έκανε αυτό που πραγματικά ήθελα πάντα, χωρίς υποχρεώσεις, ταμπού και αναστολές. Αυτά σκεφτόταν όσο περίμενε στην εξώπορτα να της ανοίξουν.
«Καλώς το κορίτσι μας! Πέρασε. Η Γιάννα σε περιμένει. Τελειώνει το μπάνιο της και έρχεται σε λίγο. Κάθισε στο σαλόνι και σου φτιάχνω καφεδάκι».
Η Κατερίνα τής είχε ανοίξει την πόρτα και την καλωσόριζε θερμά. Η Μιρέλα προχώρησε μέχρι το σαλόνι και κάθισε στον αναπαυτικό καναπέ, περιμένοντας με ανυπομονησία τη δασκάλα της για το πρώτο μάθημα. Δε χρειάστηκε να περιμένει πολλή ώρα. Η πόρτα του εσωτερικού ασανσέρ της έπαυλης άνοιξε και η Γιάννα βγαίνοντας από μέσα προχώρησε προς το σαλόνι. Η Μιρέλα ένιωσε για άλλη μια φορά τη γλυκιά ανατριχίλα της έφηβης στο πρώτο της ραντεβού. Η ξανθιά μάγισσα των φαντασιώσεών της μόλις είχε βγει από το μπάνιο και ήταν υπέροχη στην ατημέλητη εμφάνισή της. Ήταν αμακιγιάριστη και οι ξανθιές της μπούκλες έπεφταν υγρές ακόμη απαλά στον δεξί της ώμο. Φορούσε μόνο το μπουρνούζι της πιασμένο στη μέση της με ζώνη και οι σταγόνες από τα μαλλιά της έπαιζαν κυνηγητό κυλώντας στο γυμνό κορμί της. Η Μιρέλα ξεροκατάπιε αναστατωμένη από το θέαμα. Στη μυαλό της είχε σηκωθεί και είχε αγκαλιάσει τη φαντασίωσή της, λύνοντας τη ζώνη από το μπουρνούζι. Και έπειτα σκούπιζε όλο το νοτισμένο της κορμί με τη γλώσσα της.
«Καλησπέρα, γλυκιά μου, Καλώς ήρθες. Αισθάνεσαι έτοιμη; Μήπως μετάνιωσες; Αν είναι, πες το τώρα, πριν αρχίσουμε» τη ρώτησε η Γιάννα εύθυμα.
Προχώρησε προς τη Μιρέλα και στάθηκε όρθια μπροστά της. Η ερώτηση επανέφερε απότομα τη Μιρέλα στην πεζή πραγματικότητα.
«Όχι, δε μετάνιωσα. Θέλω να ξεκινήσουμε. Αλλιώς δε θα ήμουν εδώ άλλωστε!» της απάντησε η μικρή προσπαθώντας να συγκρατήσει τον συνδυασμό αμηχανίας και ηδονικής προσμονής που αισθανόταν.
«Ωραία. Να ξέρεις όμως ότι από εδώ και πέρα –μες στα πλαίσια της εκπαίδευσής σου– δε θα είμαι υποχρεωτικά ευγενική. Δε θα είμαι αναγκαστικά φιλική και δε θα θεωρήσεις δεδομένο τίποτα. Ο πρώτος στόχος είναι να ξυπνήσουμε τη φαντασία σου και –πολύ βασικό– να μάθεις να συμμετέχεις σε σενάρια που δε γνωρίζεις εκ των προτέρων. Αυτές οι διευκρινήσεις να ξέρεις ότι δε θα σου ξαναδοθούν.
»Θα είσαι πρωταγωνίστρια στην ίδια την ταινία σου. Και δε θα υπάρχει διάλλειμα όσο παίζεται η ταινία. Όταν τελειώνει το κάθε σενάριο, θα σ’ το λέω και τότε θα συζητάμε ό,τι θέλεις.
