Τετάρτη 28 Ιουνίου, 00:00
Ημέρα όγδοη.
Ο ήχος των τακουνιών πάνω στο τσιμεντένιο δάπεδο της ταράτσας, έκανε τον Άγγελο να αποτραβήξει το βλέμμα του από τα φώτα της πόλης. Τα χέρια του ήταν σταυρωμένα μπροστά από το στέρνο του και ο κορμός του γυρισμένος προς το κενό. Μόνο το κεφάλι του ήταν προς την Κριστίν, η οποία κρατούσε μία απόσταση.
Ημέρα όγδοη.
Ο ήχος των τακουνιών πάνω στο τσιμεντένιο δάπεδο της ταράτσας, έκανε τον Άγγελο να αποτραβήξει το βλέμμα του από τα φώτα της πόλης. Τα χέρια του ήταν σταυρωμένα μπροστά από το στέρνο του και ο κορμός του γυρισμένος προς το κενό. Μόνο το κεφάλι του ήταν προς την Κριστίν, η οποία κρατούσε μία απόσταση.
Τα μακριά της εβένινα μαλλιά έπεφταν λυτά πίσω στην πλάτη της, τα μαύρα μάτια της τον κοιτούσαν πονηρά και το φόρεμα του ίδιου χρώματος έκανε αντίθεση με την λευκή επιδερμίδα της και τα πέδιλα με τακούνι έκαναν τα πόδια της να δείχνουν πιο μακριά. Μία πανέμορφη κοπέλα, με ένα πανούργο μυαλό. Μπορούσε να έχει όποιον άνδρα ήθελε, εκτός από έναν.
"Δεν άργησα, έτσι;", ρώτησε με ένα μειδίαμα να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Αντίθετα, το πρόσωπο του Άγγελου ήταν μία ανέκφραστη μάσκα.
"Όχι"
"Χαίρομαι, δε μου αρέσει να αργώ στα ραντεβού μου"
Ο νεαρός δεν απάντησε κι έτσι η Κριστίν συνέχισε. "Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα που μου ζήτησες να συναντηθούμε και δε σου κρύβω πως όλο αυτό είναι κάπως...περίεργο, έστω και για σένα, Άντζελο"
"Θέλω να μιλήσουμε"
"Ποιον έχεις μαζί σου, ω Λευκό Ρόδο;"
"Σου είπα: θέλω να μιλήσουμε", επανέλαβε ο Άγγελος και γύρισε ολόκληρος προς το μέρος της.
Εκείνη τον πλησίασε και τοποθέτησε την παλάμη της στο μάγουλό του, κάνοντάς τον να ανατριχιάσει από το κρύο της άγγιγμα και την ξαφνική επαφή. "Ω, Άντζελο, εμείς οι δύο θα ήμασταν ένα αχτύπητο δίδυμο! Μόνο να ερχόσουν με το μέρος μου! Θα ήμασταν οι κυρίαρχοι του κόσμου!", του ψιθύρισε αισθησιακά με την ανάσα της να χτυπάει το αυτί του και αγνοώντας τα λόγια του.
Ο Άγγελος την τράβηξε απότομα από πάνω του. "Σοβάρα ακόμα πιστεύεις πως-"
"Σσσς! Εμείς οι αθάνατοι μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε"
"Αρκετά Κριστίν!", ξέσπασε ο νεαρός. "Δεν έχω όρεξη για τα παιχνίδια σου!"
Η κοπέλα άρχισε να γελάει μανιωδώς. "Εσύ δεν έχεις όρεξη για τα παιχνίδια μου μού λες; Ενώ έχεις στήσει τα δικά σου;" πήρε μία ανάσα "πες την κοπέλα να σταματήσει να κρύβεται, Άντζελο"
***
Η Χλόη είχε στηθεί πίσω από την πόρτα που οδηγούσε στην ταράτσα. Το μοναδικό φως προερχόταν από μία λάμπα πυρακτώσεως κι εκείνο ήταν κίτρινο και τρεμουλιαστό. Προσπαθούσε να είναι όσο πιο ήσυχη και υπομονετική μπορούσε, μιας και έπρεπε να περιμένει τη δεύτερη πράξη του θεατρικού έργου. Την πρώτη την είχε αναλάβει ο Άγγελος και απ'όσο μπορούσε να ακούσει, όλα πήγαιναν καλά. Είχαν συμφωνήσει να παραμείνει κρυμμένη χωρίς να την καλύπτει η δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου για να μπορέσει να την ανιχνεύσει η Κριστίν. Βέβαια, είχε γραμμένες λέξεις πάνω της για όπλα ή για κάποια ξόρκια που θα της ήταν χρήσιμα, παρά την αρχική αρνητική στάση του Άγγελου για αυτά, υποστηρίζοντας πως η Κριστίν ήταν πιο έξυπνη. Τελικά, όμως, υποχώρησε, καθώς η Χλόη χρησιμοποίησε το Σμαραγδένιο Δράκο για να καλύψει τις λέξεις.
Από τις σκέψεις της την έβγαλε η φωνή της Κριστίν που τη διέταζε να βγει από την κρυψώνα της. Είχε έρθει η ώρα της παράστασης.
"Χλόη, έλα έξω, η Κριστίν θέλει να σε γνωρίσει!", τη φώναξε ο Άγγελος και η κοπέλα πήρε μία βαθιά ανάσα πριν ανοίξει την πόρτα.
