Μεχρι και αργα το βραδυ που εμεινε η Ρω μαζι μας συνεχισαμε να κανουμε σχεδια για το μωρο. Για την ζωη του, τα πραγματα του, τι θα καναμε αν ηταν αγορι και τι κοριτσι. Τα παντα. Καποια στιγμη ηρθε ο Ελιοτ να την παρει και οταν τον ειδε ελαμψε ολο της το προσωπο. Ετρεξε στην αγκαλια του και εκεινος την εσφιξε επανω του.
"Τι κανετε εσεις εδω? Καρολαιν πως εισαι?" με ρωτησε με καθαρο ενδιαφερον και κουνησα τους ωμους προς τα πανω.
"Το παλευω οσο μπορω. Τουλαχιστον ξερω οτι δεν ειμαι μονη μου." παραδεχτηκα και ειδα τον Τζει που χαμογελασε.
"Χαιρομαι που το ακουω αυτο. Λοιπον, εγω παιρνω την γυναικα μου και σας χαιρετουμε. Χρειαζομαστε και οι δυο ξεκουραση οπως και εσεις." ειπε και εκεινη σηκωθηκε στις μυτες και του εδωσε ενα ζουλιχτο φιλι στο μαγουλο. Ηταν και κοντη παναθεμα την!
Αφου εφυγαν τα παιδια και μειναμε οι δυο μας με τον Τζει προθυμοποιηθηκα να μαζεψω εγω το σπιτι και να παει εκεινος πρωτος για υπνο. Αυριο θα ξυπνουσε νωρις για να παει στην εταιρια και εγω φυσικα και δεν ειχα υπνο. Με καληνυχτισε και πηγε κατευθειαν και χωθηκε κατω απο τα σκεπασματα. Εγω απο την αλλη ημουν αγχωμενη για την συναντηση μου με τον Αλεξ και για το τι θα μου ελεγε. Μηπως ηταν νωρις να βρεθω μαζι του? Και ομως το ηθελα και εκεινος το ιδιο. . . Ωωω, ελα τωρα! Τι παει στραβα μαζι μου? Φιλουσε αλλη στο μαγαζι, εμενα με βιασε η Νεμεσις μου και τωρα ελεγε οτι με αγαπαει. Το τρελο μεσα σε ολα? Τον θελω ακομα και τον αγαπαω και εγω. Ποσος μαζοχισμος πια! Ακουμπησα τα χερια στον παγκο της κουζινας και προσπαθησα να παρω μια κανονικη ανασα. Γιατι εκανα ετσι? Δεν ειχα σκοπο να τα ξαναβρω μαζι του οποτε γιατι το παιδευα? Ουσιαστικα αυτο ηθελα να του πω. Περα απο την δουλεια και την παρεα που ειχαμε κανει ολοι μεταξυ μας δεν ηθελα καμια αλλη σχεση μαζι του. Δεν μπορουσα. Οχι, μετα απο ολα αυτα.
Βγηκα για λιγο στην βεραντα και κοιταξα τον μαυρο ωκεανο. Φυσουσε και ετσι τυλιξα το κορμι μου με τα χερια μου. Στο μυαλο μου συνεχως τριγυρνουσαν εικονες απο εκεινο το βραδυ. Τελικα υπηρξε κι' αλλη χειροτερη στιγμη στη ζωη μου. Καποτε με ρωτησαν γιατι δεν πιστευα στον Θεο. Συγκεκριμενα αυτη η ερωτηση ειχε γινει στην κηδεια της μητερας μου. Η απαντηση μου ηταν απλη. "Γιατι δεν υπαρχει." Οριστε λοιπον. Που ηταν οταν τον χρειαστηκα? Που ηταν οταν εκεινος με αγγιζε με εκεινα τα αμαρτωλα χερια? Κοιταξα τους καρπους μου και μαζι με τα σημαδια απο τις χαρακες ειχα κιτρινα σημαδια απο μελανιες που εσβηναν σιγα σιγα. Ηταν απο τα κουρελια που με ειχε δεσει εκεινος. Τοσος πονος. . .
Οταν μπηκα μεσα το σπιτι ηταν βυθισμενο στο σκοταδι και την ησυχια. Απο καπου ακουγοταν το ροχαλητο του Τζει κατι που σημαινει πως ηταν πολυ κουρασμενος. Ο καλος μου, μου ειχε σταθει πολυ και τον ειχα βασανισει αρκετα. Ηθελε λιγη ξεκουραση και εκεινος και εγω να ξεχαστω. Επρεπε να βαλω τα δυνατα μου να συνελθω. Ξεκινοντας απο αυριο.
Ξαπλωσα στο κρεβατι ανασκελα και κοιταξα το ταβανι. Ο Τζει αναδευτηκε διπλα μου και ανασηκωθηκε λιγο.
"Καρ? Εισαι καλα?" ρωτησε βραχνιασμενα.
"Μια χαρα. Κοιμησου." ειπα ηρεμα και μου κρατησε το χερι. Ημουν σιγουρη πως αμα ηταν στρειτ ο Τζει σιγουρα θα ειχαμε προβλημα με τις κινησεις που εκανε. Χαμογελασα νοερα και υστερα βυθιστηκα σε εναν βαθυ υπνο. Ευτυχως για μενα δεν ειχα ουτε εφιαλτες αλλα ουτε και ονειρα. Ημουν απολυτως ηρεμη.
Το πρωι σηκωθηκα μαζι με τον Τζει. Ηταν πολυ νωρις αλλα δεν με ενοιαζε. Ειχα ξεκουραστει αρκετα. Εφτιαχνα καφε ενω εκεινος ετοιμαζοταν και τον ακουσα που μιλουσε στο τηλεφωνο. Ηταν η Αριαννα.
"Ναι, γλυκια μου...Αληθεια με ζητησε?...Ωωωχ. Καλα θα το κανονισω οταν ερθω. Μαλλον θα υπαρξουν αρκετες κυρωσεις. Λοιπον σε κλεινω για να ντυθω και ερχομαι αμεσως." ειπε καπως αναστατωμενα και οταν το εκλεισε αναστεναξε.
"Εγινε κατι σοβαρο?" τον ρωτησα και μου χαμογελασε.
