Ο καιρος σημερα μπορω να πω πως ηταν πιο κρυος απο ποτε! Ευτυχως που ηρθε ο Ελιοτ το πρωι και μας πηγε στην σχολη γιατι πραγματικα πανω στην μηχανη δεν θα αντεχα. Ενιωθα ηδη παρα πολυ κουρασμενη. Ετσι οπως το πηγαινε τα Χριστουγεννα θα βλεπαμε χιονι. Στο Αντερλιν το να βλεπεις χιονι ηταν πιο σπανιο και απο το να βρεις ανοιχτο ντελιβερι μετα τη μια το βραδυ! Πραγματικα σπανιο! Οκ, το ξερω οτι γινομαι υπερβολικη αλλα εχει να χιονισει κανονικα απο τοτε που ημουν πεντε χρονων και δεν ηξερα καν πως ηταν!"Που θα κανετε τα γυρισματα μετα?" γυρισε να με ρωτησει η Ρω.
"Δεν εχω ιδεα. Θα μιλησω με τον Τζει αργοτερα για να μου πει το που θα παω. Ελπιζω να μην ειναι σε εξωτερικο χωρο." της απαντησα και με κοιταξε σκεπτικη. Κατι ειχε αυτη απο την ωρα που ξυπνησε και δεν ξερω ακομα τι.
"Αν θελετε ας με παρει η Ρω τηλεφωνο να ερθω να σας παρω εγω με το αμαξι. Μονο μια φωτογραφιση εχω για σημερα και μετα θα ειμαι ελευθερος."
"Ωπα! Τι φωτογραφιση?" πεταχτηκα και με κοιταξαν και οι δυο με ενα μπερδεμενο υφος.
"Εμ, απο την δουλεια μου!?"
"Α, ναι. Σωστα." ειπα και κοιταξα αλλου. Ημουν τελειως αφηρημενη! Ο Ελιοτ δουλευε ως φωτογραφος σε ενα περιοδικο και συχνα τυχαινε και δεν ειχε παρα πολυ δουλεια. Συνεχεια μιλουσε για τα προτζεκτ που ηθελε να κανει μονος του αλλα ποτε δεν ξεκινησε κατι. Ηθελε να παρει και την Ρω μαζι του στο εξωτερικο οταν τελειωναμε με την σχολη αλλα εκεινη ακομα το σκεφτοταν. Ηταν μια αρκετα μεγαλη αποφαση.
Φτασαμε επιτελους στην σχολη και μπηκαμε κατευθειαν για μαθημα. Δυστυχως για μενα τα περισσοτερα μαθηματα ηταν θεωρητικα και κοντευα να λιωσω επανω στο θρανιο. Η Ρω δεν ειχε μπει αυτη την ωρα και ουτε μου ειχε πει που ηταν. Πραγματικα αναρωτιομουν τι στο καλο ειχε παθει. Εβγαλα το κινητο μου απο την τσεπη και κατευθειαν της εστειλα μηνυμα. Περιμενα υπομονετικα αλλα δεν απαντουσε και ειχα αρχισει να ανησυχω. Ημουν ετοιμη να βγω εξω να την ψαξω μεχρι που χτυπησε το κινητο μου και ηταν μηνυμα απο εκεινη.
- Μην φρικαρεις απλα εμεινα εξω επειδη με εχει πιασει το κεφαλι μου και δεν νιωθω πολυ καλα. Αν ειναι θα παρω ταξι και θα φυγω. Θα σε περιμενω το βραδυ να μου πεις πως πηγε το γυρισμα.
Μα ποτε προλαβε να αρρωστησει? Παλι καλα που δεν πηγαμε μαζι με την μηχανη σημερα γιατι θα γινοταν ακομα χειροτερα. Στο διαλλειμα πηρα τηλεφωνο τον Ελιοτ να περασει απο κει να την φροντισει και μου ειπε και ο ιδιος οτι δεν ειχε ιδεα και οτι δεν του εστειλε ουτε εκεινου μηνυμα. Αυτη η συμπεριφορα της Ρω δεν ηταν καθολου φυσιολογικη. Σιγουρα μολις τελειωνα με την δουλεια θα πηγαινα κατευθειαν σπιτι να δω τι στο καλο εχει παθει. Δεν προκειται να την γλιτωνε. Μπηκα για μαθημα με τις σκεψεις μου μπερδεμενες και επεσα σε μια οχι-και-τοσο-ευχαριστη εκπληξη. Ο Μαριος καθοταν στο θρανιο μου και μολις με ειδε μου εριξε ενα στραβο χαμογελο. Ακομα ειχα τα νευρα μου μαζι του. Τον πλησιασα και καθισα στην θεση μου ενω σταυρωσα τα χερια στο στηθος.