Δεν υπήρχε γυρισμός.
Κοίταζε μία τον Άγγελο και μία την Κριστίν, ενώ δεν έκανε καμία προσπάθεια να τους πλησιάσει.
"Ω, η περιβόητη Χλόη!", έκανε με μία ψεύτικη έκπληξη η Κριστίν. "Η αρχηγός της επίλεκτης ομάδας της οργάνωσης!"
"Δεν είμαι πια αυτή η κοπέλα"
Η κοπέλα με τα εβένινα μαλλιά είχε γυρίσει τελείως προς το μέρος της Χλόης και την επεξεργαζόταν με τα μαύρα, σαν την άβυσσο, μάτια της. "Και ποια είσαι;"
Στο πρόσωπο της κοκκινομάλλας χαράχτηκε ένα μειδίαμα. Τώρα έπρεπε να αποδείξει πόσο καλή ηθοποιός ήταν. "Είμαι η Χλόη, σκέτο. Δε φέρω κανέναν τίτλο, προς το παρόν, αλλά έχω σκοπό να αποκτήσω"
Το Μαύρο Ρόδο ανασήκωσε το ένα της φρύδι ερωτηματικά. "Ενδιαφέρον", μονολόγησε. "Και τι τίτλο θα ήθελες να αποκτήσεις, πρώην αρχηγέ;"
Η Χλόη άρχισε να περπατάει με κατεύθυνση το κέντρο της απόστασης μεταξύ της Κριστίν και του Άγγελου. Έκανε μία στιγμιαία στάση σε εκείνο το σημείο, σαν να σκεφτόταν τον ιδανικό τίτλο και μετά συνέχισε προς την άκρη της ταράτσας. "Χμ, μου βάζεις δύσκολα"
"Χλόη, σοβαρά σκέφτεσαι να ζητήσεις τη βοήθειά της;", ρώτησε ο Άγγελος, μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου.
Και όπως άρμοζε στο σενάριο, η κοπέλα δε γύρισε ούτε καν να τον κοιτάξει. Το βλέμμα της έμεινε καρφωμένο στο νυχτερινό ουρανό και τα φώτα της πόλης. Περπάτησε κατά μήκος από τα κάγκελα, με τα ακροδάχτυλά της να χαϊδεύουν απαλά το μέταλλο και τις πλαστικές σόλες των πάνινων παπουτσιών της να είναι αθόρυβες πάνω στο τσιμέντο. Στάση δεύτερη πριν γυρίσει και αλλάξει κατεύθυνση.
"Το κορίτσι αποφάσισε να αναζητήσει κάποιον που όντως θα τη βοηθήσει να φτάσει ψηλά, Άντζελο", σχολίασε η Κριστίν.
"Ναι", συμφώνησε η κοπέλα. "Και ήμουν τυφλή όλα αυτά τα χρόνια πίσω στην οργάνωση. Δε γνώριζα πώς να εκμεταλλεύομαι καταστάσεις, όμως τώρα ξέρω"
"Χαίρομαι που το κατάλαβες, καλή μου και ήρθες στο σωστό δρόμο"
Τώρα η Χλόη βρισκόταν από την αριστερή μεριά της κοπέλας με το μαύρο φόρεμα, τοποθετώντας την έτσι ανάμεσα σε αυτήν και τον Άγγελο.
"Χλόη, μην την ακούς!", φώναξε ο νεαρός. "Θα σε καταστρέψει!"
"Είμαι ήδη κατεστραμμένη", δήλωσε η κοκκινομάλλα.
"Όχι, δεν είσαι! Γι'αυτό έλα μαζί μου!"
"Αμάν, πια Άντζελο! Άσε την κοπέλα ήσυχη!", τον αποπήρε η Κριστίν. Σύντομα θα είχε παρασύρει τη Χλόη στη σκοτεινή πλευρά.
"Θα έρθω", δήλωσε η κοπέλα και μετακινήθηκε στην αρχική της θέση, με γυρισμένη πλάτη προς το Μαύρο Ρόδο και τον Άγγελο. Στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα μειδίαμα. Ο ρόμβος που απαιτούσε η σφραγίδα είχε χαραχτεί. Τον είχε χαράξει η ίδια πηγαίνοντας πέρα δώθε στην ταράτσα. "Άγγελε, κάνε μερικά βήματα πιο πίσω", τον διέταξε κι εκείνος υπάκουσε.
Στα σημεία που είχε κάνει στάση η κοπέλα, ενώ περπατούσε, εμφανίστηκαν μέσα σε ασημένιους κύκλους τέσσερις ρούνοι.
"Έπρεπε να το περιμένω", σχολίασε η Κριστίν, η οποία βρισκόταν στο κέντρο του ρόμβου.
"Μα φυσικά και έπρεπε. Νόμιζες πως όντως εγώ που σε φυλάκισα μέσα μου, θα ήθελα να έρθω με το μέρος σου;", αντιγύρισε η κοκκινομάλλα με τον σαρκασμό να είναι εμφανής στη φωνή της.
"Και πραγματικά πιστεύεις πως αυτή η αδύναμη σφραγίδα θα με κρατήσει;", κάγχασε η Κριστίν.
"Έκανες δύο χρόνια για να σπάσεις τα δεσμά που σου επέβαλλα, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς για αδύναμα ξόρκια. Εσύ η ίδια είσαι πιο αδύναμη από αυτά"
Η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά άρχισε να γελάει μανιωδώς. "Είσαι αστεία, νεαρή μου! Μερικοί ρούνοι δεν είναι ικανοί να με σταματήσουν!"
