Η λέξη Χριστούγεννα κρύβει μέσα της μία μαγεία. Στο άκουσμά της, το μυαλό φτερουγίζει, σκορπίζοντας στον διάβα του χρυσόσκονη, περνώντας μέσα από παγωμένα και υγρά σύννεφα, που αφήνουν ελεύθερες τις απαλές, ολόλευκες, κρυστάλλινες χιονονιφάδες, για να καταλήξει σε ένα παραδοσιακό, πέτρινο, ή και ξύλινο σπίτι, παραδομένο στη ζεστασιά του τζακιού, με τη χαρακτηριστική μυρωδιά των μπισκότων από τζίντζερ, των γέλιων κατά τη διάρκεια του στολισμού του χριστουγεννιάτικου δέντρου, τις μάλλινες κάλτσες που κρέμονται πάνω από το τζάκι περιμένοντας τα δώρα και ίσως ένα ποτήρι γάλα για τον Άγιο, τη νύχτα της Παραμονής.
Τα Χριστούγεννα, ωστόσο, πίσω από το λαμπερό και φανταχτερό τους περιτύλιγμα, πίσω από τα λαμπιόνια, τα ξωτικά και τα δώρα, κρύβουν έννοιες βαθιές. Κρύβουν την αξία και τη δύναμη της προσφοράς και της αγάπης.
Ας μη γελιόμαστε: όλοι μας έχουμε θυμηθεί εκείνη τη συγκινητική ιστορία με τον γερο-τσιγκούνη, ο οποίος αντί να απολαμβάνει τη θαλπωρήκαι την αγάπη της οικογένειάς του τις ημέρες των εορτών, αποφασίζει πεισματικά να παραμείνει βυθισμένος μέσα στην γκρίνια και τη μιζέρια, με την καρδιά του κλειστή απέναντι στο χαμόγελο και τις αγαθές πράξεις. Μέχρι που ένα βράδυ, τα Χριστούγεννα τον ξεναγούν σε όλες εκείνες τις φωτεινές και σκοτεινές γωνιές, εμφυσώντας του όλα τα απαραίτητα μηνύματα, που θα τον κάνουν να αλλάξει τελείως τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή του μέχρι εκείνη την ημέρα. Γιατί πολύ απλά, τα Χριστούγεννα, είναι αυτό ακριβώς το πράγμα˙ είναι εκείνη η φλόγα της αγάπης που όλοι μας χρειαζόμαστε, εκείνη η φλόγα που θα ζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο όμως, όσο απλό και αν ακούγεται, κρύβει δυσκολίες αρκετές. Προϋπόθεση για να ανάψει η φλόγα των εορτών είναι η πίστη, η πίστη στην καλοσύνη του κόσμου, μέσα από την οποία θα γεννηθεί και θα λάμψει το πιο λαμπερό αστέρι, οδηγώντας ξανά και ξανά τους τρείς Μάγους στην ταπεινή φάτνη του Θείου βρέφους.
Σήμερα, στο γραφικό χωριό Μπίμπουρι της Αγγλίας, τα Χριστούγεννα φαντάζουν πιο μακρινά από ποτέ. Οι βιτρίνες έχουν πάψει να στολίζονται και η παραμυθένια ατμόσφαιρα αυτών των ξεχωριστών ημερών μοιάζει σαν ένα μισολιωμένο κερί, το οποίο κάποτε έλαμπε, μα ο χρόνος το παρέσυρε, το έφθειρε και τελικά το εγκατέλειψε. Οι αναμνήσεις εκείνων των καιρών, όπου κάθε σπίτι φιλοξενούσε από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπου τα παιδιά σκορπίζονταν στους δρόμους τραγουδώντας τα κάλαντα και όλα τα μαγαζιά στολίζονταν φανταχτερά, έχουν περάσει πια στη σφαίρα των απλών αφηγήσεων. Αιτία; Η απουσία αγάπης και πίστης από τον κόσμο! Ένα μειδίαμα ειρωνείας αυλακώνει το κατά τα άλλα ανέκφραστο πρόσωπό των ανθρώπων στο άκουσμα του Άϊ- Βασίλη, τους. Το πνεύμα των εορτών ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο για να αναστηθεί και να θέσει εκ νέου σε λειτουργία τα εργοστάσια του Βόρειου Πόλου. Ψάχνει ανάμεσα στο πλήθος εκείνη τη μοναδική καρδιά που θα το φιλοξενήσει και θα αλλάξει τα σχέδια του Αγίου, για μία ακόμη χρονιά δίχως δώρα, δίχως προσφορά. Στην αφετηρία της περιπέτειας: ένα ραγισμένο στολίδι, που τυχαία πέγτει στα χέρια της δεκαεξάχρονης Σάρα και της εφτάχρονης αδερφής της, Ζόε. Τι σημαίνουν άραγε τα αρχικά που είναι χαραγμένα επάνω του; Μήπως τελικά τα Χριστούγεννα υπάρχουν στ' αλήθεια;
Σε κάθε περίπτωση, μία είναι η αποστολή: να ζωντανέψουν ξανά τα Χριστούγεννα!