»Σου υπόσχομαι ότι όσο δυναμισμό, όση υποτιθέμενη βία και να έχει ένα σενάριο που θα πρωταγωνιστείς, δε θα πονέσεις στ’ αλήθεια ποτέ. Απλώς θα παραπλανήσουμε τον εγκέφαλό σου, ώστε να διατάξει τον οργανισμό σου να εκκρίνει όση περισσότερη αδρεναλίνη και ντοπαμίνη μπορεί. Και να το κάνει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χημικά μέσα σου αυτό είναι το σεξ. Έκκριση ντοπαμίνης και αδρεναλίνης σε μείξη. Ακόμα και τα συναισθήματα, που διακατέχουν δύο εραστές που αισθάνονται ερωτευμένοι, πρακτικά αυτό το αποτέλεσμα επιτυγχάνουν. Απλώς εμείς μαθαίνουμε στους μαθητές μας να τα εξάγουν ανεξαρτήτως συναισθημάτων. Στο κάτω κάτω, ακόμα και οι ανακηρυγμένοι από τον εαυτό τους συναισθηματικοί δεν τολμούν να ισχυριστούν ότι αγάπησαν ή έστω απλώς ερωτεύτηκαν όσους είχαν ερωτική σχέση στη ζωή τους. Έρωτα, όμως, έκαναν, έτσι δεν είναι; Εμείς, λοιπόν, οι μη συναισθηματικοί παίρνουμε –και δίνουμε απαρεγκλίτως– ηδονή και οργασμούς ακόμα και από εκείνους που δεν αγαπήσαμε όσο οι… συναισθηματικοί! Βρες μόνη σου πιο είναι πιο σωστό και προπαντός λιγότερο υποκριτικό!
»Για εμάς, Μιρέλα μου, όταν δίνεις ηδονή, όταν δίνεις την υπέρτατη χαρά σε άλλον άνθρωπο… Όλη αυτή η θέληση –που είναι αλτρουιστική, αφού δεν παίρνεις αλλά δίνεις– αναγκαστικά εμπεριέχει συναίσθημα. Εντάξει μέχρι εδώ; Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνείς, να καταλαβαίνεις θέλω. Τις απαντήσεις κράτησέ τες για εσένα. Έτσι και αλλιώς δε θα είχα ποτέ σκοπό να σου αλλάξω γνώμη και να διαφωνούσες. Δικαίωμά σου είναι.
»Λοιπόν… Τι έλεγα; Α, ναι! Χωρίς πόνο, λοιπόν, και χωρίς χημικά βοηθήματα, όπως ναρκωτικά ή αλκοόλ ας πούμε! Δε χρειαζόμαστε ψεύτικους κόσμους, όταν μπορούμε να κάνουμε αυτόν που ζούμε ήδη πιο όμορφο. Ένα κομμάτι του έστω!
»Ξέχασε κυρίους Γκρέι, ιστορίες της «Ο», μαρκήσιο Ντε Σαντ, φον Μαζώχ κ.λπ. αηδίες. Η ηδονή δεν επιτυγχάνεται από τη δημιουργία πόνου. Όλα είναι παιχνίδια παραπλάνησης του μυαλού. «Deception». Να τη θυμάσαι αυτήν τη λέξη από εδώ και πέρα. Στην εκπαίδευση χρησιμοποιείται στον εαυτό μας για τον εγκέφαλό μας. Οι χρήση της σε άλλους πρέπει να γίνεται μόνο αν είναι αναγκαία και για θετικούς σκοπούς. Το τι θα θεωρήσεις εσύ θετικό, βέβαια, είναι εντελώς υποκειμενικό. Αλλά ελπίζω ότι θα ανέβεις και πνευματικά –εκτός από σεξουαλικά– καθώς εκπαιδεύεσαι και θα μάθεις ότι αξία έχει στη ζωή να κάνεις καλό. Αισθάνεσαι γενικά καλύτερα όταν οι γύρω σου χαμογελούν. Αυτά όμως είναι θέματα αύρας και μετάδοσης θετικής ενέργειας. Και είναι ακόμη νωρίς να επεκταθώ.