"Τα κλασικα με τα μεγαλα αφεντικα. Δεν ειναι κατι που θα πρεπει να ανησυχεις. Ευχαριστω για τον καφε αλλα θα τον παρω στο δρομο." ειπε και αφου πηρε την κουπα του, μου εσκασε ενα φιλι στο μαγουλο, πηρε και τα πραγματα του και εφυγε. Πηρα και εγω την δικη μου κουπα και καθισα στον καναπε ανοιγοντας την τελεοραση. Αλλαξα μερικα καναλια και αφου δεν βρηκα το οτιδηποτε ενδιαφερον το αφησα σε ενα καναλι μουσικης. Ηπια μερικες γουλιες και υστερα σηκωθηκα να μαζεψω και να ετοιμαστω σιγα σιγα για το ραντεβου μου με τον Αλεξ. Ραντεβου? Μαλιστα...
"I cannot live without you.....You can’t live without me"
Η φωνη του αντηχησε στα αυτια μου και το βλεμμα μου επεσε επανω στην τηλεοραση. Πλανα απο εκεινον και απο μενα περνουσαν στην οθονη και αμεσως καταλαβα πως ηταν το βιντεοκλιπ μας. Καθισα μπροστα απο την οθονη προσηλωμενη σε αυτο που εβλεπα. Δεν περιμενα οτι θα ειχε βγει τοσο καλο! Το να το βλεπεις απο μεσα εχει τελειως διαφορετικη σημασια απο το τελικο αποτελεσμα.
"I want to make you mine .....I promised you, I will."
Το τραγουδι εφτανε στο τελος του και οσο πλησιαζε στην τελευταια σκηνη η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη. Εκεινος τυλιξε τα χερια του γυρω απο την μεση μου και κολλησε τα χειλη του επανω στα δικα μου. Και ναι την ειχαν βαλει. Αγγιξα ασυναισθητα την οθονη και ενιωσα ενα δακρυ να κυλαει απο τα ματια μου. Ποσο χαρουμενη ημουν τοτε. Δεν μπορω ακομα να το συνειδητοποιησω. Το κινητο μου αρχισε να χτυπαει και ηταν εκεινος. Αμεσως σκουπισα τα ματια μου νευρικα και το σηκωσα προσπαθοντας να ακουστω οσο πιο ανετη μπορουσα.
"Παρακαλω?"
Τσιφος. Φαινομουν τελειως χαλια.
"Καλημερα. Εισαι καλα?" ρωτησε εκεινος αγχωμενα και μου ξεφυγε ενα χαχανιτο.
"Ναι, ναι μια χαρα απλα δεν εχω πολυ ωρα που ξυπνησα. Πολυ πρωινος δεν εισαι εσυ σημερα?" τον ρωτησα και γελασε. Αχ, αυτο το γελιο.
"Ναι, ξερω οτι δεν ειμαι τετοιος τυπος. Λοιπον σε ποση ωρα θελεις να ερθω να σε παρω?"
Σκατα! Δεν ειχα προλαβει να κανω ουτε μπανιο ακομα! Τιναχτηκα ορθια και ετρεξα προς την ντουλαπα μου.
"Εμ, σε καμια ωρα? Τι λες?"
"Χαχα, καλα κανε οση ωρα θες και παρε με να ερθω. Θα ειμαι κοντα." γελασε γιατι προφανως καταλαβε οτι ακομα δεν ειχα κουνηθει. Συμφωνησα και υστερα το κλεισαμε. Τωρα αρχιζει το τρεξιμο. Διαλεξα τα ρουχα που θα εβαζα μετα και αφου πηρα μια αλλαξια χωθηκα κατευθειαν στο μπανιο. Αφου εκανα ενα γρηγορο μπανιο, βγηκα και ξεκινησα να ετοιμαζομαι. Στεγνωσα τα μαλλια μου κανοντας τους ενα απλο ισιωμα και εβαλα τα ρουχα που ειχα αφησει επανω στο κρεβατι. Ειχα διαλεξει μια απλη μαυρη μπλουζα με μακρυ μανικι, ενα τζιν παντελονι και τα κλασικα αξεσουαρ που φορουσα παντα. Εστειλα ενα μηνυμα στον Αλεξ να ξεκινησει και υστερα φορεσα τα αρβυλακια μου. Καθως βαφομουν ακουσα το κουδουνι να χτυπαει και ετρεξα να ανοιξω.Τοσο γρηγορα εφτασε? Που ηταν?
"Ανεβα επανω." του ειπα απο το θυρωτηλεφωνο και χωθηκα στο μπανιο για να τελειωσω με το βαψιμο μου. Τον ακουσα που ανοιξε την πορτα και με φωναζε.
"Μισο, ερχομαι!" φωναξα πισω και εριξα μια τελευταια ματια στον καθρεφτη. Ημουν πολυ κοντα στο να δειχνω οπως παλια. Καλο αυτο.
"Τι κανεις μωρε τοσες ωρες? Δεν σε παμε για νυφη." ειπε και εμφανιστηκε απο πισω μου. Τον ειδα μεσα απο τον καθρεφτη και οταν με κοιταξε μεσα στα ματια παγωσαμε και οι δυο. Δεν ηταν το ιδιο ζωντανα οπως τα θυμομουν αλλα το χαμογελο του ηταν ακομα εκει.
"Εισαι πολυ ομορφη σημερα." ειπε και γυρισα και τον κοιταξα με το ενα φρυδι ανασηκωμενο.
"Κλισε."
"Ωω, σταματα χαζο." ειπε και μου εσκασε μια σιγανη καρπαζια στο κεφαλι. Τον τσιμπησα στο μπρατσο και υστερα βγηκαμε. Πηρα το τζακετ και τα πραγματα μου και βγηκαμε απο το σπιτι. Μεχρι και που κατεβηκαμε κατω και μπηκαμε στο αμαξι του δεν ανταλλαξαμε κουβεντα.
"Που θα παμε?" τον ρωτησα για να σπασω την σιωπη και κοιταξε απ' εξω αφηρημενα.
"Ωπου θες. Τι θα ελεγες να κανουμε μια σταση για καφε στο χερι και μετα βολτα στα μαγαζια? Μου ειπε και ο Ελιοτ οτι θα κατεβαινε με την Ρω σημερα. Εκτος αν θες να μεινουμε οι δυο μας." ειπε και μου φανηκε λιγο τσιτωμενος στην τελευταια προταση. Ηθελε να μεινουμε οι δυο μας.
