Κάθομαι στο μπαλκόνι σε μία καρέκλα και περιμένω να εμφανιστεί. Ο Stefan στο τηλέφωνο ήταν τόσο αποφασισμένος στο να μου μιλήσει που απλά δεν μπόρεσα να τον αποτρέψω από το να μην έρθει. Τα μάτια μου είναι στραμμένα προ τον ουρανό που τώρα δείχνει συννεφιασμένος ενώ πριν ήταν ηλιόλουστος. Καθαρίζω τις σκέψεις μου και περιμένω τον χτύπο της πόρτας μου, που σημαίνει ότι βρίσκεται εδώ. Προσπαθώ να θυμηθώ την μορφή του. Όμορφος, τόσο διαφορετικός. Μα τόσο ίδιος με τους άλλους.
Η φωνή της Sara ακούγεται από το διάδρομο έξω από την πόρτα μου.
«Olivia άνοιξε σε παρακαλώ, σε ζητάνε.»Την ακούω να λέει και σηκώνομαι από την καρέκλα. Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο κλείνοντας πίσω μου την μπαλκονόπορτά.
«Ποιος με ζητάει;»Ρωτάω. Φυσικά και ξέρω ποιος είναι αλλά ποτέ δεν είπα ότι θα διευκολύνω την κατάσταση.
«Εγώ είμαι.»Η φωνή του είναι ήρεμη.
Ξεκλειδώνω την πόρτα και βλέπω την Sara μπροστά μου εμφανώς ανακουφισμένη.
«Μαμά, τώρα νομίζω πρέπει να φύγεις.»Την κοιτάω με νόημα. Απομακρύνεται γρήγορα, χάνεται στις σκάλες και ξανά πίσω στην μικρή κουζίνα του σπιτιού.
«Θα μπεις ή θα με κοιτάς για πολύ;»Του λέω εκνευρισμένη.
Περπατάει μέσα στο δωμάτιο όσο εγώ τον χαζεύω. Ρίχνω το σώμα μου πάνω στην πόρτα και προσέχω τις κινήσεις του. Γυρίζει να με κοιτάξει και το χαμόγελο στο πρόσωπο του λάμπει.
«Ήρθα.»
«Το βλέπω, μα σου είπα στο τηλέφωνο πως δεν χρειαζόταν.»Απομακρύνομαι και κάθομαι στο κρεβάτι μου. O Stefan κάνει την ίδια κίνηση και κάθεται δίπλα μου.
«Ωραία λάθος μου. Δεν έπρεπε να φερθώ έτσι.» Λέει τόσο γρήγορα που δυσκολεύομαι να επεξεργαστώ τα λόγια του.
«Ήμασταν μαζί από το προηγούμενο βράδυ, κοιμήθηκα στο σπίτι σου, πήραμε πρωινό μαζί έξω και μετά φέρθηκες σαν κόπανος.»
Αλλάζω θέση και κάθομαι όσο πιο μακριά του μπορώ. Ούτε εγώ η ίδια δεν θα έκανα κάτι τέτοιο.
«Olivia, ζήτησα συγνώμη. Μπορούμε να το ξεχάσουμε;»
«Όχι δεν μπορούμε. Νόμιζα είσαι διαφορετικός αλλά τελικά είσαι ίδιος με τους άλλους.»
Αποφεύγω να τον κοιτάξω. Σηκώνομαι όρθια και στέκομαι στην μέση του γκρι δωματίου μου.
«Δεν ήθελα να κάνω κάτι που να σε πονέσει. Ήθελα απλά να μείνω μόνος.»Υψώνει την φωνή του τόσο ώστε οι φλέβες του λαιμού του να είναι ορατές.
«Ωραία και τώρα δεν θέλεις να μείνεις μόνος;» Φωνάζω.