Εμφάνισε το ξίφος της, το Μαύρο Ρόδο και μεμιάς τα τείχη που είχαν δημιουργηθεί από τους ρούνους, διαλύθηκαν. "Τόσο αδύναμη. Απορώ πώς σε βάλανε για αρχηγό της πιο επίλεκτης ομάδας!"
Η Χλόη χαμογέλασε. Δε θα έκανε ακόμα κίνηση επίθεσης.
Πρόσεξε πως ο Άγγελος είχε εμφανίσει κι αυτός το δικό του ξίφος, το Λευκό Ρόδο.
"Δεν ωφελεί πουθενά να παλέψουμε μαζί, Άντζελο. Το γνωρίζεις πολύ καλά, όπως κι εγώ ότι τα δύο Ρόδα δεν μπορούν να βλάψουν το ένα το άλλο. Επίσης, κανένα δεν μπορεί να υπερισχύσει του άλλου", σχολίασε η Κριστίν.
"Ποιος μίλησε για μάχη μεταξύ μας, Κριστίν; Εγώ απλά θα επιβλέπω"
Ακόμα ένα κύμα γέλιου ξεχύθηκε από την πλευρά της μαυρομάλλας. "Δηλαδή εσύ θα εγγυηθείς πως η μικρή δε θα φύγει σε κομμάτια από εδώ;"
Ήταν η σειρά της Χλόης να γελάσει. "Για ποια με πέρασες; Για καμιά τυχαία; Όχι, δε με έκαναν αρχηγό της πιο επίλεκτης ομάδας του Μαύρου Ρόδου για το τίποτα Κριστίν!" έκανε μία παύση πριν πάρει το πιο ψυχρό της βλέμμα "μας υποτιμάς πολύ εμάς τους θνητούς, αλλά μία θνητή σε τοποθέτησε σε μία φυλακή για δύο χρόνια, μην το ξεχνάς αυτό"
Το κράτημα της Κριστίν στη λαβή του ξίφους της έγινε τόσο σφικτό που οι αρθρώσεις των δαχτύλων της άσπρισαν, ενώ το ελεύθερό της χέρι έκλεισε σε μία γροθιά. Το βλέμμα της ήταν βλοσυρό, τα χείλη της σφιγμένα. "Όταν θα το ξίφος μου θα σου διαπερνάει τα σωθικά, δε νομίζω ότι θα είσαι σε θέση να τα λες αυτά!", την απείλησε και έκανε ένα βήμα προς το μέρος της, αλλά η Χλόη ούτε που βλεφάρισε.
"Έχει περάσει ο καιρός που φοβόμουν ακόμα και την αναφορά του ονόματός σου. Δεν είμαι πλέον κοριτσάκι, δε με επηρεάζεις πια", δήλωσε η κοπέλα με τα πράσινα μάτια και εμφάνισε το πολυαγαπημένο της κινέζικο σπαθί.
Τα μάτια της Κριστίν στένεψαν επικίνδυνα. Δεν είχε νιώσει τη δύναμη του κοριτσιού, πώς γινόταν αυτό; Τι είδους δύναμη είχε;
"Θες να παλέψουμε, Κριστίν; Πολύ ευχαρίστως!"
Η Κριστίν μειδίασε. "Όταν θα παρακαλάς για έλεος, να ξέρεις πως δε θα σ'το δώσω"
Μαύρος καπνός έκανε την εμφάνισή του και την τύλιξε πριν επιτεθεί στη Χλόη με μορφή νυχιών από κοράκι. Το σπαθί της κοπέλας καλύφθηκε από πράσινες φλόγες και με μία απότομη κίνησή της, ο καπνός είχε εξαφανιστεί.
"Ποιος θα παρακαλάει ποιον για έλεος, Κριστίν;"
Η κοπέλα εξεπλάγειν, αλλά δεν το έδειξε. Η κοκκινομάλλα ήταν η κάτοχος του Σμαραγδένιου Δράκου.
Έσφιξε τα δόντια, ύψωσε το περίτεχνο ξίφος με τη μαύρη λαβή και της επιτέθηκε. Δε θα την άφηνε να νικήσει έτσι απλά. Δε θα άφηνε την ιστορία να επαναληφθεί, αυτή τη φορά εκείνη θα ήταν η νικήτρια.
***
Ο Κρίστοφερ βρισκόταν κρυμμένος κάπου στο δρόμο, ενώ ο Μαξ ήταν στη σκάλα έκτακτης ανάγκης στην ίδια πολυκατοικία με τον Άγγελο και τη Χλόη.
Στη Μυρτώ και την Ηλιάνα δεν είχαν πει πού θα πήγαιναν ή τι θα έκαναν, και παρόλο που τους έκαναν κήρυγμα επειδή δεν είχαν επουλωθεί τελείως τα τραύματά τους, στο τέλος τους ευχήθηκαν καλή τύχη και τους έβαλαν να υποσχεθούν ότι θα γυρίσουν ολόκληροι.
Με τη βοήθεια και των υπόλοιπων Φαντασμάτων είχαν εκκενώσει ολόκληρο το τετράγωνο, βάση του σχεδίου που είχαν συμφωνήσει το μεσημέρι. Κι έτσι, η μάχη μπορούσε να γίνει χωρίς να υπάρξουν παράπλευρες απώλειες.