"Καλημερα και σε σενα, Καρολαιν."
"Καλημερα. Τι κανεις εδω?" ειπα ξερα και εβγαλα ενα τετραδιο με σημειωσεις που ειχα. Αρχισα να σκιτσαρω ενω μπηκε ο καθηγητης μεσα.
"Εγω εχω μαθημα εδω οπως και εσυ. Τι εγινε σε εθιξα τις προαλλες επειδη σου ειπα για τον γκομενο σου γι' αυτο δεν μου μιλας?" ειπε ειρωνικα και τον κεραυνοβολησα με ενα βλεμμα.
"Δεν ειναι γκομενος μου! Σταματηστε ολοι να μου κανετε σκηνες για ολα!" ειπα εντονα και αφου αρχισε να γελαει κρατωντας την κοιλια του, περασε το χερι του γυρω απο τον ωμο μου και με αγκαλιασε. Αυτος ηταν ο παλιος καλος Μαριος. Μου ειχε λειψει αυτη η συμπεριφορα.
"Εισαι χαζη. Πες μου οτι σου εκανε σκηνες για μενα?" γελασε και κοιταξα το ταβανι με αγανακτιση.
"Πραγματικα προσπαθω να τον αποφυγω γιατι ξερω οτι θα με καταστρεψει ψυχολογικα αλλα δεν λεει να το καταλαβει."
"Και δεν προκειται. Μα καλα εσυ δεν τον ηθελες σαν τρελη? Τι εγινε τωρα και τον αποφευγεις?" ρωτησε ολο περιεργεια και τον κοιταξα στραβα. Αυτο και αν ηταν αβολο.
"Ω, μην ανησυχεις για μενα! Μπορεις να μου πεις τα παντα. Το ξεπερασα. Φυσικα και σε αγαπαω ακομα αλλα περισσοτερο σαν φιλη. Εισαι ανεκτιμητη." μου χαμογελασε και κοιταξα εξω απο το παραθυρο. Ειχε αρχισει ηδη να ψιχαλιζει.
"Ειναι αβολο και παλι."
"Σκασε και λεγε. Θελω να μου πεις μηπως βγαλουμε καμια ακρη." γελασε και τον αγριοκοιταξα που με κοροιδευε.
"Απλα δεν θελω τιποτα και με κανεναν. Εσεις οι αντρες ειστε πιο πολυπλοκοι και απο τις γυναικες! Το μονο που θελω να επικεντρωθω αυτη την στιγμη ειναι η δουλεια μου και η σχολη. Τερμα τα ραντεβου." ειπα με πεισμα και μου ανακατεψε τα μαλλια παιχνιδιαρικα.Φυσικα το ελεγα μπας και το πιστεψω και εγω η ιδια.
"Καταλαβα. Δεν σε αφηνει σε ησυχια για να αποφασισεις και εσυ θες τον χρονο σου. Κλασικα γυναικεια κολληματα." με κοροιδεψε και του εσκασα μια σιγανη μπουνια στο μπρατσο. Δεν το συνεχισαμε παραπανω το θεμα αρχισαμε να παρακολουθουμε το μαθημα κανονικα. Ειχαν μεινει μονο δυο ωρες μεχρι το σχολασμα και ευτυχως εφοσον ειχα παρεα μου τον Μαριο περασαν γρηγορα. Μολις βγηκα απο την ταξη εψαξα στις επαφες μου για τον Τζει και τον πηρα κατευθειαν τηλεφωνο.
"Που εισαι γλυκια μου ηλιαχτιδα?" ειπε με χαρουμενο τονο μολις το σηκωσε και παραξενευτηκα.
"Για να μου λες γλυκολογα εσυ κατι θες. Τι εγινε? Που να ερθω?"
"Στα λεω μηπως και σου φτιαξω την διαθεση και να μην αγχωθεις αχαριστο πλασμα! Αν τελειωσες τωρα μπορω να περασω να σε παρω απο την σχολη. Ειμαι κοντα."