«Όχι θέλω να μου μιλήσεις γιατί μ’ αρέσει να σε ακούω. Γιατί θέλω να σε ακούω. Θέλω να περνάω χρόνο μαζί σου. Ευχαριστημένη;»
Η φωνή του είναι δυνατή και φοβάμαι πως μας έχουν ακούσει όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στο σπίτι, ακόμα κι αν είναι ο μικρός μου αδερφός και η μαμά.
«Όχι δεν είμαι ευχαριστημένη. Φύγε.»
Του επιτίθεμαι και προσπαθώ να τον σπρώξω. Μου πιάνει τα χέρια αλλά με την ένταση που με διακατέχει καταφέρνω και τα απομακρύνω από πάνω μου. Με κοιτάει με εκείνο το βαθύ, ψαγμένο βλέμμα και ύστερα κοιτάει τα χείλη μου. Οι χτύποι της καρδιάς μου άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Εκεί που είμαι έτοιμη να αντισταθώ και να φύγω, αυτός με αρπάζει από τους ώμους με δύναμη. Με φιλάει στο στόμα με μία βία, ρουφάει τα χείλη μου. Νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και κλείνω τα μάτια μου. Τον φιλάω πίσω ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του.
Μένουμε εκεί για λίγο να ανταλλάσουμε φιλιά. Και εκεί που νομίζω ότι βρίσκομαι σε όνειρο, η πόρτα ανοίγει κάνοντας με να τρομάξω. Σπρώχνω τον Stefan δυνατά χωρίς να το θέλω. Ο Noah, ο μικρός μου αδερφός εμφανίζεται και με κοιτάει με το γνωστό πονηρό του βλέμμα.
«Η Scarlett είναι στο καθιστικό. Θέλει να σε δει, λέει.»Μου ανακοινώνει ενώ δεν σταματάει να κοιτάει τον Stefan.
«Κατέβα και έρχομαι σε πέντε λεπτά.» Πηγαίνω κοντά του και πριν προλάβει να πει κάτι άλλο του κλείνω την πόρτα στα μούτρα.
Παίρνω μία βαθιά ανάσα. Την στιγμή που είμαι έτοιμη να μιλήσω ο Noah ξανά μπαίνει στο δωμάτιο και λέει.
«Χάρηκα που είδα το αγόρι σου.» Γελάει δυνατά και τρέχει προς το δωμάτιο του πριν προλάβω να τον πιάσω.
Ξεφυσάω και τον κοιτάω στα μάτια. Με πλησιάζει με αργά βήματα και κολλάει το σώμα του πάνω μου. Τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και εγώ μένω εκεί περιμένοντας ένα νέο φιλί. Πιάνει το πρόσωπο μου στα δύο του χέρια και αφήνει απαλά φιλιά στο στόμα μου. Πιάνω την μέση του και τον απομακρύνω πιο ήρεμα τώρα.
«Πρέπει να κατέβω.»
«Θα σε περιμένω.» Μου κλείνει το μάτι και κάθεται στην καρέκλα του γραφείο μου.
Τον αφήνω εκεί και κατεβαίνω τα σκαλιά. Παίρνω μικρές ανάσες προσπαθώντας να διώξω το κοκκίνισμα από το πρόσωπο μου. Την βλέπω μπροστά μου. Η Scarlett κάθεται απέναντι μου στην πολυθρόνα σκυθρωπή. Πρώτη φορά που την βλέπω άβαφτη και με ότι πιο απλό έχει φορέσει ποτέ.
«Scarlett τι κάνεις εδώ;» Την ρωτάω απορημένη.
«Έμαθα κάτι πολύ άσχημο, κάτι φρικιαστικό Olivia.»
Σηκώνεται και κάνει μεγάλα βήματα φτάνοντας δίπλα μου.
«Τι έχει συμβεί;» Την ρωτάω και κοιτάω γύρω μου για να είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν μας ακούει.
«Θέλω να είσαι ψύχραιμη.»
«Scarlett, πες μου.»
