Οταν επιτελους βγηκα απο αυτο το δωματιο το πρωτο πραγμα που εκανα ηταν να σωριαστω στον καναπε και να πιο ενα μπουκαλι με νερο. Ηθελα παααρα πολυ νερο! Ειχα δωσει ολη μου την ενεργεια στο να βγει καλο και να μην τους απογοητευσω και τωρα ημουν κομματια. Ο Αλεξ ηρθε και καθισε διπλα μου και ηταν πολυ ευδιαθετος. Τον κοιταξα στραβα και συνεχισε να χαμογελαει."Τι?" ρωτησα και του ξεφυγε ενα χαχανητο.
"Ησουν παρα πολυ καλη. Δεν ηξερα οτι τα φιλια μου ειχαν τετοιες ικανοτητες."
Τον κοιταξα με το ενα φρυδι ανασηκωμενο και του εσκασα μπουνια στο μπρατσο. Σαν απαντηση επιασε το χερι μου και μου εδωσε μια οχι-τοσο-δυνατη τσιμπια στα πλευρα. Φυσικα καταληξαμε να πλακωνομαστε αλλα δεν μπορουσα παρα να γελασω με ολο αυτο. Τα παιδια δεν αργησαν να μπουνε μεσα και ετσι σταματησαμε τα παιχνιδια. Ανοιξα το κινητο μου και ειδα πως ειχε περασει η ωρα και ειχα ηδη ενα μηνυμα απο την Ρω και προς μεγαλη μου εκπληξη απο τον Μαριο. Ανοιξα πρωτα της Ρω και μου ελεγε πως θα πηγαινε σπιτι και οτι εχει αλλαξει τελειως και πρεπει να μου δειξει τι αγορασε απ' εξω. Μου ευχοταν και καλη τυχη και οτι μ' αγαπαει πολυ. Χαμογελασα και μετα ανοιξα το μηνυμα του Μαριου. Ηταν πραγματι πολυ περιεργο.
- Πρεπει να σε δω.
Ηταν το μονο που ελεγε και συνοφρυώθηκα. Τι να εγινε? Κοιταξα για λιγο τους αλλους που μιλουσαν και το βλεμμα μου επεσε στον Αλεξ που καθοταν διπλα απο τον Ραιαν μαζι με ενα ζευγαρι ακουστικα και δουλευαν πανω στο κομματι. Σηκωθηκα ορθια και πλησιασα τον Τζει.
"Τι εγινε γλυκια μου? Πως αισθανεσαι?" με ρωτησε στοργικα και περασε το χερι του γυρω απο τους ωμους μου.
"Ζαλισμενη και πολυ κουρασμενη." παραδεχτηκα και μου εσκασε ενα φιλι στο κεφαλι.
"Ποση ωρα θα μεινουμε εδω?"
"Γιατι? Ραντεβουδακι, ραντεβουδακι?" ειπε τελειως επειδικτικα και με την ακρη του ματιου μου ειδα τον Αλεξ που τσιτωθηκε. Αα, μας βγηκε και ζηλιαρης το παιδι. Τωρα θα δεις κυριος τι εστι να με βασανιζεις.
"Περιπου. Πρεπει να βρω εναν φιλο και μετα να παω σπιτι. Εχω σχολη το πρωι και θελω να σαπισω στον υπνο." παραδεχτηκα ο αλλος ειχε ριξει ολη του την προσοχη επανω μας.
"Πηγαινε ετσι και αλλιως ολη η δουλεια πεφτει στους αλλους τωρα και δεν χρειαζεσαι σε κατι. Αντε να ξεκουραστεις και αυριο μετα την σχολη, παρε με να σου πω που θα ειμαστε για τα γυρισματα."
"Οκ. Καλη ξεκουραση παιδια!" τους χαιρετησα ολους χαμογελοντας και μονο ο αλλος με αγριοκοιταζε. Ξαφνικα ενω πηγα να γυρισω ενιωσα ενα χερι να αγγιζει τον κωλο μου και για μια στιγμη παγωσα. Γυρισα με γουρλωμενα τα ματια και ειδα τον Βινσεντ να τον κοιταζει με περιεργεια.
"Ακομα δεν μπορω να καταλαβω απο που σε ξερω." ειπε αναισθητα και απλα εκανα οτι και την προηγουμενη φορα. Του εσκασα μπουκετο στην μυτη. Υστερα πηρα τα πραγματα μου και ενω φορουσα το τζακετ μου οι αλλοι ηταν απο πανω του και του εδειναν χαρτομαντηλα για να σταματησει την αιμοραγια.
