«Πειτζ, όταν σχολάσουμε θα έρθουμε με τη Ραφαέλα να τα πούμε. Πιστεύω χρειάζεσαι καλούς φίλους και μερικά γλυκά, για να αισθανθείς καλύτερα» ακούστηκε από την άλλη πλευρά.
«Τόμας, μην κουράζεστε. Δε χρειάζεται να έρθετε από τη δουλειά σκοτωμένοι για εμένα» απάντησα συγκαταβατικά.
«Θα έρθουμε μας χρειάζεσαι, όπως και εσύ μας βοήθησες για τον γάμο. Μη φέρνεις αντιρρήσεις. Να μας περιμένεις» δήλωσε και έκλεισε το τηλέφωνο. Ντύθηκα και παρήγγειλα φαγητό, για να τους υποδεχθώ. Μισή ώρα αργότερα, άκουσα το κουδούνι. Ανοίγοντας την πόρτα είδα τον Τόμας και τη Ραφαέλα να κρατούν κουτί από φούρνο και ένα μπουκάλι μαρτίνι. Από πίσω τους μόλις σταμάτησε το ντελίβερι με το φαγητό. Με τη Ραφαέλα στρώσαμε το τραπέζι με τις ζεστές λιχουδιές και καθίσαμε όλοι μαζί.
«Χαίρομαι που ήρθατε, παιδιά».
«Σ’το είπα ότι χρειάζεσαι φίλους να σου κάνουν παρέα μετά από ότι συνέβη» είπε ο Τόμας.
«Εντάξει, Τόμας, εντάξει» τον διέκοψα. Δεν ήξερα τι γνωρίζει η Ραφαέλα και δεν ήθελα να γίνω ρεζίλι εκείνη τη στιγμή.
«Πέιτζ, μπορείς να μιλήσεις άνετα, είπα στη Ραφαέλα τι συνέβη. Ελπίζω να μη σε πειράζει, αλλά είναι η γυναίκα μου και δεν κρύβουμε τίποτα ανάμεσά μας» μου εκμυστηρεύτηκε πλησιάζοντας κοντά μου.
«Όχι, δε με πειράζει καθόλου. Χρειάζομαι κάποιον να μιλήσω για να είμαι ειλικρινής» απάντησα και ήταν η μόνη στιγμή που αισθάνθηκα να λέω την αλήθεια, όχι τόσο στον Τόμας και τη Ραφαέλα, όσο στον ίδιο μου τον εαυτό.
«Μίλησέ μας, κορίτσι μου» ανταπέδωσε με γλυκό τόνο η Ραφαέλα.
«Ραφαέλα μου, όταν είδα τον Κεν μου άρεσε τόσο πολύ, που δεν υπολόγισα καν αν είμαστε σε αποστολή εξιχνίασης εγκλήματος. Πήγα στο σπίτι του, ενώ ήταν ύποπτος για τον φόνο. Μπορεί να με είχε σκοτώσει! Δεν το σκέφτηκα καν, ήθελα απεγνωσμένα να του δώσω άλλοθι. Ήθελα να πιστεύω πως δεν έκανε τίποτα κακό. Όμως ο Τόμας με απέτρεψε. Δεν τον άκουσα. Ούτε το ένστικτό μου που με προειδοποιούσε σαν τρελό να μην μπω στο σπίτι του. Εκεί βρήκαν ναρκωτικά. Δεν πιστεύω πως ήμουν σε αυτό το σπίτι, πως ξάπλωσα στο κρεβάτι του... Πώς του δόθηκα, ενώ τα ναρκωτικά ήταν κρυμμένα δίπλα μου» είπα με μια ανάσα και άρχισα να δακρύζω. «Τον εμπιστεύτηκα, τον έφερα στο σπίτι των γονιών μου. Μέχρι και την ξαδέρφη του έβαλα στο σπίτι μου! Αν δεν είχαμε τα ύποπτα τηλεφωνήματα και τις περίεργες τραπεζικές συναλλαγές πιθανών δε θα ανακαλύπταμε τα ναρκωτικά, τουλάχιστον όχι έγκαιρα. Αυτό με τρομάζει. Με τρομάζει πολύ. Ίσως εμπλεκόταν το όνομά μου με διακίνηση, με μαφία, με ποιος ξέρει με τι άλλο είναι μπλεγμένος. Θα έχανα το σήμα, τη δουλειά και την ελευθερία μου, χωρίς να φταίω» είπα ξέπνοα.
«Ηρέμησε, Πέιτζ. Τώρα ξέρεις την αλήθεια και απέφυγες τα χειρότερα. Αυτό να σκέφτεσαι» ανέφερε η Ραφαέλα.
«Έχασα το δικαίωμα να λύσω την υπόθεση όμως. Θέλω να βρω ποιος το έκανε. Κυρίως αν εμπλέκεται και ο Κεν, θέλω να το ξέρω. Θέλω να ξέρω με τι άνθρωπο είχα να κάνω. Μόνο έτσι θα ξεκολλήσει το μυαλό μου οριστικά. Γιατί ακόμα μπαίνουν αμφιβολίες. Φώναζε ότι τον παίδευσαν. Αν μια στο εκατομμύριο λέει αλήθεια; Αυτό πρέπει να το βγάλω από τη μέση, για να προχωρήσω τη ζωή μου, και να λυθεί οριστικά η υπόθεση».
