Συνέντευξη με τη Σοφία Κραββαρίτη
Μια μεγάλη φυγή.
Μια καρδιά που έγινε χίλια κομμάτια. Κομμάτια που σκόρπισαν σε όλους τους ανέμους σε όλες τις κατευθύνσεις. Μια πληγή που δεν σταμάτησε ποτέ να στάζει αίμα.
Ένα κορμί ερείπιο που σέρνεται στα χαλάσματα.
Η πίστη στον Θεό. Η ελπίδα. Η προσμονή. Η αρχή της χαράς.
Και ξάφνου... Ένας γυρισμός. Μια επιστροφή.
Ένα μεγάλο μυστικό.
Η αποκάλυψη... Η έκρηξη..Ο πόνος... Η απελπισία... Τα γιατί...
Και μια διαπίστωση. Ο Θεός... άργησε πολύ!
Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Φεβρουάριο του 1974. Τελείωσα οικονομικό κλάδο στο Επαγγελματικό Λύκειο και στην συνέχεια ξεκίνησα σπουδές φωτογραφίας τις οποίες δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω. Έχω κάνει αρκετές δουλειές μέχρι τώρα. Η τελευταία ήταν πωλήτρια - ταμίας σε αλυσίδα σούπερ μάρκετ. Αυτό τον καιρό ασχολούμαι αποκλειστικά με την συγγραφή. Ζω με τα τρία παιδιά μου σ' ένα παραθαλάσσιο χωριό της Κορινθίας. Αγαπώ την τέχνη σε κάθε της μορφή και λατρεύω την μουσική. Από τότε που έμαθα να διαβάζω, τα βιβλία με συντροφεύουν πάντα. Το βιβλίο ''Ο Θεός άργησε πολύ' είναι το πρώτο μου ολοκληρωμένο έργο. Διαθέτω επίσης τα διηγήματα 'Η Σκιά', 'Η μορφή του Ερέβους', "Το ποτάμι της οργής" και μια συνεργασία με τον λογοτέχνη Θεόφιλο Γιαννόπουλο με τίτλο "Ο Άγγελος", καθώς και μια ανέκδοτη ποιητική συλλογή. Αυτό τον καιρό δουλεύω πάνω στο πέμπτο διήγημα, το οποίο είναι επίσης συνεργασία και στο δεύτερο μυθιστόρημά μου.
1. Πολυάσχολη μητέρα, ανήσυχο
πνεύμα και λάτρης των τεχνών. Υπάρχει κάτι που ξέχασες να αναφέρεις στο
βιογραφικό σου και θέλεις να το μοιραστείς με το κοινό του Moonlight Tales;
Λάτρης της heavy metal μουσικής, του ραδιοφώνου,
δυο προτάσεις για εκπομπή τις οποίες δεν εκμεταλλεύτηκα ποτέ, μια αφήγηση σε cd
του παιδικού παραμυθιού του Μάριου Καρακατσάνη «Ο Ψιχαλίτσας» κι ένα όνειρο
ζωής ν’ ασχοληθώ με το θέατρο, τον κινηματογράφο, την σκηνοθεσία, αλλά και το
σενάριο.
2. Πώς ξεκίνησες
την συγγραφή; Σε τι ηλικία και με ποιά αφορμή;
Η πρώτη απόπειρα έγινε
περίπου δέκα, ίσως δώδεκα χρόνια πριν. Φανατική αναγνώστρια, σε μια περίοδο
μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, ένιωσα την ανάγκη να γράψω. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα
παραδίδοντας τα όπλα σε εκείνη την μάχη. Περίπου έξι χρόνια μετά το επιχείρησα
ξανά. Οι προσωπικοί μου δαίμονες όμως δεν είχαν τελειώσει μαζί μου. Άλλη μία
φορά λοιπόν μια αποτυχημένη προσπάθεια. Τον προηγούμενο χειμώνα, λοιπόν, άρχισε
να δουλεύει και πάλι μέσα μου η επιθυμία. Νιώθοντας έτοιμη πια να βγω από το
συναισθηματικό αδιέξοδο που είχα εγκλωβιστεί, αποφάσισα ότι αυτή τη φορά θα το
έκανα. Έδωσα την τελευταία μάχη με τους δαίμονές μου βγαίνοντας νικήτρια κι
έτσι αποφάσισα να ζήσω την ζωή μου όπως εγώ ήθελα κι έτσι ξεκίνησα.
