Παρεκκλίνων φύλακας (Πρόλογος)

26 Δεκεμβρίου 2124 μ.Χ. , Λάστλεικ

Οι περισσότερες ψυχές διαθέτουν δύο φτερά. Υπάρχουν όμως και κάποιες με μία παράξενη δυσμορφία: έχουν μονάχα ένα. Σύμφωνα με τον μύθο, κάποια πτηνά, εν ονόματι Τζίαν, έχουν ακριβώς αυτή την ιδιαιτερότητα. Ποιος μπορεί να πετάξει με ένα φτερό; Εγκλωβισμένα στην γήινη επιφάνεια, σέρνονται, έως ότου να βρουν το άλλο τους μισό. Τα δύο μονά φτερά αποκτούν χρησιμότητα. Συγχρονίζονται και γίνονται ένα, ώστε να καταφέρουν να φτάσουν στον ουρανό. Όμως, αν κάποιο τέτοιο πτηνό δεν βρει το άλλο του μισό, αργά ή γρήγορα χάνει τη ζωή του. Και αν το βρει, μα είναι απαγορευμένη η ένωσή τους;
Αγαπητέ μου,
Έχεις ακούσει ποτέ κελαιδήματα; Ούτε κι εγώ. Μα οι πρόγονοί μας μιλούν και γράφουν για αυτά. Βρίσκονται εκεί έξω. Μακριά από την αποπνικτική και γκρίζα ατμόσφαιρα του Λάστλεϊκ.

Θυμάσαι εκείνο το βράδυ, όταν ήμασταν μικροί, που μου έδειχνες την παλιά υδρόγειο; Απορώ, γιατί αποφασίστηκε να μείνουν όλοι οι ήπειροι ανέγγιχτοι από την ανθρωπότητα, εκτός από εκείνη της Β. Αμερικής. Γιατί επιλέχθηκε να γίνουν πειράματα πάνω σε ανθρώπους και να γεννηθούν βδελύγματα σαν και εμάς; Γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μαζί;

Υπάρχει άραγε κάποιο ειδικό γονίδιο στο γενετικό μας υλικό που μας κάνει δολοφόνους; Πιστεύω πως ναι. Κάθε γονίδιο που μας εφοδιάζει με δεξιότητες άνω του μέσου όρου. Αλλά εσύ δε συνήθιζες να το πιστεύεις. Τι άλλαξε; Που πήγε το μικρό αγόρι με τα ανάκατα εβένινα μαλλιά και το μονό φτερό, το οποίο πίστευε πως θα καταφέρει να αλλάξει τον κόσμο;

Σου στέλνω ένα γράμμα που σύντομα θα το γλείφουν οι φλόγες στο τζάκι σου. Ήθελα απλά να σου ευχηθώ καλά Χριστούγεννα, όπως κάνω κάθε χρόνο. Σύντομα θα αλλάξει το έτος. Όλα αλλάζουν, εκτός από τις αναμνήσεις.

Με πολλά ανάμεικτα αισθήματα,

Ίντιθ






Ράνια Ταλαδιανού