Insomnia (Κεφάλαιο 15)

«Μην περιμένεις. Ο χρόνος ποτέ δε θα είναι σωστός»- Napoleon Hill

Είμαι ξαπλωμένος στον καναπέ και διαβάζω το ημερολόγιο της Μία. Οι αναμνήσεις της αποθηκεύονται στο μυαλό μου λες και είναι το πιο σημαντικό αρχείο. Οι γλαφυρές περιγραφές της για τον τρόπο που ξεκίνησε να σκέφτεται και να βλέπει τον κόσμο, με αγγίζουν τόσο που σκέφτομαι ότι η δικιά μας ζωή, δεν άρχισε ως τίποτα σημαντικό μπροστά στη δική της. Ο άνθρωπος που την έφτιαξε πρέπει να ήταν κάποιου είδους διάνοια για να δημιουργήσει κάτι τόσο εκπληκτικό. Με εντυπωσιάζει η φροντίδα που της έδειξε μέσα από τις περιγραφές της, ακόμα και αν δεν ήταν κανονικός άνθρωπος. Ώσπου… να έρθουν οι Γιογκασάκι και να τα καταστρέψουν όλα.

Κλείνω το ημερολόγιο και το ακουμπάω στο τραπεζάκι του σαλονιού τρίβοντας τα μάτια μου κουρασμένα. Ανακάθομαι στον καναπέ και κοιτάζω το κρεμασμένο ρολόι στον τοίχο της κουζίνας. Δεν πάει πολύς χρόνος από την ώρα που ο Τόγκα και οι δίδυμοι έφυγαν και όμως νιώθω σαν να έχουν περάσει ώρες. Ρίχνω μια ματιά στον υπολογιστή μου και δαγκώνω άβολα το εσωτερικό του μάγουλού μου. Δεν έπρεπε να μιλήσω άσχημα στη Μία και τώρα δεν έχω ιδέα, αν έχω το δικαίωμα να της ζητήσω συγγνώμη.

Κουνάω νευρικά το ποντίκι ξυπνώντας τον υπολογιστή και φτιάχνω έναν πικρό, δυνατό καφέ, ώσπου η οθόνη να δείξει σημάδια ζωής. Το μόνιμα συνδεδεμένο τσιπ τής Μία αναγνωρίζεται αμέσως και το παράθυρό της ανοίγει αυτόματα.

«Υπάρχει κάτι νεότερο για τους Γιογκασάκι;» ρωτάει η Μία με περιέργεια, μόλις ανακαλύπτει την παρουσία μου.

«Όχι. Τίποτα εκτός από μια προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου για αύριο το πρωί» απαντάω αδιάφορα από την κουζίνα.

Η γραμμή που δείχνει ότι υπάρχει ακόμα ζωή στη Μία κινείται ανεπαίσθητα, αν και δεν ακούω κάτι από μέρους της. Ίσως ήταν κάποιο γρύλισμα ή μουρμουρητό.

«Δεν έχω ιδιαίτερη ανάγκη για κουβέντα, οπότε τι θες;»

«Δεν είναι προφανές;» σαρκάζω. «Πρώτον, θέλω να ζητήσω συγγνώμη για όσα σου είπα. Είναι που… περίμενα να είσαι μόνο ένα συνηθισμένο κορίτσι. Πίστευα ότι οι Γιογκασάκι στ’ αλήθεια σε υιοθέτησαν. Θέλω να πω…» κάνω μια παύση για να βάλω τις σκέψεις μου σε τάξη «ποτέ δεν εμφάνισαν δημόσια ξανά άλλο παιδί. Προφανώς ήσουν ξεχωριστή. Και δεύτερον δεν είναι ανάγκη να θέλω να σου μιλήσω για να μπω στον υπολογιστή μου».

«Ανζάι… νομίζεις ότι με ενδιαφέρει η γνώμη σου; Έτσι και αλλιώς δεν πρόκειται να καταλάβεις. Ποτέ δε θα το κάνεις» μου φωνάζει πικαρισμένη. «Μη με ενοχλείς χωρίς λόγο».

«Φέρθηκα πολύ άσχημα, το κατάλαβα αργά και θα επανορθώσω. Θα πάρω το σώμα σου πίσω και θα στείλω στη φυλακή τους Γιογκασάκι» της υπόσχομαι.

Η Μία γελάει ειρωνικά γεμίζοντάς με όλο και περισσότερες ενοχές. Δε με εμπιστεύεται και δεν έχει άδικο. Η Κρυστάλ δημιούργησε αρκετές παρεξηγήσεις ανάμεσά μας και είναι η μόνη που μπορεί να τις λύσει. Εμένα δε θα με ακούσει.