"Παμε. Λογικα θα διαλεξουν μωρουδιακα οποτε δε θα το αντεξω αυτο μονη μου." γελασα και γελασε και εκεινος. Υστερα ξεκινησε. Η σταση που καναμε ηταν εξω απο ενα μικρο καφε που φαινοταν πολυ "ζεστο". Κατεβηκε μονο εκεινος για να μας παρει κατι να πιουμε και τον παρακολουθουσα απο την τζαμαρια. Μια κυρια, μεγαλη σε ηλικια τον αγκαλιασε με το που μπηκε και εκεινος εδειχνε πολυ χαρουμενος που την εβλεπε. Μιλουσαν και εκεινος γελουσε αρκετα. Υστερα εκεινη ετοιμασε αυτα που ηθελε εκεινος και υστερα βγηκε με ενα μεγαλο χαμογελο απο το μαγαζι. Μου αρεσει να τον βλεπω ετσι.
"Η σοκολατα σου." ειπε και μου εδωσε το ενα κυπελο. Ειχα παρει μια ζεστη σοκολατα καθοτι δεν ηθελα να πιω κι αλλο καφε.
"Πολυ κεφατος εισαι." παρατηρησα και μου εριξε ενα στραβο, παιχνιδιαρικο βλεμμα.
"Η Ντονα ηταν για πολυ καιρο κουβερναντα μου και παντα ονειρευοταν αυτο το μαγαζι. Ακομα και πριν γινω "διασημος" ερχομουν καθε μερα εδω για να φαω και να διαβασω. Την ειχα πολυ κοντα μου σαν παιδι." ειπε με ενα ζεστο χαμογελο και ενευσα δειχνοντας οτι καταλαβα. Ηπιε μια γουλια απο τον καφε του και υστερα εγειρε πισω το κεφαλι απο την ευχαριστηση.
"Παντα τελειος! Ακριβως οπως τον πινω. Δοκιμασε και εσυ! Δεν θα εχεις πιει ξανα τετοια σοκολατα." ειπε ολο ενθουσιασμο και δεν ειχα καταλαβει οτι τοση ωρα τον χαζευα. Γυρισα μπροστα μου και ηπια μια προσεκτικη γουλια για να μην καω. Ηταν οντως απιστευτη!
"Ειχες δικιο! Μου φαινεται αλλαζω στεκι απο δω και περα!"
"Χαχα! Στο ειπα! Λοιπον μου εστειλαν μηνυμα τα παιδια οτι θα κατεβουν σε δυο ωρες στην αγορα αρα μπορουμε να κανουμε εμεις κατι πρωτα. Καμια ιδεα?"
"Χμμ, κατι εχω στο μυαλο μου. Ηθελα να κανω ενα τατουαζ πριν μια εβδομαδα αλλα ε...δεν βρηκα χρονο. Παμε απο κει να δω τι θα κανω?" τον ρωτησα και φανηκε να το σκεφτεται. Τελικα το βρηκε πολυ καλη ιδεα και ετσι ξεκινησαμε. Το μαγαζι που θα πηγαιναμε ηταν μεσα σε εναν πεζοδρομο και ετσι παρκαρε το αμαξι σε ενα στενο και απο κει πηγαμε με τα ποδια. Περπατουσαμε ηρεμα στο πλακοστρωτο και παρακολουθουσαμε τις βιτρινες. Ο κοσμος περιφεροταν αμεριμνος και υπηρχε αρκετη οχλαγωγια. Ειχα αρκετες μερες να βγω εξω και μπορω να πω πως ενιωθα καλα. Καποια στιγμη απο καπου ερχοταν μουσικη και παρατηρησα πως λιγο πιο κατω υπηρχαν τρεις πλανοδιοι που επαιζαν κλασικη μουσικη. Σωστα πλησιαζαν τα Χριστουγεννα οποτε ηταν λιγο αναμενομενο να τους πετυχουμε. Ξαφνικα εκεινος επιασε το χερι μου και αρχισε να με στροβιλιζει. Αρχισα να γελαω και δεν μπορω να πω οτι δεν ντρεπομουν αλλα μου αρεσε. Με κρατουσε απο την μεση και το σωμα του ηταν μια αναπνοη μακρια μου. Γελουσε και εκεινος και οταν απομακρυνθηκαμε λιγο απλα αφησε το χερι του γυρω απο τη μεση μου και περπατησαμε σιωπηλοι. Οταν φτασαμε εξω απο το μαγαζι παρατηρησα πως δεν ειχε κοσμο μεσα και αυτο ηταν καλο. Ο Μαρκ, ο τατουατζης μου, θα μπορουσε να μου το κανει επιτοπου! Επιτελους! Μπηκαμε μεσα και με το που ακουστηκε το κουδουνακι στην πορτα εκεινος βγηκε απο το στουντιο και ηρθε να μας καλωσορισει. Μολις με ειδε το χαμογελο του εφτασε μεχρι τα αυτια.
"Καρολαιν! Που χαθηκες εσυ, ρε βλαμενο?" ειπε ολο χαρα και με τυλιξε σε μια δυνατη αγκαλια. Του την αντεπεδωσα και υστερα σταθηκα παλι διπλα απο τον Αλεξ.
"Και εμενα μου ελειψες, Μαρκουλη." τον κοροιδεψα και αμεσως ξινισε.
"Μικρο, κανονισε γιατι ξερεις οτι εγω κραταω τις βελονες."
"Ωω, τι απειλη. Ασ'τα αυτα και εχεις δουλεια. Παρεμπιπτόντως να σας συστησω. Απο δω ο Αλεξ και αυτος ειναι ο Μαρκ. Γνωριζομαστε αρκετα χρονια." ειπα και ανταλλαξανε μια χειραψια.
"Σε εχω ακουστα, φιλε μου, απο την τηλεοραση. Το καλο που σου θελω να μου το προσεχεις το βλαμενο γιατι το ξερω απο πιτσιρικι και θα εχεις να κανεις μαζι μου."
Εκανε σαν τον μπαμπα μου ωρες-ωρες. Τον Μαρκ τον γνωριζα απο τα δεκαεξι οταν εκανα το πρωτο μου τατουαζ και την τρυπα στα χειλη. Μου εριχνε κοντα δεκα χρονια αλλα ηταν πολυ καλος. Ναι, ξερω τι θα μου πειτε. Τατουαζ στα δεκαξι, μα ειναι νωρις και τα σχετικα αλλα εχω ακομα την ιδια αποψη που ειχα και τοτε. Ζησε με την συνεπεια των πραξεων σου. Εξαλλου δεν ειχα κανει κατι μεγαλο. Τοτε.