«Θυμάσαι το συμβάν με τον Jason και την Lexi; Που και καλά την απειλούσε ότι θα μιλήσει για την κρυφή σχέση που είχε με έναν καθηγητή μόνο και μόνο για να της παίρνει χρήματα;»
«Ναι, αυτό το καθίκι της είχε πει ότι θα την σκοτώσει.» Φτύνω τις λέξεις ενώ το θυμάμαι.
«Όλα είναι ψέματα. Η γλυκιά μας κολλητή, μας δούλευε τόσο καιρό. H Lexi απειλούσε επί έναν χρόνο τον Jason ότι θα αποκαλύψει πως είναι ερωτευμένος με την κοπέλα του κολλητού του»
«Περίμενε, περίμενε. Λες την Anneliz; Γιατί απ’ όσο θυμάμαι με αυτή τα είχε τότε ο Simon. Την κοπέλα με τα μπλε μαλλιά που παρενοχλούσε η Lexi.» Λέω γρήγορα.
«Ναι, o Jason την ήθελε πολύ καιρό πριν ο Simon είναι μαζί της. Το κακό είναι ότι ο ίδιος το παραδέχτηκε στο πάρτυ του Simon, στην Lexi και από τότε τον είχε του χεριού της.» Μου αποκαλύπτει.
Την κοιτάω προσεκτικά.
«Και εσύ Scarlett, που έμαθες αυτό το συμβάν;»
«Δεν μπορώ να σου πω, Olivia μην με πιέσεις. Είναι για το καλό σου. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιος ψάχνει και σίγουρα δεν είναι για καλό.» Φαίνεται τρομοκρατημένη, σαν να κρύβει κάτι.
«Τι εννοείς κάποιος ψάχνει; Τι ψάχνει;» Ο φόβος, η περιέργεια και το άγχος με έχουν κατακλύσει.
«Olivia, ότι κι αν σου πω κράτα το στόμα σου κλειστό, με ακούς;»
Νεύω και περιμένω να αρχίσει να μιλάει.
«Δεν είναι σίγουροι πως η Lexi πέθανε από ατύχημα. Πιστεύουν ότι κάποιος σχεδίασε αυτή την τραγωδία επειδή είχε κάποιο σκοπό.»
«Κι αν όντως κάποιος την ήθελε νεκρή;» Αναρωτιέμαι.
«Μόνο όταν λυθεί η υπόθεση θα ξέρουμε στα σίγουρα.»
«Scarlett, κι αν θέλουν να ψάξουν τα στοιχεία που κρατάμε στα χέρια μας;»
«Μην μιλάς δυνατά και μας ακούσει κανείς. Δεν θα δείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Αυτά τα στοιχεία είναι επικίνδυνα και σίγουρα θα μας κάψουν, ακούς.»
Παίρνει μία βαθιά ανάσα και συνεχίζει.
«Μην το ξανά αναφέρεις. Μπορεί να κινδυνεύουμε.»
Η Scarlett έχει δίκιο. Κάνεις δεν πρέπει να μάθει τι βρίσκεται στην αποθήκη του εξοχικού μου. Κάποιος ψάχνει και όποιος κι αν είναι αυτός πρέπει να μείνει μακριά μας.
Η Scarlett αποφασίζει να φύγει. Την αποχαιρετώ και της υπόσχομαι να ξανά μιλήσουμε σύντομα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ανεβαίνω τα σκαλιά και φτάνω έξω από το δωμάτιο μου. Κοντοστέκομαι λίγο και ακουμπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Κλείνω τα μάτια. Μην σκέφτεσαι Olivia. Αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο, θα ανοίξεις τα μάτια σου και θα βρεθείς πίσω στο κρεβάτι σου το μόνο μέρος που νιώθεις ασφάλεια. Είναι απλά ένας εφιάλτης.