«Μην υπόσχεσαι πράγματα που δεν μπορείς να κάνεις. Το σώμα μου θα φρουρείται πολύ καλά. Οπότε σε συμβουλεύω να μην μπεις καν στον κόπο. Έτσι και αλλιώς δεν έχει πια σημασία. Δε με ενδιαφέρει να ξαναγυρίσω» απαντάει θλιμμένη.

«Για τι ακριβώς είσαι θυμωμένη μαζί μου; Γι’ αυτά που είπα ή για ό,τι συνέβη με την Κρυστάλ;» τη ρωτάω κάπως εκνευρισμένος. Αν με μισεί τουλάχιστον να μου πει τον λόγο. «Ποτέ δε συνέβη μεταξύ μας αυτό που φαντάζεσαι».

«Δεν έχει σημασία τώρα πια. Ας το ξεχάσουμε, εντάξει;»

«Η Κρυστάλ ήταν και αυτή πείραμα των Γιογκασάκι και συγκεκριμένα κατ’ εντολή των γονιών της. Βλέπεις, δεν την ήθελαν αδύναμη. Τέλος πάντων. Απλά για να ξέρεις, δε συνηθίζει να κάνει την κακιά. Ποτέ δεν συνέβη πραγματικά κάτι μεταξύ μας, ούτε καν που της αρέσω. Όλα τα έκανε για σένα. Για λίγο καιρό είχες μια περίεργα κακή φήμη ανάμεσά μας. Εξαιτίας των Γιογκασάκι».

Σωπαίνω περιμένοντας την απάντησή της, αλλά το μόνο που κερδίζω είναι μια απογοητευτική αμήχανη σιωπή. Φοβάμαι ότι δεν έχω αρκετή υπομονή για τα πείσματά της. Κουνώντας το κεφάλι μου απογοητευμένος σβήνω το παράθυρό της και κλείνω τον υπολογιστή. Σέρνομαι ως το δωμάτιό μου και πέφτω στο κρεβάτι νομίζοντας πως θέλω να τα παρατήσω όλα και να φύγω μακριά από τη ζοφερότητα των Γιογκασάκι. Όμως δε νομίζω ότι θα τα καταφέρω. Όχι αν δεν τους σταματήσουμε πρώτα. Με παίρνει ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί κάποιος αποφασίζει πως ο βάρβαρος τρόπος είναι ο καλύτερος τρόπος για να ξυπνήσω. Οι δίδυμοι πηδούν στο κρεβάτι μου, ενώ ο Τόγκα τραβάει απότομα τα σκεπάσματα από πάνω μου.

«Τι στο…» πάω να πω, αλλά και στη φιγούρα της Κρυστάλ που γέρνει πάνω στο κούφωμα της πόρτας παγώνω. Εμ, τι έχασα; Δε θυμάμαι να είχαμε κανονίσει κάτι. Όχι τόσο νωρίς τουλάχιστον. «Διοργάνωσα κάποιου είδους πάρτι και δεν το θυμάμαι;» ρωτάω αμήχανος. Τόσο με την αμφίεσή μου, όσο και με το ότι έχω ένα κορίτσι στο δωμάτιό μου.

«Έχουμε δουλειά. Καλύτερα να σηκωθείς, Ωραία Κοιμωμένη» χαμογελάει στραβά ο Τόγκα μπατσίζοντάς με στον ώμο. Στην άκρη του γραφείου μου αφήνει μια κούπα με αχνιστό, φρέσκο καφέ.

Δεν ξέρω για την σοβαρότητα της κατάστασης, παρόλα αυτά παίρνω τον χρόνο μου. Τρίβω νυσταγμένα τα μάτια μου και πίνω μια γουλιά καφέ, πριν σηκωθώ από το κρεβάτι. Όταν βγαίνω στο σαλόνι οι δίδυμοι, ο Τόγκα και η Κρυστάλ κάθονται στον καναπέ παρατηρώντας τσιτωμένοι κάτι που δείχνει στην τηλεόραση.

«Τι κάνετε;» ρωτάω προβληματισμένος και τους πλησιάζω.

«Συνέντευξη Τύπου. Θυμάσαι;» ψιθυρίζει η Κρυστάλ με το βλέμμα της στραμμένο στην οθόνη της τηλεόρασης. «Οι Γιογκασάκι έχουν σκοπό να το τερματίσουν αυτή τη φορά. Τέρμα το κρυφτό γι’ αυτούς. Πρόκειται να αποκαλύψουν, τι κάνουν».