3. Πες μας
λίγα περισσότερα πράγματα για το βιβλίο σου. Κάτι που δεν αναφέρεται στην
περίληψη.
Πρόκειται για ένα
ερωτικό ψυχογράφημα. Ένας άντρας και μια γυναίκα που αντιμετωπίζουν μια χαμένη ζωή,
όταν πια είναι ίσως πολύ αργά. Καλούνται να βουτήξουν στα άδυτα της ψυχής τους
και να αντιμετωπίσουν φόβους, λάθη, πάθη και κυρίως αλήθειες που πονάνε.
Έρχονται αντιμέτωποι με ανεκπλήρωτα θέλω, ανείπωτα λόγια, αλλά και συνέπειες
λαθών μιας ζωής που πλέον δεν γυρνά πίσω. Καλούμαστε να δούμε που οδηγούν η
θλίψη και η αδυναμία, αλλά και ν’ απαντήσουμε σε μια βασική ερώτηση; Τελικά
πόσο απλά μπορεί να είναι κάποια πράγματα; Και κυρίως, είναι απλά; Ίσως αν
ξέραμε πόσο θα μας καθόριζαν την ζωή να ήταν διαφορετικές οι επιλογές μας. Το
σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να έχουμε επιλογές.
 |
| φωτογραφία από παρουσίαση του βιβλίου "Ο Θεός Άργησε Πολύ" |
4. Η
ιστορία που διάλεξες να αποτυπώσεις είναι αληθινή. Τι ήταν αυτό που την
ξεχώρισε στα μάτια σου και σε έκανε να θες να γράψεις ένα ολόκληρο βιβλίο που
να βασίζεται σε αυτή;
Αυτή η ιστορία
ξεκίνησε να γίνει ένα διήγημα στο οποίο θα αποτύπωνα κάποια γεγονότα. Τελικά
δεν ήταν τα γεγονότα αυτά που μ’ ενδιέφεραν, αλλά τα συναισθήματα. Όλος αυτός ο
πόνος, η οργή, η θλίψη, η ατελείωτη προσμονή... Γνωρίζοντας καλύτερα την
Μαργαρίτα, ανακάλυψα πόσο πολύ της έμοιαζα κάποιες στιγμές και πόσο
διαφορετικές ήμασταν κάποιες άλλες. Όμως για εκείνες τις στιγμές που της
έμοιαζα, για όλες τις ώρες που πόνεσα μαζί της, ένιωσα πως είχα πολλά να πω
μέσα από αυτήν φυσικά, αλλά και να της δώσω. Ο χρόνος που περάσαμε μαζί πολύς
και οι στιγμές των εξομολογήσεων από αυτές που μένουν πάντα χαραγμένες μέσα
σου. Με συγκίνησε η ανάγκη της να τα μοιραστεί, να λυτρωθεί κι έτσι βαδίζοντας
μαζί στα σκοτεινά σοκάκια της ψυχής δημιουργήθηκε αυτό το βιβλίο, το οποίο να
πω εδώ ότι υπάρχουν στιγμές που νιώθω ότι ήταν λίγα αυτά που έγραψα.