Επιπλέον, τα Φαντάσματα είχαν στήσει προστατευτικά τείχη με τις δυνάμεις τους για να μην παρεκτραπεί το πράγμα και για να μην ξεφύγουν από τα όρια.
"Παιδιά, η μάχη ξεκίνησε, να έχετε το νου σας", δήλωσε τηλεπαθητικά ο Άγγελος στους φίλους του κι εκείνη την ώρα ακούστηκαν κλαγγές από σπαθιά και φάνηκαν μερικές πράσινες λάμψεις.
"Κράτα μας ενήμερους για την εξέλιξή της", είπε ο Μαξ και έκλεισε την παλάμη του γύρω από το ιαπωνικό του σπαθί.
"Θα το κάνω, μην ανησυχείτε"
Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και καπνοί γέμισαν την ατμόσφαιρα. Ο Κρίστοφερ ύψωσε το βλέμμα του προς την ταράτσα της πολυκατοικίας και είδε τη φιγούρα της Κριστίν να αιωρείται και να αποφεύγει σμαραγδένιες μπάλες φωτιάς. Ο μαύρος καπνός που την περιέβαλλε, πήρε τη μορφή από ένα σμήνος από μαυροπούλια και επιτέθηκε, αλλά διαλύθηκε γρήγορα από μία γνώριμη πράσινη αύρα.
Η νύχτα προβλεπόταν μεγάλη.
***
Θα ήθελε πάρα πολύ να είναι εκείνος που θα βάλει κάτω την Κριστίν, ή έστω να βοηθήσει, αλλά η Χλόη του είχε απαγορεύσει ρητά να μην ανακατευτεί. Το αποτέλεσμα ήταν ο Άγγελος να κάθεται στα παρασκήνια, σαν κομπάρσος σε ταινία δράσης, ο οποίος απλά παρακολουθούσε τους πρωταγωνιστές να ανταλλάζουν χτυπήματα. Δεν το άντεχε αυτό, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσε και να κάνει διαφορετικά, εκτός κι αν ήθελε να τα χαλάσει όλα. Και απλά άλλαζε θέση για να μην τον πετύχει κανένα αδέσποτο ξόρκι, καμία φλόγα ή κανένα κοράκι σχηματισμένο από καπνό που θα ξέφευγε. Ταυτόχρονα, όμως, επιθεωρούσε και την κατάσταση η οποία επικρατούσε έξω από τα τείχη που είχαν τοποθετήσει τα Φαντάσματα γύρω από το τετράγωνο. Είχαν καταφτάσει μερικοί από την οργάνωση του Μαύρου Ρόδου έτοιμοι να κάνουν σαματά με τα Φαντάσματα, αλλά οι εκδικητές είχαν για ενισχύσεις τη Στρατιωτική Ακαδημία.
Ο ίδιος ο Άγγελος είχε συναντήσει τον Στρατηγό Νέργκααρντ και τον είχε ικετεύσει να του δώσει μερικούς για παν ενδεχόμενο και ένιωσε ανακουφισμένος που είχε πάρει αυτή την απόφαση.
Δεν είχε σκοπό να αφήσει κανέναν να διακόψει τη συγκεκριμένη μάχη και να τα διαλύσει όλα. Η δικτατορία της Κριστίν, του Μαύρου Ρόδου και της οργάνωσης θα τελείωνε απόψε.
***
Η Χλόη έσκυψε για να αποφύγει το ξίφος της Κριστίν και επιχείρησε να της βάλει τρικλοποδιά, αλλά η κοπέλα πήδηξε, αποφεύγοντάς την. Πρόλαβε να σταματήσει το δεύτερο χτύπημα που στόχευε το κεφάλι της με το δικό της σπαθί και με μία απότομη κίνηση, έδιωξε το Μαύρο Ρόδο από πάνω της.
Η μάχη είχε μεταφερθεί στο έδαφος και οι δύο αντίπαλες πλευρές τα έδιναν όλα. Η καθεμιά ήταν αποφασισμένη να νικήσει για τους δικούς της λόγους.
Ο μαύρος καπνός συγκρουόταν με τις πράσινες φλόγες, τα κοράκια με τον Σμαραδγένιο Δράκο.
Οι μόνοι ήχοι που αντηχούσαν μέσα στην ήρεμη νύχτα ήταν οι κλαγγές των όπλων τους, ο ήχος του μετάλλου που χτυπάει μέταλλο, οι λαχανιασμένες του ανάσες και οι ιαχές πολέμου που έβγαιναν από τις φωνητικές τους χορδές. Και οι δύο είχαν χάσει την αίσθηση του χρόνου και αν τις έβλεπε κάποιος τρίτος, θα τις παρομοίαζε με άγρια θηρία που παλεύουν για το ποιο θα κυριαρχήσει στην περιοχή.
"Τελικά δεν είσαι τόσο δυνατή όσο καυχιόσουν, Χλόη!", κάγχασε η Κριστίν, αλλά η κοκκινομάλλα δεν πτοήθηκε. Είχε φυλάξει το καλό της χαρτί για το τέλος. "Ακόμα και με τη δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου, ζορίζεσαι στην άμυνα και την επίθεση"
Στο πρόσωπο της κοκκινομάλλας ζωγραφίστηκε ένα μειδίαμα. "Είναι επειδή απλά παίζω μαζί σου"
Είχε έρθει η ώρα να χρησιμοποιήσει στο εκατό τοις εκατό τη δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου.