«Ναι καλά» σαρκάζω. Θα αναφέρουν μόνο αυτά που θέλουν στον Τύπο. Δηλαδή ψέματα. Ποιος θα ήθελε τους δημοσιογράφους να μπλέκονται στα πόδια τους;

«Σσσς!» κάνουν όλοι ταυτόχρονα αναγκάζοντάς με να σωπάσω. Η Κρυστάλ με τραβάει από το μανίκι της πιτζάμας μου και με στριμώχνει δίπλα της στον καναπέ, ενώ ο Τόγκα δυναμώνει λίγο ακόμα τη φωνή.

Η συνέντευξη Τύπου γίνεται έξω από το ιδιωτικό νοσοκομείο των Γιογκασάκι που στεγάζει στο ίδιο κτήριο την εταιρεία Unitex. Ντυμένος μ’ ένα λευκό εντυπωσιακό κοστούμι στέκεται πίσω από τον Διευθυντή της εταιρείας του περιμένοντας να τελειώσει τον λόγο του και ν’ αρχίσει τον δικό του. Πίσω του μια σειρά από κορυφαίους γιατρούς με λευκές ρόμπες στέκονται παραταγμένοι κοιτάζοντας με περήφανο, γεμάτο έξαψη βλέμμα τα μικρόφωνα των δημοσιογράφων που στοιβάζονται κάτω από την εξέδρα και τα φλας των φακών που αναβοσβήνουν αποθανατίζοντας τα στιγμιότυπα.

«Για πολύ καιρό η κλωνοποίηση υπήρξε ένα ταμπού, ένα αμφιλεγόμενο θέμα στον τεχνολογικά εξελιγμένο πολιτισμό μας και συνεχίζει ακόμα να υπάρχει σε κράτη που δεν κατανοούν την σπουδαιότητα και την ωφελιμότητά της» ξεκινάει δυναμικά ο Σον Γιογκασάκι. «Παίρνουμε ένα μονοπάτι που ποτέ κανείς δεν έχει πάρει. Χτίζουμε κάτι που δεν έχει υπάρξει άλλοτε στον κόσμο. Μια ευκαιρία για ζωή. Αυτό πρόκειται να αλλάξει τις ζωές μας. Θα τις αναβαθμίσει σε ένα καλύτερο και ανθεκτικότερο τρόπο ζωής. Είμαστε πολύ ενθουσιασμένοι που έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε επιτέλους μαζί σας τη δουλειά μας. Είναι ώρα να παρουσιάσουμε το μέλλον».

»Όπως γνωρίζουμε η κλωνοποίηση, είναι η διαδικασία δημιουργίας ενός ή περισσότερων ακριβών αντιγράφων από ένα πρότυπο. Το πρότυπο μπορεί να αντιπροσωπεύει κάποιο μόριο, γονίδιο, κύτταρο ή ακόμη ένα πολυκύτταρο οργανισμό. Η κλωνοποίηση υπάγεται σε δυο κατηγορίες. Την αναπαραγωγική και τη θεραπευτική».

»Η αναπαραγωγική είναι η κλωνοποίηση πολυκύτταρων οργανισμών στους οποίους έχουν εισαχθεί με τη μέθοδο ανασυνδυασμένου DNA ανθρώπινα γονίδια. Η εφαρμογή τα διαδικασίας αυτής στον άνθρωπο αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα. Στην ηθική αλλά και την υγεία του. Προς το παρόν δεν έχουν ανακαλυφθεί τα μέσα, ώστε ο κλώνος και η παρένθετη μητέρα να βιώσουν μια ομαλή κύηση. Δημιουργούνται απροσπέλαστα προβλήματα υγείας που επιφέρουν τον θάνατο τόσο στο έμβρυο όσο και στη μητέρα. Ευτυχώς ή δυστυχώς η αναπαραγωγική κλωνοποίηση είναι κάτι που δε σχετίζεται με αυτό που κάνουμε, αντίθετα με τη θεραπευτική».

»Από την άλλη η θεραπευτική κλωνοποίηση χρησιμοποιεί τον κλώνο που δημιουργείται με την τεχνική της πυρηνικής μεταμόσχευσης, μόνο μέχρι το στάδιο του βλαστοκύστη. Στην πυρηνική μεταμόσχευση ο πυρήνας ενός σωματικού κυττάρου από ένα όργανο αφαιρείται και μεταμοσχεύεται σε ένα ωάριο από το οποίο πρωτύτερα έχει αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας. Επίσης στο στάδιο τού βλαστοκύστη λαμβάνουν και καλλιεργούν τα κύτταρα, τα οποία ονομάζονται αρχέγονα, πολυδύναμα, εμβρυακά κύτταρα. Με ειδικές τροποποιήσεις μπορούν να μεταμορφωθούν σε κύτταρα οποιασδήποτε μορφής».