»Η αποπλάνηση, λοιπόν, είναι η μία από τις τέσσερις βασικές λέξεις που πρέπει να θυμάσαι. Θα καταλάβεις στην πορεία πλήρως το γιατί. Λοιπόν… Κατανοητό; Ξεκινάμε;»
Η ερώτηση ήταν περιττή. Η Μιρέλα είχε πάρει τις αποφάσεις της από τη στιγμή που είχε αρχίσει να της ανοίγεται σχετικά με τη ζωή της. Το να παραδώσει και το σώμα της ήταν αναπόφευκτο.
«Φυσικά! Και συμφωνώ με τα περισσότερα από αυτά».
Η Γιάννα δεν την άφησε να τελειώσει την πρότασή της. Όπως της είχε ήδη τονίσει, απαντήσεις σε τέτοια θέματα δίνει ο καθένας στον εαυτό του. Δεν υπάρχει λόγος να αναλυθούν.
«Ωραία, μωρό μου. Αρχικά θα ‘θελα να μου πεις κάτι ειλικρινά. Αν μπορούσες να κάνεις έρωτα με οποιονδήποτε –και το τονίζω αυτό– οποιονδήποτε ανεξαρτήτως φύλου, τι ή ποιον θα επέλεγες; Μη σκέφτεσαι! Απάντησε αμέσως το πρώτο πράγμα που σκέφτηκες!»
Η Γιάννα έκανε την ερώτηση αυτή παρακολουθώντας τα μάτια και τις εκφράσεις στο πρόσωπο της Μιρέλας. Ήθελε να διαπιστώσει αν η μικρή θα απαντούσε χρησιμοποιώντας το λογικό ή το συναισθηματικό μέρος του εγκεφάλου της. Η απάντηση φυσικά δεν την ξάφνιασε.
«Με εσένα!» είπε αποφασιστικά η μικρή, προκαλώντας αυθόρμητα τη γελαστή αντίδραση της Γιάννας.
Δεν μπορούσε να πει ότι δεν το περίμενε. Από χρόνια είχε διαπιστώσει ότι ασκούσε ερωτική έλξη σε γυναίκες σχεδόν στο ίδιο ποσοστό που την ασκούσε και στους άντρες γύρω της. Αυτό που ήταν παράξενο ήταν το ύφος της Μιρέλας μετά το μικρό της γελαστό ξέσπασμα. Η Γιάννα σοβάρεψε αμέσως. Είχε κάνει τη Μιρέλα να αισθανθεί εμφανώς αμήχανα με την αντίδρασή της και δεν έπρεπε.
«Συγγνώμη για την αντίδρασή μου, χαρά μου. Ειλικρινά είναι τιμή μου αυτό που άκουσα. Απλά δεν το περίμενα έτσι χύμα. Εμένα, λοιπόν. Μάλιστα. Γενικά ως απάντηση –άσχετα αν το προσωποποίησες– διάλεξες γυναίκα. Δε σε ρωτάω αν είσαι σίγουρη. Ήθελα να απαντήσεις αυθόρμητα. Έτσι και αλλιώς αυτό θα κάνουμε εδώ μέσα. Θα σιγουρευτούμε για το τι πραγματικά θέλεις περνώντας ευχάριστα!» της είπε χαμογελαστά χαϊδεύοντας με την παλάμη της απαλά το κοκκινισμένο μάγουλο της Μιρέλας.
Εκείνη έκλεισε τα μάτια της απολαμβάνοντας το χάδι της έμπειρης γυναίκας που ήθελε από την πρώτη στιγμή, από τότε που είχε πάει στο καμαρίνι της. Έγειρε το κεφάλι της και αφέθηκε εντελώς, ακολουθώντας με τα μάγουλά της την απαλή κίνηση του χεριού της όμορφης σχεδιάστριας. Η Γιάννα την κοίταζε τρυφερά. Ήταν τόσο γλυκιά έτσι, με τα μάτια κλειστά, παραδομένη στο χάδι της! Για πρώτη φορά στη ζωή της η Γιάννα συνέλαβε το εαυτό της να μην παίζει απλώς σενάριο με μια γυναίκα. Στην προσπάθεια να βρουν τη σεξουαλική κλίση της Μιρέλας, η Γιάννα αισθάνθηκε ότι θα κινδύνευε να χάσει τη δική της.