"Νομιζω οτι ειναι πολυ καλη ιδεα γιατι δεν εχω μεταφορικο! Θα σε περιμενω μεσα στο καφε γιατι η βροχη οσο παει και δυναμωνει!" του ειπα και το κλεισαμε. Περασα απεναντι και αμεσως με τυλιξε μια ζεστη και η μυρωδια του καφε. Σταθηκα στην ουρα και περιμενα για να παρω εναν καφε και κατι να τσιμπησω. Δε θα ειχα την ευκαιρια να φαω ολη μερα οποτε καλυτερα να το κανω τωρα που μπορω. Καποια στιγμη ενω εμεναν δυο ακομα ατομα για να πω εγω την παραγγελια μου, ενιωσα σαν καποιος να με τρυπαει με το βλεμμα του. Εριξα μια ματια γυρω μου μηπως δω κανεναν αλλα το μαγαζι ηταν γεματο και ετσι δεν εδωσα ιδιαιτερη σημασια. Παραγγειλα εναν μεγαλο καπουτσινο και ενα σαντουιτς και μολις μου τα εφεραν με πηρε και ο Τζει για να βγω. Πανω στην ωρα! Λιγο πριν βγω το ματι μου επεσε σε δυο αγορια που καθοντουσταν μερικα τραπεζια μακρια και ειδικα ο ενας ειχε καρφωσει το βλεμμα του επανω μου. Το προσωπο του μου ηταν γνωστο και μου πηρε λιγο να καταλαβω ποιος ηταν. Οχι. Δεν ειναι δυνατον! Τι κανει αυτος εδω? Σταθηκα για λιγο ακινητη να κοιταζω προς το μερος του και γυρισε και ο φιλος του. Τον ηξερα και αυτον! Ηταν το ρεμαλι που μου ειχαν γνωρισει τα παιδια, ο Χιθ! Τι στο καλο εκαναν μαζι αυτοι οι δυο? Να μου πεις τα ρεμαλια βρισκουν ο ενας τον αλλον. Μα πως με βρηκε εδω περα? Επιτελους ανοιξα την πορτα και βγηκα εξω σαν κυνηγημενη! Βρηκα το αμαξι του Τζειμς και μπηκα μεσα ενω προσπαθουσα να ηρεμισω την αναπνοη μου.
"Φυγε, φυγε!" ειπα γρηγορα και εκεινος ξεκινησε αμεσως ενω με κοιτουσε περιεργα. Σε σχεδον ολη την διαδρομη δεν πηρε το βλεμμα του απο πανω μου και περιμενε να ηρεμησω μεχρι να με ρωτησει.
"Καρολαιν, τι εγινε εκει πισω?" με ρωτησε φιλικα και κοιταξα εξω απο το παραθυρο την βροχη. Γιατι πρεπει παλι το παρελθον μου να μου χτυπαει την πορτα? Δεν ηθελα να θυμαμαι τιποτα!
"Ειδα καποιον που ειχα να τον πετυχω χρονια και νομιζα πως δεν θα τον εβλεπα ξανα."
"Δεν χρειαζεται να μου πεις τιποτα παραπανω αν δεν το θες παρα μονο ζητησε μου οτι χρειαστεις, ενταξει?" ειπε γλυκα και του χαρισα ενα χαμογελο.
"Σ' ευχαριστω. Για πες μου τωρα που παμε?"
"Θα δεις. Ειμαι σιγουρος οτι θα σου αρεσει πολυ αυτο το μερος." ειπε και πεσαμε στην σιωπη μεχρι να φτασουμε. Μετα απο λιγα λεπτα μπηκαμε μεσα στο δασος του Αντερλιν και συνεχισαμε για αρκετη ωρα. Η βροχη δεν κοπασε ουτε λεπτο και ισα ισα που δυναμωνε περισσοτερο. Επιτελους μετα απο λιγο σταματησαμε απο ενα κτηριο. Ηταν θολα απο την βροχη και δεν μπορουσα να διακρινω πολλες λεπτομερειες. Εκεινος βγηκε πρωτος μαζι με μια ομπρελα και ηρθε απο την μερια μου και μου ανοιξε. Βγηκα και χωθηκα απο κατω μαζι του. Τρεξαμε μεχρι την εισοδο του κτηριου και η πορτα ηταν σπασμενη. Μεσα υπηρχε πολυς κοσμος και ο καθενας δουλευε και με ενα μηχανημα. Ειχαμε ερθει σε ενα εγκαταλελειμενο κτηριο και ειχε δικιο ο Τζει. Το λατρευω!