»Έπειτα από αρκετά πειράματα σε πρόθυμους ασθενείς καταφέραμε να θεραπεύσουμε γενετικές ανωμαλίες, ανίατες ασθένειες ή απλές καθημερινές δυσλειτουργίες. Μπορούμε να διορθώσουμε το οτιδήποτε και για να σας το αποδείξω, καλώ τον Τύπο στο γκαλά του νοσοκομείου την επόμενη εβδομάδα, όπου θα σας παρουσιάσω την κόρη μου και ασθενή που τελειοποίησε το πείραμά μας».

Ο Σον Γιογκασάκι τελειώνει το λόγο του και κάνοντας μια ευχαριστήρια, βαθιά υπόκλιση μαζεύει τα χαρτιά του και επιστρέφει στη θέση του δίπλα στον ενθουσιασμένα στελέχη της εταιρείας και τον γιο του, ενώ ένας άλλος γιατρός παίρνει τη θέση του στο βήμα.

«Μάλιστα» μουρμουρίζει ο Τόγκα και κλείνει την τηλεόραση. «Τον πιστεύετε;»

«Η αναπαραγωγική κλωνοποίηση είναι αυτό που οι περισσότεροι στοχεύουν. Αυτό που έκανε στη Μία ο δημιουργός της και με την έγκριση για θεραπευτική κλωνοποίηση, οι Γιογκασάκι μπορούν να συνεχίσουν να δουλεύουν ανενόχλητοι και στους δυο τομείς. Και νόμιμα αυτή τη φορά» απαντάει η Κρυστάλ. «Άρα θα παρουσιάσουν τη Μία. Δεν μπορώ να πω ότι δεν το περίμενα».

«Το μεγαλύτερο μέρος του σώματός της είναι από μέταλλο. Δε μου κάνει για το καλύτερο παράδειγμα» αποκρίνεται μπερδεμένος ο Αόι. «Ίσως παρουσιάσουν εκείνοι, αλλά με τα χαρακτηριστικά κάποιας άλλης».

«Είμαι σίγουρος ότι μόνο η Μία θα είναι στο επίκεντρο της παρουσίασης. Οι Γιογκασάκι έχουν μπει σε μεγάλες φασαρίες εξαιτίας της για να μη τη χρησιμοποιήσουν με όποιον τρόπο μπορούν» λέω σκεφτικός, καθώς σκέφτομαι την αφήγηση της στο ημερολόγιο. «Μια εγχείριση σε βίντεο, λίγο μοντάζ και μερικά εφέ θα είναι ότι χρειάζεται για να αποδείξουν στο κοινό τη δουλειά τους».

«Έτσι όπως παρουσίασαν αυτό που κάνουν είναι πολύ σημαντικό. Αλλά δυστυχώς θα πρέπει να τους σταματήσουμε. Ποτέ δε θα πάψουν να πειραματίζονται πάνω σε άλλους ανθρώπους, πριν παρουσιάσουν τα δημιουργήματά τους στον κύκλο τους» λέει η Κρυστάλ και απ’ ότι έμαθα από τη μαμά μου, οι Γιογκασάκι χτες συγκέντρωσαν μια ντουζίνα φακέλους των διαθέσιμων ατόμων».

Γνωρίζοντας από τώρα ποια θα είναι η έκβαση της συζήτησης πηγαίνω στον υπολογιστή και τον ανοίγω βγάζοντας από τον ύπνο της την Μία. Χρειάζεται να ξέρει και εκείνη τι στο καλό συμβαίνει. Αν αποφασίσουμε να κινηθούμε εναντίον τους, εκείνη θα είναι ο άσος στο μανίκι μας.

«Οπότε;» ρωτάει προβληματισμένος ο Χάκου. «Πώς θα τους σταματήσουμε;»

«Θα τους χτυπήσουμε εκεί που πονούν» απαντάει όλο νόημα ο Τόγκα. «Βασίζονται πολύ στα πειράματά τους, έτσι; Εμείς απλά πρέπει να τους δείξουμε ότι κάνουν λάθος».