"Οχι...εμεις...δεν..." πηγα να πω και τον ειδα που με κοιταξε με ενα πληγωμενο βλεμμα. Ηθελα να πω πως δεν ειμαστε μαζι αλλα γιατι ειχε αυτο το βλεμμα? Αμεσως χαμηλωσα το κεφαλι και κοιταξα αλλου.
"Ναι, καλα. Λοιπον παμε μεσα γιατι κατι μου λεει οτι δεν περασες μονο για να πεις γεια."
"Πως με ξερεις, πως με ξερεις." γελασα και μπηκαμε στο στουντιο. Τα παντα ηταν αποστειρωμενα και μεχρι και ο αερας μυριζε καθαριοτητα. Καθισα σε μια καρεκλα και ο Μαρκ απεναντι μου.
"Λοιπον τι θα κανουμε?" με ρωτησε και εβγαλα ενα χαρτι απο την τσαντα μου. Ηταν ενα σχεδιο που ειχα κανει εδω και καιρο. Ηταν ενα φεγγαρι με πολλες γραμμες και τελειες.
"Αυτο εδω και θα το κανεις ακριβως εδω." ειπα και του εδειξα τον αριστερο μου ωμο.
"Παλι μεγαλουργησες μικρη. Αντε γδυσου και καθισε στην καρεκλα μεχρι να ετοιμαστω." ειπε και ξεκινησε να φτιαχνει το μοτερακι του. Εγω απο την αλλη εβγαλα το τζακετ και υστερα την μπλουζα μου μενοντας με το σουτιεν. Ο Αλεξ τοση ωρα με κοιτουσε αποσβολομενος και μου φαινεται πως ειδα ενα μικρο κοκκινισμα στα μαγουλα του? Χαχα, τι γλυκο. Καθισε διπλα μου και μας παρακολουθουσε καθολη την διαρκεια. Δεν μας πηρε πολυ και ουτε που ενιωσα τον πονο.
"Λοιπον την διαδικασια την ξερεις δεν χρειαζεται να επαναλαμβανομαι. Φροντισε το καλα και οτι αλλο θελεις ξερεις εσυ." ειπε και μου εκλεισε το ματι. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι και φορεσα την μπλουζα μου. Την ωρα που βγηκαμε εξω στο σαλονι για να τον πληρωσω παρατηρησα τον Αλεξ που ηταν καπως σιωπηλος. Ο Μαρκ μας χαιρετησε και βγηκαμε εξω. Ενιωσα το κρυο να με χτυπαει κατευθειαν και αναριγησα. Εκεινος τυλιξε τα χερια του γυρω μου ενω προσεξε να μη με ακουμπησει στον ωμο μου. Περπατησαμε για λιγο και παρεμενε σιωπηλος.
"Τι εχεις, γιατι εισαι ετσι?" τον ρωτησα καποια στιγμη ενω χαζευαμε μια τυχαια βιτρινα.
"Απλα με πειραξε που αρνηθηκες οτι ειμαστε μαζι."
"Κοιτα, Αλεξ.."
"Σταματα. Ξερω τι θα πεις αλλα δεν προκειται να το δεχτω. Σε θελω μικρη μου και δεν με νοιαζει τι εγινε. Θελω να ειμαι διπλα σου." ειπε καθως ειχε πιασει το προσωπο μου και με κοιτουσε στα ματια.
"Αυτο μπορεις να το ανεχτεις ομως εγω δεν μπορω να δεχτω το οτι φιλουσες μια αλλη μονο και μονο επειδη νευριασες που μου την επεσε ο Μαριος. Φιλησες μια αλλη." ειπα και απομακρυνθηκα απο το κρατημα του. Κοιταξα αλλου και ενιωσα την καρδια μου να ποναει. Ηθελα απο την πρωτη μερα να του το πω αυτο.
"Εχεις δικιο αλλα δεν ξερεις την δικια μου πλευρα της ιστοριας. Για αρχη δεν την φιλησα εγω αλλα εκεινη. Δευτερον αυτη ηταν μια απο τις γκομενες του πατερα μου που την πεφτει και σε μενα επειδη θελει λεφτα και φημη. Τι σε κανει να πιστευεις οτι θα διαλεγα μια αλλη περα απο εκεινη. Ναι, νευριασα με τον Μαριο και το γεγονος οτι τον δικαιολογουσες αλλα δε θα εκανα ποτε κατι τετοιο." ειπε εντονα και τον κοιταξα εκπληκτη. Υστερα κοιταξα αλλου σκεπτομενη τα λογια του. Μου ειχε πει και ο Τζει οτι εκεινο το βραδυ δεν ηταν ολα οπως εδειχναν αλλα δυσκολευομουν ακομα να το πιστεψω. Με πλησιασε αργα και κρατησε τα χερια μου μεσα στα δικα του.
"Κοιταξε, το ξερω οτι ειναι νωρις και δεν παιζει να το πιστεψεις αλλα σε αγαπαω. Δεν θελω να σε χασω για τον οποιονδηποτε. Αφησε με να σε πλησιασω ξανα." ειπε ηρεμα αυτη τη φορα και τον κοιταξα στα ματια.
"Γιατι? Αφου παντα καταλειγουμε να πληγωνουμε ο ενας τον αλλον."
Χαμογελασε και χαιδεψε απαλα το μαγουλο μου. Υστερα εσειρε τον αντιχειρα πανω στα χειλη μου και ηρθε λιγο πιο κοντα.
"Εγω ειμαι διατεθειμενος να προσπαθησω μονο για χαρη σου." ειπε σχεδον ψιθυριστα και πλησιασε περισσοτερο τα χειλη μου. Εγω ειχα μαρμαρωσει στα χερια του και ολο μου το σωμα τον ηθελε. Ποιον κοροιδευω. Παντα θα τον θελω. Με φιλησε απαλα και μπορουσα να καταλαβω ποσο με ηθελε και αυτος αλλα προσεχε παρα πολυ. Με κρατουσε λες και ημουν απο γυαλι. Δεν απομακρυνθηκα και για να ακριβολογω δεν εκανα απολυτως τιποτα. Δεν μπορουσα να κανω πολλα γιατι ημασταν και μεσα στη μεση του δρομου. Οταν με κοιταξε βαθια μεσα στα ματια εξεταζοντας για καποια αντιδραση. Ανοιγοκλεισα λιγο τα ματια μου για να συνελθω και του χαμογελασα. Εκεινη τη στιγμη τυλιξε τα χερια του γυρω μου και με εσφιξε επανω του. Τον αγκαλιασα και εγω σφιχτα και απολαυσα την θερμη και τη μυρωδια του. Ποσο μου ειχε λειψει.