"Τα παιδια βρισκοντε ηδη σε αυτο το δωματιο και εχουμε λιγο χρονο μεχρι να ξεκινησουμε! Πηγαινε να ετοιμαστεις και μπορεις να εξερευνησεις και τον χωρο λιγακι." μου ειπε και εφυγε για να κανονισει τα πραγματα. Πηγα μεχρι το δωματιο που μου εδειξε και τους βρηκα μεσα να ετοιμαζοντε. Αμεσως το βλεμμα μου επεσε στον Αλεξ που καθοταν σε μια καρεκλα μπροστα απο τον καθρεφτη και μια κοπελα του εφτιαχνε τα μαλλια. Μολις με ειδε μου εριξε ενα γλυκο χαμογελο και τον πλησιασα.
"Γεια σας παιδια." τους χαιρετησα ολους και απαντησαν ολοι μαζι εκτος απο τον Βινσεντ.
"Πες γεια στην κοπελα ρε ρεμαλι!" γελασε ο Ααρον και τον αγριοκοιταξε.
"Μα μου εχωσε μπουνια! Δυο φορες!"
"Και εσυ με χουφτωσες!" παραπονεθηκα και μας επιασε ολους νευρικο γελιο. Συστηθηκα με τις κοπελες που μας ειχαν αναλαβει για να μας ετοιμασουν και με εβαλαν και εμενα σε μια καρεκλα ενω η Ναντια, η κοπελα που εφτιαχνε τα μαλλια του Αλεξ, ηρθε απο πισω μου και ξεκινησε να φτιαχνει τα δικα μου. Δεν εκανε και τιποτα το τρελο απλα μου εβαλε μερικες μαυρες, προσθετες τουφες και τα εξυσε ολα για να φουντωσουν. Το πιο περιπλοκο απο ολα ηταν το βαψιμο και το τι θα φορουσα. Υποτιθεται οτι σε αυτες τις σκηνες θα εβγαζα κατι το δεμονικο οποτε και τα ρουχα μου θα ηταν διαφορετικα. Το κακο ειναι οτι ακομα δεν τα εχω δει. Βασικα απο' τι μου ειπαν τα παιδια ολοι θα φορουσαμε μασκες και τα ρουχα μας θα ηταν πιο σχετικα με το Χαλοουιν. Καλο ειναι αυτο.
"Εχεις αγχος?" με ρωτησε ο Αλεξ ενω παλευε με το βαψιμο του.
"Λιγακι." παραδεχτηκα. Μου εριξε ενα χαμογελο και εκεινη την στιγμη ο Τζει μπηκε μεσα με τις μασκες ολονων. Αυτοι που επαιζαν τα οργανα ειχαν απλες μαυρες μασκες ενω η δικια μου και του Αλεξ ηταν πιο πολυπλοκη. Βασικα την δικα μου την λατρεψα! Ηταν ομοιομορφη με το προσωπο και ειχε ενσωματωμενα κερατα! Ηταν απιστευτη! Του Αλεξ ηταν τελειως αντιθετη! Ηταν λευκη και παρολο που φαινοταν απλη επανω της ειχε διαφορα σκαλισματα και του ταιριαζε απολυτα.
"Γαμωτο!" τον ακουσα να μουρμουραει και τον κοιταξα που εσβηνε οτι ειχε κανει απο το βαψιμο. Χαμογελασα και τον πλησιασα.
"Θες βοηθεια με αυτο?"
"Εαν μπορεις? Εχω αρχισει να χανω την υπομονη μου." ξεφυσιξε και κουνησα το κεφαλι περα δωθε.
"Αντρες. Καθισε κατω."
Εκανε οπως τον προσταξα και στηριχτηκα στον παγκο μπροστα του. Αφου μου ειπε πως επρεπε να ειναι πανω κατω ξεκινησα να δουλευω με το προσωπο του. Τον αγγιζα και συνεχεια ημασταν πολυ κοντα. Που και που βυθιζε τα ματια του μεσα στα δικα μου και αυτο με εκανε να χανομαι αλλα επρεπε να τελειωνω με εκεινον. Ευτυχως δεν αργησα και απομακρυνθηκα οσο πιο μακρια μπορουσα.
"Ουαου. Εσυ θα με βαφεις απο δω και περα." ειπε και γελασα. Υστερα ασχοληθηκα με το δικο μου μακιγιαζ και ευτυχως λογο της μασκας τελικα δεν ειχα κατι το τρελο. Τελειωσα πολυ γρηγορα και περιμενα μεχρι να ερθουν τα ρουχα μου. Στο μεταξυ παρακολουθουσα τα αγορια που ειχαν τσιτσιδωθει μπροστα μου και ετοιμαζονταν.