«Δεν είναι παιχνίδι ξέρεις. Ούτε και κάτι το οποίο λες ότι θα σταματήσεις και απλά θα γίνει» μπαίνει στη συζήτηση η Μία. «Οι Γιογκασάκι θα βγάλουν από τη μέση οτιδήποτε τους σταθεί εμπόδιο. Ο δημιουργός μου το έκανε και το πλήρωσε πολύ ακριβά. Το ίδιο και εγώ».

«Το ξέρουμε. Τους έχουμε ξανά αντιμετωπίσει άλλωστε» γρυλίζει αποδοκιμαστικά ο Αόι. «Και έχω καμιά δυο ιδέες για να τους τη φέρουμε».

Ο Αόι σηκώνεται όρθιος και αρχίζει να περιγράφει λεπτομερώς τον τρόπο με τον οποίο θα εισχωρήσουμε στο γκαλά. Αναφέρει κάποια άτομα που θα πρέπει να κρατήσουμε σε απόσταση εφόσον ετοιμάζουμε κάτι τόσο ριψοκίνδυνο και κάποια άλλα που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν. Το μυαλό μου αμέσως πηγαίνει στη Μάκινο ως το νούμερο ένα βασικό μας σύμμαχο εναντίον των Γιογκασάκι. Είναι η μόνη που μπορεί να μας φέρει σε επαφή με την Τούκα και το σώμα της Μία. Ναι… αυτή θα είναι μια καλή αρχή.

«Θα κλέψουμε το σώμα της Μία» αναφωνώ ξαφνικά κάνοντάς τους όλους να με κοιτάξουν σοκαρισμένοι. «Θα επιστρέψουμε τον εγκέφαλο της Μία στο σώμα της και έτσι θα έχουμε έναν κατάσκοπο από μέσα».

«Και πώς θα το κάνουμε αυτό, διάνοια;» η Κρυστάλ ανασηκώνει τα φρύδια της με περιέργεια.

«Μμμ… αφότου η μητέρα σου μας αποκαλύψει το πρόγραμμα των Γιογκασάκι και κάποιος από εμάς παρακολουθεί τακτικά το σπίτι τους στην εβδομάδα που μας μένει, όλο και κάπως θα καταφέρω να τρυπώσω στο διαμέρισμά τους. Έχω πάει ήδη καμιά δυο φορές, οπότε γνωρίζω πού και πώς να πάω απαρατήρητος. Η Μία θα κάνει τα υπόλοιπα, μόλις μπει ξανά στο σώμα της. Με έναν καλό πομπό θα μπορούμε να βλέπουμε που είναι και τι κάνει, αλλά και να επικοινωνούμε μαζί της καθοδηγώντας την για τα υπόλοιπα».

Κάποτε είχα αλλάξει τις λειτουργίες εντοπισμού στο ρολόι της Μία και αν είμαστε τυχεροί και η Τούκα συνεχίζει να το φοράει, τότε μπορούμε να διευκολυνθούμε ακόμα περισσότερο. Πρέπει μόνο να πετύχουμε μόνη τη Μάκινο με την Τούκα».

«Η Μάκινο δουλεύει για τους Γιογκασάκι. Πώς ξέρεις ότι δε θα μας τη φέρει;» αντιδράει καχύποπτα η Κρυστάλ.

«Ήρθε μέχρι εδώ για να μου δώσει το ημερολόγιο και το τσιπ της. Το ένστικτό μου λέει να την εμπιστευτώ και δεν έχω λόγο να μη το κάνω». Απαντάω με σιγουριά.

«Λοιπόν, έχουμε μια εβδομάδα για να τα οργανώσουμε όλα έως το γκαλά του νοσοκομείου» λέει ο Τόγκα με βροντερή φωνή. «Ο καθένας θα αναλάβει από κάποιο κομμάτι…»

Όσο η ομάδα συζητάει για το ρόλο που θα παίξει ο καθένας, εκείνους που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν και τα λοιπά, εγώ στρέφομαι προς τη Μία που παραμένει σιωπηλή στην κρυψώνα της. Πριν που μίλησε, ακούστηκε βλοσυρή και ανήσυχη και δεν ξέρω, αν δεν συμφωνεί με το σχέδιο ή φοβάται.

«Θα… μας βοηθήσεις, έτσι;» τη ρωτάω αβέβαιος. «Δε θα κάνεις πίσω;»

«Όχι» απαντάει απότομα. «Η αλήθεια είναι πως δε θα ήθελα κανείς σας να πάθει το παραμικρό, όμως… αν με αυτόν τον τρόπο έχω την ευκαιρία να κάνω τους Γιογκασάκι, να πληρώσουν. Το χρωστάω στον δημιουργό μου».




Ηλιάνα Κλεφτάκη