Μα όταν ανοίγω τα μάτια μου το μόνο που βλέπω είναι τον διάδρομο και καταλαβαίνω ότι τίποτα δεν άλλαξε. Δεν είμαι σε όνειρο κι αν είμαι δεν πρόκειται να ξυπνήσω σύντομα. Κι έτσι ανοίγω την πόρτα και επιστρέφω πίσω στον άνθρωπο που με κάνει να χαμογελώ έστω για λίγο.
I want it to seem like an old photo and I like the result
Vas A.
Η φωνή της Sara ακούγεται από το διάδρομο έξω από την πόρτα μου.
«Olivia άνοιξε σε παρακαλώ, σε ζητάνε.»Την ακούω να λέει και σηκώνομαι από την καρέκλα. Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο κλείνοντας πίσω μου την μπαλκονόπορτά.
«Ποιος με ζητάει;»Ρωτάω. Φυσικά και ξέρω ποιος είναι αλλά ποτέ δεν είπα ότι θα διευκολύνω την κατάσταση.
«Εγώ είμαι.»Η φωνή του είναι ήρεμη.
Ξεκλειδώνω την πόρτα και βλέπω την Sara μπροστά μου εμφανώς ανακουφισμένη.
«Μαμά, τώρα νομίζω πρέπει να φύγεις.»Την κοιτάω με νόημα. Απομακρύνεται γρήγορα, χάνεται στις σκάλες και ξανά πίσω στην μικρή κουζίνα του σπιτιού.
«Θα μπεις ή θα με κοιτάς για πολύ;»Του λέω εκνευρισμένη.
Περπατάει μέσα στο δωμάτιο όσο εγώ τον χαζεύω. Ρίχνω το σώμα μου πάνω στην πόρτα και προσέχω τις κινήσεις του. Γυρίζει να με κοιτάξει και το χαμόγελο στο πρόσωπο του λάμπει.
«Ήρθα.»
«Το βλέπω, μα σου είπα στο τηλέφωνο πως δεν χρειαζόταν.»Απομακρύνομαι και κάθομαι στο κρεβάτι μου. O Stefan κάνει την ίδια κίνηση και κάθεται δίπλα μου.
«Ωραία λάθος μου. Δεν έπρεπε να φερθώ έτσι.» Λέει τόσο γρήγορα που δυσκολεύομαι να επεξεργαστώ τα λόγια του.
«Ήμασταν μαζί από το προηγούμενο βράδυ, κοιμήθηκα στο σπίτι σου, πήραμε πρωινό μαζί έξω και μετά φέρθηκες σαν κόπανος.»
Αλλάζω θέση και κάθομαι όσο πιο μακριά του μπορώ. Ούτε εγώ η ίδια δεν θα έκανα κάτι τέτοιο.
«Olivia, ζήτησα συγνώμη. Μπορούμε να το ξεχάσουμε;»
«Όχι δεν μπορούμε. Νόμιζα είσαι διαφορετικός αλλά τελικά είσαι ίδιος με τους άλλους.»
Αποφεύγω να τον κοιτάξω. Σηκώνομαι όρθια και στέκομαι στην μέση του γκρι δωματίου μου.
«Δεν ήθελα να κάνω κάτι που να σε πονέσει. Ήθελα απλά να μείνω μόνος.»Υψώνει την φωνή του τόσο ώστε οι φλέβες του λαιμού του να είναι ορατές.
«Ωραία και τώρα δεν θέλεις να μείνεις μόνος;» Φωνάζω.
«Όχι θέλω να μου μιλήσεις γιατί μ’ αρέσει να σε ακούω. Γιατί θέλω να σε ακούω. Θέλω να περνάω χρόνο μαζί σου. Ευχαριστημένη;»
Η φωνή του είναι δυνατή και φοβάμαι πως μας έχουν ακούσει όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στο σπίτι, ακόμα κι αν είναι ο μικρός μου αδερφός και η μαμά.
«Όχι δεν είμαι ευχαριστημένη. Φύγε.»