Φυσικα η χαρα μου δεν κρατησε και για παρα πολυ καθοτι μολις κοιταξα λιγο πιο περα ηρθα αντιμετωπη με μια εκπληξη. Οχι, δεν ειναι δυνατον! .
Merian Shadows
"Το παλευω οσο μπορω. Τουλαχιστον ξερω οτι δεν ειμαι μονη μου." παραδεχτηκα και ειδα τον Τζει που χαμογελασε.
"Χαιρομαι που το ακουω αυτο. Λοιπον, εγω παιρνω την γυναικα μου και σας χαιρετουμε. Χρειαζομαστε και οι δυο ξεκουραση οπως και εσεις." ειπε και εκεινη σηκωθηκε στις μυτες και του εδωσε ενα ζουλιχτο φιλι στο μαγουλο. Ηταν και κοντη παναθεμα την!
Αφου εφυγαν τα παιδια και μειναμε οι δυο μας με τον Τζει προθυμοποιηθηκα να μαζεψω εγω το σπιτι και να παει εκεινος πρωτος για υπνο. Αυριο θα ξυπνουσε νωρις για να παει στην εταιρια και εγω φυσικα και δεν ειχα υπνο. Με καληνυχτισε και πηγε κατευθειαν και χωθηκε κατω απο τα σκεπασματα. Εγω απο την αλλη ημουν αγχωμενη για την συναντηση μου με τον Αλεξ και για το τι θα μου ελεγε. Μηπως ηταν νωρις να βρεθω μαζι του? Και ομως το ηθελα και εκεινος το ιδιο. . . Ωωω, ελα τωρα! Τι παει στραβα μαζι μου? Φιλουσε αλλη στο μαγαζι, εμενα με βιασε η Νεμεσις μου και τωρα ελεγε οτι με αγαπαει. Το τρελο μεσα σε ολα? Τον θελω ακομα και τον αγαπαω και εγω. Ποσος μαζοχισμος πια! Ακουμπησα τα χερια στον παγκο της κουζινας και προσπαθησα να παρω μια κανονικη ανασα. Γιατι εκανα ετσι? Δεν ειχα σκοπο να τα ξαναβρω μαζι του οποτε γιατι το παιδευα? Ουσιαστικα αυτο ηθελα να του πω. Περα απο την δουλεια και την παρεα που ειχαμε κανει ολοι μεταξυ μας δεν ηθελα καμια αλλη σχεση μαζι του. Δεν μπορουσα. Οχι, μετα απο ολα αυτα.
Βγηκα για λιγο στην βεραντα και κοιταξα τον μαυρο ωκεανο. Φυσουσε και ετσι τυλιξα το κορμι μου με τα χερια μου. Στο μυαλο μου συνεχως τριγυρνουσαν εικονες απο εκεινο το βραδυ. Τελικα υπηρξε κι' αλλη χειροτερη στιγμη στη ζωη μου. Καποτε με ρωτησαν γιατι δεν πιστευα στον Θεο. Συγκεκριμενα αυτη η ερωτηση ειχε γινει στην κηδεια της μητερας μου. Η απαντηση μου ηταν απλη. "Γιατι δεν υπαρχει." Οριστε λοιπον. Που ηταν οταν τον χρειαστηκα? Που ηταν οταν εκεινος με αγγιζε με εκεινα τα αμαρτωλα χερια? Κοιταξα τους καρπους μου και μαζι με τα σημαδια απο τις χαρακες ειχα κιτρινα σημαδια απο μελανιες που εσβηναν σιγα σιγα. Ηταν απο τα κουρελια που με ειχε δεσει εκεινος. Τοσος πονος. . .
Οταν μπηκα μεσα το σπιτι ηταν βυθισμενο στο σκοταδι και την ησυχια. Απο καπου ακουγοταν το ροχαλητο του Τζει κατι που σημαινει πως ηταν πολυ κουρασμενος. Ο καλος μου, μου ειχε σταθει πολυ και τον ειχα βασανισει αρκετα. Ηθελε λιγη ξεκουραση και εκεινος και εγω να ξεχαστω. Επρεπε να βαλω τα δυνατα μου να συνελθω. Ξεκινοντας απο αυριο.
Ξαπλωσα στο κρεβατι ανασκελα και κοιταξα το ταβανι. Ο Τζει αναδευτηκε διπλα μου και ανασηκωθηκε λιγο.
"Καρ? Εισαι καλα?" ρωτησε βραχνιασμενα.
"Μια χαρα. Κοιμησου." ειπα ηρεμα και μου κρατησε το χερι. Ημουν σιγουρη πως αμα ηταν στρειτ ο Τζει σιγουρα θα ειχαμε προβλημα με τις κινησεις που εκανε. Χαμογελασα νοερα και υστερα βυθιστηκα σε εναν βαθυ υπνο. Ευτυχως για μενα δεν ειχα ουτε εφιαλτες αλλα ουτε και ονειρα. Ημουν απολυτως ηρεμη.
Το πρωι σηκωθηκα μαζι με τον Τζει. Ηταν πολυ νωρις αλλα δεν με ενοιαζε. Ειχα ξεκουραστει αρκετα. Εφτιαχνα καφε ενω εκεινος ετοιμαζοταν και τον ακουσα που μιλουσε στο τηλεφωνο. Ηταν η Αριαννα.
"Ναι, γλυκια μου...Αληθεια με ζητησε?...Ωωωχ. Καλα θα το κανονισω οταν ερθω. Μαλλον θα υπαρξουν αρκετες κυρωσεις. Λοιπον σε κλεινω για να ντυθω και ερχομαι αμεσως." ειπε καπως αναστατωμενα και οταν το εκλεισε αναστεναξε.
"Εγινε κατι σοβαρο?" τον ρωτησα και μου χαμογελασε.
"Τα κλασικα με τα μεγαλα αφεντικα. Δεν ειναι κατι που θα πρεπει να ανησυχεις. Ευχαριστω για τον καφε αλλα θα τον παρω στο δρομο." ειπε και αφου πηρε την κουπα του, μου εσκασε ενα φιλι στο μαγουλο, πηρε και τα πραγματα του και εφυγε. Πηρα και εγω την δικη μου κουπα και καθισα στον καναπε ανοιγοντας την τελεοραση. Αλλαξα μερικα καναλια και αφου δεν βρηκα το οτιδηποτε ενδιαφερον το αφησα σε ενα καναλι μουσικης. Ηπια μερικες γουλιες και υστερα σηκωθηκα να μαζεψω και να ετοιμαστω σιγα σιγα για το ραντεβου μου με τον Αλεξ. Ραντεβου? Μαλιστα...