"Τωρα θυμηθηκα απο που την ξερω!" μουρμουρισε πονεμενα και οι αλλοι κρατιοντουσαν να μην ξεσπασουν σε γελοια.
"Φιλε, σου αξιζε." γελασε ο Ααρον και αρχισαμε ολοι να γελαμε δυνατα. Μεχρι και σε μενα φανηκε αστειο ολο αυτο.
"Αντε, καληνυχτα!" ειπα και βγηκα εξω. Καθως περπατουσα στον διαδρομο καποιος με τραβηξε απο το μπρατσο για να με σταματησει. Ηρθα αντιμετωπη με τον Αλεξ.
"Με ποιον θα βγεις?" ειπε αποτομα και τον κοιταξα με το ενα φρυδι ανασηκομενο.
"Δεν νομιζω οτι σε νοιαζει." του πεταξα και ξεκινησα παλι να περπαταω. Μολις εστριψα στο διαδρομο για να μπω στο παρκινγκ με σταματησε παλι και με κολλησε στον τοιχο. Του εριξα ενα αγριο βλεμμα ενω μεσα μου ενιωθα το διαβολακι να χαμογελαει ενω το αγγελακι μου ελεγε να τον αφησω. Ποτε δεν νικουσε αυτη η φωνουλα.
"Με νοιαζει. Πες μου με ποιον θα βγεις."
"Με τον Μαριο. Υπαρχει καποιο προβλημα?" απαντησα και ειδα τα χαρακτηριστηκα του να σκληραινουν μονο και μονο που ακουσε το ονομα. Ωχ, παει αυτος θα με σκοτωσει.
"Δεν θελω να τον δεις. Μεινε εδω η απλα πηγαινε σπιτι."
"Δεν προκειται να μου πεις τι θα κανω. Θα παω οπου θελω και θα δω οποιον θελω."
"Γιατι πρεπει αυτον? Πες οτι δεν θες να εισαι μαζι μου επειδη καυλαντιζεις με αυτον και ασε τα οτι επειδη εκανα εγω μαλακιες!" φωναξε και φυσικα εφυγε το χερι μου και του αστραψα ενα χαστουκι. Με κοιταξε σοκαρισμενος και εγω ημουν ετοιμη να εκραγω.
"Αντε-και-γαμησου!" του ειπα μεσα στην μουρη του διχως να φωναξω και υστερα μπηκα στο παργκινγκ, καβαλησα την μηχανη μου και εφυγα. Αντι να παω κατευθειαν σπιτι περασα απο το μαγαζι γιατι ηξερα οτι σιγουρα θα δουλευειο ο Μαριος εκει και ηθελα να δω τι θα μου πει. Μολις με ειδε ο Μπο με πηρε μια σφιχτη αγκαλια στην οποια νομιζω οτι ακουσα μερικα κοκκαλα να κανουν κρακ και μετα με αφησε να μπω μεσα. O Μαριος βρισκοταν μεσα απο την μπαρα και μολις με ειδε μου εκανε νοημα να πλησιασω. Καθισα σε ενα σκαμπο στο μπαρ και τον περιμενα να ερθει.
"Τι κανεις, ομορφη?"
"Ειμαι πολυ κουρασμενη. Τι εγινε και ηταν τοσο επειγον?"
"Να σου βαλω κατι να πιεις να χαλαρωσεις? Τιποτα απλα ηθελα να σε δω. Μου εχεις λειψει. Πολυ." παραδεχτηκε και απλα μου ηρθε να τον σκοτωσω. Επειδη ηθελε να με δει εκεινος εγω φαγωθηκα με τον αλλον και τωρα μαλιστα. Τελεια! Εκλεισα τα ματια και πηρα μια βαθια ανασα για να μη τον στραγγαλισω.
"Βαλε μου μια βοτκα. Σκετη." ειπα και με κοιταξε περιεργα.
"Τι εγινε, τσακωθηκες με το αγορι? Σου εκανε σκηνες?" ρωτησε καπως ειρωνικα και τον αγριοκοιταξα.