5. Το
βιβλίο πραγματεύεται κατ’ αποκλειστικότητα τον έρωτα και τα παρελκόμενά του. Πιστεύεις
ότι οι ανατροπές σε μια ρομαντική ιστορία είναι αρκετές για να κρατήσουν το
ενδιαφέρον των αναγνωστών και η δράση δεν είναι απαραίτητη;
Δεν θα το χαρακτήριζα
ρομαντική ιστορία, παρά ερωτικό ψυχογράφημα. Θεωρώ ότι δεν πραγματεύεται απλά
τον έρωτα, άλλωστε δεν ήταν αυτό το ζητούμενο. Πιο πολύ πραγματεύεται τον πόνο
και τις λάθος αποφάσεις. Ο έρωτας είναι πάντα κινητήρια δύναμη, όμως εδώ
αναφέρομαι στον χαμένο έρωτα για την ίδια μας την ζωή. Νομίζω ότι
εξιδανικεύουμε λίγο και τον έρωτα και την αγάπη. Πως είναι δυνατόν να
ισχυριζόμαστε ότι ερωτευόμαστε και αγαπάμε όταν αρκεί να χάσουμε κάτι για να
ρίξουμε την ζωή μας στα σκοτάδια; Αυτοί οι δύο άνθρωποι και κυρίως η ηρωίδα,
ανακαλύπτουν ότι στην ουσία απλά υπήρχαν, δεν ζούσαν. Και για να απαντήσω στο
τελευταίο ερώτημα, βουτώντας στην ψυχή σου και αναζητώντας τον ίδιο σου τον
εαυτό, μπαίνεις κατευθείαν σε περιπέτειες και κατά συνέπεια οδηγείσαι σε
αναπόφευκτες ανατροπές. Είμαστε σίγουροι ότι ακολουθούμε όλοι τα θέλω μας; Μόνο
σε αυτή την περίπτωση θεωρώ ότι δεν θα συναντήσουμε την ανατροπή.
6. Πώς
βλέπεις τον εαυτό σου στα επόμενα πέντε χρόνια. Τι ελπίζεις να πετύχεις;
Επειδή υπάρχουν ήδη
τέσσερα βιβλία που περιμένουν την σειρά τους ν’ αποκτήσουν σάρκα και οστά,
πιστεύω ότι θα γράφω. Αυτό που ελπίζω να πετύχω είναι να αγαπηθούν τα βιβλία
μου και να έχω μια αξιοπρεπή πορεία στον χώρο.
7. Μετά
την λογοτεχνία ποιά είναι η αγαπημένη σου τέχνη;
Σίγουρα η φωτογραφία.
Με μαγεύει η αποτύπωση των στιγμών, η καθαρότητα και η αλήθεια που προσφέρει με
τον δικό του τρόπο ο φακός.
 |
| φωτογραφία της συγγραφέως |
8. Γιατί
ρομαντικό μυθιστόρημα; Γιατί όχι περιπέτεια για παράδειγμα;
Όπως ανέφερα πριν,
πρόκειται για ένα ερωτικό ψυχογράφημα. Τον έρωτα τον έχουμε υμνήσει σε κάθε του
μορφή. Δεν κάνουμε όμως πάντα το ίδιο με την ψυχή. Αυτός ήταν ο λόγος που μια
ερωτική ιστορία την πήγα λίγο πιο μακριά. Ο έρωτας μπορεί και να φύγει, η αγάπη
να σβήσει, η ψυχή όμως μένει πίσω και πρέπει να της δώσουμε την ανάλογη σημασία.
Άλλωστε στην τελική, αυτή είναι που δίνει ζωή σε όλα όσα νιώθουμε. Πέρα από
αυτό όμως δεν θα σταθώ μόνο σε αυτό το είδος. Αγαπώ τα βιβλία μυστηρίου, πριν
ολοκληρωθεί ο «Θεός» είχε ξεκινήσει κάτι άλλο και σίγουρα κάποια στιγμή θα
δείτε κάτι διαφορετικό.
9. Τι
είδους βιβλία διαβάζεις; Ποιος είναι ο αγαπημένος σου συγγραφέας;
Λατρεύω τα βιβλία
μυστηρίου, όπως και τα αστυνομικά. Ξεφεύγοντας όμως από αυτά, θα πω ότι ο αγαπημένος
μου συγγραφέας είναι ο Τομ Ρόμπινς.
10. Δώσε
μια λογοτεχνική συμβουλή στους συγγραφείς του Moonlight Tales.
Δε νομίζω να είμαι σε
θέση να δώσω λογοτεχνική συμβουλή, αλλά σαν νέα συγγραφέας θα τους συμβούλευα
να αγαπούν αυτό που γράφουν, αν και το θεωρώ αυτονόητο, να πιστεύουν στον εαυτό
τους και να βάζουν στο κάθε έργο τους την ψυχή τους.