"I cannot live without you.....You can’t live without me"
Η φωνη του αντηχησε στα αυτια μου και το βλεμμα μου επεσε επανω στην τηλεοραση. Πλανα απο εκεινον και απο μενα περνουσαν στην οθονη και αμεσως καταλαβα πως ηταν το βιντεοκλιπ μας. Καθισα μπροστα απο την οθονη προσηλωμενη σε αυτο που εβλεπα. Δεν περιμενα οτι θα ειχε βγει τοσο καλο! Το να το βλεπεις απο μεσα εχει τελειως διαφορετικη σημασια απο το τελικο αποτελεσμα.
"I want to make you mine .....I promised you, I will."
Το τραγουδι εφτανε στο τελος του και οσο πλησιαζε στην τελευταια σκηνη η καρδια μου χτυπουσε σαν τρελη. Εκεινος τυλιξε τα χερια του γυρω απο την μεση μου και κολλησε τα χειλη του επανω στα δικα μου. Και ναι την ειχαν βαλει. Αγγιξα ασυναισθητα την οθονη και ενιωσα ενα δακρυ να κυλαει απο τα ματια μου. Ποσο χαρουμενη ημουν τοτε. Δεν μπορω ακομα να το συνειδητοποιησω. Το κινητο μου αρχισε να χτυπαει και ηταν εκεινος. Αμεσως σκουπισα τα ματια μου νευρικα και το σηκωσα προσπαθοντας να ακουστω οσο πιο ανετη μπορουσα.
"Παρακαλω?"
Τσιφος. Φαινομουν τελειως χαλια.
"Καλημερα. Εισαι καλα?" ρωτησε εκεινος αγχωμενα και μου ξεφυγε ενα χαχανιτο.
"Ναι, ναι μια χαρα απλα δεν εχω πολυ ωρα που ξυπνησα. Πολυ πρωινος δεν εισαι εσυ σημερα?" τον ρωτησα και γελασε. Αχ, αυτο το γελιο.
"Ναι, ξερω οτι δεν ειμαι τετοιος τυπος. Λοιπον σε ποση ωρα θελεις να ερθω να σε παρω?"
Σκατα! Δεν ειχα προλαβει να κανω ουτε μπανιο ακομα! Τιναχτηκα ορθια και ετρεξα προς την ντουλαπα μου.
"Εμ, σε καμια ωρα? Τι λες?"
"Χαχα, καλα κανε οση ωρα θες και παρε με να ερθω. Θα ειμαι κοντα." γελασε γιατι προφανως καταλαβε οτι ακομα δεν ειχα κουνηθει. Συμφωνησα και υστερα το κλεισαμε. Τωρα αρχιζει το τρεξιμο. Διαλεξα τα ρουχα που θα εβαζα μετα και αφου πηρα μια αλλαξια χωθηκα κατευθειαν στο μπανιο. Αφου εκανα ενα γρηγορο μπανιο, βγηκα και ξεκινησα να ετοιμαζομαι. Στεγνωσα τα μαλλια μου κανοντας τους ενα απλο ισιωμα και εβαλα τα ρουχα που ειχα αφησει επανω στο κρεβατι. Ειχα διαλεξει μια απλη μαυρη μπλουζα με μακρυ μανικι, ενα τζιν παντελονι και τα κλασικα αξεσουαρ που φορουσα παντα. Εστειλα ενα μηνυμα στον Αλεξ να ξεκινησει και υστερα φορεσα τα αρβυλακια μου. Καθως βαφομουν ακουσα το κουδουνι να χτυπαει και ετρεξα να ανοιξω.Τοσο γρηγορα εφτασε? Που ηταν?
"Ανεβα επανω." του ειπα απο το θυρωτηλεφωνο και χωθηκα στο μπανιο για να τελειωσω με το βαψιμο μου. Τον ακουσα που ανοιξε την πορτα και με φωναζε.
"Μισο, ερχομαι!" φωναξα πισω και εριξα μια τελευταια ματια στον καθρεφτη. Ημουν πολυ κοντα στο να δειχνω οπως παλια. Καλο αυτο.
"Τι κανεις μωρε τοσες ωρες? Δεν σε παμε για νυφη." ειπε και εμφανιστηκε απο πισω μου. Τον ειδα μεσα απο τον καθρεφτη και οταν με κοιταξε μεσα στα ματια παγωσαμε και οι δυο. Δεν ηταν το ιδιο ζωντανα οπως τα θυμομουν αλλα το χαμογελο του ηταν ακομα εκει.
"Εισαι πολυ ομορφη σημερα." ειπε και γυρισα και τον κοιταξα με το ενα φρυδι ανασηκωμενο.
"Κλισε."
"Ωω, σταματα χαζο." ειπε και μου εσκασε μια σιγανη καρπαζια στο κεφαλι. Τον τσιμπησα στο μπρατσο και υστερα βγηκαμε. Πηρα το τζακετ και τα πραγματα μου και βγηκαμε απο το σπιτι. Μεχρι και που κατεβηκαμε κατω και μπηκαμε στο αμαξι του δεν ανταλλαξαμε κουβεντα.
"Που θα παμε?" τον ρωτησα για να σπασω την σιωπη και κοιταξε απ' εξω αφηρημενα.
"Ωπου θες. Τι θα ελεγες να κανουμε μια σταση για καφε στο χερι και μετα βολτα στα μαγαζια? Μου ειπε και ο Ελιοτ οτι θα κατεβαινε με την Ρω σημερα. Εκτος αν θες να μεινουμε οι δυο μας." ειπε και μου φανηκε λιγο τσιτωμενος στην τελευταια προταση. Ηθελε να μεινουμε οι δυο μας.
"Παμε. Λογικα θα διαλεξουν μωρουδιακα οποτε δε θα το αντεξω αυτο μονη μου." γελασα και γελασε και εκεινος. Υστερα ξεκινησε. Η σταση που καναμε ηταν εξω απο ενα μικρο καφε που φαινοταν πολυ "ζεστο". Κατεβηκε μονο εκεινος για να μας παρει κατι να πιουμε και τον παρακολουθουσα απο την τζαμαρια. Μια κυρια, μεγαλη σε ηλικια τον αγκαλιασε με το που μπηκε και εκεινος εδειχνε πολυ χαρουμενος που την εβλεπε. Μιλουσαν και εκεινος γελουσε αρκετα. Υστερα εκεινη ετοιμασε αυτα που ηθελε εκεινος και υστερα βγηκε με ενα μεγαλο χαμογελο απο το μαγαζι. Μου αρεσει να τον βλεπω ετσι.