Του επιτίθεμαι και προσπαθώ να τον σπρώξω. Μου πιάνει τα χέρια αλλά με την ένταση που με διακατέχει καταφέρνω και τα απομακρύνω από πάνω μου. Με κοιτάει με εκείνο το βαθύ, ψαγμένο βλέμμα και ύστερα κοιτάει τα χείλη μου. Οι χτύποι της καρδιάς μου άρχισαν να πολλαπλασιάζονται. Εκεί που είμαι έτοιμη να αντισταθώ και να φύγω, αυτός με αρπάζει από τους ώμους με δύναμη. Με φιλάει στο στόμα με μία βία, ρουφάει τα χείλη μου. Νιώθω τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν και κλείνω τα μάτια μου. Τον φιλάω πίσω ανταποκρινόμενη στο κάλεσμα του.
Μένουμε εκεί για λίγο να ανταλλάσουμε φιλιά. Και εκεί που νομίζω ότι βρίσκομαι σε όνειρο, η πόρτα ανοίγει κάνοντας με να τρομάξω. Σπρώχνω τον Stefan δυνατά χωρίς να το θέλω. Ο Noah, ο μικρός μου αδερφός εμφανίζεται και με κοιτάει με το γνωστό πονηρό του βλέμμα.
«Η Scarlett είναι στο καθιστικό. Θέλει να σε δει, λέει.»Μου ανακοινώνει ενώ δεν σταματάει να κοιτάει τον Stefan.
«Κατέβα και έρχομαι σε πέντε λεπτά.» Πηγαίνω κοντά του και πριν προλάβει να πει κάτι άλλο του κλείνω την πόρτα στα μούτρα.
Παίρνω μία βαθιά ανάσα. Την στιγμή που είμαι έτοιμη να μιλήσω ο Noah ξανά μπαίνει στο δωμάτιο και λέει.
«Χάρηκα που είδα το αγόρι σου.» Γελάει δυνατά και τρέχει προς το δωμάτιο του πριν προλάβω να τον πιάσω.
Ξεφυσάω και τον κοιτάω στα μάτια. Με πλησιάζει με αργά βήματα και κολλάει το σώμα του πάνω μου. Τυλίγει τα χέρια του γύρω μου και εγώ μένω εκεί περιμένοντας ένα νέο φιλί. Πιάνει το πρόσωπο μου στα δύο του χέρια και αφήνει απαλά φιλιά στο στόμα μου. Πιάνω την μέση του και τον απομακρύνω πιο ήρεμα τώρα.
«Πρέπει να κατέβω.»
«Θα σε περιμένω.» Μου κλείνει το μάτι και κάθεται στην καρέκλα του γραφείο μου.
Τον αφήνω εκεί και κατεβαίνω τα σκαλιά. Παίρνω μικρές ανάσες προσπαθώντας να διώξω το κοκκίνισμα από το πρόσωπο μου. Την βλέπω μπροστά μου. Η Scarlett κάθεται απέναντι μου στην πολυθρόνα σκυθρωπή. Πρώτη φορά που την βλέπω άβαφτη και με ότι πιο απλό έχει φορέσει ποτέ.
«Scarlett τι κάνεις εδώ;» Την ρωτάω απορημένη.
«Έμαθα κάτι πολύ άσχημο, κάτι φρικιαστικό Olivia.»
Σηκώνεται και κάνει μεγάλα βήματα φτάνοντας δίπλα μου.
«Τι έχει συμβεί;» Την ρωτάω και κοιτάω γύρω μου για να είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν μας ακούει.
«Θέλω να είσαι ψύχραιμη.»
«Scarlett, πες μου.»
«Θυμάσαι το συμβάν με τον Jason και την Lexi; Που και καλά την απειλούσε ότι θα μιλήσει για την κρυφή σχέση που είχε με έναν καθηγητή μόνο και μόνο για να της παίρνει χρήματα;»
«Ναι, αυτό το καθίκι της είχε πει ότι θα την σκοτώσει.» Φτύνω τις λέξεις ενώ το θυμάμαι.
