Το κρυο σημερα ηταν πιο δυνατο. Ειδικα επανω στην μηχανη τα'παιξα. Βρηκα παρκινγκ κοντα στη σχολη και το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να μπω στο καφε που υπηρχε απ' εξω. Η ζεστη με τυλιξε και εκανε τους μυης μου να χαλαρωσουν αμεσως. Η ουρα ηταν σχετικα μεγαλη και ετσι δεν εχασα χρονο και μπηκα για να περιμενω. Επιασα το κινητο μου και αμεσως πληκτρολογισα τον αριθμο της Ρω. Χτυπησε μερικες φορες και υστερα το σηκωσε. Ησυχια. "Ειμαι στην καφετερεια, θες να σου φερω κατι?" ειπα ηρεμα και νομιζω πως την ακουσα να χαχανιζει.
"Περιμενε εκει, ερχομαι." ειπε και το κλεισαμε. Ενω περιμενα ξαφνικα καποιος τυλιξε τα χερια του απο πισω μου και με κολλησε επανω του. Το προσωπο ηρθε διπλα απο το δικο μου και μονο και μονο απο το αρωμα καταλαβα ποιος ηταν. Του εσκασα ενα γλυκο φιλι στο μαγουλο και εκεινος χαμογελασε.
"Γιατι δεν με περιμενες να παμε μαζι με το αμαξι?" μου ειπε και του χαμογελασα.
"Ξυπνησα πολυ νωρις και δεν ηθελα να σε ξυπνησω και εσενα. Εξαλλου ηθελα να παω μια βολτα. Τοσες μερες που δεν την ειχα στα χερια μου με ειχε πιασει αμοκ."
Δεν μου απαντησε και απλα μου εδωσε ενα απαλο φιλι στα χειλη. Το καταλαβα πως ηθελε να ξυπνησουμε μαζι ομως το πρωινο για μενα δεν ηταν και απο τα καλυτερα μου. Οταν ανοιξα τα ματια μεσα στο σκοταδι και ενιωσα ενα χερι γυρω μου στην αρχη πανικοβληθηκα. Γυρισα αμεσως και οταν ειδα το ηρεμο προσωπο του Μαριου καπως ηρεμισα και εγω. Κοιμοταν βαθια και δεν ηθελα να τον ξυπνησω για κανεναν λογο. Πλησιασα και του εδωσα ενα απαλο φιλι στο μαγουλο και καθισα για λιγο ξαπλωμενη να τον κοιταζω. Ηταν τοσο καλος μαζι μου και παρολο που ηξερε για τον Αλεξ δεν εκανε ουτε στιγμη πισω. Τελος, πρεπει να παρω μια αποφαση! Ο Αλεξ δεν προκειται να γυρισει ενω ξερω πως ο Μαριος μπορει να με κανει ευτυχισμενη. Σκατα. . . Καπως ετσι σηκωθηκα και ετοιμαστηκα για την σχολη. Ηταν παρα πολυ νωρις και αντι να τον ξυπνησω βγηκα απο το σπιτι σιγα σιγα και εφυγα. Εκανα μια βολτα με την μηχανη σχεδον σε ολη την πολη και αφου εφτασα στις γραμμες του τραινου παρκαρα σε μια γωνια και καθισα να κοιταω την αλλη πλευρα. Παντα μου αρεσε να καθομαι σε αυτη την πλευρα της πολης. Ηταν ησυχα και η απεναντι πλευρα των γραμμων εμοιαζε σαν μια αλλη διασταση. Δεν υπηρχαν σπιτια, ουτε δρομοι ουτε τιποτα. Μονο χορταρι, δεντρα και στο πολυ βαθος βουνα! Ο ηλιος μολις ειχε βγει μα ακομα εκανε ψυχρα. Γιατι δεν μπορουσα να περασω τις γραμμες και απλα να χαθω? Μια καινουρια αρχη. Μονο αυτο χρειαζομουν.
"Ει, με ακους?" ειπε ο Μαριος και κουνησε το χερι του περα δωθε μπροστα απο το προσωπο μου. Θυμομουν τα πρωινα γεγονοτα και δεν ειχα καταλαβει πως ειχε ερθει η σειρα μου.
"Τι θα παρεις λεω!" ειπε και τον ειδα που σχεδον κρατιοταν να μην γελασει. Του εσκασα μια σιγανη αγκωνια στα πλευρα και κοιταξα την πωλητρια. Της ειπα τον καφε μου και αφου μου το εφτιαξε, τον πηρα και πηγαμε να καθισουμε σε ενα τραπεζακι κοντα στην τζαμαρια. Σωριαστηκα αμεσως επανω στο καναπεδακι και διπλα μου καθισε ο Μαριος. Περασε το χερι του γυρω απο την μεση μου και εγειρα επανω του.
"Τι σκεφτοσουν πριν?" με ρωτησε ηρεμα και σηκωσα το κεφαλι για να τον κοιταξω στα ματια.
"Τιποτα συγκεκριμενο. Συνειρμους εκανα και χαθηκα καπου." γελασα και εκανε και εκεινος το ιδιο. Δεν πηρε ουτε μια στιγμη το βλεμμα του απο πανω μου και καποια στιγμη εσκυψε και με φιλησε. Το φιλι του ηταν τοσο γλυκο, τοσο προσεκτικο. Με κρατουσε λες και ημουν απο γυαλι και θα εσπαγα.
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!!" ακουστηκε μια τσιριδα και αμεσως τιναχτηκα. Φυσικα και καταλαβα ποια ηταν και για καποιο λογο δεν μου φανηκε περιεργη η αντιδραση της.
