Crown of Blood (Κεφάλαιο 13)

Το μωβ σημάδι παραμένει στον ουρανό. Οι δύο βρικόλακες μένουν ακίνητοι και το κοιτούν. Ξέρουν τι θα έρθει, αλλά δεν μπορούν να το αποτρέψουν. Ο μάγος ποτέ δεν έχει αγνές προθέσεις, που αποδεικνύεται περίτρανα από το ίδιο το γεγονός της ύπαρξής τους. Δεν είχε αγνές προθέσεις όταν τους μετέτρεψε σ’ αυτά τα άψυχα όντα. Όλα είναι μέρος ενός ανώτερου σχεδίου. Τρείς λέξεις τους έρχονται στο μυαλό: πόλεμος, αίμα, θάνατος…

Μπορούν μόνο να ελπίζουν πως όλα αυτά είναι μια σύμπτωση.
 
***

Η Έλενα βλέπει το παλάτι και της φαίνεται επίγειος παράδεισος. Πρώτη φορά στη ζωή της πιάνει τον εαυτό της να χαζεύει και να ερωτεύεται τόσο με ένα μέρος. Θέλει τόσο πολύ να δεχτεί ο βασιλιάς να την κρατήσει εδώ μέσα και ας την έχει κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο. Τουλάχιστον θα μπορεί να βλέπει έξω από το παράθυρο. Είναι μια ζωή που θέλει να ζήσει. Όλες οι σκέψεις της διακόπτονται από το άκουσμα της φωνής του φρουρού. 
 
«Παρακαλώ περάστε. Ο αυτοκράτορας Αλφ σας περιμένει με ανυπομονησία για το τι έχετε να του προσφέρετε» λέει με πολύ καλή προφορά που η Έλενα ζηλεύει. Με μια κίνηση του χεριού τους κάνει σήμα να εισέλθουν στο δωμάτιο - που μόνο για δωμάτιο δε μοιάζει, πιο πολύ είναι σαν σπίτι μέσα στο παλάτι. 
 