«Θα σε βοηθήσω εγώ. Θα συνεχίσω την έρευνα. Ήδη ξέρω όσα έχεις βρει και μπορώ να συνεχίσω από εκεί που το άφησες, ενώ εσύ θα ασχοληθείς με πιο μικρές υποθέσεις, για να μην κινήσουμε υποψίες. Θα μάθουμε τι άλλο κρύβεται. Τι λες;» ρώτησε ο Τόμας.
«Αλήθεια; Θα το έκανες αυτό για εμένα;»
«Εννοείται. Εξάλλου μαζί την ξεκινήσαμε αυτή την υπόθεση, μαζί θα την τελειώσουμε. Απλά εσύ θα ενεργείς στο παρασκήνιο» δήλωσε κλείνοντας το μάτι με νόημα ο Τόμας.
«Ευχαριστώ πολύ για όλα. Είσαι ο καλύτερος φίλος που θα μπορούσα να έχω! Ό,τι θες από εμένα μετά» φώναξα ενθουσιασμένη. «Επίσης η Μάριον έχει πολλά στοιχεία. Τα τελευταία θα τα βρεις σε εκείνη» τον ενημέρωσα.
«Μάριον; Την καινούργια αστυνομικό;»
«Ναι. Με βοήθησε με τις τηλεφωνικές κλήσεις και τις τραπεζικές συναλλαγές. Βρήκαμε πολλά πράγματα μαζί. Θα της ζητήσω να σε ενημερώσει για όλα και να σου δώσει όσα χρειάζεσαι». Η Ραφαέλα φάνηκε να ενοχλήθηκε στο άκουσμα του ονόματος της Μάριον αλλά δε μίλησε. Μετά το φαγητό σέρβιρα μαρτίνι και γλυκά. Το κινητό μου χτύπησε. Ήταν η Μάριον.
«Τι συνέβη, Μάριον;»
«Πέιτζ, ο Κεν είναι ένοχος για τα ναρκωτικά. Βρέθηκαν αποτυπώματά του σε όλα τα σακουλάκια. Θα κατηγορηθεί για διακίνηση ναρκωτικών ουσιών».
«Τι; Αυτό δεν ήθελα με τίποτα να το ακούσω αυτή την στιγμή... Αλλά καλά έκανες και με ενημέρωσες, Μάριον, έπρεπε να ξέρω. Όμως ο αρχηγός με έβγαλε από την υπόθεση. Από εδώ και πέρα...»
«Άκου, προσπαθεί ο αρχηγός να αντλήσει πληροφορίες για άλλους συνεργούς. Ο Κεν δεν απαντάει, ζήτησε να μιλήσει μαζί σου. Ο αρχηγός του το αρνήθηκε και κάλεσε τον δικηγόρο του» με διέκοψε η Μάριον.
«Με... με ζήτησε; Μάριον, κοίτα την υπόθεση θα τη συνεχίσει ο Τόμας. Αλλά θα μαθαίνω τις εξελίξεις».
«Εντάξει, Πέιτζ. Απλά θεώρησα ότι πρέπει να σε ενημερώσω. Θα συνεχίσω την υπόθεση με τον Τόμας. Θα του δώσω ό,τι χρειάζεται» με ενημέρωσε και έκλεισα το τηλέφωνο.
«Ακούσατε; Ζήτησε να μιλήσει σε εμένα. Ο γελοίος... Ο ψεύτης. Τι θέλει να μου πουλήσει έρωτες;» φώναζα εκνευρισμένη.
«Πειτζ, ηρέμησε. Έτσι όπως αντιδράς δε θα μπορείς να βρεις την άκρη. Γι' αυτό σε έβγαλε από την υπόθεση ο αρχηγός. Ηρέμησε και προσπάθησε να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου. Αν σε καλέσει ο αρχηγός, πρέπει να το αντιμετωπίσεις σαν να μη σε επηρεάζει. Ίσως έτσι να έχεις μια ευκαιρία να ξαναμπείς στην υπόθεση» με συμβούλεψε ο Τόμας. Πήρα μια βαθιά ανάσα. Είχε δίκιο. Έπρεπε να μείνω ψύχραιμη. Εξάλλου ο εκνευρισμός μου δε με ωφελούσε πουθενά. Μόνο κακό μου έκανε, μου θόλωνε το μυαλό.
«Το αρνήθηκε ήδη και ο Κεν κάλεσε τον δικηγόρο του. Πρέπει να ανακαλύψουμε τι σχέση είχε ο Κεν με τον Λε Μπλάνκ και αν υπάρχει περίπτωση να εμπλέκεται με τη δολοφονία του ζευγαριού. Να τον έχεις από κοντά».
Δέσποινα Τ.