"Άγγελε, να ξέρεις πως θα χρησιμοποιήσω ολοκληρωτικά το Δράκο, ενημέρωσε τα Φαντάσματα"
"Εντάξει", απάντησε μονολεκτικά ο νεαρός.
Η φράση της Χλόης έκανε έξω φρενών την Κριστίν. Κανείς δεν έπαιζε μαζί της και κυρίως ένα μικρό κορίτσι! Η έκφρασή της σκλήρυνε και επιτέθηκε στην αντίπαλό της.
"Δεν άργησα, έτσι;", ρώτησε με ένα μειδίαμα να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της. Αντίθετα, το πρόσωπο του Άγγελου ήταν μία ανέκφραστη μάσκα.
"Όχι"
"Χαίρομαι, δε μου αρέσει να αργώ στα ραντεβού μου"
Ο νεαρός δεν απάντησε κι έτσι η Κριστίν συνέχισε. "Η αλήθεια είναι πως ξαφνιάστηκα που μου ζήτησες να συναντηθούμε και δε σου κρύβω πως όλο αυτό είναι κάπως...περίεργο, έστω και για σένα, Άντζελο"
"Θέλω να μιλήσουμε"
"Ποιον έχεις μαζί σου, ω Λευκό Ρόδο;"
"Σου είπα: θέλω να μιλήσουμε", επανέλαβε ο Άγγελος και γύρισε ολόκληρος προς το μέρος της.
Εκείνη τον πλησίασε και τοποθέτησε την παλάμη της στο μάγουλό του, κάνοντάς τον να ανατριχιάσει από το κρύο της άγγιγμα και την ξαφνική επαφή. "Ω, Άντζελο, εμείς οι δύο θα ήμασταν ένα αχτύπητο δίδυμο! Μόνο να ερχόσουν με το μέρος μου! Θα ήμασταν οι κυρίαρχοι του κόσμου!", του ψιθύρισε αισθησιακά με την ανάσα της να χτυπάει το αυτί του και αγνοώντας τα λόγια του.
Ο Άγγελος την τράβηξε απότομα από πάνω του. "Σοβάρα ακόμα πιστεύεις πως-"
"Σσσς! Εμείς οι αθάνατοι μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε"
"Αρκετά Κριστίν!", ξέσπασε ο νεαρός. "Δεν έχω όρεξη για τα παιχνίδια σου!"
Η κοπέλα άρχισε να γελάει μανιωδώς. "Εσύ δεν έχεις όρεξη για τα παιχνίδια μου μού λες; Ενώ έχεις στήσει τα δικά σου;" πήρε μία ανάσα "πες την κοπέλα να σταματήσει να κρύβεται, Άντζελο"
***
Η Χλόη είχε στηθεί πίσω από την πόρτα που οδηγούσε στην ταράτσα. Το μοναδικό φως προερχόταν από μία λάμπα πυρακτώσεως κι εκείνο ήταν κίτρινο και τρεμουλιαστό. Προσπαθούσε να είναι όσο πιο ήσυχη και υπομονετική μπορούσε, μιας και έπρεπε να περιμένει τη δεύτερη πράξη του θεατρικού έργου. Την πρώτη την είχε αναλάβει ο Άγγελος και απ'όσο μπορούσε να ακούσει, όλα πήγαιναν καλά. Είχαν συμφωνήσει να παραμείνει κρυμμένη χωρίς να την καλύπτει η δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου για να μπορέσει να την ανιχνεύσει η Κριστίν. Βέβαια, είχε γραμμένες λέξεις πάνω της για όπλα ή για κάποια ξόρκια που θα της ήταν χρήσιμα, παρά την αρχική αρνητική στάση του Άγγελου για αυτά, υποστηρίζοντας πως η Κριστίν ήταν πιο έξυπνη. Τελικά, όμως, υποχώρησε, καθώς η Χλόη χρησιμοποίησε το Σμαραγδένιο Δράκο για να καλύψει τις λέξεις.
Από τις σκέψεις της την έβγαλε η φωνή της Κριστίν που τη διέταζε να βγει από την κρυψώνα της. Είχε έρθει η ώρα της παράστασης.
"Χλόη, έλα έξω, η Κριστίν θέλει να σε γνωρίσει!", τη φώναξε ο Άγγελος και η κοπέλα πήρε μία βαθιά ανάσα πριν ανοίξει την πόρτα.
Δεν υπήρχε γυρισμός.
Κοίταζε μία τον Άγγελο και μία την Κριστίν, ενώ δεν έκανε καμία προσπάθεια να τους πλησιάσει.
"Ω, η περιβόητη Χλόη!", έκανε με μία ψεύτικη έκπληξη η Κριστίν. "Η αρχηγός της επίλεκτης ομάδας της οργάνωσης!"