11. Πώς σου
φαίνεται το blog μας; Πιστεύεις ότι η προβολή που λαμβάνουν οι συγγραφείς μας
μέσω αυτού, τους βοηθάει στο ξεκίνημα της καριέρας τους;
Μου αρέσει πολύ και
γνωρίζετε όλοι σας την εκτίμησή μου, αλλά και την ευγνωμοσύνη μου για την
στήριξή σας. Φυσικά και πιστεύω ότι η προβολή βοηθά τους συγγραφείς εφόσον το
αναγνωστικό κοινό έχει ήδη μια ιδέα για το έργο του καθενός και έχει την
ευκαιρία να παρακολουθήσει κάποια πορεία, έστω και μικρή ώσπου να φτάσει στην
έκδοση.
12. Πέρα
από τη δημοσίευση ιστοριών, στο Moonlight Tales ανεβαίνουν συμβουλευτικά
συγγραφικά άρθρα. Νομίζεις ότι κάτι τέτοιο μπορεί να βοηθήσει συγγραφείς και
αναγνώστες; Ποιό θέμα θα ήθελες εσύ να δεις να αναλύεται
στην στήλη αυτή;
Σαφώς και είναι μεγάλη
βοήθεια. Δεν είναι λίγες οι στιγμές νομίζω που μπορεί να εγκλωβιστούμε μέσα
στην ιστορία μας. Σίγουρα μέσα από τα άρθρα αυτά σου δίνεται η ευκαιρία να
ξεδιπλωθείς. Αυτό που θα μου άρεσε να δω πιο αναλυτικά είναι θέματα που αφορούν
την αστυνομική λογοτεχνία.
13. Φαντασία
ή πειθαρχεία; Ποιό απ’ τα δύο νομίζεις ότι είναι σημαντικότερο για έναν
συγγραφέα;
Νομίζω ότι η φαντασία
παίζει πολύ βασικό ρόλο για να γράψεις ένα βιβλίο. Τα υπόλοιπα ίσως να μην
δύσκολο να έρθουν, αλλά σίγουρα είναι απαραίτητη για να ξεδιπλωθείς και να
παρουσιάσεις μια ιστορία με όλη την απαιτούμενη ανάπτυξη. Επίσης να
υπολογίσουμε ότι θα πρέπει να κρατήσεις αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη
ό,τι κι αν γράφεις, συνεπώς το μυαλό θα πρέπει να τρέχει.
14. Πώς
λαμβάνεις την κριτική που γίνεται για το βιβλίο σου –καλή ή κακή-;
Νιώθω μεγάλη συγκίνηση
κάθε φορά που επικοινωνεί κάποιος μαζί μου για να μου πει την γνώμη του για το
βιβλίο. Είναι όμορφο να εισπράττεις εκδηλώσεις θαυμασμού για ένα σου έργο.
Ακόμα και κάποιες παρατηρήσεις που θα μου κάνουν τις λαμβάνω υπόψιν, θεωρώντας
ότι θα μπορούσαν να με βοηθήσουν να διορθωθώ. Βέβαια δεν τις ονομάζω «κακή»
κριτική. Γενικά η κάθε κριτική, ακόμα και η αρνητική είναι δεκτή, αρκεί να μην
αποσκοπεί σε προσωπική επίθεση.
15. Τι
πρέπει να περιμένουμε από σένα στο μέλλον;
Ελπίζω να μπορώ να γράφω.
16. Πώς
μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί σου; Που θα βρούμε το βιβλίο σου;
Απ. Στο προφίλ μου στο Facebook και στις
σελίδες μου:
και
καθώς και στην ιστοσελίδα μου: https://sofiakravariti.wordpress.com
Σε όλα τα ιντερνετικά βιβλιοπωλεία, στην
Πολιτεία, αλλά και σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο με παραγγελία. Επίσης στην
Κομοτηνή, στο Δημοκρίτειο Βιβλιοπωλείο και στην Αλεξανδρούπολη στο Βιβλιοκαφέ
Καφετζή.
Το Moonlight Tales θέλει να ευχαριστήσει τη συγγραφέα Σοφία Κραββαρίτη για την συνεργασία και τις κατατοπιστικότατες απαντήσεις της και να της ευχηθεί τα καλύτερα για το μέλλον.
Αν το βιβλίο της σας κίνησε το ενδιαφέρον, πάρτε μέρος στην κλήρωση του blog!
για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό, πατήστε εδώ.
Μέχρι την επόμενη συνέντευξη, keep reading!