Ιφιγένεια Μπακογιάννη
Τα Χριστούγεννα, ωστόσο, πίσω από το λαμπερό και φανταχτερό τους περιτύλιγμα, πίσω από τα λαμπιόνια, τα ξωτικά και τα δώρα, κρύβουν έννοιες βαθιές. Κρύβουν την αξία και τη δύναμη της προσφοράς και της αγάπης.
Ας μη γελιόμαστε: όλοι μας έχουμε θυμηθεί εκείνη τη συγκινητική ιστορία με τον γερο-τσιγκούνη, ο οποίος αντί να απολαμβάνει τη θαλπωρήκαι την αγάπη της οικογένειάς του τις ημέρες των εορτών, αποφασίζει πεισματικά να παραμείνει βυθισμένος μέσα στην γκρίνια και τη μιζέρια, με την καρδιά του κλειστή απέναντι στο χαμόγελο και τις αγαθές πράξεις. Μέχρι που ένα βράδυ, τα Χριστούγεννα τον ξεναγούν σε όλες εκείνες τις φωτεινές και σκοτεινές γωνιές, εμφυσώντας του όλα τα απαραίτητα μηνύματα, που θα τον κάνουν να αλλάξει τελείως τον τρόπο που έβλεπε τη ζωή του μέχρι εκείνη την ημέρα. Γιατί πολύ απλά, τα Χριστούγεννα, είναι αυτό ακριβώς το πράγμα˙ είναι εκείνη η φλόγα της αγάπης που όλοι μας χρειαζόμαστε, εκείνη η φλόγα που θα ζεστάνει τις καρδιές των ανθρώπων. Κάτι τέτοιο όμως, όσο απλό και αν ακούγεται, κρύβει δυσκολίες αρκετές. Προϋπόθεση για να ανάψει η φλόγα των εορτών είναι η πίστη, η πίστη στην καλοσύνη του κόσμου, μέσα από την οποία θα γεννηθεί και θα λάμψει το πιο λαμπερό αστέρι, οδηγώντας ξανά και ξανά τους τρείς Μάγους στην ταπεινή φάτνη του Θείου βρέφους.
Σήμερα, στο γραφικό χωριό Μπίμπουρι της Αγγλίας, τα Χριστούγεννα φαντάζουν πιο μακρινά από ποτέ. Οι βιτρίνες έχουν πάψει να στολίζονται και η παραμυθένια ατμόσφαιρα αυτών των ξεχωριστών ημερών μοιάζει σαν ένα μισολιωμένο κερί, το οποίο κάποτε έλαμπε, μα ο χρόνος το παρέσυρε, το έφθειρε και τελικά το εγκατέλειψε. Οι αναμνήσεις εκείνων των καιρών, όπου κάθε σπίτι φιλοξενούσε από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο, όπου τα παιδιά σκορπίζονταν στους δρόμους τραγουδώντας τα κάλαντα και όλα τα μαγαζιά στολίζονταν φανταχτερά, έχουν περάσει πια στη σφαίρα των απλών αφηγήσεων. Αιτία; Η απουσία αγάπης και πίστης από τον κόσμο! Ένα μειδίαμα ειρωνείας αυλακώνει το κατά τα άλλα ανέκφραστο πρόσωπό των ανθρώπων στο άκουσμα του Άϊ- Βασίλη, τους. Το πνεύμα των εορτών ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο για να αναστηθεί και να θέσει εκ νέου σε λειτουργία τα εργοστάσια του Βόρειου Πόλου. Ψάχνει ανάμεσα στο πλήθος εκείνη τη μοναδική καρδιά που θα το φιλοξενήσει και θα αλλάξει τα σχέδια του Αγίου, για μία ακόμη χρονιά δίχως δώρα, δίχως προσφορά. Στην αφετηρία της περιπέτειας: ένα ραγισμένο στολίδι, που τυχαία πέγτει στα χέρια της δεκαεξάχρονης Σάρα και της εφτάχρονης αδερφής της, Ζόε. Τι σημαίνουν άραγε τα αρχικά που είναι χαραγμένα επάνω του; Μήπως τελικά τα Χριστούγεννα υπάρχουν στ' αλήθεια;
Σε κάθε περίπτωση, μία είναι η αποστολή: να ζωντανέψουν ξανά τα Χριστούγεννα!
Ιφιγένεια Μπακογιάννη