Ποίηση Myra

Αυτό το σώμα που τόσο επιθυμεί
Έχουν και άλλοι επιθυμήσει.
Δέρμα απαλό,
λευκό.
Σχεδόν ανέγγιχτο,
αψεγάδιαστο,
άτρωτο.
Περίπου, δικό του.
Παραδόξως, δικό της.

Ανεξερεύνητα κυτταρικά μίλια.
Ουλές,
εγκαύματα,
νωπό αίμα.
Ενεργά ηφαίστεια
ναρκωμένων αναμνήσεων.
Επιτακτική του ανάγκη
να καλύψει τα σημάδια της.

Θράσος, αναίδεια, επιβολή.
Επιδερμικά,
φυτρωμένος ο πόνος,

 οι χιλιάδες ρωγμές,
 οι μαζεμένες καρφίτσες,
 τα σπασμένα οστά.
 Επιφανειακά,
 δρομάκια από ζωηρές φλέβες,
 μελανιασμένα πόδια,
 βρεγμένα χείλη,
 ορμητικά ποτάμια,
 σε βράχια,
 που υποστηρίζουν τη χαμένη της αγνότητα.

 Η ψυχή.
 Άυλη,
 μα βασανισμένη.
 Αγνή,
 μα φλογερή.
 Ένα κουρασμένο και ταλαιπωρημένο κομμάτι ζωής,
 Αιχμάλωτο,
 στη σωματική φυλακή.
 Αναμονή,
 μέχρι την ελευθερία.
 Εκσφενδόνιση
 και διάχυση στον γαλαξία.

 Αυτό το σώμα που τόσο επιθυμεί
 Έχουν και άλλοι επιθυμήσει.
 Μα μόνο λίγοι έχουν δει τι κουβαλά.

Myra