"Ρε, εχουμε και κοπελες εδω μεσα! Δεν ντρεπεστε λιγο?" ειπε ο Τζει μολις μπηκε μεσα και τον κοιταξα με το ενα φρυδι ανασηκωμενο. Με πλησιασε και εσκυψε στο αφτι μου.
"Μην σχολιασεις σε σκοτωσα." με προειδοποιησε και γελασαμε και οι δυο. Η αληθεια ειναι πως ετοιμη ημουν.
"Παμε να σε ντυσουμε και σενα?" μου ειπε και κουνησα καταφατικα το κεφαλι.
"Ει, γιατι δεν ντυνεται εδω περα μαζι μας?" φωναξε ο Βινσεντ απο πισω μου και ακουσα τον Αλεξ που τον χτυπησε και τον εβρισε. Δεν μπορουσα παρα να μην γελασω μαζι με τον Τζει. Με οδηγησε σε ενα αδειο δωματιο και μου εδωσε τα ρουχα μου. Ηταν ... περιεργα και ομορφα! Ισως εδειχναν λιγο περισσοτερο δερμα επειδη ηταν ξεσκισμενα αλλα δεν με ενοχλουσε και τοσο παρα μονο οτι κρυωνα. Μολις ημουν ετοιμη βγηκα και ολοι με κοιτουσαν εκπληκτοι. Τα παιδια ειχαν παρει θεσεις στα οργανα και ειχαν καρφωσει το βλεμμα τους επανω μου. Μονο ο Αλεξ δεν ειχε καταλαβει τιποτα επειδη κοιτουσε κατι χαρτια και μονο οταν σφυριξε ο Βινς το καταλαβε. Τεντωσε τα ματια του απο την εκπληξη και ανοιξε ελαφρα το στομα του. Εριξα ενα στραβο βλεμμα σε ολους επειδη ηταν αδιακριτοι και αφησα την Ναντια να μου φορεσει την μασκα ωστε να μην χαλασω τα μαλλια μου. Πλησιασα τον σκηνοθετη και ξεκινησε να μας δινει οδηγιες για το τι θα κανουμε.
Και ετσι ξεκινησαμε.
Ηταν πολυ δυσκολο και χρειαστηκαν πανω απο εικοσι επαναληψεις μεχρι να καταφερουμε καλα τις σκηνες. Ημουν παρα πολυ κουρασμενη και πλεον κρυωνα περισσοτερο απο ποτε. Ηταν αργα το βραδυ και ευτυχως το μονο που μας ειχε μεινει ηταν μερικες φωτογραφιες και μετα θα φευγαμε. Τα ποδια μου δεν με κρατουσαν.
Οταν τελειωσαμε πηγα κατευθειαν να ντυθω και να αφησω τα πραγματα στο συνεργειο. Ειχα αφησει το βαψιμο και τα μαλλια μου οπως ηταν και θα τα εβγαζα μετα στο σπιτι. Την ωρα που τελειωσα και εγω βγηκαν και τα παιδια απο το αλλο δωματιο και με πλησιασαν.
"Θα παμε για ποτο ολοι μαζι θα ερθεις και εσυ?" ειπε ο Ρικι κανοντας μου γλυκα ματακια και τον κοιταξα με μια απελπισμενη εκφραση.
"Μα, ειμαι κουρασμενη."
"Ελααααα!" ειπαν ολοι μαζι εκτος απο τον Αλεξ και εκαναν ενα κυκλο γυρω μου αρχιζοντας τα παρακαλια. Σηκωσα το κεφαλι ψηλα και κοιταξα το ταβανι αγανακτισμενη. Υστερα εριξα το βλεμμα μου στον Αλεξ που μας κοιτουσε και γελαγε.
"Θα με βοηθησεις?" τον ρωτησα και σηκωσε τα χερια ψηλα.
"Ολο μας αρνησε! Βγαλτα περα μονη σου." γελασε και εκανε να φυγει. Τον αγριοκοιταξα και οι αλλοι κανανε πολυ φασαρια. Σαν μικρα παιδια!
"Καλα, καλα, ΚΑΛΑ!" χρειαστηκε να φωναξω για να με ακουσουν.
"Θα ερθω αλλα για λιγο." ειπα και αρχισαν να χοροπηδανε σαν τρελοι. Με πιασανε απο τα χερια και με τραβηξανε προς τα εξω. Θα ερχοταν και ο Τζει μαζι και η Αριαννα.
"Θα ερθεις με την μηχανη μου, ε?" ρωτησε πρωτος ο Βινς και τον εσπρωξε ο Ρικι.
