Η μάχη του έρωτα (Κεφάλαιο 35)

Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στην ώρα του στον αερολιμένα. Φόρεσε την ζακέτα της και την κράτησε σφιχτά πάνω της. Ο πρωινός αέρας ήταν πιο τσουχτερός απ’ όσο υπολόγιζε. Κοίταξε μια φορά τριγύρω της μήπως κάποιος την παρακολουθεί. Αναστέναξε βαθιά όταν συνειδητοποίησε πως ο μοναδικός που είχε το άγρυπνο βλέμμα του πάνω της, ήταν ο Άγγελος.
Τον πλησίασε διακριτικά και στάθηκε δίπλα του όση ώρα περίμεναν τις αποσκευές.
        «Μπορείς να ξεκολλήσεις από πάνω μου; Έχουμε γίνει θέαμα», της είπε με χαμόγελο, μέσα από τα δόντια του.
        «Γιατί τι το κακό κάνω;» του έριξε ένα γεμάτο νόημα βλέμμα.
        «Με αποσυντονίζεις! Δεν μπορούμε να κυκλοφορούμε μαζί, δεν το καταλαβαίνεις; Πάω πιο πέρα», της είπε και προχώρησε μερικά μέτρα μακριά.
        Η Χριστίνα τον ακολούθησε. Στάθηκε μπροστά του και ίσιωσε το κορμί της.
        «Θα μου δώσεις τουλάχιστον την ζακέτα σου;» τον ρώτησε και του άρπαξε γρήγορα την ζακέτα του για να επιστρέψει στην θέση της.
        Πήρε ο καθένας τα πράγματά του και μπήκαν σε διαφορετικά ταξί. Η Χριστίνα μαζεύτηκε στην θέση της και έδωσε την διεύθυνση του ξενοδοχείου που της είχε κλείσει ο Άγγελος. Δεν μπορούσε να διακινδυνεύσει να επιστρέψει σπίτι της. Τώρα που γνώριζε ποιος ήταν ο πραγματικός εχθρός, μπορούσε να είναι σίγουρη ότι δεν θα γλίτωνε κανείς τους αν τους εντόπιζε.
        Ο Άγγελος έπρεπε να συναντήσει το αφεντικό και να μάθει για τις επόμενες κινήσεις. Έφτασε μπροστά από το συνηθισμένο ερειπωμένο σπίτι όπου πάντα εκεί μέσα τον έβρισκε να τριγυρνά. Φώναξε δύο με τρεις φορές αλλά δεν φαινόταν να είναι κανείς εκεί. Αναθεμάτισε την τύχη του και έκανε να φύγει.

        «Που πας αγαπητέ μου;» ακούστηκε μια φωνή από πίσω και έκανε τον Άγγελο να παγώσει στην θέση του.

Βασιλική Κυργιαφίνη