H μουσική στο κλαμπ ήταν τόσο δυνατή που δεν άντεξε παραπάνω μέσα. Βγήκε έξω και ψαχούλεψε στο τσαντάκι της ψάχνοντας το κινητό της. Πήγε στις ταχείες κλήσεις, που υπήρχε μόνο μια επαφή. Δεν ήξερε τίποτα για αυτή την κοπέλα. Μόνο το όνομά της.
«Η Έμιλι, σωστά;» ρώτησε μόλις το σήκωσε.
«Ναι» απάντησε δύσπιστα η κοπέλα από την άλλη γραμμή.
«Είναι εδώ... Δεν ξέρω αν αλλάζει κάθε μήνα ή εβδομάδα ή ακόμα χειρότερα μέρα το κλαμπ στο οποίο συχνάζει, αλλά τις τελευταίες τρεις μέρες είναι στο Bomb. Είναι στο-»
«Ξέρω πού είναι. Ευχαριστώ» απάντησε ξερά η Έμιλι.
«Αν μάθω κάτι άλλο θα σε ενημερώσω».
«Εντάξει. Ευχαριστώ, Κλέρι» είπε η Έμιλι και το έκλεισε.
Η Κλέρι προχώρησε προς το αυτοκίνητό της. Έβγαλε τα κλειδιά το ξεκλείδωσε. Κάλεσε τη μητέρα της.
«Κλέρι» απάντησε η μητέρα της από την άλλη γραμμή.
«Γεια, μαμά» είπε η Κλέρι μπαίνοντας στο αυτοκίνητο.
«Πώς ήταν η μέρα σου;»
«Τέλεια. Πώς τα περνάτε στο Μαλιμπού με τον σύζυγο νούμερο τέσσερα;»
«Υπέροχα. Έπρεπε να έρθεις κι εσύ».
«Σε αντίθεση με τον αδερφό μου, εγώ κρατώ τα μάτια μου ανοιχτά και βλέπω πόσο κάλπικος και ανώμαλος είναι ο νέος σου σύζυγος... Προτιμώ να μείνω για δύο και κάτι μήνες μόνη μου στο σπίτι παρά να ζω τη φαρσοκωμωδία που εσύ και ο Ντέρεκ θέλετε να πιστεύετε πως είναι κάτι σοβαρό» απάντησε η Κλέρι και γύρισε το κλειδί, για να ανάψει την μηχανή. Όμως τίποτα δεν έγινε. Η Κλέρι προσπάθησε μερικές ακόμα φορές, ενώ η μητέρα της άρχισε να μονολογεί πως ο Στίβεν δεν ήταν προικοθήρας, όπως τον αποκαλούσε η Κλέρι. Τίποτα δε συνέβη.
«Μαμά... Μαμά» τη διέκοψε η Κλέρι εκνευρισμένη. «Πρέπει να κλείσω. Θα τα πούμε μόλις γυρίσω στο σπίτι».
«Εντάξει. Σ' αγαπώ».
«Κι εγώ σ' αγαπώ» είπε ξερά η Κλέρι και το έκλεισε. Άνοιξε το καπό και βγήκε από το αυτοκίνητο, για να δει τι πρόβλημα είχε προκύψει. Καθώς σήκωνε το καπάκι, ένιωσε ένα αμυδρό οξύ πόνο στο κεφάλι της. «Παλιοκλάμπ» είπε τρίβοντας το κεφάλι της. Όμως ο πόνος δεν υποχώρησε. Το κεφάλι της άρχισε να πονάει ακόμα περισσότερο. Δεν ήταν ένας συνηθισμένος πονοκέφαλος. Πριν προλάβει να γυρίσει για να δει αν κάποιος Χαρισματικός της έκανε επίθεση, ο πόνος διαπέρασε όλο της το σώμα και έπεσε στην άσφαλτο φωνάζοντας. Είδε μερικές μαύρες σκιές πίσω της. Δεν μπορούσε να διακρίνει αν ήταν άντρες ή γυναίκες, γιατί τα κεφάλια των σκιών ήταν σκεπασμένα με κουκούλες. Η Κλέρι άρχισε να χάνει σιγά σιγά την όρασή της και έπειτα έπεσε αναίσθητη. Την είχε βρει. Εκείνος την είχε βρει!
Rene Rafael