"Ξερεις κατι? Ασε μην μου βαζεις τιποτα. Παω να φυγω." ειπε εκνευρισμενα και τον ακουσα που με φωναζε καθως απομακρυνομουν. Σημερα ειχαν σκοπο ολοι να μου σπασουν τα νευρα δεν εξηγητε αλλιως! Χαιρετησα τον Μπο και ανεβηκα στην μηχανη μου για να γυρισω σπιτι. Ειχα απιστευτα νευρα! Οταν εφτασα σπιτι με το που μπηκα μεσα επεσα πανω σε μια μεγαλη εκπληξη. Η Ρω με περιμενε στο σαλονι μαζι με τον Ελιοτ και ηταν διαφορετικη. Πολυ διαφορετικη! Ειχε βαψει πρασινα τα μαλλια της και ειχε βγαλει και τον γυψο! Αμεσως ετρεξα την πηρα αγκαλια και αρχισαμε να ουρλιαζουμε σαν τρελες. Ο Ελιοτ μας κοιτουσε λες και ημασταν τρελες.
"Τι ειναι αυτο? Ειναι υπεροχα! Και που πηγε το εκνευριστηκο πραγμα?" της ειπα ολο χαρα και εκεινη με αγκαλιασε ακομα πιο δυνατα!
"Αληθεια σου αρεσουν? Ηταν ξαφνικο ε?"
"Μου κανεις πλακα? Ειναι υπεροχα!"
"Χαιρομαι που σου αρεσουν. Για πες μου τωρα τα δικα σου. Τι εγινε στην εταιρια? Πολυ αργησατε σημερα και φαινεσαι κουρασμενη." ειπε και χαμογελασα. Της ειπα πως ηταν ολη η εμπειρια της ηχογραφισης και παρελειψα τα γεγονοτα με τον Αλεξ. Δεν ηθελα να της χαλασω την διαθεση ειδικα μια μερα σαν και αυτη. Καθισαμε ολοι μαζι για κανα δυωρο μεχρι που αρχισε να γουργουριζει το στομαχι ολονων.
"Παμε εξω να φαμε? Ποσο καιρο εχουμε να βγουμε!" ειπε η Ρω ολο χαρα αλλα ημουν πολυ κουρασμενη για να βγω παλι εξω.
"Ειμαι πολυ κουρασμενη ρε κοριτσι και αυριο εχουμε σχολη και εγω μετα εχω γυρισμα. Θελετε να παραγγειλουμε εδω?"
"Καλα αλλα μου το χρωστας ε!" παραπονεθηκε και της εσκασα ενα φιλι στο μαγουλο.
"Παω να αλλαξω και ερχομαι να δουμε τι θα παρουμε!" ειπα χαρουμενα και εκεινη συμφωνησε. Ανεβηκα δυο-δυο τα σκαλια και χωθηκα κατευθειαν στο δωματιο μου. Αμεσως γδυθηκα και καθως ημουν με τα εσωρουχα και εψαχνα τις πιτζαμες μου ακουσα το κινητο μου να χτυπαει. Το ανοιξα και ειδα πως ηταν ο Αλεξ. Οταν με επαιρνε ειχα βαλει την φωτογραφια που τον ειχα βγαλει με τα ρουχα μου. Αμεσως του το εκλεισα και το πεταξα επανω στο κρεβατι. Συνεχισα να ψαχνω τις πιτζαμες μου. Τελικα φορεσα μια μαυρη φορμα και ενα τιραντακι λευκο. Τυλιξα τα μαλλια μου σε εναν ανωμαλο κοτσο, ξεβαφτηκα και ενω τακτοποιουσα τα πραγματα μου ακουσα το κουδουνι να χτυπαει. Η καρδια μου αρχισε να χτυπαει σαν τρελη χωρις λογο. Ανοιξα την πορτα και κατεβηκα αργα αργα τα σκαλια. Ειχε ανοιξει η Ρω και εκεινος στεκοταν στην πορτα. Δεν φαινοταν καθολου χαρουμενος αλλα χαμογελουσε λιγακι για τα προσχηματα. Παγωσα και τον κοιταξα τελειως ανεκφραστη.
"Ελπιζω να μην ενοχλω. Βγηκε το τραγουδι και στο εφερα να το ακουσεις." ειπε και μου εδειξε μια θηκη απο cd που κρατουσε στα χερια του. Καλα προφανως και εψαχνε δικαιολογια για να μου μιλησει.
"Μαλλον θα παραγγειλουμε για τεσσερις αποψε." μουρμουρισε η Ρω και με κοιταξε πονηρα. Της εριξα ενα αγριο βλεμμα και υστερα του εκανα νοημα να μπει.
"Ελα επανω." ειπα και εκεινος μπηκε μεσα.
Merian