"Η σοκολατα σου." ειπε και μου εδωσε το ενα κυπελο. Ειχα παρει μια ζεστη σοκολατα καθοτι δεν ηθελα να πιω κι αλλο καφε.
"Πολυ κεφατος εισαι." παρατηρησα και μου εριξε ενα στραβο, παιχνιδιαρικο βλεμμα.
"Η Ντονα ηταν για πολυ καιρο κουβερναντα μου και παντα ονειρευοταν αυτο το μαγαζι. Ακομα και πριν γινω "διασημος" ερχομουν καθε μερα εδω για να φαω και να διαβασω. Την ειχα πολυ κοντα μου σαν παιδι." ειπε με ενα ζεστο χαμογελο και ενευσα δειχνοντας οτι καταλαβα. Ηπιε μια γουλια απο τον καφε του και υστερα εγειρε πισω το κεφαλι απο την ευχαριστηση.
"Παντα τελειος! Ακριβως οπως τον πινω. Δοκιμασε και εσυ! Δεν θα εχεις πιει ξανα τετοια σοκολατα." ειπε ολο ενθουσιασμο και δεν ειχα καταλαβει οτι τοση ωρα τον χαζευα. Γυρισα μπροστα μου και ηπια μια προσεκτικη γουλια για να μην καω. Ηταν οντως απιστευτη!
"Ειχες δικιο! Μου φαινεται αλλαζω στεκι απο δω και περα!"
"Χαχα! Στο ειπα! Λοιπον μου εστειλαν μηνυμα τα παιδια οτι θα κατεβουν σε δυο ωρες στην αγορα αρα μπορουμε να κανουμε εμεις κατι πρωτα. Καμια ιδεα?"
"Χμμ, κατι εχω στο μυαλο μου. Ηθελα να κανω ενα τατουαζ πριν μια εβδομαδα αλλα ε...δεν βρηκα χρονο. Παμε απο κει να δω τι θα κανω?" τον ρωτησα και φανηκε να το σκεφτεται. Τελικα το βρηκε πολυ καλη ιδεα και ετσι ξεκινησαμε. Το μαγαζι που θα πηγαιναμε ηταν μεσα σε εναν πεζοδρομο και ετσι παρκαρε το αμαξι σε ενα στενο και απο κει πηγαμε με τα ποδια. Περπατουσαμε ηρεμα στο πλακοστρωτο και παρακολουθουσαμε τις βιτρινες. Ο κοσμος περιφεροταν αμεριμνος και υπηρχε αρκετη οχλαγωγια. Ειχα αρκετες μερες να βγω εξω και μπορω να πω πως ενιωθα καλα. Καποια στιγμη απο καπου ερχοταν μουσικη και παρατηρησα πως λιγο πιο κατω υπηρχαν τρεις πλανοδιοι που επαιζαν κλασικη μουσικη. Σωστα πλησιαζαν τα Χριστουγεννα οποτε ηταν λιγο αναμενομενο να τους πετυχουμε. Ξαφνικα εκεινος επιασε το χερι μου και αρχισε να με στροβιλιζει. Αρχισα να γελαω και δεν μπορω να πω οτι δεν ντρεπομουν αλλα μου αρεσε. Με κρατουσε απο την μεση και το σωμα του ηταν μια αναπνοη μακρια μου. Γελουσε και εκεινος και οταν απομακρυνθηκαμε λιγο απλα αφησε το χερι του γυρω απο τη μεση μου και περπατησαμε σιωπηλοι. Οταν φτασαμε εξω απο το μαγαζι παρατηρησα πως δεν ειχε κοσμο μεσα και αυτο ηταν καλο. Ο Μαρκ, ο τατουατζης μου, θα μπορουσε να μου το κανει επιτοπου! Επιτελους! Μπηκαμε μεσα και με το που ακουστηκε το κουδουνακι στην πορτα εκεινος βγηκε απο το στουντιο και ηρθε να μας καλωσορισει. Μολις με ειδε το χαμογελο του εφτασε μεχρι τα αυτια.
"Καρολαιν! Που χαθηκες εσυ, ρε βλαμενο?" ειπε ολο χαρα και με τυλιξε σε μια δυνατη αγκαλια. Του την αντεπεδωσα και υστερα σταθηκα παλι διπλα απο τον Αλεξ.
"Και εμενα μου ελειψες, Μαρκουλη." τον κοροιδεψα και αμεσως ξινισε.
"Μικρο, κανονισε γιατι ξερεις οτι εγω κραταω τις βελονες."
"Ωω, τι απειλη. Ασ'τα αυτα και εχεις δουλεια. Παρεμπιπτόντως να σας συστησω. Απο δω ο Αλεξ και αυτος ειναι ο Μαρκ. Γνωριζομαστε αρκετα χρονια." ειπα και ανταλλαξανε μια χειραψια.
"Σε εχω ακουστα, φιλε μου, απο την τηλεοραση. Το καλο που σου θελω να μου το προσεχεις το βλαμενο γιατι το ξερω απο πιτσιρικι και θα εχεις να κανεις μαζι μου."
Εκανε σαν τον μπαμπα μου ωρες-ωρες. Τον Μαρκ τον γνωριζα απο τα δεκαεξι οταν εκανα το πρωτο μου τατουαζ και την τρυπα στα χειλη. Μου εριχνε κοντα δεκα χρονια αλλα ηταν πολυ καλος. Ναι, ξερω τι θα μου πειτε. Τατουαζ στα δεκαξι, μα ειναι νωρις και τα σχετικα αλλα εχω ακομα την ιδια αποψη που ειχα και τοτε. Ζησε με την συνεπεια των πραξεων σου. Εξαλλου δεν ειχα κανει κατι μεγαλο. Τοτε.
"Οχι...εμεις...δεν..." πηγα να πω και τον ειδα που με κοιταξε με ενα πληγωμενο βλεμμα. Ηθελα να πω πως δεν ειμαστε μαζι αλλα γιατι ειχε αυτο το βλεμμα? Αμεσως χαμηλωσα το κεφαλι και κοιταξα αλλου.
"Ναι, καλα. Λοιπον παμε μεσα γιατι κατι μου λεει οτι δεν περασες μονο για να πεις γεια."