«Λυπάμαι, μωρό μου, θα σε απογοητεύσω. Για την ώρα, τουλάχιστον, δεν μπορείς να κάνεις έρωτα μαζί μου. Πρέπει πρώτα να μάθεις πολλά. Έπαιζες παιχνίδια στον υπολογιστή ποτέ; Ξέρεις τι σημαίνει παιχνίδι R.P.G; Αν ναι, θα πρόσεξες ότι ξεκινάς με τα εύκολα. Από την πρώτη πίστα μαζεύεις εμπειρία, βελτιώνεις το στυλ σου, μαθαίνεις κόλπα κ.λπ.. Όλα αυτά σε βοηθούν στο τέλος κάθε επιπέδου να νικήσεις έναν ολοένα και πιο δύσκολο αντίπαλο και να ανέβεις στο επόμενο επίπεδο. Εκεί αποκτάς περισσότερη εμπειρία, ανακαλύπτεις περισσότερα ταλέντα, αντιμετωπίζεις πιο δύσκολο κακό και ούτω καθ’ εξής! Ώσπου στο τέλος αναγκάζεσαι να χρησιμοποιήσεις όλη την εμπειρία και τα ταλέντα που απέκτησες σε όλα τα επίπεδα, για να νικήσεις τον τελικό κακό και το παιχνίδι να τελειώσει.
»Λοιπόν… Εμένα, μωρό μου, να με θεωρείς σαν την τελική κακιά του παιχνιδιού μας! Έχεις πολλές πίστες να τελειώσεις πριν φτάσεις σ’ εμένα. Αυτό γενικά είναι η απλουστευμένη μορφή του πλάνου της εκπαίδευσης. Σε οποιονδήποτε ή οποιαδήποτε εκπαιδεύουμε για Ξεχωριστό, άντρα ή γυναίκα δεν έχει σημασία, βρίσκουμε τον στόχο που επιλέγει ο καθένας και τον χρησιμοποιούμε ως κίνητρο για την εκπαίδευση» της εξήγησε η Γιάννα όσο πιο απλά μπορούσε.
Ύστερα έσκυψε προς το μέρος της και τη φίλησε τρυφερά στα τρεμάμενα χείλη της. Η Μιρέλα αισθάνθηκε ότι ο κόσμος πάγωσε γύρω της! Το μόνο που άκουγε πια ήταν η καρδιά της που χτυπούσε σαν τρελή και έκανε τον στήθος της να πάλλεται ανεξέλεγκτα. Το μόνο που ήθελε ήταν αυτή η στιγμή να μην τελειώσει ποτέ!
«Μιρέλα; Μιρέλα.. Έι! Γη καλεί Μιρέλα. Χιούστον, έχουμε πρόβλημα!»
Η Γιάννα είχε απομακρύνει τα χείλη της και τώρα προσπαθούσε αστειευόμενη να σπάσει την ένταση της στιγμής. Η μικρή είχε μείνει ακίνητη με τα μάτια κλειστά και φιλούσε τον αέρα. Η Μιρέλα άνοιξε τα μάτια της και χρειάστηκε μερικά δευτερόλεπτα για να συνέλθει.
«Εντάξει; Αποκαταστάθηκε η επικοινωνία; Αυτό ήταν για να ξέρεις τι έχει στο τέλος της διαδρομής που θα διανύσεις, αλλά μόνο αν είσαι καλή μαθήτρια, μωρό μου! Αλήθεια… Τα δύο κορίτσια που έχω εδώ σ’ αρέσουν εμφανισιακά;» τη ρώτησε όταν την είδε να συνέρχεται.
«Τι; Α, ναι… Είναι πολύ όμορφες και οι δύο!» απάντησε η Μιρέλα βρίσκοντας επιτέλους την επαφή με την πραγματικότητα.
«Καλά. Πήγαινε τότε στο μπάνιο και ετοιμάσου. Θα λάβεις αυτό που ζήτησες, ομορφιά μου. Καλή διασκέδαση από εμένα!» της είπε η Γιάννα χαμογελώντας παιχνιδιάρικα.