"Δεν είμαι πια αυτή η κοπέλα"
Η κοπέλα με τα εβένινα μαλλιά είχε γυρίσει τελείως προς το μέρος της Χλόης και την επεξεργαζόταν με τα μαύρα, σαν την άβυσσο, μάτια της. "Και ποια είσαι;"
Στο πρόσωπο της κοκκινομάλλας χαράχτηκε ένα μειδίαμα. Τώρα έπρεπε να αποδείξει πόσο καλή ηθοποιός ήταν. "Είμαι η Χλόη, σκέτο. Δε φέρω κανέναν τίτλο, προς το παρόν, αλλά έχω σκοπό να αποκτήσω"
Το Μαύρο Ρόδο ανασήκωσε το ένα της φρύδι ερωτηματικά. "Ενδιαφέρον", μονολόγησε. "Και τι τίτλο θα ήθελες να αποκτήσεις, πρώην αρχηγέ;"
Η Χλόη άρχισε να περπατάει με κατεύθυνση το κέντρο της απόστασης μεταξύ της Κριστίν και του Άγγελου. Έκανε μία στιγμιαία στάση σε εκείνο το σημείο, σαν να σκεφτόταν τον ιδανικό τίτλο και μετά συνέχισε προς την άκρη της ταράτσας. "Χμ, μου βάζεις δύσκολα"
"Χλόη, σοβαρά σκέφτεσαι να ζητήσεις τη βοήθειά της;", ρώτησε ο Άγγελος, μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου.
Και όπως άρμοζε στο σενάριο, η κοπέλα δε γύρισε ούτε καν να τον κοιτάξει. Το βλέμμα της έμεινε καρφωμένο στο νυχτερινό ουρανό και τα φώτα της πόλης. Περπάτησε κατά μήκος από τα κάγκελα, με τα ακροδάχτυλά της να χαϊδεύουν απαλά το μέταλλο και τις πλαστικές σόλες των πάνινων παπουτσιών της να είναι αθόρυβες πάνω στο τσιμέντο. Στάση δεύτερη πριν γυρίσει και αλλάξει κατεύθυνση.
"Το κορίτσι αποφάσισε να αναζητήσει κάποιον που όντως θα τη βοηθήσει να φτάσει ψηλά, Άντζελο", σχολίασε η Κριστίν.
"Ναι", συμφώνησε η κοπέλα. "Και ήμουν τυφλή όλα αυτά τα χρόνια πίσω στην οργάνωση. Δε γνώριζα πώς να εκμεταλλεύομαι καταστάσεις, όμως τώρα ξέρω"
"Χαίρομαι που το κατάλαβες, καλή μου και ήρθες στο σωστό δρόμο"
Τώρα η Χλόη βρισκόταν από την αριστερή μεριά της κοπέλας με το μαύρο φόρεμα, τοποθετώντας την έτσι ανάμεσα σε αυτήν και τον Άγγελο.
"Χλόη, μην την ακούς!", φώναξε ο νεαρός. "Θα σε καταστρέψει!"
"Είμαι ήδη κατεστραμμένη", δήλωσε η κοκκινομάλλα.
"Όχι, δεν είσαι! Γι'αυτό έλα μαζί μου!"
"Αμάν, πια Άντζελο! Άσε την κοπέλα ήσυχη!", τον αποπήρε η Κριστίν. Σύντομα θα είχε παρασύρει τη Χλόη στη σκοτεινή πλευρά.
"Θα έρθω", δήλωσε η κοπέλα και μετακινήθηκε στην αρχική της θέση, με γυρισμένη πλάτη προς το Μαύρο Ρόδο και τον Άγγελο. Στο πρόσωπό της σχηματίστηκε ένα μειδίαμα. Ο ρόμβος που απαιτούσε η σφραγίδα είχε χαραχτεί. Τον είχε χαράξει η ίδια πηγαίνοντας πέρα δώθε στην ταράτσα. "Άγγελε, κάνε μερικά βήματα πιο πίσω", τον διέταξε κι εκείνος υπάκουσε.
Στα σημεία που είχε κάνει στάση η κοπέλα, ενώ περπατούσε, εμφανίστηκαν μέσα σε ασημένιους κύκλους τέσσερις ρούνοι.
"Έπρεπε να το περιμένω", σχολίασε η Κριστίν, η οποία βρισκόταν στο κέντρο του ρόμβου.
"Μα φυσικά και έπρεπε. Νόμιζες πως όντως εγώ που σε φυλάκισα μέσα μου, θα ήθελα να έρθω με το μέρος σου;", αντιγύρισε η κοκκινομάλλα με τον σαρκασμό να είναι εμφανής στη φωνή της.
"Και πραγματικά πιστεύεις πως αυτή η αδύναμη σφραγίδα θα με κρατήσει;", κάγχασε η Κριστίν.
"Έκανες δύο χρόνια για να σπάσεις τα δεσμά που σου επέβαλλα, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μιλάς για αδύναμα ξόρκια. Εσύ η ίδια είσαι πιο αδύναμη από αυτά"
Η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά άρχισε να γελάει μανιωδώς. "Είσαι αστεία, νεαρή μου! Μερικοί ρούνοι δεν είναι ικανοί να με σταματήσουν!"
Εμφάνισε το ξίφος της, το Μαύρο Ρόδο και μεμιάς τα τείχη που είχαν δημιουργηθεί από τους ρούνους, διαλύθηκαν. "Τόσο αδύναμη. Απορώ πώς σε βάλανε για αρχηγό της πιο επίλεκτης ομάδας!"
Η Χλόη χαμογέλασε. Δε θα έκανε ακόμα κίνηση επίθεσης.
Πρόσεξε πως ο Άγγελος είχε εμφανίσει κι αυτός το δικό του ξίφος, το Λευκό Ρόδο.