"Πως με ξερεις, πως με ξερεις." γελασα και μπηκαμε στο στουντιο. Τα παντα ηταν αποστειρωμενα και μεχρι και ο αερας μυριζε καθαριοτητα. Καθισα σε μια καρεκλα και ο Μαρκ απεναντι μου.
"Λοιπον τι θα κανουμε?" με ρωτησε και εβγαλα ενα χαρτι απο την τσαντα μου. Ηταν ενα σχεδιο που ειχα κανει εδω και καιρο. Ηταν ενα φεγγαρι με πολλες γραμμες και τελειες.
"Αυτο εδω και θα το κανεις ακριβως εδω." ειπα και του εδειξα τον αριστερο μου ωμο.
"Παλι μεγαλουργησες μικρη. Αντε γδυσου και καθισε στην καρεκλα μεχρι να ετοιμαστω." ειπε και ξεκινησε να φτιαχνει το μοτερακι του. Εγω απο την αλλη εβγαλα το τζακετ και υστερα την μπλουζα μου μενοντας με το σουτιεν. Ο Αλεξ τοση ωρα με κοιτουσε αποσβολομενος και μου φαινεται πως ειδα ενα μικρο κοκκινισμα στα μαγουλα του? Χαχα, τι γλυκο. Καθισε διπλα μου και μας παρακολουθουσε καθολη την διαρκεια. Δεν μας πηρε πολυ και ουτε που ενιωσα τον πονο.
"Λοιπον την διαδικασια την ξερεις δεν χρειαζεται να επαναλαμβανομαι. Φροντισε το καλα και οτι αλλο θελεις ξερεις εσυ." ειπε και μου εκλεισε το ματι. Κουνησα καταφατικα το κεφαλι και φορεσα την μπλουζα μου. Την ωρα που βγηκαμε εξω στο σαλονι για να τον πληρωσω παρατηρησα τον Αλεξ που ηταν καπως σιωπηλος. Ο Μαρκ μας χαιρετησε και βγηκαμε εξω. Ενιωσα το κρυο να με χτυπαει κατευθειαν και αναριγησα. Εκεινος τυλιξε τα χερια του γυρω μου ενω προσεξε να μη με ακουμπησει στον ωμο μου. Περπατησαμε για λιγο και παρεμενε σιωπηλος.
"Τι εχεις, γιατι εισαι ετσι?" τον ρωτησα καποια στιγμη ενω χαζευαμε μια τυχαια βιτρινα.
"Απλα με πειραξε που αρνηθηκες οτι ειμαστε μαζι."
"Κοιτα, Αλεξ.."
"Σταματα. Ξερω τι θα πεις αλλα δεν προκειται να το δεχτω. Σε θελω μικρη μου και δεν με νοιαζει τι εγινε. Θελω να ειμαι διπλα σου." ειπε καθως ειχε πιασει το προσωπο μου και με κοιτουσε στα ματια.
"Αυτο μπορεις να το ανεχτεις ομως εγω δεν μπορω να δεχτω το οτι φιλουσες μια αλλη μονο και μονο επειδη νευριασες που μου την επεσε ο Μαριος. Φιλησες μια αλλη." ειπα και απομακρυνθηκα απο το κρατημα του. Κοιταξα αλλου και ενιωσα την καρδια μου να ποναει. Ηθελα απο την πρωτη μερα να του το πω αυτο.
"Εχεις δικιο αλλα δεν ξερεις την δικια μου πλευρα της ιστοριας. Για αρχη δεν την φιλησα εγω αλλα εκεινη. Δευτερον αυτη ηταν μια απο τις γκομενες του πατερα μου που την πεφτει και σε μενα επειδη θελει λεφτα και φημη. Τι σε κανει να πιστευεις οτι θα διαλεγα μια αλλη περα απο εκεινη. Ναι, νευριασα με τον Μαριο και το γεγονος οτι τον δικαιολογουσες αλλα δε θα εκανα ποτε κατι τετοιο." ειπε εντονα και τον κοιταξα εκπληκτη. Υστερα κοιταξα αλλου σκεπτομενη τα λογια του. Μου ειχε πει και ο Τζει οτι εκεινο το βραδυ δεν ηταν ολα οπως εδειχναν αλλα δυσκολευομουν ακομα να το πιστεψω. Με πλησιασε αργα και κρατησε τα χερια μου μεσα στα δικα του.
"Κοιταξε, το ξερω οτι ειναι νωρις και δεν παιζει να το πιστεψεις αλλα σε αγαπαω. Δεν θελω να σε χασω για τον οποιονδηποτε. Αφησε με να σε πλησιασω ξανα." ειπε ηρεμα αυτη τη φορα και τον κοιταξα στα ματια.
"Γιατι? Αφου παντα καταλειγουμε να πληγωνουμε ο ενας τον αλλον."
Χαμογελασε και χαιδεψε απαλα το μαγουλο μου. Υστερα εσειρε τον αντιχειρα πανω στα χειλη μου και ηρθε λιγο πιο κοντα.
"Εγω ειμαι διατεθειμενος να προσπαθησω μονο για χαρη σου." ειπε σχεδον ψιθυριστα και πλησιασε περισσοτερο τα χειλη μου. Εγω ειχα μαρμαρωσει στα χερια του και ολο μου το σωμα τον ηθελε. Ποιον κοροιδευω. Παντα θα τον θελω. Με φιλησε απαλα και μπορουσα να καταλαβω ποσο με ηθελε και αυτος αλλα προσεχε παρα πολυ. Με κρατουσε λες και ημουν απο γυαλι. Δεν απομακρυνθηκα και για να ακριβολογω δεν εκανα απολυτως τιποτα. Δεν μπορουσα να κανω πολλα γιατι ημασταν και μεσα στη μεση του δρομου. Οταν με κοιταξε βαθια μεσα στα ματια εξεταζοντας για καποια αντιδραση. Ανοιγοκλεισα λιγο τα ματια μου για να συνελθω και του χαμογελασα. Εκεινη τη στιγμη τυλιξε τα χερια του γυρω μου και με εσφιξε επανω του. Τον αγκαλιασα και εγω σφιχτα και απολαυσα την θερμη και τη μυρωδια του. Ποσο μου ειχε λειψει.
Φυσικα η χαρα μου δεν κρατησε και για παρα πολυ καθοτι μολις κοιταξα λιγο πιο περα ηρθα αντιμετωπη με μια εκπληξη. Οχι, δεν ειναι δυνατον! .
Merian Shadows