Ο φρουρός, αφού βλέπει τους δύο επισκέπτες να μπαίνουν στο δωμάτιο, πηγαίνει με γρήγορες κινήσεις στην άλλη πλευρά του δωματίου και βρίσκει την πόρτα διαφυγής. Εκεί προς έκπληξή του βρίσκει έναν ηλικιωμένο άντρα, του όποιου το πρόσωπο φαίνεται κατσουφιασμένο, να τον περιμένει. Τον πλησιάζει και του δείχνει τον δρόμο για να βγει από το παλάτι. Περνούν από τους διαδρόμους, από τα σαλόνια και τα δωμάτια μουσικής και καλλιτεχνικών, τις τραπεζαρίες και τα δωμάτια υποδοχής, την κουζίνα και καταλήγουν τελικά στην πόρτα. Από εκεί τον συνοδεύει μέχρι την κεντρική πύλη. Καθώς ο φρουρός κοιτάει τον ηλικιωμένο να απομακρύνεται από το παλάτι, τον βλέπει ξαφνικά να εξαφανίζεται. Από το σημείο που βρισκόταν βγαίνουν χρυσές σπίθες. Ο φρουρός παραξενεύεται, τρίβει τα μάτια του και τελικά αποδίδει την εξαφάνιση στην κούραση, μιας και όλο το βράδυ δούλευε.
Ο Αλφ κάθεται στον καναπέ που βρίσκεται ακριβώς μπροστά από τον καναπέ που κάθεται ο στρατηγός και η Έλενα.
«Καλώς ήλθατε στο παλάτι μου! Ξέρετε, έχω συχνά επισκέπτες που έρχονται για να με γνωρίσουν ή να μου ζητήσουν χάρες. Ποτέ όμως δεν περίμενα ότι θα ερχόταν μέσα στο ίδιο μου το σπίτι η Ελληνίδα πριγκίπισσα, η οποία όχι μόνο ήρθε απρόσκλητη αλλά μίλησε και με αγένεια στην προσωπική μου φρουρά» λέει ο Αλφ με ένα περίεργο ύφος που κάνει τους επισκέπτες του να προσβληθούν.
«Παρόλα αυτά, χάρηκα για τη γνωριμία, αγαπητή μου. Το θέμα είναι πως δε βρήκα καμία Ελληνίδα πριγκίπισσα Ειρήνη στην πρόσφατη έρευνά μου».
Τα χέρια του στρατηγού αρχίζουν να τρέμουν και το πρόσωπο του να κοκκινίζει, πράγμα που προδίδει το γεγονός ότι λέει ψέματα. Για να καλύψει το ψέμα όμως αρχίζει να λέει αποσπασματικά:
«Αυτή…εεε… την κρύψαμε… για… ασφαλής…» ξεκινάει και πριν προλάβει να τελειώσει η Έλενα τον διακόπτει.
Παρά την κακή ποιότητα των αγγλικών της κάνει μια προσπάθεια να καλύψει καλύτερα το ψέμα τους.
«Σωστά έδειξε η πρόσφατη έρευνά σας. Στα χαρτιά δεν υπάρχει καμία πριγκίπισσα Ειρήνη» λέει ήρεμα. Ο στρατηγός αρχίζει να τα χάνει με αυτά που ακούει από το στόμα της, αλλά δεν έχει τη δύναμη να τη σταματήσει.
«Ο πόλεμος έχει καταστρέψει τη χώρα μου, και ο λαός συνωμοτεί και σκοτώνει τους μονάρχες, βάζοντας στη θέση τους άλλους, γιατί πιστεύουν ότι θα κάνουν τα πράγματα καλύτερα. Έτσι εγώ με τον στρατηγό δημιουργήσαμε αυτή την ιστορία. Η πριγκίπισσα Ειρήνη πέθανε όταν γεννήθηκε. Έτσι, κανένας πολίτης της Ελλάδας δεν ξέρει ότι υπάρχω. Όταν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές, θα μιλήσω στον λαό μου και θα τους πω όλη την αλήθεια, έτσι ώστε ο θρόνος της Ελλάδας να είναι και πάλι δικός μου».
Ο Αλφ δεν πιστεύει στα αυτιά του. Ποτέ δεν περίμενε ότι μια Ελληνίδα πριγκίπισσα θα σκεφτόταν κάτι τέτοιο για να σώσει το τομάρι της. Αυτό που τον ενοχλεί πιο πολύ είναι βέβαια το γεγονός ότι τα αγγλικά της δεν είναι καθόλου καλά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να καταλαβαίνει με δυσκολία τι θέλει να πει η υποτιθέμενη πριγκίπισσα. Δε μένει όμως ούτε δευτερόλεπτο σιωπηλός, σαν να είχε την απάντηση έρημη από ώρα, σαν να την είχε μάθει απ’ έξω.
«Δεν μπορώ να πω, αυτό που κάνατε για να σώσετε τη ζωή σας ήταν σπουδαίο, αλλά πώς θα μπορέσω να καταλάβω εγώ ότι όλα αυτά που μου λέτε δεν είναι μέρος ενός σχεδίου; Ενός σχεδίου το οποίο με θέλει βέβαια νεκρό με δολοφόνο εσάς την ίδια».
«Αν σας ήθελα νεκρό, πιστέψτε με, δε θα ερχόμουν ένα τόσο μεγάλο ταξίδι. Θα είχα στείλει μια μικρή και όμορφη κοπέλα να γίνει ερωμένη σας και να σας σκοτώσει ένα βράδυ, την ώρα που κάνετε έρωτα» η απάντηση έρχεται τελείως αυθόρμητα και πολύ γρήγορα στην Έλενα. Ξαφνιάζεται γιατί πρώτη φορά μπορεί να μιλάει τόσο άνετα και χωρίς φόβο στον εχθρό της χώρας της.
«Έχετε δίκιο. Θα ήμουν ανόητος αν δεν πίστευα τα λεγόμενά σας. Γιατί όπως ξέρουμε, η Ελλάδα δε θα έλεγε ποτέ ψέματα σε μια υπερδύναμη χώρα όπως η Αγγλία» λέει με ειρωνικό ύφος.
«Τέλος πάντων, για να μπούμε στο θέμα μας, για το οποίο μάλιστα με διακόψατε από την προηγούμενη σύσκεψή μου» λέει τελικά και ο στρατηγός καταλαβαίνει ότι ήρθε η σειρά του να μιλήσει.
«Ήρθαμε εδώ αφού πρώτα μαζί με την πριγκίπισσα Ειρήνη συζητήσαμε. Η χώρα μας θέλει ειρήνη...» ξεκινάει και η Έλενα τον διακόπτει πάλι, γιατί διαπιστώνει πως οι προτάσεις του δε βγάζουν νόημα.
«Ήρθαμε εδώ για να ζητήσουμε από εσάς και από όλο τον αγγλικό λαό να δώσετε μια προσωρινή ειρήνη στη χώρα μας, ώστε να καταφέρει να ορθοποδήσει. Φυσικά για να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να κρατήσετε κάτι πολύτιμο με το οποίο η Ελλάδα θα εγγυηθεί ότι δε θα αθετήσει τον λόγο της. Αυτό το κάτι θα είμαι εγώ. Θα μείνω στη χώρα σας για όσο διαρκεί η ειρήνη μας».
Ο Αλφ σκέφτεται για λίγο αυτό το ενδεχόμενο. Ίσως είναι καλή μια προσωρινή ειρήνη. Θα δυναμώσει ο στρατός τους και θα μπορούν να αποτελειώσουν τους Έλληνες μια και καλή. Δε σκέφτεται για πολύ. Στο τέλος όμως χαμογελάει.

Γιάννης Θεοδωρόπουλος