"Δεν ωφελεί πουθενά να παλέψουμε μαζί, Άντζελο. Το γνωρίζεις πολύ καλά, όπως κι εγώ ότι τα δύο Ρόδα δεν μπορούν να βλάψουν το ένα το άλλο. Επίσης, κανένα δεν μπορεί να υπερισχύσει του άλλου", σχολίασε η Κριστίν.
"Ποιος μίλησε για μάχη μεταξύ μας, Κριστίν; Εγώ απλά θα επιβλέπω"
Ακόμα ένα κύμα γέλιου ξεχύθηκε από την πλευρά της μαυρομάλλας. "Δηλαδή εσύ θα εγγυηθείς πως η μικρή δε θα φύγει σε κομμάτια από εδώ;"
Ήταν η σειρά της Χλόης να γελάσει. "Για ποια με πέρασες; Για καμιά τυχαία; Όχι, δε με έκαναν αρχηγό της πιο επίλεκτης ομάδας του Μαύρου Ρόδου για το τίποτα Κριστίν!" έκανε μία παύση πριν πάρει το πιο ψυχρό της βλέμμα "μας υποτιμάς πολύ εμάς τους θνητούς, αλλά μία θνητή σε τοποθέτησε σε μία φυλακή για δύο χρόνια, μην το ξεχνάς αυτό"
Το κράτημα της Κριστίν στη λαβή του ξίφους της έγινε τόσο σφικτό που οι αρθρώσεις των δαχτύλων της άσπρισαν, ενώ το ελεύθερό της χέρι έκλεισε σε μία γροθιά. Το βλέμμα της ήταν βλοσυρό, τα χείλη της σφιγμένα. "Όταν θα το ξίφος μου θα σου διαπερνάει τα σωθικά, δε νομίζω ότι θα είσαι σε θέση να τα λες αυτά!", την απείλησε και έκανε ένα βήμα προς το μέρος της, αλλά η Χλόη ούτε που βλεφάρισε.
"Έχει περάσει ο καιρός που φοβόμουν ακόμα και την αναφορά του ονόματός σου. Δεν είμαι πλέον κοριτσάκι, δε με επηρεάζεις πια", δήλωσε η κοπέλα με τα πράσινα μάτια και εμφάνισε το πολυαγαπημένο της κινέζικο σπαθί.
Τα μάτια της Κριστίν στένεψαν επικίνδυνα. Δεν είχε νιώσει τη δύναμη του κοριτσιού, πώς γινόταν αυτό; Τι είδους δύναμη είχε;
"Θες να παλέψουμε, Κριστίν; Πολύ ευχαρίστως!"
Η Κριστίν μειδίασε. "Όταν θα παρακαλάς για έλεος, να ξέρεις πως δε θα σ'το δώσω"
Μαύρος καπνός έκανε την εμφάνισή του και την τύλιξε πριν επιτεθεί στη Χλόη με μορφή νυχιών από κοράκι. Το σπαθί της κοπέλας καλύφθηκε από πράσινες φλόγες και με μία απότομη κίνησή της, ο καπνός είχε εξαφανιστεί.
"Ποιος θα παρακαλάει ποιον για έλεος, Κριστίν;"
Η κοπέλα εξεπλάγειν, αλλά δεν το έδειξε. Η κοκκινομάλλα ήταν η κάτοχος του Σμαραγδένιου Δράκου.
Έσφιξε τα δόντια, ύψωσε το περίτεχνο ξίφος με τη μαύρη λαβή και της επιτέθηκε. Δε θα την άφηνε να νικήσει έτσι απλά. Δε θα άφηνε την ιστορία να επαναληφθεί, αυτή τη φορά εκείνη θα ήταν η νικήτρια.
***
Ο Κρίστοφερ βρισκόταν κρυμμένος κάπου στο δρόμο, ενώ ο Μαξ ήταν στη σκάλα έκτακτης ανάγκης στην ίδια πολυκατοικία με τον Άγγελο και τη Χλόη.
Στη Μυρτώ και την Ηλιάνα δεν είχαν πει πού θα πήγαιναν ή τι θα έκαναν, και παρόλο που τους έκαναν κήρυγμα επειδή δεν είχαν επουλωθεί τελείως τα τραύματά τους, στο τέλος τους ευχήθηκαν καλή τύχη και τους έβαλαν να υποσχεθούν ότι θα γυρίσουν ολόκληροι.
Με τη βοήθεια και των υπόλοιπων Φαντασμάτων είχαν εκκενώσει ολόκληρο το τετράγωνο, βάση του σχεδίου που είχαν συμφωνήσει το μεσημέρι. Κι έτσι, η μάχη μπορούσε να γίνει χωρίς να υπάρξουν παράπλευρες απώλειες.
Επιπλέον, τα Φαντάσματα είχαν στήσει προστατευτικά τείχη με τις δυνάμεις τους για να μην παρεκτραπεί το πράγμα και για να μην ξεφύγουν από τα όρια.
"Παιδιά, η μάχη ξεκίνησε, να έχετε το νου σας", δήλωσε τηλεπαθητικά ο Άγγελος στους φίλους του κι εκείνη την ώρα ακούστηκαν κλαγγές από σπαθιά και φάνηκαν μερικές πράσινες λάμψεις.
"Κράτα μας ενήμερους για την εξέλιξή της", είπε ο Μαξ και έκλεισε την παλάμη του γύρω από το ιαπωνικό του σπαθί.