"Καλημερα." μουρμουρισα και εκεινη μαζι με τον Ελιοτ καθισαν απεναντι και μας κοιτουσαν με ενα υπουλο χαμογελο.
"Καλημερα? ΚΑΛΗΜΕΡΑ? Μονο αυτο εχεις να πεις? Καμια ανατριχιαστικη λεπτομερεια? Τιποτα?" με ρωτησε η Ρω ενω εκανε σαν κουρδιστο παιχνιδι στην θεση της. Εγειρα το κεφαλι και την κοιταξα εντονα σαν να της ελεγα οτι δεν ειμαστε μονες και ανασηκωσε το φρυδι της ειρωνικα.
"Τα εχετε μωρε ναι η οχι?" ειπε και παγωσαμε και οι δυο.
"Σιγα μην σου πουμε!" της απαντησε ο Μαριος και τυλιξε τα χερια του γυρω μου σφιχτα. Με φιλησε εντονα και εγω απλα εμεινα εκει παγωμενη. Οταν με αφησε τους ξανακοιταξα και μας κοιταζαν εκπληκτοι.
"Εσεις οι δυο πηγαινετε να μου παρετε εναν καφε και να κανετε αρκετη ωρα!" ειπε η Ρω δειχνοντας τον Μαριο και τον Ελιοτ. Την ωρα που πηγε να διαμαρτυρηθει ο αλλος διπλα μου ο Ελιοτ του εκανε νοημα να μας αφησουν. Πηρε το προσωπο μου στα χερια του και με κοιταξε στα ματια.
"Αμα χρειαστεις ενισχυσεις βαλε φωνη." ειπε και γελασα. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι, αφησε ενα φιλι στο μετωπο μου και εφυγε. Γυρισα και την ειδα να με κοιταζει με αυτο το ανακριτικο υφος. Αναστεναξα και της εδωσα το ελευθερο να με ρωτησει. Φυσικα και μου εκανε ασταματητες ερωτησεις και προσπαθουσα να απαντησω στα παντα μα οταν εκανε την πιο κρισιμη δεν ηξερα τι να πω.
"Τι νιωθεις για εκεινον? Αν θυμαμαι καλα εσυ η ιδια μου ειχες πει οτι δεν τον εβλεπες ετσι."
"Θελω να σου μιλησω για καποια πραγματα που εχουν γινει και ισως εσυ να βγαλεις περισσοτερο νοημα απο εμενα. Νιωθω καλα με τον Μαριο, μου αρεσει οπως ειμαστε μαζι και με εχει αγγιξει το γεγονος οτι επιμενει και με θελει ενω εγω σκεφτομαι καποιον αλλον. Δεν ξερω ομως τι να κανω. Ειπαμε να προσπαθησουμε αλλα δεν μπορω να το αφησω παραπανω αν οντως δεν μπορω εγω να το τραβηξω. Δεν θελω να πληγωθει επειδη εγω εχω κολλησει." παραδεχτηκα και ενω περιμενα ενα νεο κυμα ερωτησεων για το ποιος ειναι ο αλλος και τα λοιπα εκεινη με κοιταξε και πλησιασε περισσοτερο.
"Για τον Αλεξ λες?"
"Πως το ξερεις?" την ρωτησα εκπληκτη και αφου εριξε ενα φευγαλεο βλεμμα προς τα παιδια καταλαβα οτι ερχονταν προς το μερος μας. Αμεσως σταματησα και κοιταξα εξω απο το μαγαζι. Γιατι παλι θα πρεπει να αναρωτιεμαι για κατι που εχει να κανει με εκεινον? Γιατι απλα δεν εξαφανιζεται απο την ζωη μου?
"Δεν μου την βασανισες πολυ?" ειπε ο Μαριος και καθισε διπλα μου. Γυρισα και του χαμογελασα με οση δυναμη ειχα ενω μεσα μου ηθελα να εξαφανιστω σαν ατμος. Σηκωθηκαμε ολοι και βγηκαμε απο την καφετερεια. Περπατουσαμε ολοι μαζι και οταν φτασαμε στην εισοδο της σχολης ακουσα καποιον να φωναζει το ονομα μου. Γυρισα πισω και ειδα καποιον να κουναει το χερι του σε εμενα για να τον προσεξω. Στραφηκα προς τα παιδια και με κοιτουσαν περιεργα. Κουνησα τους ωμους μου ανηξερη και κοιταξα παλι προς το μερος του. Ηταν ενας αντρας γυρω στα 30 με κοντα ξανθα μαλλια και φορουσε ενα σκουρο γκρι κουστουμι. Μα τι μπορει να με ηθελε εμενα ενας τυπος σαν αυτον?
"Παω να δω τι με θελει. Πηγαινετε μεσα και θα ερθω."
"Δεν θες να ερθω μαζι σου?" ειπε ο Μαριος προστατευτηκα και κουνησα αρνητικα το κεφαλι.
"Θα ειμαι ενταξει." ειπα και ξεκινησα να περπαταω προς το μερος του. Σταθηκα μερικα βηματα μακρια του και τον κοιταξα περιεργα.
"Παρακαλω?"
"Δεσποινις Καρολαιν, ονομαζομαι Τζειμς Ρολ και ερχομαι απο την δισκογραφικη Gold Records. Ελπιζω να μην σας καθυστερω απο το μαθημα σας." ειπε ευγενικα και τον κοιταξα εκπληκτη. Δισκογραφικη ειπε? . . .
Merian