"Οχι, θα ερθει μαζι μας με το αμαξι."
"Παιδια θα ερθει με το δικο μου αμαξι." διαφωνισε μαζι τους ο Μαρσελ και ξαφνικα ενιωσα δυο χερια να τυλιγοντε γυρω απο την μεση μου και να με τραβανε.
"Σορρυ αγορια αλλα η κοπελα θα ερθει μαζι μου." ειπε κτητικα ο Αλεξ και κουνησα τα χερια σαν να μην ξερω τιποτα. Δεν ειχα καμια ορεξη να αρχισω να διαφωνω μαζι τους και με διασκεδαζε η ολη συμπεριφορα τους. Κανονισανε που θα παμε και ξεκινησε ο καθενας για το μεσο του.
"Αμαν! Γιατι πρεπει να περνει αυτος ολες τις καλες γκομενες?" ακουσα τον Βινς να παραπονιεται πισω μου καθως απομακρυνομασταν.
"Σε ακουσα Βινς!" του ειπα και ακουσα τους αλλους να γελανε. Μπηκαμε στο αμαξι του και το πρωτο πραγμα που εκανε ηταν να ανοιξει το καλοριφερ για μενα. Φορεσα την ζωνη μου και κουρνιασα στην θεση μου. Πριν ξεκινησουμε απλωσε το χερι του και επιασε το δικο μου. Εμπλεξε τα δαχτυλα μεταξυ τους και κοιταξε εξω απο το παρμπριζ διχως να μιλαει. Ηταν ζεστος και μου αρεσε που μου κρατουσε το χερι. Μετα απο λιγο ξεκινησε και στο δρομο μου εριχνε μερικες κλεφτες ματιες ενω χαμογελουσε.
"Ησουν πολυ καλη σημερα." ειπε καποια στιγμη και χαμογελασα.
"Σ' ευχαριστω. Εαν δεν ειχα οδηγιες δεν θα ηξερα καν τι να κανω."
"Εχεις αισθηση της τεχνης οποτε δεν ανησυχω. Ησουν πολυ ομορφη. Σου ταιριαζε ολο το κονσεπτ." ειπε και ενιωσα τα μαγουλα μου να καινε. Δεν ανταλλαξαμε καμια αλλη κουβεντα και περιμενα υπομονετικα μεχρι να φτασουμε. Στην διαδρομη πηρα και τον Ελιοτ για να δω τι κανει η Ρω και μου ειπε πως την πηρε σπιτι του γιατι ηταν αρρωστη και ηθελε να την φροντισει. Ωραια, παλι μονη μου θα εμενα. Τελεια!
"Τι εγινε?"
"Η Ρω θα λειπει παλι απο το σπιτι και θα ειμαι μονη μου." ειπα ενοχλημενα και τον ειδα με την ακρη του ματιου μου που ειχε ενα διαολεμενο υφος.
"Ουτε που να το σκεφτεσαι." ειπα προειδοποιητικα και γελασε.
"Μα γιατι? Μπορεις να ερθεις να μεινεις μαζι μου. Θα γνωρισεις και την γατα μου." γελασε και τον κοιταξα εκπληκτη.
"Ωστε ετσι εξηγητε η τρελα με τις γατες."
"Εχω και εγω τις αδυναμιες μου. Λεγε τωρα θα ερθεις? Υποσχομαι οτι θα ειμαι κυριος και δεν θα σε αποπλανησω. . . Πολυ." ειπε και με κοιταξε με ενα σεξυ βλεμμα που χρειαστηκαν ολες μου οι δυναμεις για συγκρατηθω.
"Οχι, Αλεξ. Δεν σε εμπιστευομαι." ειπα κοιτοντας αλλου. Ειχαμε φτασει εξω απο το The Call και τον ακουσα που ξεφυσηξε.
"Εισαι κακια."
"Το ξερω."
Βρηκε θεση για παρκαρισμα και βγηκαμε εξω. Ο Μπο μολις με ειδε μου χαρισε μια αγκαλια και μας αφησε να μπουμε μεσα. Ευτυχως ο Μαριος δεν δουλευε σημερα και ετσι δεν χρειαστηκε να μας δει μαζι. Ακομα δεν ενιωθα ανετα. Οι αλλοι ειχαν φτασει ηδη και η παρεα μας ειχε πιασει ηδη δυο τραπεζια. Καθισαμε και εμεις και μια τρελη βραδια μολις ειχε αρχισει.
Merian