"Θα το κάνω, μην ανησυχείτε"
Ακούστηκε ένας δυνατός κρότος και καπνοί γέμισαν την ατμόσφαιρα. Ο Κρίστοφερ ύψωσε το βλέμμα του προς την ταράτσα της πολυκατοικίας και είδε τη φιγούρα της Κριστίν να αιωρείται και να αποφεύγει σμαραγδένιες μπάλες φωτιάς. Ο μαύρος καπνός που την περιέβαλλε, πήρε τη μορφή από ένα σμήνος από μαυροπούλια και επιτέθηκε, αλλά διαλύθηκε γρήγορα από μία γνώριμη πράσινη αύρα.
Η νύχτα προβλεπόταν μεγάλη.
***
Θα ήθελε πάρα πολύ να είναι εκείνος που θα βάλει κάτω την Κριστίν, ή έστω να βοηθήσει, αλλά η Χλόη του είχε απαγορεύσει ρητά να μην ανακατευτεί. Το αποτέλεσμα ήταν ο Άγγελος να κάθεται στα παρασκήνια, σαν κομπάρσος σε ταινία δράσης, ο οποίος απλά παρακολουθούσε τους πρωταγωνιστές να ανταλλάζουν χτυπήματα. Δεν το άντεχε αυτό, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μπορούσε και να κάνει διαφορετικά, εκτός κι αν ήθελε να τα χαλάσει όλα. Και απλά άλλαζε θέση για να μην τον πετύχει κανένα αδέσποτο ξόρκι, καμία φλόγα ή κανένα κοράκι σχηματισμένο από καπνό που θα ξέφευγε. Ταυτόχρονα, όμως, επιθεωρούσε και την κατάσταση η οποία επικρατούσε έξω από τα τείχη που είχαν τοποθετήσει τα Φαντάσματα γύρω από το τετράγωνο. Είχαν καταφτάσει μερικοί από την οργάνωση του Μαύρου Ρόδου έτοιμοι να κάνουν σαματά με τα Φαντάσματα, αλλά οι εκδικητές είχαν για ενισχύσεις τη Στρατιωτική Ακαδημία.
Ο ίδιος ο Άγγελος είχε συναντήσει τον Στρατηγό Νέργκααρντ και τον είχε ικετεύσει να του δώσει μερικούς για παν ενδεχόμενο και ένιωσε ανακουφισμένος που είχε πάρει αυτή την απόφαση.
Δεν είχε σκοπό να αφήσει κανέναν να διακόψει τη συγκεκριμένη μάχη και να τα διαλύσει όλα. Η δικτατορία της Κριστίν, του Μαύρου Ρόδου και της οργάνωσης θα τελείωνε απόψε.
***
Η Χλόη έσκυψε για να αποφύγει το ξίφος της Κριστίν και επιχείρησε να της βάλει τρικλοποδιά, αλλά η κοπέλα πήδηξε, αποφεύγοντάς την. Πρόλαβε να σταματήσει το δεύτερο χτύπημα που στόχευε το κεφάλι της με το δικό της σπαθί και με μία απότομη κίνηση, έδιωξε το Μαύρο Ρόδο από πάνω της.
Η μάχη είχε μεταφερθεί στο έδαφος και οι δύο αντίπαλες πλευρές τα έδιναν όλα. Η καθεμιά ήταν αποφασισμένη να νικήσει για τους δικούς της λόγους.
Ο μαύρος καπνός συγκρουόταν με τις πράσινες φλόγες, τα κοράκια με τον Σμαραδγένιο Δράκο.
Οι μόνοι ήχοι που αντηχούσαν μέσα στην ήρεμη νύχτα ήταν οι κλαγγές των όπλων τους, ο ήχος του μετάλλου που χτυπάει μέταλλο, οι λαχανιασμένες του ανάσες και οι ιαχές πολέμου που έβγαιναν από τις φωνητικές τους χορδές. Και οι δύο είχαν χάσει την αίσθηση του χρόνου και αν τις έβλεπε κάποιος τρίτος, θα τις παρομοίαζε με άγρια θηρία που παλεύουν για το ποιο θα κυριαρχήσει στην περιοχή.
"Τελικά δεν είσαι τόσο δυνατή όσο καυχιόσουν, Χλόη!", κάγχασε η Κριστίν, αλλά η κοκκινομάλλα δεν πτοήθηκε. Είχε φυλάξει το καλό της χαρτί για το τέλος. "Ακόμα και με τη δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου, ζορίζεσαι στην άμυνα και την επίθεση"
Στο πρόσωπο της κοκκινομάλλας ζωγραφίστηκε ένα μειδίαμα. "Είναι επειδή απλά παίζω μαζί σου"
Είχε έρθει η ώρα να χρησιμοποιήσει στο εκατό τοις εκατό τη δύναμη του Σμαραγδένιου Δράκου.
"Άγγελε, να ξέρεις πως θα χρησιμοποιήσω ολοκληρωτικά το Δράκο, ενημέρωσε τα Φαντάσματα"
"Εντάξει", απάντησε μονολεκτικά ο νεαρός.
Η φράση της Χλόης έκανε έξω φρενών την Κριστίν. Κανείς δεν έπαιζε μαζί της και κυρίως ένα μικρό κορίτσι! Η έκφρασή της σκλήρυνε και επιτέθηκε στην αντίπαλό της.
Ξανθίππη Γιωτοπούλου