«Όλα είναι ψέματα. Η γλυκιά μας κολλητή, μας δούλευε τόσο καιρό. H Lexi απειλούσε επί έναν χρόνο τον Jason ότι θα αποκαλύψει πως είναι ερωτευμένος με την κοπέλα του κολλητού του»
«Περίμενε, περίμενε. Λες την Anneliz; Γιατί απ’ όσο θυμάμαι με αυτή τα είχε τότε ο Simon. Την κοπέλα με τα μπλε μαλλιά που παρενοχλούσε η Lexi.» Λέω γρήγορα.
«Ναι, o Jason την ήθελε πολύ καιρό πριν ο Simon είναι μαζί της. Το κακό είναι ότι ο ίδιος το παραδέχτηκε στο πάρτυ του Simon, στην Lexi και από τότε τον είχε του χεριού της.» Μου αποκαλύπτει.
Την κοιτάω προσεκτικά.
«Και εσύ Scarlett, που έμαθες αυτό το συμβάν;»
«Δεν μπορώ να σου πω, Olivia μην με πιέσεις. Είναι για το καλό σου. Αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιος ψάχνει και σίγουρα δεν είναι για καλό.» Φαίνεται τρομοκρατημένη, σαν να κρύβει κάτι.
«Τι εννοείς κάποιος ψάχνει; Τι ψάχνει;» Ο φόβος, η περιέργεια και το άγχος με έχουν κατακλύσει.
«Olivia, ότι κι αν σου πω κράτα το στόμα σου κλειστό, με ακούς;»
Νεύω και περιμένω να αρχίσει να μιλάει.
«Δεν είναι σίγουροι πως η Lexi πέθανε από ατύχημα. Πιστεύουν ότι κάποιος σχεδίασε αυτή την τραγωδία επειδή είχε κάποιο σκοπό.»
«Κι αν όντως κάποιος την ήθελε νεκρή;» Αναρωτιέμαι.
«Μόνο όταν λυθεί η υπόθεση θα ξέρουμε στα σίγουρα.»
«Scarlett, κι αν θέλουν να ψάξουν τα στοιχεία που κρατάμε στα χέρια μας;»
«Μην μιλάς δυνατά και μας ακούσει κανείς. Δεν θα δείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Αυτά τα στοιχεία είναι επικίνδυνα και σίγουρα θα μας κάψουν, ακούς.»
Παίρνει μία βαθιά ανάσα και συνεχίζει.
«Μην το ξανά αναφέρεις. Μπορεί να κινδυνεύουμε.»
Η Scarlett έχει δίκιο. Κάνεις δεν πρέπει να μάθει τι βρίσκεται στην αποθήκη του εξοχικού μου. Κάποιος ψάχνει και όποιος κι αν είναι αυτός πρέπει να μείνει μακριά μας.
Η Scarlett αποφασίζει να φύγει. Την αποχαιρετώ και της υπόσχομαι να ξανά μιλήσουμε σύντομα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά ανεβαίνω τα σκαλιά και φτάνω έξω από το δωμάτιο μου. Κοντοστέκομαι λίγο και ακουμπάω το κεφάλι μου στον τοίχο. Κλείνω τα μάτια. Μην σκέφτεσαι Olivia. Αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο, θα ανοίξεις τα μάτια σου και θα βρεθείς πίσω στο κρεβάτι σου το μόνο μέρος που νιώθεις ασφάλεια. Είναι απλά ένας εφιάλτης.
Μα όταν ανοίγω τα μάτια μου το μόνο που βλέπω είναι τον διάδρομο και καταλαβαίνω ότι τίποτα δεν άλλαξε. Δεν είμαι σε όνειρο κι αν είμαι δεν πρόκειται να ξυπνήσω σύντομα. Κι έτσι ανοίγω την πόρτα και επιστρέφω πίσω στον άνθρωπο που με κάνει να χαμογελώ έστω για λίγο.
I want it to seem like an old photo and I like the result
Vas A.